Opzien tegen en uitkijken naar de zomervakantie
Ik uit naar de zomervakantie, geen stramien, wat losser leven, genieten van het gezin in mooie weer en in de zon. Maar ik kijk op tegen de hele dag rotzooi, met name de zooi in de keuken.
Opruimen is een vaardigheid waarvan de meesten van ons pas na het twintigste jaar, een beetje goed onder de knie krijgen. I get it. In de praktijk houdt het in dat tijdens vakanties wij als gezin zelden gezamenlijk aan het ontbijt of de lunch zitten waardoor er altijd wel iemand net ontbeten of geluncht heeft (of gaat) en met pubers die niet uit zichzelf hun zooi opruimen, is het een onafgebroken moment van rommel, afwas die je overal nastaart. Loop ik de keuken in, zie ik alleen maar taken. En ik kan daar heel slecht tegen als ik voor mijn eigen kop koffie al een half uur eerst moet opruimen voor ik kan zitten.
Als ik echt op mijn strepen staan en naar ze toeloop met ruim binnen 5 minuten je rommel op, doen ze het wel maar ik wil niet altijd politieagent zijn.
Hoe doen jullie dat?
@Temet: 😂😂😂😂😂
Mijn kinderen keken/luisterden mee en liggen ook dubbel!
Pinokkio schreef op 07-06-2023 om 15:08:
Maar als ik je bericht lees, het werkt bij jullie wel als je ze erbij roept, dan zou ik toch wel die investering doen eigenlijk. Als je dat echt consequent volhoudt dan moet het kwartje toch wel gaan vallen? Max 3 weken denk ik, dan heb je nog 3 weken ofzo wat meer rust?
Maar als erachter aan zitten wel zou werken zou ik dat toch wel doen geloof ik.
Of ga gesprek met ze aan, deel je zorgen en probeer samen tot een modus te komen, wat hebben jullie nodig hierin. Als je bijv afspreekt dat je hen aanspreekt kost je dat vast ook minder energie?
Ik doe het al járen (erbij roepen)! Eigenlijk hoopte ik dat ze met hun bijbaantje dat in hun systeem zouden krijgen. Ik heb ‘s ochtends geen zin om de keuken in te gaan. Dan sta ik in de vlokken die zijn gevallen, loer ik tegen een rij van bekers en borden op de tafel. Bleuh. Ik heb ze trouwens gisteravond gevraagd hoe zij het zien. Er ging geen lichtje aan of zo, vanzelluf zeg maar. Ze staan allebei niet op automatisch overgaan dus ik wil het nu ook niet op de spits drijven.
Wandelvrouwtje schreef op 08-06-2023 om 08:38:
[..]
Mijn vriend heeft ook ADHD, en ik herken dit wel heel erg. Behalve de nette kamer, die heeft hij ook niet
. Hij kookt wel erg lekker, dus dan ga ik maar een beetje achter zijn kont aan met een poetsdoek.
hahaha, het is ook een beetje geven en nemen.. ik poets dus ( op mijn vrije dag) 6 keer het aanrecht. Ik moet mijn ding ook maar gewoon loslaten. We leven alle 3 in huis en ik ben nu eenmaal een beetje netter als zij zijn maar hert zijn gelukkig geen echte sloddervossen.
Dymo schreef op 07-06-2023 om 15:05:
Ik riep hier altijd vrolijk: "Heb je honger?" Puber had altijd honger, dus het antwoord was altijd "Ja!" En dan zei ik: "Eerst je zooi in de keuken opruimen, dan ga ik lekker koken." Vervolgens ging ik zitten tot de boel was opgeruimd.
Overdag liet ik het gaan.
Ik zie het gebeuren! Na een hoopvol ja! Een zucht van teleurstelling. 😂
Philou schreef op 08-06-2023 om 08:59:
[..]
