Onaardig over opa’s en oma’s
Dochter (13) zit in een ‘niet al te gezellige’ fase. Hoort erbij, is gezond etc. Wat me wel zwaar valt is hoe onaardig ze praat over haar opa’s en oma’s. Ik wijt het deels aan deze soms zo egoïstische fase en het feit dat ze het liefst nooit met volwassenen om zou hoeven te gaan op het moment (🥴). Maar ik ben zo bang (voor haar) dat ze er straks opeens niet meer zijn en ze dan spijt krijgt. En het doet mezelf eerlijk gezegd ook wel verdriet dat ze bv niet graag omgaat mijn eigen (lieve) moeder. Als de grootouders op bezoek zijn doet ze wel beleefd hoor, maar er komt verder nooit iets aardigs vanuit haar naar hen toe. Ik probeer er soms wel met haar over te praten, maar daarna verbetert er weinig. Ik hoop zo dat er genoeg tijd overblijft om dit te laten overwaaien....
Mijn grootouders waren allemaal overleden vóór hun 70e en ik heb het altijd ontzettend jammer gevonden dat ik ze niet beter heb kunnen leren kennen....
Valeria schreef op 19-11-2021 om 15:53:
[..]
Het zit er in, of het zit er niet in. Ik heb een hooooooogbejaarde kennis die superactief en geïnteresseerd is.
Terwijl mijn schoonmoeder, toen ik eens een spelletje ging doen met mijn kinderen (om ze bezig te houden in het saaie gezelschap
) eens langsliep en meldde dat zij vroeger nooit een spelletje met haar kinderen deed. Mijn hoogbejaarde kennis zou op dit moment aangeschoven zijn om mee te doen. Schoonmoeder ging weer op haar plek zitten.
Ik zou zeggen, je oogst wat je zaait, maar als je niks te zaaien hebt kun je ook niks oogsten. Maar dan krijg je dus ook geen kleinkinderen die zin hebben om naar je toe te gaan.
Valeria schreef op 19-11-2021 om 15:53:
[..]
Het zit er in, of het zit er niet in. Ik heb een hooooooogbejaarde kennis die superactief en geïnteresseerd is.
Terwijl mijn schoonmoeder, toen ik eens een spelletje ging doen met mijn kinderen (om ze bezig te houden in het saaie gezelschap
Ik zou zeggen, je oogst wat je zaait, maar als je niks te zaaien hebt kun je ook niks oogsten. Maar dan krijg je dus ook geen kleinkinderen die zin hebben om naar je toe te gaan.
Dit!
Ik heb als klein meisje ook nooit enige affectie of liefde gekregen van mijn grootouders. Ik ben, toen ik ging samenwonen nooit meer bij ze langs geweest.
Wat ben ik blij dat ik straks 2 van mijn kleinkinderen te logeren krijg! Ik tel af tot het 18u is en dan eten we samen en daarna lekker gezelschapsspellen spelen, en daarna kunnen ze lekker doen wat ze willen.
Mss op de bank samen een film kijken en anders kunnen ze zich uitleven in de "speelkamer".
Zowel de 16-jarige als de 6-jarige.
Valeria schreef op 19-11-2021 om 15:53:
[..]
Ik zou zeggen, je oogst wat je zaait, maar als je niks te zaaien hebt kun je ook niks oogsten. Maar dan krijg je dus ook geen kleinkinderen die zin hebben om naar je toe te gaan.
O wat is dit de spijker op zijn kop.
Als je als moeder wilt stimuleren dat oma en kleindochter eens samen iets gaan doen moet je wel weten of beiden een beetje naar elkaar toe kunnen bewegen qua interesses.
In 2013 ging ik met mijn 11 en 9 jarige naar de bioscoop naar de film De nieuwe wildernis. Zowel kinderen als ik hadden er veel over gehoord en wilden de film graag zien. Voordat de film begon stonden we nog te wachten tot we de zaal in konden. Er kan een oma aan met 3 kleinkinderen (3 6 en 9 jaar oud schatte ik). De keuze voor de film moest daar nog gemaakt worden. De meisjes zeuren om Frozen maar oma vond de nieuwe wildernis meer waar voor haar geld. Dus die kaartjes werden gekocht.
Helaas kwamen ze naast ons te zitten in de zaal. Alleen die van 9 zat geboeid te kijken. De andere 2 zaten maar te jammeren dat ze liever naar Frozen hadden gewild. Uiteindelijk kreeg de jongste oma's mobiel om Candy crush te spelen MET geluid.
