Pfff tiener van 12

Moeder

Ja, dit is rot, maar hopelijk zal ze zelf gaan inzien, dat het anders moet, als ze een slecht cijfer haalt.
Enne,als ik jou was, zou ik 2 dagen van te voren gaan overhoren, als ze het dan niet kent, heeft ze de dag erna om nog eens te leren...dus niet op het moment voor school.
gr Nora

Te laat

Op de ochtend voor school nog overhoren, dat is toch ook gewoon te laat?
Verder is het vooral een leermoment voor haar. Dus nu maar hopen dat ze een slecht cijfer haalt

Janken?

Waarom zou je erom gaan janken? Het is haar school en zij moet zelf op de blaren zitten als ze een proefwerk verknalt. Mijn dochter had er ook een handje van om 's avonds om 21.00 uur te vragen of ik wilde overhoren, en het dan niet te kennen. Jammer dan, later ga ik niet meer overhoren, dus dan is het aan haar om het weer op te lossen. Wel heb ik heel duidelijk gemaakt dat afstromen wat mij betreft geen optie is, en dat ze het links- of rechtsom gewoon moet halen. Bij onvoldoendes op haar rapport door onvoldoende inzet, gaat de laptop achter slot en grendel en moet ze een tijdje om 21.30 uur naar bed.

Streng

Tja, daar kan ik ook niet goed tegen en mijn kind weet dat het daar thuis niet "gezellig" van wordt. Ik verwacht dat mijn kinderen zich inzetten. Als ze er met de pet naar gooien geef ik minder ruimte voor de "sociale" bezigheden. Maar ik besef heel goed dat dit heel moeilijk is en daar help ik bij.
Mijn kind heeft thuis een extra agenda. Bij thuiskomst wordt opgegeven huiswerk van die dag daarin overgenomen en gepland. Vanuit deze planning wordt het huisewrk gemaakt. Ik neem ook meestal heel snel de dag door. Dan valt het op als er voor een vak geen huiswerk opgegeven is ( vergeten op te schrijven?) en ik check dit met het magister. Kind heeft ook vakken waar geen leer en maakwerk voor opgegeven wordt. Dan moet je zelf zorgen dat je voor een les de stof doorgenomen hebt..... Maar ja, dat wordt niet opgegeven, staat niet op het magister, DUS is geen huiswerk haha. En dat gaat dan mis als er ineens op korte termijn een toets komt.
Het eerste jaar heb ik ook heel aktief "geholpen" bij "hoe kan je leren en wat werkt het best bij jou", want dit leren ze niet in het BO en VO, althans hier niet. Ik overhoor nu alleen nog als het gevraagd wordt.
Ik baal met ze als goed leren niet met een mooi cijfer beloond wordt, maar ze weten ook hoe ik reageer als dit het gevolg is van laksigheid !
ookmoeder

Yvonne

Als je zoon zelf bepaald wanneer hij klaar is heb je natuurlijk geen idee wat hij gedaan heeft. Als je het niet vertrouwd overhoor je gewoon.....
Het opstarten is inderdaad lastig. Het best is om zo snel mogeljk te beginnen, maar ik merk dat dit soms echt niet lukt. Dan zit de "kop" nog zo vol dat het geen zin heeft om te proberen er iets bij in te krijgen. Dan laat ik het even en als het te lang duurt stuur ik voorzichtig bij, want een geïrriteerde puber neemt volgens mij ook niet veel in zich op.
Ik probeer het ook positief te brengen. Kind er op te wijzen dat je aan de planning houden en je in te zetten betekent dat er voldoende tijd is om te gaan sporten, twitteren whatsnogwat, uit gaan, vriendencontact ed. En dan staan wij als ouders vooraan om te halen en brengen, eens de entree te betalen ed.
Kind gaf gisteravond op de bank tijdens het twitteren en boer zoekt vrouw aan dat veel klasgenoten net pas begonnen waren met de toets voor vandaag, niet slim.
ookmoeder

Overhoren

De reden dat ik pas vanochtend overhoorde is dat ik haar vertrouwde. Ze gaf aan ik heb geleerd en ik ken het. Ze heeft meerdere toetsen vandaag en deze week sowieso. Dus ik heb haar andere vakken wel overhoord, maar toevallig deze niet.
Als zij zegt dat ze heeft geleerd, dan ga ik daarvan uit. Misschien naïef van mij, maar soort van vertrouwen moet er toch wel zijn.

