Moeilijke puber, ik weet het even niet wat nu

Pandora

Pandora, ik zie dat iets genuanceerder. Zoon heeft uiteraard zichzelf hiermee. Maar zoon kan niet zelf leren voor zijn proefwerken dus krijgt daarbij veel/alle hulp van ons. Bij een jaar overdoen heeft hij niet alleen zichzelf maar ook ons. En daarnaast ook geen garantie op succes voor het volgend jaar(daar ken ik hem te goed voor).
Wat je daarna schrijft is mij ook iets te gemakkelijk en een vooruitzicht(geen diploma) wat we voor zoon (vanzelfsprekend) niet willen, dus proberen we hem te helpen waar kan, zolang hij dit nog wil. In tijden van boze buien wil hij dit niet wat dan ook meteen resulteert in onvoldoendes. Ieder jaar minder op de middelbare school is meegenomen

Gesprek aangaan is vaak moeilijk, heb ik al verschillende keren gezegd. De "betere" gesprekken vinden tussen neus en lippen plaats, in de auto, samen achter de computer iets bekijken, naar aanleiding van een tv programma. Dan houd ik het kort en bondig. De laatste dagen wat minder in de mama weet het beter stand.

ik denk dat dat niet met alle kinderen kan; loslaten

Jamie, wat houdt eens op, de schoolbegeleiding of de verstandhouding?
Wat betreft meehelpen met schooldingen, dat houdt wat ons betreft pas op als hij niet meer wil of als hij zijn diploma heeft. Daarom vinden we die verstandhouding ook belangrijk en doen daarom een stapje terug met bepaalde dingen. De lucht is ook weer een beetje geklaard op het moment en dat willen we graag zo houden.
Ja, het gedrag op school en de daaruivloeiende eventuele consequenties heb ik hem vandaag maar weer eens verteld. Daarvan wil hij niet veel horen. Ik hoop maar dat hij snel het licht gaat zien en inziet dat hij er met zijn schoolhouding niet gaat komen.

Waar verschillende reacties op aansturen is, laat het los. Helemaal loslaten in alles gaat hem niet worden, in die paar dagen merk ik zelfs al dat hij al zijn eigen regie gaat volgen en dat vinden wij echt niet in alles kunnen. Vrije tijd vrijheid krijgt hij heel veel, meer dan de meeste van zijn vrienden (zegt hij) en die krijgt hij omdat we hem ook graag gelukkig zien en dat is voor zoon toch de tijd buiten school. De lampen uitdoen, onbelangrijk huiswerk maken ed hebben we de laatste dagen maar voor lief genomen.

Openheid en communiceren

"Waar verschillende reacties op aansturen is, laat het los. Helemaal loslaten in alles gaat hem niet worden, in die paar dagen merk ik zelfs al dat hij al zijn eigen regie gaat volgen en dat vinden wij echt niet in alles kunnen."
Niemand zegt dat je het helemaal moet loslaten. Maar wel meer. Je ziet dat het loslaten leidt tot meer rust en openheid. In die openheid kun je een gesprek met hem aangaan. Niet dreigend, niet mama weet het beter, maar een gesprek over oorzaken en gevolgen. Hoe moeilijk jij het ook vindt, die school moet hij zelf afmaken. Met of zonder jullie hulp. Het lijkt mij beter dat jullie hem pas weer helpen als hij zelf om hulp vraagt. Dan kun je samen eraan werken, en is het niet jullie tegen hem. Je kunt het elke dag terloops aanbieden, maar niet opleggen. Hij is geen lagereschoolkind meer. En heel eerlijk, zo lijk je hem soms wel te behandelen, als ik je posts lees.

Denk niet dat ik niet weet wat het is, een moeilijk lerend kind door de school slepen. Ik heb er zelf ook zoeen. Die van mij is nog maar 13, ik heb nog een paar jaar voor de boeg. Pas sinds een jaar kan hij af en toe een kwartiertje zelfstandig huiswerk maken, in de zin van oefeningen maken. Daarna verliest hij zijn concentratie. Dingen leren kan hij alleen als ik de stof voorlees en met hem bespreek. Als we dat doen, haalt hij hoge cijfers. Ik behandel hem heel bewust als een persoon met gezond verstand in zijn hoofd en met eigen verantwoordelijkheden. Het is zijn opleiding. Wil hij niet, dan dring ik 1 keer aan (weet je het zeker) maar laat het dan aan hem over. Ik heb betere dingen te doen dan aan hem sleuren.