Ik zie het gebeuren! Na een hoopvol ja! Een zucht van teleurstelling. 😂
Als ik een keuken aantref met een vol aanrecht, kook ik echt niet. Ik ruim zelf alles meteen op en verwacht dat ook van mijn kinderen. We hebben hier ook de regel dat spullen die ze gebruikt hebben terug op hun plek gaan, voor ze naar bed gaan. Wat ze in hun eigen kamer doen moeten ze zelf weten. Ze weten welke dagen ik stofzuig als ze willen dat ik hun kamer meeneem moet die opgeruimd zijn, anders gaat de deur weer dicht.
SuzyQFive schreef op 07-06-2023 om 15:59:
Oh ja. Brrr… Ik hou van een leeg aanrecht, maar dat is ijdele hoop met kinderen. Iets met dweilen en een open kraan 😅.
Hier moeten ze bij toerbeurt vaatwasser uit- inruimen en keuken schoonmaken. Dat helpt wel wat. En ik stapel een deel gewoon op 1 aanrechtdeel. Zodat er altijd twee delen opgeruimd zijn. Als het echt te vies is dan roep ik ze (11, 13 en bijna 15) terug.
Bij mijn vriend is hij de grote rommelkont wat aanrecht betreft. Maar zijn kinderen (11, bijna 14 en 16) ruimen ook niets op.
Ja, ik hou ook van een leeg eh .. alles! 😂
Toerbeurten afwasmachine in/uit, stofzuigen, tafel opruimen, vuilnis, doen ze. Terugroepen doe ik ook. Maar niets uit zichzelf. De vorige vakantie ben ik ontzettend boos geworden na elke dag 7x opruimen minimaal (want op een gegeven moment heb je iets van ik doe het zelf wel). Het was zeker een uur stil en toen hoorde ik voorzichtig wat gerommel en werd er opgeruimd. Maar das niet wat ik vaker uit de kast wil halen, zeg maar.
Ik heb er nu een die de woonkamer als kleedhok gebruikt. Overal ligt uitgetrokken kleding. Alle schone kleding komt opgevouwen op een stoel voor zijn kamer. Zelfs als je vraagt of het opgeruimd kan, doet hij dat niet. Ondertussen: waar is mijn x of y! Je hebt het zeker niet gewassen. Ik ben, denk ik, in stille staking want ik zoek niet mee en ik denk er nu over om alle schone en vieze was op te bergen uit het zicht en eens kijken wat er zich ontwikkelt zonder dat ik iets zeg.
Kyana schreef op 07-06-2023 om 20:47:
Hier is elke dag 1 kind verantwoordelijk voor het inruimen en uitruimen van de vaatwasser. Dus als iedereen zij troep laat slingeren dan is dat kind erg druk terwijl als iedereen gewoon zijn eigen rotzooi opruimt dan hoeft dat kind alleen na het avondeten even de vaatwasser in te ruimen en aan
Dat vind ik een goede. Betekent dit dat je diegene elke keer bij roept als het een zooi is.. of is dat op een vast moment van de dag?
Kyana schreef op 07-06-2023 om 20:47:
Ik vind rondslingerende spullen in huis niet zo heel erg maar de keuken moet wel goed opgeruimd zijn, dat vind ik wel belangrijk.
Het punt is bij filevorming op het aanrecht/in de keuken en in het washok zorgt voor een hele keten aan zooi in de rest van het huis.
Herkenning en geen tips.
Jawel: aan alle jonge ouders: zorg dat je het aanpakt vanaf het allereerste begin!
Wat ik doe (jongvolwassen kinderen die vaak maar lang niet al meer thuis zijn):
In plaats van ze er steeds bij te halen en te mopperen: me realiseren dat het fijn is dat ze zo vaak thuis komen, dat het fijn is dat het lieve sociale kinderen zijn. Als hulp echt nodig is voor mij of opa en oma dan zijn ze er altijd. Ze halen geen gedoe uit (het zijn lieve brave kinderen.
Dus.. ik neem het voor lief en ik ruim de zooi meestal zelf op. Ik zeg niet dat dat het beste plan is en dat dat altijd fijn is. Maar het feit dat ik besloten heb om er zo mee om te gaan geeft me rust.
hier gaan ze op een paar kampen waardoor ze niet konstant thuis zijn. Mss een idee?
