Onze jongste dochter (14) blowt sinds kort en zelfmoordpoging gedaan
Beste mensen,
Wij hebben 2 dochters, van 17 en 14 jaar. De oudste vrij stabiel en "fietst overal langs". De jongste vol pieken en dalen, creatieve ideeën, wisselende emoties, maar juist daarom ook een heerlijk jong mens. Wél iemand die al vanaf haar tiende jaar onregelmatig de psycholoog bezoekt (afgelopen 2 jaren niet, tot aan vorige maand).
Sinds ongeveer een jaar gaat het mentaal behoorlijk slechter met haar. De wisselende emoties zijn heviger geworden. Uiteraard, dat wil ik wel gezegd hebben, zit ze volop in de puberteit, dat vlak ik zeker niet uit. Maar sinds de kerstvakantie ook nog stemmetjes horen, ernstige concentratiemoeilijkheden, paniekaanvallen, trillen, hyperventilatie. Ze zit in 3 vwo en we zijn inmiddels al 2x door de school gebeld met het verzoek haar op te halen vanwege een paniekaanval. Ook heeft ze sinds de kerst, voornamelijk thuis, ontzettende uitvallen met name naar mij. Zal uiteraard ook met de pubertijd te maken hebben, echter zijn we sinds kort er ook achter dat ze blowt.
Ze rookt weed. Met vriendinnen en zorgwekkender; soms ook alleen. Op school tijdens de pauzes, of bij vrienden thuis. Ze kopen het zelf, of laten het kopen door een ouder iemand die toevallig bij de coffeeshop staat. We hebben haar er mee geconfronteerd en een stevig gesprek gehad, dat we dit niet willen. Wel met uitleg. Dat het in deze labiele toestand heel onverstandig is juist nu te gaan blowen. Was het nu voor haar meer een party drug voor heel soms. Maar ze "smoked" (haar taal) omdat ze er rustiger van wordt, laat ze weten. En dat bezorgt mij nog meer. Want dan wordt het een middel, nodig om in een andere stemming te komen. En wat we hier in het gezin never nooit deden, we hebben er zelfs een code woord voor, is liegen. En dat doet ze nu wel! Eigenlijk helemaal niet nodig, want ik heb liever dat ze eerlijk is over haar cannabis gebruik. Dan kunnen we tenminste bepaald gedrag verklaren en linken. Slaan doen we natuurlijk sowieso niet. En keihard verbieden kan ik alleen maar uitspreken, maar eventueel staken zal toch uit haarzelf moeten komen.
Ik lees diverse verhalen over risico's op psychoses of psychische problemen bij gebruik van soft drugs, met name op jonge leeftijd omdat je hersenen dan nog niet volgroeid zijn. Ik geloof namelijk zelf dat het schade kan geven of in ieder geval psychische problemen, zeker als je al wat labiel bent. Nou heb ik in mijn jongere jaren ook wel geblowed, maar dan wel na mijn 18e. Ong 4 jaren lang regelmatig en werd daarna minder. Sinds 20 jaar helemaal niet meer.
Vorige week heeft ze haar eerste zelfmoordpoging in haar leven ondernomen door 's nachts in het open raam te gaan staan. Wij wonen op een bovenetage in Amsterdam. Hoewel ik ook wel weet dat zeker 90% niet echt doorzet, doet de overige 10% dat wel. En je weet nooit wanneer dat punt er is! Dus nemen mijn vrouw en ik het zeer serieus. We zijn die nacht gelijk naar het crisisteam geweest en zijn daar goed opgevangen. Aansluitend is er een spoedbehandeling opgestart waar we over 3 weken terecht kunnen. Dat is dan weer wat langer. Maar alle hulp en zorg ten spijt, uiteindelijk zullen wij en dan met name onze dochter, het toch echt zelf moeten doen. Anderen kunnen aangeven, maar de motivatie van gezond leven zal uit jezelf moeten komen.
Parallel aan het zorgtraject hebben we ook een afspraak bij de Jellinek staan, zowel voor ons als ouders als voor onze dochter. En ik sluit ook niet uit dat in het kader van het zorgtraject het hele gezin er soms bij betrokken wordt. Er werd al iets genoemd over systeem therapie.