Een huiswerkklas is geen gek idee, vreemde ogen dwingen tenslotte. Wie weet helpt dat bij jouw zoon.

Mmm Nimbo

Das altijd een beetje mijn vrees: een verwijtend schoonkind dat vindt dat ik steken heb laten vallen.....

Toch wel loslaten denk ik.

Ik vind het wel een moeilijke. Van onze ruim13- jarige zou ik zo'n gedrag echt niet accepteren maar bij oudste van ruim 16 zou ik wel een stapje terugdoen, bij zo'n gedrag. 15 is een twijfelgeval maar gezien de escalatie zou ik denk ik toch ook kiezen voor een stapje terug doen.

Voor wat betreft de lamp uitdoen: dat zou ik echt niet accepteren. Ik ben niemands voetveeg en als ik mijn bed uit moet omdat een ander te lam is, zou dat zeker consequenties hebben. Dat zeker terugkomen bij het eerstvolgende verzoek om een gunst.

Verder heeft praten met iemand die boos is absoluut geen nut. Een gesprek moet je voeren als het stof weer gedaald is. En een gesprek kan ook heel kort zijn. En voor de rest: hij wil het geloof ik ook wel graag gezellig hebben, toch? Daar zou ik naar toewerken. Dus inderdaad pick your battles. Of school er een moet zijn betwijfel ik. Je zegt dat hij niet naar basis wil, maar hij wil er ook niet voor werken. En ja dan houdt het ergens op. Als hij er niks voor wil doen, kun je er heel hard aan trekken maar dan wordt het toch niks. Maar ik lees eigenlijk dat jij ook niet wil dat hij naar basis gaat? Mijn ervaring met dochter is echter dat minder stress met school heel veel verschil maakt. Dan blijft er voor thuis ook meer ruimte in het hoofd over om net dat extra stapje te zetten.

Ik zou denk ik eerder inzetten op het zijn van een goed huisgenoot. Jij doet dingen voor hem en verwacht dat hij zich daar ook naar gedraagt. En daar zou ik het over hebben. Ik ken de methode van Nimbo niet, maar ik zou mij kunnen voorstellen dat ik dat op een rustig moment samen met man en kind eens zou bespreken: hoe ga met elkaar om als je samen in 1 huis woont en hoe hou je het voor iedereen leuk? Je hebt er volgens mij eentje die van geen wijken weet, dus die krijg je alleen maar in beweging als ie er zelf belang bij heeft.

Pandora

Pandora, en als hij dan echt niet wil, na 1 keer aandringen? Dan weet je dus dat hij een slecht cijfer haalt, terwijl hij veel beter zou kunnen. Lukt je dat? Ik heb het er zo moeilijk mee momenteel. Trof mijn 13 jarige net chagrijnig aan, had denk ik 2 uur gedaan over 20 woordjes invoeren in WRTS, gezicht als een oorwurm, "die leraren snappen niet dat ik ook vrije tijd wil etc", en kende nog geen een woord. Toen ging ik ernaast zitten en 20 minuten later zat alles er picobello in, beide kanten op. Maar ja, ik moest ook koken, en man kwam thuis en ik wilde iets bespreken met hem en ga zo maar door. Ik heb momenteel echt de neiging om 13 jarige het zelf maar uit te laten zoeken, maar dat is ook weer zo zonde.

mussie

kan hij niet beneden zitten terwijl hij dat doet, of dat je met 'm afspreekt dat jij het boek in de keuken hebt liggen, het opleest en dat hij het er in zet? gewoon een beetje aantrekkelijk maken en in stukjes voor hem hakken. 2 uur doen over 20 woordjes is echt nutteloos, wat leer je daar nou van?
en doet hij er zo lang over omdat hij zich niet kan concentreren, of omdat internet er telkens uitligt, omdat hij drie keer per ongeluk op verkeerde toets klikt?
Er zijn ook heel veel mogelijkheden om woorden te importeren in Quizlet en in WRTS. Daar kan je hem ook mee helpen. Dan is het oefenen met de woordjes veel makkelijker te doen. Dan zet je bijvoorbeeld niet 20 woordjes in 1 opgave, maar je splitst het in 2-en. dat leert dan al weer makkelijker.
gr Angela

