Professionele hulp voor onzekerheid 13-jarige?
Het lukt mijn zoon (13) niet om aansluiting te vinden bij de kinderen in zijn klas. Ik vraag me af of enkele gesprekken met een psycholoog of orthopedagoog hem kunnen helpen, of dat zijn onzekerheid normaal is en ik het nog beter even tijd kan geven.
De situatie is als volgt: Mijn zoon heeft op de basisschool een min of meer vaste groep klasgenoten gehad. Hij had daar voldoende vrienden. Begin dit jaar is hij naar de middelbare school gegaan. Hij kende geen kinderen op deze school, kinderen die hij kende en die dezelfde school kozen gingen naar het VMBO (andere locatie).
In het begin van het schooljaar was hij heel ongelukkig (enorme huilbuien), waarover we gesprekken hebben gevoerd met zijn mentor. Het leek daarna beter te gaan, al viel op dat hij geen echt nieuwe vrienden had. Deze week was ik bij hem om school en viel me op dat hij zich volledig afzonderde van de kinderen in zijn klas en dat hij erg gespannen en geblokkeerd overkwam.
Toen ik hem vroeg of hij het wel leuk heeft met kinderen uit zijn klas vertelde hij dat dit niet zo is. Hij heeft geen aansluiting en is volgens eigen zeggen 'te verlegen om met andere kinderen te praten'. Hij denkt dat andere kinderen hem een sukkel vinden.
Een van de redenen waarom hij zich op school slecht voelt is dat hij een bril heeft, dat is wat hij zelf zegt. Het luchtte hem daarom op dat ik aangaf dat hij van mij best contactlenzen mag. Een andere reden die hij aangeeft is dat hij weinig gemeen heeft met de kinderen in zijn klas. Ook zegt hij dat hij bang is dat hij helemaal buiten de groep valt als hij iets zegt wat bij anderen niet in de smaak valt. Hij zegt dat hij alleen op school last heeft van deze onzekerheid. Op tennis en tafeltennis voelt hij zich wel prettig in de groep.
Herkent iemand dit? Op zich begrijp ik zijn onzekerheid maar ik maak me wel zorgen over het feit dat hij zo extreem geremd is in de groep.
groet van Marge
Nog eens praten?
Hé wat sneu om te lezen dat je zoon het moeilijk heeft op school, zo zielig altijd. Kan je niet nog eens praten met de mentor, wellicht wil hij het oppakken en bijvoorbeeld eens een project beginnen waarbij de kinderen in groepjes moeten werken? En bijv. dan thuis ook eens daarvoor moeten afspreken. Je zoon zal dit vast doodeng vinden, maar de kans is groot dat hij er blijvende contacten van overhoudt. Verder heb ik met mijn zoon in groep 8 een soort coach gehad die thuis kwam en hem wat meer zelfvertouwen gaf, wellicht is dat iets voor hem. Google maar eens op kindercoach dan krijg je info en adressen.
Training
Hoi, is het een idee om een training te doen. Ik weet van een aantal pubers die veel hebben gehad aan de Sta sterk training. Die is voor sociale weerbaarheid. Kijk maar even of je het iets vindt: http://www.omgaanmetpesten.nl/omp/aanbod/sta-sterk-training.php
Als je het leest gaat de training over pesten, maar je post klinkt alsof je zoon zich zo gedraagt omdat hij bang is voor pesten. Nou ja, het is een idee.
Psycholoog
Wat sneu voor je zoon! Zo te horen moet hij al een heel schooljaar 'vechten' voor zijn plekje in de klas.
Als ik eerlijk ben, zou ik in jouw geval zoeken naar een goede psycholoog. Zoals je het beschrijft, wordt hij niet daadwerkelijk gepest, maar is hij bang dat het zal gebeuren. Hij voelt zich onzeker in hoe hij is en hoe hij overkomt op zijn klasgenoten. Een psycholoog kan helpen om te ontdekken waar er aanknopingspunten zijn om zijn zelfvertrouwen en innerlijke kracht te vergroten.
Misschien dat school contacten heeft met een goede psycholoog? Is er geen zorgcoördinator aan school verbonden? Of anders via de huisarts?
n@nny
Nog een tip
Nog een tip, omdat ik er zelf momenteel zo enthousiast over ben:
StayStrong, Sterkamp voor pubers. Kijk eens op www.sterkamp.nl
Rots en water
een soort sociale vaardigheidstraining waar ze zonder heel veel zweverigheid fysiek leren om sterk in hun schoenen te staan als het nodig is, maar ook om ongewenste zaken langs zich heen te laten gaan. Onze oudste zoon (die in de brugklas wel een klein groepje had waar hij het goed mee kon vinden) heeft daar uiteindelijk best veel aan gehad. Werd door school aangeboden, in groepsverband (onderbouwers, ca. 10 vnl jongens). Hij is nu 15 en heeft een paar echt goede vrienden in de klas én bij de scouting.