Verder is wel van belang te melden dat mijn vrouw en ik, sinds dat de kinderen op de basisschool zaten, behoorlijk veel relatieperikelen hebben (gehad). Die gingen eigenlijk altijd over opvoedkundige zaken of meer; de verschillende opvattingen daarover. Om gek van te worden! Nu dat de kinderen wat ouder worden, werd dat vanzelf minder en groeiden we weer meer naar elkaar toe. Tot aan de afgelopen maanden, nu onze jongste "opeens" in de problemen raakt. Ik ben meer van de regels (natuurlijk tot een zekere hoogte, begrijp ook wel dat ze midden in de pubertijd zit) en mijn vrouw is meer van het laten vieren, in contact blijven en van de overleg cultuur. Natuurlijk wil ik dat ook wel, dat in verbinding blijven, meningen en gevoelens aanhoren. Maar merk toch wel dat het, hoe cliche ook, soms een Mars en Venus kwestie is. Mijn dochters hebben een vader en een moeder. Ze denken en handelen niet allebei hetzelfde. Maar van beiden krijgen zij iets mee en ze hebben beiden nodig.
Misschien ook nog goed te melden dat onze jongste dochter (ook de oudste) een scala aan vrienden en vriendinnen heeft, ze heel geliefd is en niet op d'r mondje gevallen. En ik vind haar prachtig om te zien. Allemaal hele mooie dingen, alleen ziet ze dat zelf vaak niet! Zo frustrerend.
Sorry voor het lange verhaal, maar kon het naar mijn gevoel niet korter maken. P.s. Zijn hier ook vaders?
Vriendelijke groet,
CF
Huisarts?
" Maar sinds de kerstvakantie ook nog stemmetjes horen, ernstige concentratiemoeilijkheden, paniekaanvallen, trillen, hyperventilatie. Ze zit in 3 vwo en we zijn inmiddels al 2x door de school gebeld met het verzoek haar op te halen vanwege een paniekaanval. "
Ik zit op de lijn van je vrouw denk ik, dus daar zal ik verder niet op in gaan. Maar gezien de klachten zou ik je dochter steunen en haar vragen waar ze mee zit. Is het een idee om haar via de huisarts door te laten sturen naar een kinderpsychiater? Liefst een vrijgevestigde.
Stemmen horen en paniekaanvallen lijken me geen dingen die je beter maakt met flink optreden.
Aanvulling
Huisarts al geweest. Die zou een aanvraag doen, maar kon best even duren. Maar omdat we na de poging 's nachts bij de crisisdienst geweest zijn, is er vanaf daar een spoedaanvraag gestart. En dat start dus eind februari. Ook niet echt om de hoek, maar relatief nog vrij snel. Ondertussen hebben we wel al een intake gehad bij de betreffende GGZ instelling. We hebben een 06 nr van de behandelaar die de intake deed (een basis psycholoog onder de supervisie van een GGZ psycholoog) en die mogen we bellen als er nood aan de man is. Buiten kantooruren kunnen we terecht bij de crisisdienst. Het is allemaal vrij protocolair en volgens vaste procedures, maar ja, zo gaat dat nou eenmaal. En ik ben geen professional op dit gebied (GGZ, pedagogiek e.d.) maar is soms best lastig als je als 50 plusser, geverfd door het leven, tegenover een jongedame zit die zelf je dochter zou kunnen zijn. Dan voel je soms toch dat er een bepaalde methodiek gevolgd wordt. Dat gevoel had ik bijvoorbeeld tijdens de intake. De supervisor kwam het laatste kwartier nog even langs om een samenvatting te horen van de jongedame. En toen moest er voor de verzekering een voorlopige diagnose gesteld worden. Na wat wikken en wegen, overleg, werd het paniekaanvallen en depressies niet anders omschreven (of i.d.).
Ik hoop niet dat ik te kritisch overkom nu. Ik ben namelijk behoorlijk blij dat we zo snel externe professionele hulp krijgen. Ik weet het namelijk zelf ook allemaal niet meer zo goed. Het feit dat ik hier nu wat zaken post laat dat ook al zien. Ik denk alleen dat anderen, prof of niet, het ook allemaal niet kunnen oplossen. Wél kunnen ze me op andere gedachten brengen, maar dat kan hier misschien net zo goed?
Ik neig nu naar een dikke strandwandeling met mijn dochter. Wat mij betreft mag ze tijdens zo'n "sessie" er alles uitgooien wat ze wil. Ze mag me uitschelden, slaan, bespotten en kwetsen. Want in haar schrijfsels lees ik dat haar ouders haar niet begrijpen. En dat papa nooit naar haar luistert. En ze daar boos over is. Dus daar valt voor mij nog wat te winnen. Als zo'n strandsessie goed gedaan wordt, kan het best veel lucht geven en daarna verbinding en contact. En dan nog vasthouden!