Mussie

Ja, als hij niet wil, dan haalt hij een laag cijfer. Het helpt niets dat ik me daar slecht over voel (dat doe ik wel!), HIJ moet zich er slecht over voelen. Meestal compenseert hij het wel, maar eind vorig jaar dreigde hij te blijven zitten. Ik heb daar natuurlijk met hem over gepraat. Hem laten zien dat hij dit jaar leuke vakken erbij kreeg. En dat hij van mij best een jaar langer naar school mag, maar wat vond hij zelf van dat idee? Niet zo cool dus. Dat gaf hem genoeg motivatie om zijn schouders onder de laatste toetsweek te zetten. Eigen motivatie is het enige wat echt werkt. En dat is nou net het moeilijke. Maar dreigen en preken helpt zeker niet.

quizlet

Heel veel mensen hebben de standaard lijstjes met woorden al eens in Quizlet gezet. Kun je die niet hergebruiken? Zoeken op de methode?

tja

Twee uur oor 20 woordjes invoeren? Ik geef mijn kind een kopje thee en ik doe het zelf in een paar minuten... Die battle ga ik niet picken hoor.

Uitleggen

wat de gevolgen zijn van zijn keuzes en dan loslaten.

Op het gebied van schoolwerk, ik snap je angst, maar meestal valt het heel erg mee. De neiging om er tegenaan te schoppen valt weg op het moment dat jij het loslaat.
Zie het als dat jullie hem aan zijn hand vasthouden. Hij vecht tegen die hand, hij wil loslopen. Zodra je dat toestaat, is het gevecht over. Op het moment dat je kind daar weer behoefte aan heeft, zal het kind vanzelf de hand weer pakken.

Een huiswerkklas kan daarin goed helpen.

Tsja

Angela, het is absoluut een concentratie probleem en bovendien zit hij op dat moment gewoon te mokken over hoe oneerlijk het is dat hij zo hard moet werken. Het gekke is dat ik hem wel zou beschrijven als gemotiveerd maar op zo' moment komt het er even niet uit.
Jamie, ja normaal voer ik ze ook even voor hem in. Dit heeft natuurlijk geen enkele zin. Maar ik zat op m'n werk en hij moet het dan toch echt zelf doen.
Allen, bedankt voor de tip over de standaardlijstjes. Ik ga zeker even zoeken, samen met hem. Ik moet inderdaad mee loslaten.

en vooruitkijken

juist als een volwassene op de achtergrond meekijken en op tijd tips geeft kun je zo'n 'berg' als woordjes er in zetten voorkomen. Bijv omdat jij 's avonds even keertje je boos maakt en de boel er alvast inzet. Of omdat je een aantal standaardlijsten hebt gevonden voor hem en in het weekend een keertje met hem oefent hoe je die dan importeert. Dus zelf doe je wat voorwerk omdat je als volwassene kunt bedenken dat het er aankomt. En je kind kun je dan makkelijker begeleiden (omdat je zelf het tijdsti kiest) en met meer rust iets leren (dan dat je zelf overvallen wordt door iets, omdat kind geleefd wordt door het systeem wat ie nog niet kent)
gr Angela

Ik doe dat anders Jamie

Ik laat mijn kind een kopje koffie voor mij zetten en ga ondertussen zelf aan de slag met Wrts...

Lekker in de vel

Met twee pubers merk ik dat het lekker in de vel en het niet lekker in de vel, vaak gevoed wordt door de beleving op school. Als de sfeer in de klas niet goed is, is de motivatie om het huiswerk te doen ook laag. Dan pakken ze liever een spannend boek of kijken naar de grappen en grollen van een BN-er van hun leeftijd.
Ik zie het als uitvluchten om te kunnen ontspannen. Het frappante is, is dat er ook vakken zijn die prima gaan omdat de les leuk verloopt. Juist dat contrast geeft aan dat ik nog hoop voel; een talent komt er wel een keer uit-

Maar ik besef dat de houding van meer factoren afhankelijk is. Ook factoren waar ik niet bij kan, als ouder. Voorbeeld in klas van 25ll, roken er 20 en mijn kind vindt dat zo smerig. Dan te bedenken dat je de hele dag naast een schoorsteen moet zitten omdat je nu eenmaal onderdeel bent van deze klas.
Gecombineerd met de behoefte van een puber om losgelaten te worden, in hun ogen is dat evenredig aan het niet meer kind zijn- fase. Het geeft dat bij tijd en wijlen irritante gesprekken. Herkenbaar zijn de discussies waarbij manlijke pubers hun zwaardere stem bewust in de strijd gooien, wetende dat je dat niet prettig vindt. Kinderen hebben in de loop der jaren goed door wat hun ouders niet prettig vinden en maken daar natuurlijk gebruik van in de hitte van de strijd.