En dagje Amsterdam voor oma en kleindochter kan leuk worden als kleindochter bereid is schilderijen te bekijken met oma in het Van Gogh en oma bereid is mee te gaan naar Nemo.
Als kleindochter met oma mee wil voor thee met een taartje bij de Bijenkorf en oma op weg naar huis staand "avondeten" wil doen bij Smullers op het station.
Als oma met kleindochter de hele dag wel doorbrengen in het Rijks dan wordt een dagje uit niet leuk.
Mijn opa's en oma's speelden ook nooit met ons en we gingen ook nooit ergens heen.
Dat konden ze vanwege hun gezondheid ook niet meer en drie van de vier hadden ook geen rijbewijs. Het waren echt al 'oude' mensen toen wij geboren werden, niet zozeer qua leeftijd maar wel qua fysieke gesteldheid. Maar bij de ene kant waren er vaak ook neefjes/nichtjes waar we dan mee samen speelden en bij de andere kant soms ook of we gingen kaarten met ze. Ze genoten er wel van als er kleinkinderen kwamen.
Maar goed, mijn opa's en oma's zijn op één opa na overleden toen ik nog op de basisschool zat. We gingen meestal de ene zondag naar opa/oma1, de andere zondag naar opa/oma2 en de derde zondag met het gezin iets doen. Toen we pubers werden en alleen die ene opa nog leefde gingen we soms ook niet mee als we iets anders hadden van hobby's/sport of huiswerk. Maar er negatief over praten, dat hebben wij thuis nooit gedaan en dat zou ik ook corrigeren. Elke keer meegaan zou ik niet verwachten, maar wel met enige regelmaat (tenzij er aanleiding is om opa en oma niet leuk te vinden maar dat is er niet schreef je al). Nu zijn ze er nog, straks kan het niet meer.
Valeria schreef op 19-11-2021 om 15:53:
[..]
Het zit er in, of het zit er niet in. Ik heb een hooooooogbejaarde kennis die superactief en geïnteresseerd is.
Terwijl mijn schoonmoeder, toen ik eens een spelletje ging doen met mijn kinderen (om ze bezig te houden in het saaie gezelschap
Ik zou zeggen, je oogst wat je zaait, maar als je niks te zaaien hebt kun je ook niks oogsten. Maar dan krijg je dus ook geen kleinkinderen die zin hebben om naar je toe te gaan.
Mijn schoonouders waren al behoorlijk op leeftijd toen onze zoon geboren werd. Het was niet zo dat er echt spelletjes gedaan werden maar mijn schoonvader ging wel samen met onze zoon naar buiten om de eieren te halen in het kippenhok, ze lieten verder ook echt zien dat ze dol op hem waren. Mijn ouders waren een stuk jonger en konden makkelijker dingen ondernemen zoals een fietstochtje of iets bezoeken. Onze zoon is de deur uit, alleen mijn moeder leeft nog maar ze hebben nog steeds een goede band, bellen wekelijks met elkaar en af en toe een foto via whatsapp.
Ik denk dat het voor een goede band belangrijk is dat de opa’s en oma’s initiatief nemen en zich inleven in de wereld van de kleinkinderen. Als ze dat niet doen ontstaat er denk ik geen goede band en is er voor de kinderen ook niks aan om naar ze toe te gaan. Ik snap wel dat ze dan negatief over hun opa en oma spreken. Daar zou ik ze denk ik ook gelijk in geven.
Hier zijn alle opa’s en oma’s blij als de kleinkinderen langs komen en dat gebeurt ook vaak en ze komen ook regelmatig hier. Maar ze zijn dan ook oprecht geïnteresseerd en als het gesprek over - voor kinderen - oninteressante onderwerpen gaat, zeurt niemand erover dat ze dan op hun telefoon gaan zitten of gaan gamen. Zo zijn zowel de kleinkinderen als de opa’s en oma’s een meerwaarde in elkaars leven. Als ik ooit oma mag worden ga ik het ook zo doen 
KateBeeS schreef op 19-11-2021 om 10:03:
Dank voor jullie reacties! Opa en oma van schoon-kant zijn ook wel lastig (want opdringerig en stug) om mee om te gaan en ik vrees dat zij ook wel wat oppikt van de moeizame relatie tussen zoon en ouders. Zij bedoelen alles goed en er zit geen kwaad in, maar het voelt erg ongemakkelijk, dat snap (en herken) ik wel. Ze wonen ver weg en we zien ze maar ca 1x per maand met z’n allen. Bezoekjes korter maken is een goeie maar lastig. Maar als mijn man bv alleen op en neer gaat of ze vragen of dochter eens meekomt of iets wil doen met oma apart, dan reageert ze altijd negatief. Ik vind ook echt dat ze niet slecht over ze mag praten en corrigeer haar direct, uiteraard. En ja, ze gedraagt zich keurig als ze er zijn. Maar het maakt mij gewoon verdrietig, zeker omdat ze ook zo weinig warmte laat zien naar mijn eigen ouders, die volgens de meeste maatstaven (...) aardig, betrokken en bescheiden zijn. Heus, ik begrijp dat vrienden en beeldschermen nu het belangrijkst zijn, maar kom op hé, het is je familie! Ik ben zelf een familiedier en was dat óók in mijn pubertijd, dus ik herken het ook niet, dat is het misschien vooral.