Punt is alleen dat die jeugd zo druk is. Met iedereen afspraken behalve met de ouders. Nu bijvoorbeeld is ze op een feest en blijft daar slapen. Gezien hetgeen wat ik hier allemaal opgschreven heb, begrijpen jullie wel dat ik niet helemaal zonder zorgen ben.
Aanvulling vrijgevestigde hulpverlener
De huisarts adviseerde ons juist een GGZ organisatie te kiezen (naar keuze, waar het eerst plek was) juist omdat daar zoveel kennis in huis is, altijd oproepbaar zijn (7x24) (echter blijkt nu van niet) en er continuiteit is in vakanties en zo. Maar net zoals dat met kleine vs grote werkgevers is, is de betrokkenheid bij de GGZ instellingen misschien minder dan bij een vrijgevestigde hulpverlener. Tja, het leven bestaat uit keuzes ...
Dikke kans
Dat de strandsessie niet gaat, zoals je wenst.
Mijn dochter wil ook niet alles met mij bespreken, maar gelukkig wel met haar psycholoog.
In contact blijven met haar is wel belangrijk. Dus een strandwandeling is sowieso wel een goed idee. Lekker samen uitwaaien.
'Stagiaire'
Moderne plaag: je hebt kans dat je met een 'stagiaire' van doen hebt. Allemaal bezuiniging. Het is niet anders.
Houd goed in de gaten of het naar wens verloopt en overleg anders met de huisarts over de voortgang. En bespreek zaken zeker met je dochter zodat zij zich gehoord voelt. Het gaat over haar.
Gedrag dochter bij de psiech
Dochter komt al enige tijd bij een psychologe, sinds haar 10e. Ze is nu 14. Ongeveer eens per maand tot ongeveer 2 jaar terug. Toen een pauze en na een keer weggelopen te zijn van huis (ja, politie e.d. ingeschakeld incl. sms-alerts) en de zelfmoordpoging, weer een keer bij die mevrouw geweest. Punt is dat zij zich heel moeilijk uit. Dat doet ze trouwens wél in die schrijfsels, reden waarom ik daar zo blij mee ben. En naar bepaalde vriendinnen toe is ze ook open.
Ze heeft, ondanks haar volledig ontwikkeld vrouwenlijf, nog steeds een innig fysieke band met ons. Zo hebben wij dat altijd gedaan, ook met onze oudste. Veel bevestiging, knuffels, naar bed brengen, in hun jeugd naar naturistencampings, maar ja, wie weet was dat wel helemaal verkeerd 
Iedereen wordt maar één of enkele keren ouder van een kind en daarmee moet je het doen. In een eventueel volgend leven kun je het weer anders doen ...
Dus knuffelt ze nog wel met ons zij het met mij nu wat minder. Niet omdat ze dat niet wilt, maar simpelweg omdat we best redelijk vaak botsen. We trekken elkaar aan en stoten elkaar weer af. Ik weet dat een wandeling haar interesse wel heeft, maar alleen wanneer ze tijd heeft natuurlijk. En vast, het zal niet helemaal lopen zoals ik in mijn hoofd heb, maar gaat om de strekking.
Hier thuis vind ik het nogal moeilijk als ik spontaan een "Houd je bek" naar mijn hoofd geslingerd krijg of "Je bent niets meer voor me, gewoon lucht! Al ben je dood dan doet het me nog niks!" Wat later, een halve dag of zo, meestal 's avonds voor het slapen gaan, kan ze me dan weer roepen met "Pap, kom je me nog even in slaap brengen?" En dat soort momenten geven me hoop als ook het bekijken van baby- en jeugdfoto's. Dan voel ik weer die vader-dochter band.
Kortom, hier spontaan botweg uitgescholden worden, trek ik moeilijk, hoewel ik ook de adviezen volg van mijn vrouw. Tot 10 tellen en het niet persoonlijk nemen. Ondertussen voel ik wel allerlei dingen in mijn onderbuik. Jammer vind ik dat mijn vrouw niet solidair met mij is op zulke momenten. Ze hoort het aan en staat er bij. Ja, want immers paniekaanvallen en vorige week eerste zelfmoordpoging. Dus we moeten sowieso voorzichtig zijn.
Vind het ook wel weer erg manipulatief. Soort wurgklem. Maar ik kan niet weten of ze een volgende poging wel doorzet of niet. Dus beter reageren op haar en niet te veel herrie schoppen maar.