Hier is de oudste echt een rommelkont maar de jongste gelukkig niet dus die helpt flink mee ook als ik niet thuis ben ruimt ze vaak van alles op en doet de vaatwasser. Vaak ben ik weer blij als ze terug naar school gaan 😅
Hier in huis is het altijd wel netjes. Dat is er van jongs af aan er ingeramd 
Ergens in de brugklas merkte ik dat kind slordiger begon te worden. Bord vergeten etc. Paar keer terug geroepen. Wat gezucht opleverde. Toen heb ik gewoon gezegd dat ik stontchagerijnig werd als het een troep werd. Dat bijna alles kan en mag hier in huis, maar dat ze dan wel zelf de spullen moet opruimen. En dat ze dan anders te klein is om dingen zelf te mogen. Dus dan wordt het met ons mee ontbijten, ook al ben je eerste uur vrij. Niet zelf meer een tosti maken etc. Als je als een kleuter gedraagt, dan behandelen we je ook als een kleuter. Sinds dat gesprek (al weer bijna 4 jaar terug) nergens meer last van.
Als er specifieke klusjes gedaan moeten worden, geef ik dat aan in de app, in de trand van om 17.30 ben ik thuis en dan moet dit... gedaan zijn.
Wat betreft haar kamer, hebben we de afspraak : ik zeur niet over haar bureau. De rest is netjes. En ik doe helemaal niets in die kamer.
Hier is het chaos en bende. En ik lijk de enige te zijn die opruimt. Ja daar vind ik zelf ook wat van en nee ik hoef geen tips. Maar ff klagen over teringzooi is wel lekker. Hier trouwens een puberdame die de badkamer als kleedkamer gebruikt. Grrrrrr. Dus af en toe flikker ik alles uit de badkamer op haar bed.
Sjonge. Ik ben eigenlijk altijd heel blij als de kinderen vakantie hebben, best wel gezellig dan. De suggestie om je kinderen zoveel mogelijk de deur uit te werken om het netjes te houden of een verbod op zelf tosti's maken... dan mis je een hoop leuks lijkt me.
Hier ook een hok vol pubers. Meestal heel gezellig, maar inderdaad een troep! Voor mij ligt er een groot deel in acceptatie. Een keer in de week komt de schoonmaker, dat is een ijkpunt waarin hun kamers vrij van rondslingerende was en afwas moet zijn. Verder doen ze wat we als van ze vragen zonder gemopper dus dat is erg fijn. Daarnaast accepteer ik dat er iedere dag een tosti ijzer op het aanrecht verschijnt, het continue ontbijten/lunchen, de schoolboeken die overal liggen etc etc.
Heel erg eens ook met wat Meander schrijft; mijn kinderen zijn lief en sociaal en halen helemaal geen gekkigheid uit, dus ik prijs me gelukkig dat mijn 'zorgen' alleen maar over was en afwas gaan. Niet om iemands gevoel te diskwalificeren overigens, maar voor mij zijn dit helpende gedachten.
troelahoep schreef op 08-06-2023 om 12:45:
Sjonge. Ik ben eigenlijk altijd heel blij als de kinderen vakantie hebben, best wel gezellig dan. De suggestie om je kinderen zoveel mogelijk de deur uit te werken om het netjes te houden of een verbod op zelf tosti's maken... dan mis je een hoop leuks lijkt me.
Heb jij al oudere pubers met een baantje?
Zo nee dan hier even een illustratie waar je dan mee te maken krijgt:
Je bent zelf al wakker en een beetje aan het opruimen in huis. De puber heeft gewerkt tot 22.00 gisteravond dus je doet nog even wat rustige dingen hij hoeft niet om 8.00 wakker te worden.
Als je de was staat op te vouwen stommelt hij zijn kamer uit het is inmiddels 10.15.
Je vraagt: Hoe laat moet je vandaag beginnen?