Je kunt de sfeer op school niet veranderen maar hem wel begeleiden met het huiswerk zodat hij niet de moed gaat verliezen. Wat de huisregels betreft; blijf bij jullie standpunt zodat hij weet dat jullie consequent blijven.

Ik heb heel wat woordjes in wrts getypt, zodat ze in ieder geval foutloos ingevoerd waren. En vroeger hield ik mij vooral bezig met de begeleiding, nu hebben we de taken verdeeld. Dat werkt ook positief door op de ondeling band tussen een moeder en haar zoon.

Oh ja,

Wie hier zich niet aan de regels houdt, kan in het weekend rekenen op een kookbeurt; ze willen toch graag laten zien dat ze hun eigen boontjes kunnen doppen. Ze leren veel van een kookbeurt, hoe te plannen en welke eigen ideetjes goeduitpakken zodat de tafelgenoten hun complimenten uitspreken. Succeservaring werkt heel stimulerend.

Ginny en flanagan

G: LOL... mijn zonen worden gewoon schandelijk verwend, dat weet ik

F: 20 van de 25 roken? Wat een omgekeerde verhouding, in de hele maatschappij is dat precies andersom. Mogen ze ook op school roken? Zoja: ik zou maar eens vragen wanneer de school aan gaat sluiten bij https://www.longfonds.nl/schoolterrein?gclid=Cj0KEQiA4LCyBRCY0N7Oy-mSgNIBEiQAyg39tieBLwwWsaJlsPZoSKwWYbdG1i3pLrq8XVNMGxFnEq4aAuql8P8HAQ#

Roken (ot)

@Jamie, Het percentage rokers onder de pubers zal beslist hoger liggen dan het gemiddelde in de maatschappij. Het wachten op de tramhalte doet velen net even een sigaret opsteken, zo ook in de pauze om de hoek van de school of tijdens een loopje naar de supermarkt. Het is een illusie van ouders te denken dat alleen een school dit probleem kan oplossen. Tijdens de ouderavonden wordt dit onderwerp uitvoerig besproken. Maar de armlengte van een school is niet lang genoeg. Waar thuis niet gerookt wordt, is het percentage rokers onder pubers beduidend lager dan de huishoudens waar de ouders zelf ook roken. Daarmee beweer ik niet dat het allemaal de schuld is van de rokende ouders.
De school heeft al programma's toegepast maar het is dweilen met de kraan open als op ouderavonden ouders zeggen dat ze op hun vraag of kind rookt een ontkennend antwoord krijgen, terwijl er puiken op balkon liggen.

Gelukkig wordt dit probleem niet benoemt in de topic van TS en ga ik het verder ook niet over het roken hebben. Ik haalde het aan om de beleving in de klas mee te nemen in de houding van een puber.

spijbelen

Alles gelezen, kan helaas niet op alles antwoorden. Mijn hoofd zit ook een beetje vol. Laatste week prima gegaan, prima in de zin van dat zoon weer vriendelijk, gezellig en grappend was. Huiswerk blijft een issue. Loslaten en hem zelf laten kiezen of ik/wij gaan helpen; dan doet hij het niet, niet dus! Dan is het wat Mussie zegt, laat ik hem gaan, haalt hij onvoldoendes en blijft hij zitten, waarmee hij ook ons heeft en ik nog grotere problemen in het verschiet zie?
Hij wil zo snel mogelijk door school heen en dan zal een jaar extra alleen maar averechts werken denk ik zo. Hij laat me hem helpen in zijn goede buien, dus daar maak ik maar dankbaar gebruik van.
Het zal hem niet interesseren als hij blijft zitten, zegt hij, maar hij kan nog niet vooruitkijken en zegt zulke dingen als stoere praat.
Rustige gesprekken over school(want daar gaat het toch 9 van de 10 keer om) gaat hij uit de weg. Hij leeft een beetje van vakantie tot vakantie, om het maar zo te zeggen. Of van weekend tot weekend.