Echter gaat ondertussen het blowen onverminderd voort (denk ik). En dat is naar mijn idee een groot aandeel van haar psychische toestand. Al vindt ze zelf van niet. Ze is niet overtuigd (zegt ze desgevraagd) dat ze deze problemen niet zou hebben gehad, zonder het blowen. Het is volgens haar niet bewezen, ook al schrijven de meeste, zo niet alle sites anders.
Je vrouw staat erbij en zegt niets.
Ik vind niet dat ze je daarmee afvalt. Jij gaat op dat moment de strijd aan, moppert, schreeuwt, loopt rood aan, het gaat hard tegen hard.
Hier is dat ook wel eens gebeurd, ik doe er dan ook geen schepje bovenop. Met 2 volwassenen tegen een kind mopperen is teveel, vind ik.
Als ik het gevoel heb dat het escaleert stuur ik mijn zoon naar zijn kamer. Wegwezen met je grote mond. Op een later tijdstip praten we er soms nog over, of niet, dan mag hij met zijn vader het uitpraten.
En het kan ook zeker zo zijn dat ik op zo'n moment het oneens ben met mijn man en de reactie van zoon best begrijp. Ik ga geen partij kiezen, ben stil, en praat later alleen met mijn man over zijn argumenten waardoor hij boos werd.
Ik stuur zoon alleen weg als hij echt woorden gebruikt tegen zijn vader die ik niet vind kunnen. Manlief stuurt hem namelijk niet weg maar wordt steeds bozer.
Mijn zoon weet dat ik zijn botsingen met zijn vader soms wel begrijp maar dat hij moet leren zijn argumenten op een betere manier aan te voeren dan met een grote mond, schelden.
Er zijn fases waarbij mijn zoon liever zaken met zijn vader bespreekt en dan weer periodes dat hij mijn mening liever heeft. Uiteindelijk weet hij dat zijn vader en ik het samen bespreken en met die uitkomst moet hij het doen. Hij krijgt geen kans om tussen ons in te staan, jazeker, manipuleren geven we hem geen kans voor, meestal.
Wat ik me wel afvraag, hoe komt ze aan het geld om te blowen? Of is dat niet zo duur? Mijn zoon krijgt niet veel zakgeld, hij zou moeten stelen, lenen om het te bekostigen.
Dank voor de feedback
Ik kan hier echt wel iets mee en begrijp wat je bedoelt (ook voorgaande reacties trouwens). Twee volwassenen tegen (over) een kind van 14 kan inderdaad nogal bedreigend zijn. Heb bewust tegenover geschreven, omdat het naar mijn idee niet is wij als ouders tegen het kind. We houden allebei zielsveel van haar en willen echt alleen maar het allerbeste. Maar ik begrijp dat het in de uitvoering anders kan overkomen voor haar.
Net bijvoorbeeld nog. Zit ik hier in de werkkamer, hoor ik mijn vrouw en dochter hevige discussie hebben over de afspraak met de Jellinek die ik voor haar gemaakt had. Ze stond achter het plan en was er vorige week mee eens. Dus ik de agenda gechecked, Magister, haar rooster enz. en zo goed als ik kon de afspraak vrijdag vastgelegd. Moest ook allemaal telefonisch best snel want anders weer wachten en zo. Hoor ik mijn dochter net tegen mijn vrouw compleet uit d'r plaat gaan omdat wij zonder overleg met haar die afspraak gemaakt hebben. Althans, ik dan. Mijn vrouw kreeg de wind van voren en ik hoorde mijn dochter "Domme doos!" roepen. Zo goed dat mijn vrouw dan beheerst blijft en er op rustige toon wat over zegt! Vind ik zo knap.
Maar over het financiële:
Mijn dochter krijgt €3,50 zakgeld per week, sinds zo'n 4 jaar of zo. Eerst minder, maar elk jaar iets meer. De jaarlijkse "indexering" gaat om tientallen centen, gaat meer om het idee. Kleding e.d. koopt ze zelf, maar geld krijgt ze (achteraf) van ons. Ze is best zuinig, doet ze heel goed. Ook telefoonbundel zit ze altijd binnen.