En inderdaad: kijk ook eens op Sterkamp.nl. Onze zoon heeft na groep 7 sterkamp gedaan, en in mei groep 8 maankamp. De rest was niet meer nodig. De vriend die hij aan die kampen overgehouden heeft is nog steeds zijn allerbeste vriend.
Marjoleine
Ik ga wat opties met hem bespreken
Dank voor jullie reacties en voor de verschillende mogelijkheden die jullie noemen. Ik ga met mijn zoon bespreken of hij een steuntje in de rug wil en wat hem het meeste aanspreekt. Het lijkt me sowieso goed om ook nog eens met de mentor om tafel te gaan.
Zomerkamp
Opvallend wat je zegt is: Op tennis en tafeltennis voelt hij zich wel prettig in de groep.
Dit zal komen omdat hij deze sporten leuk vind en de kinderen daar dezelfde interesse hebben. Op school is iedereen anders en bijna niemand vind school leuk. Heeft de mentor no wel is contact met je opgenomen over de situatie of heb je dat helemaal zelf ontdekt. Scholen zijn hier vaak slecht in en vinden het blijkbaar geen taak van hen.
Onze dochter hebben we op haar 10e op zomerkamp gedaan (wilde ze ook zelf) om het rot jaar op school te vergeten. Op kamp vond ze wel de aansluiting bij anderen omdat ze koos wat ze leuk vond.
Dit jaar gaat ze weer op zomerkamp, dit jaar Surfen bij Dynamite Vakanties. (vanaf haar 10e laten we haar ieder jaar gaan) Op school gaat het na haar 1e jaar zomerkamp veel beter!
Quinn
Wat goed dat het zomerkamp je dochter zo helpt. Ik had zelf nog niet aan die optie gedacht, maar misschien is dat voor mijn zoon ook wel een idee.
Ik heb zelf ontdekt dat hij zich (nog steeds) niet lekker voelt in de klas. Ik was deze week op school en kende mijn zoon bij wijze van spreken niet terug. Zo gespannen was hij. Dat ken ik helemaal niet van hem. Op de basisschool en bij het sporten zag en zie ik hem altijd dollen met anderen.
Interesses
Ik denk dat daar een goeie zit. Ik zocht inmiddels vier jaar geleden voor onze zoon een geschikte begeleiding tijdens de zomervakantie. Hij heeft Asperger en is hoogbegaafd. Hij kwam zelden kinderen tegen met zijn interesses, dus vriendschappen waren ook moeizaam.
Ik kreeg toen van een docent de tip om vooral op zoek te gaan naar zomerkampen die aansloten bij zijn interesses. Hij is nogal van de beta, dus hij is op wiskundekamp gegaan. Deze zomer gaat hij voor de vierde keer.
Na, die eerste keer hadden we een compleet ander kind. Hij was vijf dagen lang omringd geweest door kinderen die zijn onderwerpen en gesprekken interessant vonden. Hij was eindelijk normaal. Het heeft wonderen voor zijn zelfvertrouwen gedaan. Want nu wist hij dat er een wereld was waar hij wel goed in paste. Ik had hem dat al wel vaak verteld, maar deze ervaring maakte het echte verschil.
Nickelo
inderdaad wiskundekamp is ook een goeie! Onze jongste zoon wilde nooit op kamp omdat hij bang was dat hij het niet leuk zou vinden, moeilijk eten etc. Totdat hij deelname aan het wiskundekamp won met de kangoeroewedstrijd en niet meekon omdat we toen zelf al weg waren. Het jaar daarop mocht hij uiteraard wel mee, en hij gaat dit jaar ook voor de 4e keer en komt ieder jaar dezelfde mensen tegen. Mensen die net als hij houden van puzzelen, en van muziek maken, en daarnaast ook van gewone kampdingen. En een groep waar vegetarisch eten niet gek of lastig gevonden wordt maar waar gewoon een hele tafel voor de vegetariers is.
Marjoleine
Marjoleine
Nu ben ik nieuwsgierig, gaat hij ook naar kamp C?
Nickelo (ot)
Nee hij gaat naar kamp B, nu voor de 2e keer. Eerst 2 keer kamp A gedaan. Hij is 13, doet nu 2e klas VO.
Marjoleine