Maar, nu iets anders waar ik geen raad mee wist, in de lijn van de eerdere problemen. Hij wou maandag niet naar school.Ik heb op hem ingepraat als brugman maar hij was niet uit zijn bed te branden. Zijn argument dat hij vandaag niks belangrijks heeft en iedereen wel eens een dagje thuis mag blijven(is zijn 2e dan dit jaar). In de keuze tussen school laten weten of ziek melden heb ik toch nog een keer voor ziekmelden gekozen. Ook om de gemoederen een beetje rustig te houden en de boel niet te laten escaleren. Dubbel ja, klinkt nu alsof ik de confrontatie uit de weg ga maar ik weet ook waar dit op uit gaat draaien als school zich tegen hem gaat keren.

Oh, en Wrts duits vulden wij ook altijd in, dat vergde teveel tijd en energie van zoon de eerste jaren, die we liever besteedden het leren van de woordjes zelf. Tegenwoordig gebruikt hij het niet meer. Duits laten vallen en voor engels hoeft hij niks te leren, daar haalt hij zo ook hoge punten voor.

Zoon is altijd al moeilijk geweest in het schoolgebeuren(ook hogere klassen lagere school) trouwens. Terwijl hij wel veel vrienden heeft en graag gezien bij zijn leeftijdsgenootjes. Maar zijn aandacht bij school, vooral OP school, is ontzettend moeilijk voor hem. Hij leert daar niks en thuis van mij des te meer zegt hij altijd en het lijkt alsof dat voor sommige vakken ook echt opgaat. Wiskunde, nederlands, dat krijg ik thuis beter uitgelegd dan hij op school op lijkt te pikken.

stukje tekst

Hij laat me hem helpen in zijn goede buien, dus daar maak ik maar dankbaar gebruik van.

als je je energie even een tijdje richt op het alleen maar creeeren van goede buien, en verder niet op de problematische dingen.
dus niet vooruitkijken (dat doet hij ook niet), gewoon zorgen dat het hier en nu o.k. gaat qua sfeer en samenwerking.

alles is dan namelijk winst. En als je per ongeluk toch dreigt te gaan denken over de dingen die niet goed gaan (vooral 's nachts heb ik daar last van . . ) dan moet je jezelf even terugtrekken aan je voeten naar het heden van nu. Nú is het belangrijk om een prettige, leefbare verstandhouding met elkaar te hebben. Nú is er al zoveel om aan te werken. Dat hij evt blijft zitten is pas over een half jaar een issue.

ik zet het wat zwart wit neer, maar misshien helpt het je om het klein te houden.

gr Angela

eens met angela

Hij zit in de derde, volgens mij gaat hij in vier theorievakken examen doen. Engels is geen probleem. Verder ned, wiskunde en? Natuurkunde? Doe even zoveel mogelijk om het gezellig te houden, zet een tijdschakelaar op die ene lamp bijv en maak gebruik van de momenten die hij je wel toestaat om te leren.

Mail de mentor of hij een jaar moet overdoen of dat hij naar vierbasis kan/moet als hij dit jaar niet haalt, dan weet je dat ook. Probeer als hij in een goede bui is dit soort dingen te laten vallen: zo hee, gaat goed met wiskunde, even doorzetten, dat scheelt je een heel jaar. Ben je sneller op het MBO...

tot hoever ga je

zo staan we er ook wel in nu. Het blijven zitten of een niveau lager is wat ons betreft ook geen probleem als het hem zou helpen. We zouden misschien nog wel liever hebben dat hij een niveau lager gaat om het gemakkelijker te maken maar dat wil hij zelf niet. Prima. Maar blijven zitten gaat hem waarschijnlijk niet helpen, of zijn houding zou over een jaar zó anders moeten zijn.

