
Elise_NTS
10-05-2011 om 15:03
Praten over orgaandonatie moeilijk?
Onlangs heeft de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) een onderzoek laten uitvoeren, waaruit bleek dat acht van de tien jongeren wel eens met hun ouders praat over orgaandonatie. Een kwart van de jongeren geeft aan dat ze door het gesprek thuis positiever over het onderwerp zijn gaan denken, bij de rest bevestigt het gesprek hun mening.
Ik werk zelf als publieksvoorlichter bij de NTS en ben benieuwd hoe ouders met dit onderwerp om gaan. Vindt u het makkelijk om aan de keukentafel over orgaandonatie te praten, of juist niet? En wat zijn eventuele obstakels om erover te beginnen?

Genista
11-05-2011 om 10:09
Normaal onderwerp van gesprek
Bij ons is het een normaal onderwerp van gesprek, al hebben mijn kinderen de puberleeftijd nog niet eens bereikt. Dat komt vast ook doordat het in onze familie aan de orde is. Enkele familieleden hebben een donororgaan ontvangen en mijn man en ik hebben al jaren een codicil.

ishtar
11-05-2011 om 11:37
Ook normaal onderwerp
en ook nog geen pubers.
Man en ik hebben ook al jaren een codicil, en de kinderen weten dat.

rosa
11-05-2011 om 15:56
Geen probleem
Hier twee pubers, met wie we hierover gepraat hebben. Waarschijnlijk naar aanleiding van een televisie-item. Oudste heeft het er ook op school over gehad bij maatschappijleer of filosofie.
Oudste deelt onze mening: wat ons betreft is donatie prima, maar de achterblijvers beslissen. Jongste beslist op emotie, vindt het eng en wil geen orgaandonatie. Gesprekken met ons daarover leidden niet tot een positiever standpunt.

Moppeke
13-05-2011 om 16:16
Geen enkel probleem
Hier ook geen probleem. Wij als ouders hebben al jaren een donorcodicil en hebben dat al vroeg besproken met dochter.
Daarbij kwam de vraag wat wij zouden doen wanneer dochter er niet meer zou zijn, of we dan haar lever, hart enz. zouden donoren. Want die gedachte kwam bij haar op toen ze er achter kwam dat ze als kind nog geen eigen donorcodicil kan hebben.
Wij hebben toen gezegd dat we een mooie gedachte zouden vinden wanneer haar hartje of lever nog bij een ander kind een leven kan redden, als we haarzelf niet meer zouden kunnen redden. Dat vond ze zelf ook en ze weet daarbij ook gelijk wat wij als ouders voor onszelf en voor haar wensen.
Dit soort gesprekken komen meestal op gang na bv. een uitzending van Klokhuis.

koentje
14-05-2011 om 11:20
Ik zie
geen reden om mijn 12 jarige zoon met dit soort confronterende gesprekken lastig te vallen zonder dat hij daar zelf over begint. Ik weet van mijn zoon dat hij op zijn eigen manier sociaal is hoewel hij zich misschien nog niet over emtionele zaken heen kan zetten. Ik bedoel dat hij misschien door angsten nu niet die keus zou kunnen maken of hij dan wel of geen donor zou kunnen/willen zijn. Maar als hij hersen)door zou zijn ben ik toch degene (met mijn man) die daarover beslist.

joer
14-05-2011 om 13:01
Geen probleem
Is ook hier al ter tafel gekomen. Letterlijk tussen de sperziebonen en aardappels in.
Waarschijnlijk na tv programma of lessen op school. Zo af en toe hebben we het er weer over.
Man en ik zijn vanaf het begin al donors. Zonen (18 en 15) geven aan ook donor te willen zijn.
JOER.

tonny
15-05-2011 om 20:11
Komt vanzelf
er is altijd wel een moment waarop dat ter sprake komt. Via school, TV - of een ernstige ziektesituatie in de kennissenkring.
Ieder heeft een verschillende keus gemaakt, ook wel eens veranderd hoorde ik. Ik vind het geen onderwerp om met een boog omheen te lopen.

mens
24-05-2011 om 12:18
Nav tv programma
Bij ons kwam het heel terloops naar aanleiding van een tv programma ter sprake. Mijn jongste zoon is er heel duidelijk in. Hij wil het gewoon niet. Kan het niet motiveren maar het voelt gewoon niet goed voor hem.
Oudste zoon vind het juist heel vanzelfsprekend van wel.
Was een leuk gesprek en ik heb van beiden het voor kennisgeving aangenomen en zal er ook zeker naar handelen al hoop ik dat het nooit nodig is.

hkh
09-06-2011 om 12:55
Basisschool leeftijjd
Bij ons ook gewoon besproken tijdens het eten, en wij hebben 2 basisschool kinderen en een puber. Ik ben al jaren bloeddonor en beiden zijn wij al sinds we 20 zijn in het bezit van een codocil. Wij hebben het niet zozeer over wat de kinderen zouden willen tzt als wel over het feit dat je andere mensen kunt helpen (ook bij leven).

Janna3
09-06-2011 om 14:55
Gaat idd over onze keuze
Hier praten we er ook over, maar dan vooral over onze motivatie om donor te zijn en over de voors en tegens algemeen. Wat zou er gebeuren als niemand donor was en dat soort vragen.