Mijn zoon wil niet meer langs komen

Vervelend voor je

Romulus, echt vervelend. Maar wat de reden is? Ik weet het niet.
Wie heeft het je verteld?

Ik denk dat alleen hij je de reden kan vertellen, dus ik zou het hem vragen. Niet verwijtend, maar zeggen dat je het naar vindt als je hem veel minder ziet en je afvraagt waarom opeens?
Het zou zomaar aan de leeftijd kunnen liggen, dat hij nu gewoon geen zin meer heeft zo lang te reizen of met zijn vrienden wil afspreken, andere activiteiten heeft.
Misschien wil hij jou dus wel zien als het dichter bij huis is (of halverwege, samen gaan lunchen of iets gaan doen o.i.d.)?

Sterkte ermee.

Zo gaat het

Ik kan me goed voorstellen hoe verdrietig dit voor je is. Maar kinderen op die leeftijd zijn met zichzelf bezig en als ouder ben je meer op de achtergrond aanwezig en beschikbaar. En dat is lastig als je kind niet bij je woont en al helemaal als het ver weg woont. Er zullen misschien ook nog mensen zijn die vinden dat je een kind op die leeftijd niets te zeggen heeft en gewoon de omgangsregeling uit moet voeren maar dat lijkt me niet handig voor een goede relatie met je kind. Kind wil eigen agenda volgen en ouders verschuiven daarin naar de achtergrond. Mijn zoon, wiens vader om de hoek woont heeft inmiddels na jaren weer contact met zijn vader maar gaat zeker niet logeren. Wat hij wel doet is op het huis van zijn vader passen als die op vakantie is, de post en de vissen. Of uit eten met zijn vader een keertje. Of een keertje samen boodschappen doen en koken. Of ze gaan winkelen voor een schoolartikel of zo. Of ze skypen. Vader is een baantje voor hem aan het zoeken.
Is het een idee om af en toe een weekend met hem weg te gaan, zou je zoon dat leuk vinden? Afhankelijk van jullie beider interesse? Je wilt het graag de moeite waard maken en misschien heeft je zoon zelf ook nog wel een idee. Dat je hem ophaalt voor een uitje of zo.

Ver weg

200 km is ook wel erg veel. Vrienden (en je eigen gang gaan) zijn erg belangrijk voor pubers. Kan jij niet af en toe zijn kant uit komen om samen iets te doen? Uit eten of winkelen. Waarna hij nog uit kan gaan of andere dingen kan doen met vrienden.

Vrienden en gedoe

Nou mijn ouders woonden in dezelfde woonplaats en wij kregen rond deze leeftijd ook tegenzin om van de ene ouder naar de andere te gaan. En dat had niks met onze ouders te maken, maar was puur omdat het op dat moment even niet in ons weekend pastte en in onze plannen. Onze ouders waren daar niet mee eens, die vonden dat we daar ons maar in moesten 'schikken' en hebben beiden genoeg tegengesputterd, maar we vonden altijd wel een reden om een dagje later, een nachtje later te gaan of helemaal niet of een andere dag.
Uiteindelijk hebben ze de omgang toen maar aangepast.
Redenen die ik me herinner: Plannen werden gesmeed door de week en anderen waren daar bij betrokken (vriendinnen/klasgenoten) en ik nog helemaal niet bezig met waar ik dat weekend was (dacht er gewoonweg niet aan) ging daarin mee en voor ik het wist had ik al afspraken met anderen dat ze me oppikten/terugbrachten of zouden verzamelen. Dat ik het weekend ergens anders eigenlijk zou doorbrengen en die andere ouder ook plannen had was totaal onbelangrijk, veel belangrijker waren die afspraken met die vrienden die ik al gemaakt had en aanpassingen daarin wilde ik ook niet doen. Daar had ik allerlei smoezen voor, maar eigenlijk wilde ik mijn eigen positie in de groep niet in gevaar brengen....Dat ze me b.v. niet zouden willen ophalen omdat dat om was ofzoiets stoms.
Kulredenen dus eigenlijk, maar toen voor mij heel belangrijk. Dus hakken in het zand van mij.
Uiteindelijk werd de omgangsregeling omgegooid. Met toestemming van beide ouders omdat ze zagen dat het zo niet werkte en alleen maar strubbelingen gaf. Wij gingen toen doordeweeks vaker als we b.v. de volgende dag laat moesten beginnen op school. Of we gingen uit eten met mijn vader of iets eten bij mijn vader dat we erg lekker vonden of een dagje weg. Dat lijkt me gezien de afstand in jullie geval niet mogelijk. Maar misschien kan je andere afspraken bedenken die hij wél leuk en inpasbaar vind. Ernaartoe en wat shoppen of ergens een museum doen of naar een of ander festijn. Lekker een terrasje pakken....als het mooi weer is...nou zoiets dus. En als hij in de vakanties komt dan plan je die dagjes er ergens tussenin, op de helft ofzo. Verder zou ik denk ik proberen om via sociale media een beetje 'bij' te blijven met zijn leven. Een vriendin van mij die een nogal problematische relatie heeft met haar zoon die ook bij ex woont (zoon=16) en met ex verder wel goed omgaat doet dat ook. En zij zegt dat als die sociale media er niet was ze géén idee zou hebben van wat hij doet en zijn leven (alleen via ex). Zoon praat amper met haar in het dagelijks leven face too face (nogal stille jongen). Maar via sociale media wel...hij stuurt haar foto's, app-jes, vindt het goed dat zij via facebook contact houd enz.
groeten albana

Ander contact

Vervelend voor je om je kind nog maar zo weinig te zien, maar des te belangrijker om op andere manieren wel contact met hem te blijven houden. Ga vaker bellen, mailen, skypen o.i.d. Zorg dat je op de hoogte bent van wat er speelt in zijn leven: Ga naar gesprekken op school, bezoek z'n sportwedstrijden, onthoudt de namen van zijn vrienden, laat wat van je horen bij voor hem belangrijke gebeurtenissen enz.enz. En ga af en toe naar hem toe om bijvoorbeeld 's avonds even samen ergens wat te eten, of naar de film te gaan of wat dan ook wat hij leuk vindt. Tot slot zou ik hem zeker de mogelijkheid bieden om een vriend mee te nemen als hij toch naar jou toe wil komen.
Kortom: ga er vanuit dat het (voorlopig) allemaal van jou moet komen. En geef hem verder de vrijheid om te kiezen of hij wel of niet naar je toe wil. Het belangrijkste is dat hij voelt en weet dat je geïnteresseerd bent en dat je er voor hem bent als er wat is.