Hopelijk komt het inderdaad vanzelf wel goed. (en ik zal toch inderdaad nog eens kijken of ze iets samen laten doén lukt).
Dat ze geen zin heeft in moeilijke mensen, dat vind ik niet raar. Dat ze dan niet gezellig mee wil gaan, begrijp ik ook.
Fijn dat jij wel een fijne relatie hebt met jouw ouders, maar jij bent degene met een leuke relatie, niet jouw dochter.
Jij bent blijkbaar een familiedier, jouw dochter niet. Dat kan zijn omdat jij beter met jouw familie klikt dan zij, of dat jij je meer verplicht voelt om met mensen om te gaan enkel en alleen omdat ze familie zijn.
Daarnaast weet je niet hoe jouw band zou zijn met jouw grootouders als ze nog geleefd hadden. 🤷♀️
En hoe praat ze slecht? Zegt ze dat ze geen zin heeft, het stom vindt om naar haar grootouders te gaan? Of is het in hele lelijke verwoordingen. Want het is ook stom om met mensen om te moeten gaan die niet leuk zijn, dus meer dan het beleefde minimum zou ik niet doen.
Je projecteert jouw wensen op jouw dochter. Last haar, verplichten meer te moeten geeft geen zin.
KateBeeS schreef op 19-11-2021 om 10:03:
Dank voor jullie reacties! Opa en oma van schoon-kant zijn ook wel lastig (want opdringerig en stug) om mee om te gaan en ik vrees dat zij ook wel wat oppikt van de moeizame relatie tussen zoon en ouders. Zij bedoelen alles goed en er zit geen kwaad in, maar het voelt erg ongemakkelijk, dat snap (en herken) ik wel. Ze wonen ver weg en we zien ze maar ca 1x per maand met z’n allen. Bezoekjes korter maken is een goeie maar lastig. Maar als mijn man bv alleen op en neer gaat of ze vragen of dochter eens meekomt of iets wil doen met oma apart, dan reageert ze altijd negatief. Ik vind ook echt dat ze niet slecht over ze mag praten en corrigeer haar direct, uiteraard. En ja, ze gedraagt zich keurig als ze er zijn. Maar het maakt mij gewoon verdrietig, zeker omdat ze ook zo weinig warmte laat zien naar mijn eigen ouders, die volgens de meeste maatstaven (...) aardig, betrokken en bescheiden zijn. Heus, ik begrijp dat vrienden en beeldschermen nu het belangrijkst zijn, maar kom op hé, het is je familie! Ik ben zelf een familiedier en was dat óók in mijn pubertijd, dus ik herken het ook niet, dat is het misschien vooral.
Hopelijk komt het inderdaad vanzelf wel goed. (en ik zal toch inderdaad nog eens kijken of ze iets samen laten doén lukt).
Dat jij een familiedier bent, zoals je zelf schrijft, wil niet zeggen dat iedereen dat is of hoeft te zijn. Het kan zijn dat het bij je dochter de leeftijd is, maar het kan net zo goed zijn dat zij familie (grootouders/ooms/tantes) helemaal niet zo belangrijk vindt, en dat is haar goed recht mijn inziens. Je kunt een ander niet dwingen om een band te voelen met iemand, ook niet als het toevallig een bloedband is.
Ik dwing helemaal niemand tot iets(waar staat dat?) en projecteer ook niet. Als je goed leest zul je begrijpen dat ik juist snap dat niet iedereen is zoals ik en dat we er wel degelijk over praten. Strekking van mijn stuk was vooral dat ik er verdrietig over was.
schoonOpa en oma komen die ene keer per maand vooral hier langs (want op weg naar maandelijkse ziekenhuis-afspraak).
Helemaal eens met mensen die schrijven dat je eerst moet zaaien als grootouders, maar zelfs dat heeft aan de andere grootouder-kant (nog) geen effect. Er worden ook spelletjes gedaan daar. Ze heeft er gewoon allemaal geen zin in. En dat vind ik jammer.