Onze oudste dochter heeft wat meer en krijgt sinds haar 15e ook kleedgeld, €50,- per maand. Daar moet ze in principe alle kleding van doen, maar is een ander onderwerp. Jongste dochter krijgt dat ook zodra ze de leeftijd heeft waarop de oudste dat ook had. Echter sparen ze ook wel eens wat op. Immers van verjaardagen, tussendoor van opa en oma, ze past eens ergens op, verkoopt eens wat spulletjes op Marktplaats. Zo heeft in al die jaren een bedrag van over de duizend Euro op haar bankrekening gespaard. Beiden beheren ze zelf de rekeningen, verdelen hun spaargeld in categorieën, hebben zelf een bankpasje en gaat al jaren goed. Zijn we heel blij mee. Uiteraard hebben wij wel inzage en ook beheer over de beide rekeningen.
Van de jongste heb ik echter sinds kort niet echt zicht meer op haar geldstromen. Voorheen pinde ze nooit, maar ik heb nu 2 pinopnames gezien. Verder weet ik niet hoeveel cash geld ze in huis heeft. Dus wilde ik vorige week, in gesprek met haar, moeder en andere dochter waren erbij, haar bankpas innemen en exact weten hoeveel geld ze in huis had. Uiteraard met uitleg over de reden en zo. Echter raakte ze daar zo van over de zeik, dat we het gesprek moesten staken. Immers suïcidaal en we willen haar niet al te veel van streek maken. In ieder geval kreeg ik mijn vrouw tegen me en die riep iets van "Wat doe je nu weer?! Kijk wat je nu doet!" Tja, toen ben ik maar bakzeil gaan halen, want wordt van kwaad tot erger. Ik weet niet of mijn jongste dochter gegrinnikt heeft in haar vuistje, maar echt een handige situatie was het niet in ieder geval.
Dus nu heeft drama maken naar mijn idee gezegevierd en heeft ze nog steeds volledig beheer over haar geld. Ik wilde haar juist duidelijk maken dat ze weliswaar eerst ons vertrouwen had en de eigen verantwoordelijkheid over haar geld. Maar nu met telkens liegen over haar blow gedrag, wij voor een periode maatregelen moesten nemen. Nou, dat was olie op het vuur. "Je krijgt mijn bankpas niet! Ga weg!"
Nou, merk wel dat de hele situatie me nogal hoog zit, want ik type als een bezetene deze tekst op het scherm, onbekend aan wie ik allemaal schrijf. Dank alvast weer voor het meelezen en voor eventuele reacties. Heel verhaal, maar ik vind het best complex. Eind februari mogen we voor het eerst komen bij de GGZ instelling. Zou het wonderen verrichten en wijsheid?
Vervelende situatie
Ik heb zelf nog geen ervaring met een puber dus wat dat betreft kan ik vanuit dat oogpunt niks aanraden. Ik heb echter wel een behoorlijk intensieve puberteit gehad met afzetten tegen ouders etc.
Wat mij toentertijd erg dwars zat als puber was het gebrek aan vertrouwen vanuit mijn ouders, waardoor gesprekken altijd direct uitmondden in heftige discussies. Ik herken haar woede dus wel over het willen afpakken van haar bankpas.
Ik snap dat de situatie verre van rooskleurig is, en dat je van je dochter houdt en alleen maar wilt dat het goedkomt. Maar ik denk dat je misschien verder was gekomen als je besproken had met haar dat je, zoals al jaren gebruikelijk is, haar rekening had bekeken en dat deze gang van zaken je opviel. Geef haar aan dat je trots bent dat ze altijd zo volwassen met haar financiën is omgesprongen, maar dat je je wel zorgen maakt over deze verandering van rekening icm de situatie. Bankpas afpakken is nu alleen maar olie op het vuur gooien en de deur naar een gesprek over de uitgaven dichtgooien. En daarnaast, zo'n onderwerp eerst met je vrouw bespreken zodat jullie samen een front kunnen vormen zodat er geen opening is om dit uit te spelen. En vooral alleen met z'n drietjes bespreken, oudere zus erbij als toeschouwer werkt misschien woede in de hand omdat ze zich schaamt dat haar bankpas wordt ingenomen.
De bankpas is het probleem niet, ze gaat straks een keer oppassen en dan houdt ze het geld cash waardoor ze haar bankpas niet nodig heeft. Dus ga geen ruzie naken over dingen die weliswaar vervelend zijn, maar niet het directe probleem.
Veel sterkte in ieder geval, lijkt me erg naar om hier in te zitten
Betrekken in het geheel
Nog iets wat ik vergeten ben; ook al is ze nog maar 14, in haar puberogen vind ze zich al een hele dame waarschijnlijk. Dus ook al heb je rooster en etc bekeken, even vragen of de afspraak akkoord is met haar, laat zien dat je haar betrekt in het geheel. En niet alles voor haar besloten wordt alsof ze een kind is. Het is maar een kleine moeite en kan toch al veel ophef voorkomen.