Ik kan gewoon niet omgaan met haar lakse reactie. En dan te bedenken dat ze net 12 is. Wat staat mij nog te wachten vraag ik me dan af.
Ze is de oudste van de vier.
Ik heb al moeten slikken dat ze afgelopen jaren is afgezakt naar lager niveau. Waarschijnlijk wel de omstandigheden m.b.t. Haar vader, maar dan alsnog.
Dus nu lager niveau gestart en dan zoiets.
En als we met haar praten, dan luistert ze niet. Gaat poppetjes tekenen, enz. Dan gaan mijn haren rechtovereind staan. Ik accepteer dat niet.
Pfff, ben echt megaboos.

Even kort

Als jij erom moet huilen dan denk ik dat je meer afstand moet nemen.
Je maakt het nu tot jou probleem en daar help je haar niet mee.
Vertrouwen betekent ook dat je ervan uitgaat dat zij haar eigen verantwoordelijkheid oppakt. Laat dan ook de consequenties gewoon voor haar en trek het je niet zo aan. Zorg dat je er mee om leert gaan!

Hoe

Weet je dat ze niet luistert als ze poppetjes tekent? Ik denk dat ze je intussen best hoort. Wat ze ermee doet, is een tweede.

Wilde ik even zeggen omdat ik ook veel poppetjes heb getekend

Gordon

Ik kan me je balen en teleurstelling zo goed voorstellen.. Ik voelde me ook altijd zo machteloos als er iets met mijn kind gebeurde wat ik anders wilde zien. Waarom deed ze nu niet gewoon zus-en-zo...

Waar ik heeeeel veel aan gehad heb om dit bij mezelf doorbreken is het boek en de methode 'luisteren naar kinderen' van Thomas Gordon. (linkje: http://www.bol.com/nl/p/luisteren-naar-kinderen/1001004007516353/#product_judgement)

Deze methode maakt een onderscheid in problemen van jezelf en problemen van je kind. En hoe je op beide verschillende dingen kunt reageren om daadwerkelijk in gesprek te blijven. Wat ik zelf deed (en nog wel hoor en wat ik in jouw verhaal ook lees, is dat we het probleem van het kind, tot ons probleem maken. Met het bijbehorende lijden en ook de machteloosheid en het boos worden en ongewild 'afstoten' van je kind.

Het niet leren is het probleem van je kind, het niet voldoen aan je verwachting is jouw probleem. Waar het op neer komt (in mijn woorden) is dat je volgens die methode aangeeft wat jouw probleem is, en het bij jezelf houdt. Dus in ik-boodschappen. En als het problemen van je kind betreft dat je dan steunt door te luisteren, dat je je kind laat zien dat ze haar eigen oplossingen mag en kan kiezen. Zij is verantwoordelijk voor haar aandeel. Dat jij dat lastig vindt, is jouw aandeel en dat mag je ook best delen maar houdt het bij jezelf. Als jij hoor probleem op gaat lossen geef je impliciet de boodschap "dit kun jij niet zelf" en daarmee verlies je het contact (poppetjes tekenen etc). Dit was een ware eye-opener voor mij. Ik kies er nu voor vertrouwen in mijn dochter te hebben en haar aanpak. En waar het mislukt, haar op de blaren te laten zitten. En natuurlijk laat ik haar niet helemaal los en in haar sop gaar koken, we hebben het er samen over etc. In dit geval zou ik hopen op een onvoldoende... Maar wellicht heeft ze allang becijferd hoe ze het op gaat lossen en was het een weloverwogen keuze?

Ik heb het boek al vaker geopperd hier en nee, ik heb geen aandelen. Ik heb er wel heel veel baat bij gehad. Wij hebben het zoveel fijner nu in ons gezin.

Kop op en veel sterkte, succes en liefde voor jullie!!

Poppetjes tekenen en niet luisteren

Zoiets als poppetjes tekenen doen ze ook vaak omdat ze zich daarmee tenminste een houding kunnen geven 'ik straal uit dat ik niet luister'. Vaak horen ze heel goed wat je zegt. Ik zou niet op die provocatie ingaan, dat versterkt t alleen maar. Een beetje afstand, haar op haar eigen billetjes laten zitten.