Ik ben nog steeds benieuwd hoevaak de grootouders komen / jullie er op bezoek gaan.
En wat zegt ze dan voor onaardigs?
KateBeeS schreef op 20-11-2021 om 08:15:
Ik dwing helemaal niemand tot iets(waar staat dat?) en projecteer ook niet. Als je goed leest zul je begrijpen dat ik juist snap dat niet iedereen is zoals ik en dat we er wel degelijk over praten. Strekking van mijn stuk was vooral dat ik er verdrietig over was.
schoonOpa en oma komen die ene keer per maand vooral hier langs (want op weg naar maandelijkse ziekenhuis-afspraak).
Helemaal eens met mensen die schrijven dat je eerst moet zaaien als grootouders, maar zelfs dat heeft aan de andere grootouder-kant (nog) geen effect. Er worden ook spelletjes gedaan daar. Ze heeft er gewoon allemaal geen zin in. En dat vind ik jammer.
Voor wat betreft dat zaaien en oogsten, moet je natuurlijk wel iets zaaien dat de ander lust.
Mijn moeder heeft daar (net als haar eigen ouders overigens) een blinde vlek voor. Ze koopt bijvoorbeeld zelden cadeautjes die het kind graag wil. Ze geeft het liefst iets duurzaams, verantwoords en educatiefs. Dus het doosje superhelden-Lego of het Nerfpistool dat het kind graag wil, wordt het niet. Dan krijgt een kind een legoplaat (want je hebt al genoeg doosjes, zo kan je alles leuk combineren!) of een mooi boek (oma houdt niet van pistolen). Het ene kind vindt dat prima, het andere kan er weinig mee en voelt zich een beetje onbegrepen of zelfs niet gehoord.
Ook niet iedereen reageert even enthousiast als mijn moeder vrolijk doch dringend aankondigt: 'Kom, we gaan gezellig wandelen!' En ze slaat de plank ook nogal mis als ze een kleinkind met dyslexie telkens weer uitnodigt voor een potje Scrabble. Misschien was zij wel die oma die iemand hier noemde. Die oma die wèl naar de bios ging, maar nìet naar Frozen 
Ze is echt ontzettend lief. Daar ligt het niet aan. En ze zaait als een gek. Maar het levert op deze manier natuurlijk niet bij iedereen iets te oogsten op.
Mijn kleinkinderen, de 16-jarige en de 6-jarige zijn hier nog steeds. We hebben gisteren een leuke avond gehad; we hebben samen veel plezier gehad!
Straks moeten ze weer naar hun ouder (mijn kind) en ik kan oprecht zeggen dat ik echt genoten heb van mijn kleinkinderen!
Hopelijk komt er volgend weekend nog een kleinkind logeren, of zelfs 2.
Ik kijk er alvast naar uit! 
yette schreef op 20-11-2021 om 10:19:
[..]
Voor wat betreft dat zaaien en oogsten, moet je natuurlijk wel iets zaaien dat de ander lust.
Mijn moeder heeft daar (net als haar eigen ouders overigens) een blinde vlek voor. Ze koopt bijvoorbeeld zelden cadeautjes die het kind graag wil. Ze geeft het liefst iets duurzaams, verantwoords en educatiefs. Dus het doosje superhelden-Lego of het Nerfpistool dat het kind graag wil, wordt het niet. Dan krijgt een kind een legoplaat (want je hebt al genoeg doosjes, zo kan je alles leuk combineren!) of een mooi boek (oma houdt niet van pistolen). Het ene kind vindt dat prima, het andere kan er weinig mee en voelt zich een beetje onbegrepen of zelfs niet gehoord.
Ook niet iedereen reageert even enthousiast als mijn moeder vrolijk doch dringend aankondigt: 'Kom, we gaan gezellig wandelen!' En ze slaat de plank ook nogal mis als ze een kleinkind met dyslexie telkens weer uitnodigt voor een potje Scrabble. Misschien was zij wel die oma die iemand hier noemde. Die oma die wèl naar de bios ging, maar nìet naar Frozen
Ze is echt ontzettend lief. Daar ligt het niet aan. En ze zaait als een gek. Maar het levert op deze manier natuurlijk niet bij iedereen iets te oogsten op.
Inderdaad is zaaien voor sommige oma's heel moeilijk. Ze weten niet het juiste zaad te vinden. Mijn man was altijd gek op "snoepjesoma". Ze bracht altijd wat lekkers mee als ze op bezoek kwam en er was ook altijd lekkers als zijn ouders met hem naar oma gingen.