Ik vraag me alleen af tot hoever je moet gaan om de verstandhouding goed te houden. Tot het uiterste? Met het risico dat hij over ons heen gaat lopen, wat hij natuurlijk al doet op het moment dat hij zegt " ik ga niet naar school vandaag"

ik denk dat je

het teveel op jezelf betrekt.
Ik denk niet dat hij niet naar school gaat om jou iets te bewijzen.
Waarom dan wel weet ik niet, ik heb toch het gevoel dat je zoon tegen dingen aanloopt. Misschien is dit een grens die hij aangeeft; het is me even teveel. Of een sos roep; ik trek dit zo niet.
Zolang je het niet helder hebt zou ik proberen erboven te staan en de regie terugpakken. Zo van; oke, blijkbaar heb je even een dagje rust nodig. Oid.

gesprek met mentor?

kun je de mentor mailen en een afspraak voorstellen met z'n 3-en?

is er een wat oudere jongen in jullie omgeving die eens met hem kan praten, terwijl ze samen een potje basketballen of een stuk fietsen?

kun je je zoon uitleggen wat het verzuimprotocol is en kent hij verhalen in z'n omgeving van leerlingen die ermee te maken kregen

maar inderdaad toch eerst wat Maria zegt: probleem hem zelf het probleem te laten formuleren. en hem daar de ruimte voor te geven.

gr Angela

gesprekken houden is zijn ding niet

ik weet niet goed hoe je dat bedoeld Maria wbt het op mezelf betrekken. Bedoel je dat ik er wat om geef dat hij zo doet en bv niet naar school gaat? Natuurlijk vind ik daar iets van, het is wel 1 van mijn kinderen die je graag op de goede weg houdt. Of bedoel je iets anders?

Hij is school beu,dat is hetgeen ik (iedere) dag(en) zie en hoor. Maar hoort van ons ook dat geen diploma betekent dat leuk werk er ook een stuk minder in zal zitten.

Mentor mailen, zou kunnen maar zoals ik al een paar keer heb gezegd heeft zoon problemen met gesprekken voeren die over hemzelf gaan. Is in een andere klas wel eens voorgevallen en gaat dan 1. heel ongeinteresseerd zitten hummen of 2. praat met alle winden mee omdat hij heel goed snapt wat ze van hem willen horen.

Die oudere jongen hebben we niet zo bij de hand (een vriend van hem wel maar dat lijkt hetzelfde typje te zijn). Misschien zijn oudere zus eens opperen.

Helaas kent hij een jongen uit zijn klas die heel veel spijbelt. Klas snapt daar niks van. Zal niet helpen om te zien dat dat gewoon kan, wegblijven. Wij weten daar natuurlijk niet de achtergrond van en docenten zijn wel zo slim om niet te reageren op nieuwsgierige vragen van de klasgenoten.

Maar eerlijk; zouden jullie je kinderen weg laten komen met spijbelen? Ik vind dat een erg lastige.

De rust in het gezin is ook belangrijk, niks zo vervelend als er een gromstemming hangt. Maar dwalen we niet verder af als we hem alleen maar in een goed humeur willen houden?

Jullie zullen wel denken wat een rotjoch maar dat is dus helemaal niet. Tussen al het gebeuren is het ook een hele lieve jongen.

ik bedoel

dat je zijn weigering om naar school te gaan ziet als een 'over je heen lopen'.
Voor hem heeft het wrs niets met jou van doen en alleen met hemzelf. (en heeft hij z'n handen vol aan hemzelf..)
En ja, ik snap dat het je heel erg raakt! (En weet!)
Maar van belang is écht dat je naar hem toe zo neutraal mogelijk reageert. Waarschijnlijk zit hij flink met zijn eigen emoties in de knoop en het laatste dat hij kan gebruiken zijn de emoties van een ander er bovenop. Zorg dus goed voor jezelf en zorg dat je je zorgen bij een ander kwijt kunt en ze niet hoeft te uiten naar je zoon toe.

Verder zou ik dit even niet labelen als 'spijbelen'. Label het als 'uitrusten',en blijkbaar heeft hij dit even nodig.
Ik zou hoe dan ook vooral proberen *naast* hem te gaan staan. Je kunt zijn leven niet meer controleren, wel kun je hem steunen.

Ik vind de adviezen eea zo positief mogelijk te labelen en te benaderen heel bruikbaar. Dat en /of toch eens uitzoeken wat hem zo belemmert. Is hij weleens onderzocht?

Spijbelen of baaldag

Ik zie spijbelen ook meer als een bepaald lesuur niet volgend om een bepaalde reden. Een baaldag waarbij je een kind ziek meldt, is meer een bijtankdag. Eenmaal opgeladen kan het weer verder.

Een kind moet wel weten dat als het te vaak ziek is, het wordt uitgenodigd voor een gesprek bij de mentor. Dus teveel baaldagen is niet verstandig. En dan heb ik het nog niet eens over de gemiste theorie.