Dat ís ze wel, maar laat de puber dat vooral niet merken 
Niet zo handig
Het opeisen van haar gegevens t.a.v. contant geld vind ik niet handig en eigenlijk zelfs onzinnig.
De bankgegevens kun je toch via telebankieren inzien? Of geven jullie het zakgeld contant? Dat zou ik dan veranderen in digitaal overmaken.
Als je dochter inderdaad veel geld op haar rekening heeft staan, dan kun je gaan praten over een spaarrekening. Mijn kinderen hebben wel eens veel geld gekregen van de grootouders. Dat geld beheren wij m.u.v. een leuk bedrag voor de pubers om direct te besteden.
Het zakgeld vind ik vrij laag. Ik lees op dit forum eerder een gemiddelde van 20 euro per maand exclusief beltegoed. Wij houden 5 euro per maand aan voor het bellen, willen ze meer dan moeten ze dat zelf betalen.
Wat je nu doet is haar vrijheden ontnemen die ze eerst wel had. Tja, daar zou ik ook boos over worden.
En over die afspraak. Jij zegt dat je je best hebt gedaan om die afspraak zo goed mogelijk te regelen, rekening houdend met haar schema. Maar heb je direct daarna dit ook aan haar gemeld? Met uitleg waar je rekening mee gehouden hebt. En met de vraag of zij akkoord is omdat je anders de boel weer gaat omzetten als zij een goede reden heeft waarom de afspraak toch slecht uitkomt? Dat is namelijk je dochter serieus nemen.
Algemene tip: behandel haar zoals jij zelf behandeld zou willen worden. Door je ouders of door je vrouw of door je werkgever.
Toelichting
Ja, inzien kunnen we en doen we, zie mijn tekst.
Nee, niet contant. Gaat per wekelijkse PO via de bank.
Ze hebben, naast een betaalrekening ook een spaarrekening. Daar staat vrijwel alles op. Klein deel (tot 50 Euro) staat op de betaalrekeningen.
Is mss wat laag, maar de kinderen klagen niet. Bovendien is de oudste bijna 18 en die werkt 2-3 dagen per week (tussenjaar).
Dank voor je feedback. Ik neem het serieus.
Vrijheden ontnemen
Dat was juist de bedoeling van het plan. Maar nogmaals, wél aangekondigd en met uitleg. Het is pas sinds kort dat ze blowt en ook dat ze die verhevigde psychische klachten heeft. Ook sinds kort dat ze liegt. Ik wilde juist een signaal afgeven dat als zij zelf niet de verantwoording kan nemen goed voor zichzelf te zorgen (niet blowen als je al psychisch instabiel bent) ik dan maatregelen neem, voor haar eigen gezondheid.
Maar goed, heb ik laten varen dus zoals ik hierboven heb beschreven. Wat trouwens ook meespeelt, nu ik hier zo mee bezig ben, is dat ik het gevoel heb dat ik de controle verlies. Als ik eerlijk in de spiegel kijk, voel ik toch een spoortje van zwakte of falen. Een volwassen vent die zijn 14-jarige dochter niet onder controle heeft.
Zonder af te doen aan alle mooie reacties, maar zijn hier ook vaders op het net?
van een moeder...
Beste Charliefox
Vrees dat er vooral moeders zijn, een enkele vader.
Zorgwekkend de situatie van je dochter.
De hasj die wij vroeger wel eens rookten is helaas niet meer te vergelijken met het spul wat ze nu verkopen. Dit is veel geconcentreerder en sterker vandaar ook gevaarlijker, verslavender en meer kans op psychoses ed. Dit weet ik vanuit mijn vak, niet omdat ik het zelf gebruik.
In de Ggz moet je het maar net treffen. Ik zou googlen, rondvragen net zolang tot ik de beste plek had. Desnoods niet vergoed, mits je dat natuurlijk kunt ophoesten.
Als ze echt al verslaafd is heeft het weinig zin denk ik om geld in te perken omdat ze wellicht nog geneigd is om rare dingen te doen om aan geld te komen.
Sterkte, vreselijk lijkt me dit, je voelt het tussen je vingers wegglijden.
Ik hoop dat ze haar op de Jellinek pittig confronteren.