Print studieweb

Wij hebben hier een zgn studieweb, waar al het huiswerk op staat.

Ik maak rond donderdag altijd een print voor de week erop, en die hang ik op. Kan ik zien welke toetsen er zijn, en voor mijn dochter is het ook visueel goed zichtbaar.

Dat werkt goed.

Hier ook weleens geluiden gehoord: oh... wist helemaal niet dat ik een toets had. Ja duh... dan moet je maar opletten. In het begin vond ik dat ook vervelend, maar het is niet mijn verantwoordelijkheid. Zij moet het doen.

Da's soms een lastig gevoel maar welkom in de wereld van puberella's

Ze is pás 12

Je schrijft dat je dochter de afgelopen járen afgezakt is naar een lager niveau. Gezien haar leeftijd moet dat op de basisschool zijn gebeurd. Ik heb de andere reacties in vogelvlucht doorgenomen en ik zag dat anderen ook aangegeven hebben dat er iets mis lijkt te gaan met jouw verwachtingen en de realiteit.
Hoe kun je zo vreselijk teleurgesteld zijn geraakt over het feit dat je dochter op de basisschool niet het hoge niveau bleek te halen dan aanvankelijk leek? Zoiets doet ze toch niet expres om jou dwars te zitten?
Mijn dochter had aanvankelijk een dubbel vwo advies, maar ik heb er volledig vrede mee dat dat niet is gelukt. Het zat er niet in. Ze was geen vwo-kind. Mijn andere dochter is op vmbo basis terecht gekomen, terwijl ze een algemene ontwikkeling op havo niveau had. Volgend jaar gaat ze naar het hbo. Beide dochters zullen als het goed gaat en de regering het betaalbaar houdt dus naar het hbo gaan. Niks mis mee. Ik had het ook geaccepteerd als ze werk hadden willen doen op mbo-niveau.
Maak je dochter geen verwijten over haar niveau en help haar bij het leren van leren. En bedenk vooral dat je dochter niet jouw verwachtingen waar moet maken. Ze moet het voor zichzelf willen doen. Praat dus eens met haar over wat ze later zou willen doen. Als ze zegt dat ze journalist wil worden, ik zeg maar wat, dan kijk je met haar wat ze daar voor opleiding voor moet doen. Misschien motiveert dat. En kijk niet raar op als dat beroep nog een keer of 10 verandert.
Ik teken tijdens mijn werk overigens hele serviezen bij elkaar. Bordjes, kopjes, vorken, messen. Of ik begin met het tekenen van een brilletje en als het gesprek maar lang genoeg duurt wordt het vanzelf een gezichtje. En reken maar dat ik alles hoor wat er gezegd wordt.

Hier ook gehad

onze zoon had vorig schooljaar, toen nog brugklas, ook vaak het gevoel dat hij goed geleerd had. Bij overhoren bleek dat vaak toch tegen te vallen.

Maar blijkbaar is dat, zeker in het begin, helemaal niet zo vreemd. Ze weten vaak nog niet zo goed hoe ze het leerwerk aan moeten pakken en denken te snel dat ze het wel kennen. Dat zei de mentor destijds ook al.

Wij hebben een extra agenda, daarin wordt vooral het leerwerk voor proefwerken en so's ingepland zodat hij per dag kan zien wat er geleerd moet worden en nu zijn de cijfers een stuk hoger. Hij gaf een tijdje geleden zelf al aan dat hij het leerwerk vorig schooljaar onderschat heeft dus het kan zeker nog goed komen hoor.

Helpen

Ik denk dat je een kind in 1e jaar met name echt nog moet helpen: plannen, 'dwingen' huiswerk te maken en te leren, schema maken, ze moeten dit gewoon leren. Daarbij; je kunt woordjes (meestal) niet in 1 dag leren, dit is toch een kwestie van al 1 week van te voren doornemen, leren, herhalen en dan blijven er een paar woordjes over die je niet kent, en ook die weer herhalen. Zo kunnen de meeste kinderen het echt wel. Daarnaast zou ik ook het huiswerk een beetje checken, er zit vast een logica in. En als het echt niet helpt...tja... misschien gesprek mentor?
Is dit een incident?