Schoonmoeder hier bracht ook altijd allerlei lekkers mee, in grote zakken/dozen. 
Maar dan altijd wel lekkers waar ze zelf dol op was. Van die grote harde Wilhelminapepermunt, chocolade bolletjes met hele hazelnoten, Werthers echte; voor kinderen van een jaar of 3 toch echt nog niet geschikt.
De enige keer dat opa bedacht dat een spelletje doen wel leuk kon zijn met de 4 en >1,5 jarige werd het niet het regenboogspel dat ik in de tas had (dobbelsteen met kleurtjes en als je de juiste kleur dobbelde dan mocht je een kraal op je stokje schuiven) maar vond oma dat ze rummikub moesten doen met alleen de kinderen. Oudste had net wat begrip van cijfers tot 10 ongeveer, jongste nog helemaal niet. Hoera oma had gewonnen!!!
P.S.
Stil zijn niet verder vertellen: Dat oma had gewonnen was maar goed ook, oma die verliest wordt zo chagrijnig dat je meteen naar huis wilt...........
OnherkenbaarAnoniem schreef op 20-11-2021 om 15:09:
Stil zijn niet verder vertellen: Dat oma had gewonnen was maar goed ook, oma die verliest wordt zo chagrijnig dat je meteen naar huis wilt...........
Onherkenbaar, dit is zo herkenbaar. En opeens gaat er bij mij een lichtje op. Jaren geleden had ik op het viva-forum een topic over dat mijn zoontje van vijf opa niet leuk vond. Die maakte namelijk altijd grapjes dat hij hem 'in zijn koffer' mee naar huis zou nemen. Opa bleef dat ook doen, zelfs als het kind zei dat hij dat eng vond.
Opa houdt erg van zijn kleinkinderen. Als hij met andere mensen over ze kan praten. Als ze een tekening opsturen. Als hij een mooie foto krijgt. Maar als we op visite zijn, zegt hij altijd dat ze zo druk zijn. Terwijl die schapen al een half uur braaf op de bank zaten.
Hij zal nooit uit zichzelf een spelletje met ze spelen, of onthouden wie hun vriendjes zijn. Ik schaamde me er altijd een beetje voor, dat mijn kinderen hem duidelijk niet leuk vinden. (Ik heb er indertijd nogal van langs gekregen op het VF, het lag blijkbaar aan mijn opvoeding.) Maar inderdaad: het moet gaan zoals opa het leuk vindt. Vooral met kleutertjes werkt dat gewoon niet.
Boerinnetje-van-buuten schreef op 20-11-2021 om 20:26:
[..]
Onherkenbaar, dit is zo herkenbaar. En opeens gaat er bij mij een lichtje op. Jaren geleden had ik op het viva-forum een topic over dat mijn zoontje van vijf opa niet leuk vond. Die maakte namelijk altijd grapjes dat hij hem 'in zijn koffer' mee naar huis zou nemen. Opa bleef dat ook doen, zelfs als het kind zei dat hij dat eng vond.
Opa houdt erg van zijn kleinkinderen. Als hij met andere mensen over ze kan praten. Als ze een tekening opsturen. Als hij een mooie foto krijgt. Maar als we op visite zijn, zegt hij altijd dat ze zo druk zijn. Terwijl die schapen al een half uur braaf op de bank zaten.
Hij zal nooit uit zichzelf een spelletje met ze spelen, of onthouden wie hun vriendjes zijn. Ik schaamde me er altijd een beetje voor, dat mijn kinderen hem duidelijk niet leuk vinden. (Ik heb er indertijd nogal van langs gekregen op het VF, het lag blijkbaar aan mijn opvoeding.) Maar inderdaad: het moet gaan zoals opa het leuk vindt. Vooral met kleutertjes werkt dat gewoon niet.
Nee hoor het ligt niet aan jou of jouw kinderen dat ze opa niet leuk vinden. Ik kom van ouders online en dat heb ik er ook van langs gekregen dat mijn kinderen bang waren van vooral oma.
Ik zou het uitstralen dat ik oma niet aardig vond en dat overbrengen op mijn kinderen waardoor de kinderen bang werden voor oma.
Oma had het helaas aan zichzelf te danken ze was altijd boos. Bos over de rommel (koekkruimels van de peuter) het lawaai (instortend duplo bouwwerk).
Met netjes op de bank zitten en je mond houden kan je geen band met opa en oma opbouwen.
Er online van langs krijgen, check.
Maar het onvermogen is erg gecompliceerd.