Dank je
Ja, morgen zitten we er als ouders. Dochterlief donderdag. Daarna wellicht eens gedrieën of meerdere keren individueel. Vrees echter wel wat voor het beleid van de Jellinek. Weet niet of alle medewerkers met dezelfde mond praten. Heb nl het centrale nummer gebeld en men stelt daar nl dat soft drugs weliswaar gedragsverandering kan veroorzaken, maar dat (nog) niet bewezen is dat het ook daadwerkelijk psychoses e.d. veroorzaakt. "Het wordt hier en daar gezegd, maar is nog niet bewezen". En dat zegt onze dochter dus ook! Die is overwegend heel positief over het blowen en voor haar is ook het bewijs nog niet geleverd. Echter ik geloof zelf dat het voor haar wél schadelijk is. Zeker met haar psychisch verleden. Ik zie hoe ze is veranderd de laatste weken. Die paniekaanvallen en wie weet die zelfmoordpoging zijn wat mij betreft ook (mede) gerelateerd aan het blowen.
Ze smoked (haar taal) sinds de kerst en is m.i. nog niet verslaafd. Zo je al aan soft drugs verslaafd kunt raken. Maar wél psychisch afhankelijk! Dat je voor elk wissewasje wat je lastig vindt in het leven, naar een joint moet grijpen. Of als je je niet lekker voelt (mentaal) naar een joint grijpt. En dat doet zij dus al!
Ben er eigenlijk (te) veel mee bezig, maar het hakt er ook flink in hier. Alles samengevat komt, mens eigen, toch ook soms weer het relativeringsgevoel omhoog, als een soort zelfbescherming. Ik begin het dag na dag telkens iets meer te accepteren, of beter woord: Aan te wennen. Blowen, doubleren, haar dansopleiding verknallen enz. het kan wat mij betreft allemaal. Zolang ze maar geen zelfmoordpogingen (meer) gaat doen! Want dat is zo 'oneerlijk' en zo definitief. Daarmee sluit je alle mogelijkheden af, zowel voor zichzelf als voor ons.
vreemd
dat het niet bewezen is dat het psychoses veroorzaakt. Het heeft zeker een verband. Dan moet je er wel aanleg voor hebben, maar dat weet je natuurlijk niet van te voren.
Wat een zorgen om jullie lieve dochter! Hoop dat jullie gauw hulp kunnen krijgen.
Mijntje
Een verband zegt ook niets natuurlijk.
Het kan ook andersom zijn; dat mensen met een gevoeligheid naar drugs grijpen. Vaak als zelfmedicatie.
Bert
Mijn zwager heeft er schizofrenie door gekregen, ik denk er dus niet licht over (hij leeft overigens niet meer). Waarschijnlijk zat er een genetisch component bij maar dat wist niemand van tevoren. Er valt hier genoeg over te googelen.
Maar het maakt niet uit, duidelijk is dat de klachten toenamen na gebruik en drugs werkt niet bevorderlijk bij psychische problemen.
Mijn oudste (Mijntje)
Heeft met onze toestemming ook eens een blowtje mogen roken(het waarom laat ik nu even in het midden), het beviel haar niet zo.
Later op een feestje heeft ze het weer eens gedaan. Ze kwam thuis en zei dat ze zich echt depressief voelde van dat spul.
Ze heeft een week lang in bed gelegen, moe, depressief.
Ik heb toen weer over van alles en nog wat gesproken en haar duidelijk kunnen maken dat drugs in sommige gevallen ervoor kunnen zorgen dat je schizofrenie kan krijgen (ligt idd ook aan genen)of depressief kan worden.
Natuurlijk kan het eens leuk zijn op een feestje, 'lang leve de lol' gevoel.
Ze schrok ervan. Van zichzelf. Ze doet het dus ook niet meer. Maar dit is een best verstandig kind. We praten veel en ze luistert ook naar wat we zeggen, vraagt ook advies of om een mening.
Ik maak me wel druk om de jongste. Die is anders. Daar zullen we niet zeggen; probeer maar uit, die heeft geen rem, die is nu al verslaafd gevoelig.
Lijkt me vreselijk als je je kind zo moet zien.
aanpak
Charliefox, ik denk dat jijzelf en je dochter er nu meer bij gebaat zijn dat moeder en jij samen besluiten een gekozen pad ook te volgen en de vraagtekens die je erbij hebt achterwege te laten. Wat jij totnutoe hebt geprobeerd om te voorkomen dat je dochter in deze situatie belandde is in elk geval niet gelukt, bij Jellinek hebben ze in elk geval successen geboekt.