13.00 uur! Dat had ik toch zondag al verteld! De puber sukkelt zijn kamer weer in en valt weer in zijn bed.
Als de vuilniswagen staat de grommen buiten gaat de deur opnieuw open en de puber vraagt hoe laat het is.
10.30! Hoezo?
Ik heb voorafgaand aan mijn dienst nog een gesprek met HR over dat nieuwe plan dat ze hebben om mij tot een soort van leidinggevende te bevorderen.
Puber komt naar het washok en zoekt in de stapel was een zwarte broek.
Hij kleed zich aan en gaat naar beneden voor een soort van brunch, want om 13.00 beginnen houdt in dat je geen lunchpauze hebt op het werk.
Je hoort de koffiezetter en de afzuigkap terwijl je de was die net gedraaid is ophangt. Zo te horen wordt er stevig gegeten.
Dan roept de puber onderaan de trap: Ik krijg net een sms dat mijn bestelling allergiepillen klaar ligt bij de apotheek. Als ik die nog ophaal voordat ik ga werken kan ik er meteen een innemen maar dan heb ik geen tijd om de pan waarin ik een ei heb gebakken schoon te maken.
Oké roep je, poets je tanden en ga maar, ik doe die pan wel, een gebakken eitje hoe vies kan die pan zijn denk je nog. .
Als je dan na het verschonen van je eigen bed beneden komt voor een kop koffie tref je op het aanrecht het lege pakje van de ham, de schaal van het ei en een bord en beker aan. Op het gasfornuis staat DE PAN. Als je van wat dichterbij kijkt zie je dat er een uitsmijter is gemaakt en de ham is meegebakken en afgetopt met geraspte kaas die hier en daar een beetje naast het ei terecht is gekomen.
Terwijl de koffie doorloopt begin je maar vast, dat is niet 1 2 3 klaar.
Zulke dingen gebeuren ook als je niet thuis bent. Dan vind je als je thuiskomt in het washok een hoopje schone was waar 1 broek tussenuit is getrokken en de rest heel langzaam van de plank is gezakt en nu heerlijk op de grond ligt te verkreukelen.
Op een moment dat de puber een keer tegelijkertijd met jou de avondmaaltijd eet begin je een goed gesprek en geeft aan dat je dit soort situaties niet meer wilt. De puber beloofd beterschap. Maar ja het is wel een puber met puberale vaardigheden. Dus na de volgende uitsmijter met ham en kaas zet hij met goede intenties meteen de pan in de gootsteen, laat er water inlopen en haalt de afwasborstel erdoor. Het koude water in de hete panzorgt voor allemaal kleine spettertjes bruin vet op de tegels achter de kraan en de afwasborstel heeft geen losse haren meer maar allemaal aan elkaar gesmolten vezels.
Je haalt je schouders op en leeft nog lang en gelukkig, je krijgt er ook zoveel leuks voor terug!
Edit: zolang de zorgen gaan over de was en de afwas accepteer ik de rommel maar. We hebben vroeger zorgen gehad over leven of dood met 1 van de kinderen. Hij is er nog dus weer genieten ons suf nu; ook van de rotzooi!
Nog een edit: In de kamer van de student waar ik net de zonwering dicht ging doen vond ik een bakje met inhoud dat vorige week vrijdag mee is geweest naar de universiteit. Daar zat toen komkommer in. Hoe de substantie heet die er (na 6 dagen ongekoeld bewaren) nu in zit weet ik niet. Het staat nu beneden in de tuin, vanavond mag iemand met een sterke maag even bekijken of het bakje nog te redden is.
Geweldige posting Bakblik. Dat dit soort dingen hier niet allemaal voorkomen is alleen maar omdat mijn pubers geen baantjes hebben (dochter nog te jong, zoon te lui/geen geld nodig).
Zoon studeert toevallig biologie, dus alles wat eventueel in zijn lunchtrommel groeit en bloeit en ons altijd weer boeit kan hij altijd nog meenemen voor een practicum.