Zelfmedicatie
Charlie, Bert zei het ook al: vraag bij de Jellinek naar "blowen bij wijze van zelfmedicatie". Het lijkt me (voor zover ik dat kan opmaken uit je verhaal) vrij duidelijk dat dat hier aan de hand is, maar het werkt bij jullie dochter helaas averechts. Vraag of ze hier ook met jullie dochter over willen praten.
Even een update
Dank voor alle reacties zover.
Beschikking van de gemeente is binnen. Inmiddels heeft dochter haar vaste behandelaar bij een grote GGZ organisatie afdeling jeugd. De behandelaar is naast GGZ-psychologe ook gespecialiseerd in drugspreventie /-behandeling, dus gaat in één moeite door tijdens de wekelijkse gesprekken. Wij als ouders hebben om de week een gesprek met een andere therapeute, bij dezelfde organisatie. Verder staan we in de wacht voor systeemtherapie als geheel gezin. Dat loopt dus nu en zijn we ook heel blij mee. Want eerlijk is eerlijk: Ik weet het soms ook niet meer, net zo min als mijn vrouw. Heb al langer het idee dat ik de "vaderlijke leiding" (mocht zoiets überhaupt bestaan) wat kwijt ben. De jongste doet gewoon waar ze zin in heeft. En daar ligt dan ook gelijk het probleem. De dagelijkse dingen.
Want ondanks alle professionele hulp gaat het leven hier gewoon door. Zo is ze bijvoorbeeld vorige week weer van huis gelopen. 's Avonds in een woede aanval. Mijn vrouw er nog achteraan, maar ze was te snel. Vervolgens totaal niets laten weten! Telefoon had ze thuis. Echt te bizar dit. Oudere zus en wij de hele avond en nacht in de zorgen. Politie er bij, recherche de volgende dag enz. Bleek ze vanaf het 3e uur gewoon op school te zitten! De politie heeft ook een stevig woordje met haar gehad. En wij natuurlijk ook naderhand thuis.
Maar nee, geen sancties of maatregelen. Dat werd ons (mij) ontraden. Mijn vrouw is er al niet zo van. Maar ik wil dit echt geen derde keer hebben! Het is echt misselijkmakend als je kind van huis is zonder dat je weet waar ze uithangt. We zaten alle drie de hele nacht in de stress. Achteraf heeft ze bij een vriendin aangebeld en geslapen. Die ouders wisten niet eens dat er een logee was.
En dan natuurlijk het voortdurende blowen. En space cake nemen. En experimenteren met paddo's. Dat haal ik dan uit diverse bronnen, o.a. van schrijfseltjes die ze soms laat rondslingeren en die ons gelukkig nog wat informatie verschaffen. Want verder neemt het liegen alleen maar toe. Onlangs was ze op een huisfeest waar ze zich nogal misdragen heeft. Blowen en alcohol (too much). Aan de vriendin die het feestje gaf heeft ze haar excuses aan moeten bieden. Niet van ons, want wij weten officieel van niets. Maar ik weet dat die vriendin dat vroeg.
Tja, voor de rest maar de small talk thuis in ere blijven houden. En de spaarzame momenten dat ze tegen me aan kruipt direct nemen en ervan genieten. En dat doe ik dan ook volop! Ze worden minder, maar zijn zo ontzettend belangrijk voor het contact wat ik nog met haar heb. Verder eist ze veel aandacht op binnen het gezin en is het dagelijks een verrassing wat er nu weer gaat gebeuren, met welke (extreme) vragen ze nu weer komt, of wat ze weer heeft meegemaakt.
#CF
tjonge
Dat is wel een puber in het kwadraat zeg. Fijn dat er hulp is en verder overleven maar. Geen tips, wel veel sterkte gewenst.
Starndwandeling
Klinkt alsof jullie nu de hulp hebben die nodig is. Ikzelf was een puber zoals zij, alleen minder extreem met (soft-) drugs. Wij hadden een hond en mijn moeder nam me vaak mee met die hond voor een blokje om 's avonds. Er werd nergens over gesproken, want ik was extreem gesloten, ook op school en naar mijn vriendinnen. Die ommetjes zijn me bijgebleven achteraf. Maak die strandwandelingen met je dochter, maar verwacht niet dat ze met je in gesprek gaat.
weed is best gevaarlijk
De weed is best gevaarlijk.
Als je gevoelig bent voor psychoses, kan je er van in een psychose raken.
Ik zou dat toch ff melden bij GGZ (uiteraard met medeweten van je dochter)
