Puber heeft vakantie
Hallo,
Even van me af schrijven....ppff.
Vandaag laatste proefwerk gehad en puber ligt nu depressief op bed. Is de proefwerkweek slecht gegaan? Nee. Blijft hij zitten? nee. Er is weer een sociaal probleem, het zoveelste in zijn leven en ik word er weer in meegesleept. Hij wil niet vertellen wat het is; hij sluit zich weer op. Ik heb al zo'n beetje alles gedaan om hem te helpen met contacten, vrienden en noem maar op, maar het lijkt niet te helpen. Het lukt hem niet. Ik word er zo ongelofelijk moe van, en zie nu alweer als een berg tegen de vakantie op. Straks zitten we daar op pubercamping en is kind weer verdrietig omdat het niet lukt en hij alleen zit. Ik kan het niet meer aanzien. Het laatste wat ik voor hem geregeld heb is een training sociale vaardigheden. Ik heb veel vertrouwen in deze training en in de begeleidster maar zij kan natuurlijk ook geen wonderen verrichten. Kind is intussen 16 en zit al behoorlijk vast hierin.
Hoe laat ik dit in vredesnaam los? Het is mijn probleem niet meer, of zou het niet moeten zijn, ik weet het niet maar ik word er elke keer weer zo gek van.
iemand tips voor mij?
Jutta
Vakantiewerk?
Hoi
Kan puber niet gewoon een paar weken vakantiewerk gaan doen?
Helemaal mee eens
Hoi Marie,
Ik ben het volkomen met je eens. Ook dit is niet gelukt. Ik heb hem op weg geholpen met een aantal adressen om te solliciteren. Dat heeft hij via internet gedaan. Nooit meer iets op gehoord.
Zelf heeft hij geen andere initiatieven genomen. Ik vind dit zelf ook vreselijk maar ook hiervan weet ik niet wat ik eraan moet doen. Ik kan niet blijven rennen voor hem. Hij geeft weinig geld uit en heeft op die manier dus ook geen prikkel. Wanneer iemand hem op sleeptouw zou nemen, dan zou hij zo meegaan. hij is niet te lui, in die zin. Hij mist zelfvertrouwen en hij heeft geen contacten.
Bedankt voor je reactie,
Jutta
Wanhopig
De problemen worden niet kleiner door wanhopig te doen over de sociale contacten van je zoon. Hij heeft ze weinig tot minimaal en hij zal dus zelf zijn draai daar in moeten vinden. Zijn sociale contacten zaligmakend? Is hij minder leuk, lief zonder vriendenkliek?
In plaats van investeren in sociale contacten die hem niet makkelijk afgaan zou ik hem op zoek laten gaan in iets waarbij hij alleen zijn ei lekker kwijt kan.
Fotograferen, muziek maken, websites bouwen, lezen, sporten (hardlopen, wielrennen) schilderen, voor mijn part breien 
Als jij accepteert dat hij is zoals hij is, sociaal onhandig en hij inziet dat er nog genoeg dingen zijn waarbij je je ook alleen prima kunt vermaken zal hij het ook beter accepteren. Hij moet eerst gelukkig zijn met zichzelf, alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn.
Ja dat dacht ik ook
Stimuleer hem eerst om 'iets' te zoeken waar hij plezier in heeft. Lego-technieks, verzamelen, fietsen of wat dan ook. Of de dingen die Wil noemt. Maakt niet uit wát. Of iets dat zijn interesse heeft...
Dat kun je ook bestuderen, heb een stiefbroer die enorm geïnteresseerd was in geschiedenis, een nurd zeg maar gerust. Een sociaal zeer onhandige nurd ook nog. Die tot niks anders te bewegen was dan dát bestuderen. Dus fietste hij naar de bieb (gestuurd door z'n vader die er gek van weg in vakanties) die een gespecialiseerde afdeling had en kwam daar op den duur gelijkgestemden tegen. Hij kwam helemaal 'los' als hij ons mocht vertellen over bepaalde onderwerpen. Op vakantie viste hij precies de historie van bepaalde steden om ons heen uit en mocht daar dan uitleg over geven....Dan werd het gewoon een andere jongen. Zekerder, stond rechtop, de meester en nog op een manier ook die je deed luisteren.
Hij had een 'doel' daar ging het alleen maar om.
Een doel om van z'n bed te komen dat moet hij hebben.
groeten albana
Gesprek
Hoi jutta
Ga een gesprek met hem aan eventueel samen met die begeleidster. Schrijf concrete afspraken met hem op en zet daar ook sancties en of beloningen bij. Hij heeft denk ik nu echt iemand nodig die hem helpt stappen te doen en dan gaat het daarna vast beter.
Solliciteren op vakantiebanen via internet heeft echt weinig zin. Mijn dochter deed dit ook en kreeg nauwelijks reacties.
Uiteindelijk ben ik samen met haar naar stad gegaan, heb haar alleen wat winkels ingeduwd bij winkels waar een bordje hing personeel gezocht en ze kwam na de derde winkel terug met een leuke baantje.
Of via uitzendbureau maar daar heb je ook de meeste kans als je elke week langsgaat.
maar misschien past een kamp beter bij hem daar heb je een uitgebreid aanbod geheel uit te kiezen naar interesse.
suc6
saar
Dank je wel!
Hoi Wil, Albana en Sawo,
bedankt voor jullie reacties. Zoals Sawo voorstelde, zo heb ik tot nu toe gehandeld. Kind had ergens moeite mee en ik hielp hem op alle mogelijke manieren. Het probleem wat hij tegenkwam was dan weer voor een tijdje uit de lucht. De oplossingen die Albana en Wil schetsen zijn volgens mij de dingen die ik nu eigenlijk zou moeten doen. Hij wordt namelijk te oud om bij alles geholpen te worden. Hij begint zich er hevig voor te schamen wanneer ik mensen ga bellen of andere dingen doe om obstakels uit de weg te ruimen. En ik begin me ook te schamen. Daarom ben ik op zoek naar nieuwe manieren om hiermee om te gaan. Een van de manieren was om hem een training aan te bieden. Ik dacht dat ik het dan wat meer los zou kunnen laten. Maar helaas, zo gemakkelijk is het nou ook weer niet. Wanneer hij verdrietig is, dan vind ik dat nog steeds heel moeilijk en ook een beetje treurig, want zo moeilijk is het toch niet om iets met iemand af te spreken? Ja, nee, wacht, voor hem dus wel.
Het beeld dat ik gisteren neerzette was trouwens iets te extreem. Kind heeft twee hobby's waar hij heel druk mee is. Hij heeft echt nog wel een beetje een sociaal leven. Alleen blijft het beperkt door georganiseerde activiteiten. Hij kan niet zelf dingen afspreken, en daarom zijn vakanties dus zo lastig. Dan gebeurt er gewoon niets. Dan zie ik die 1 meter 95 op de bank hangen en dan word ik vreselijk onrustig.
Wanhopig zijn heeft geen zin. Klopt. Dat was gisteren. Vandaag zie ik weer een andere puber. Soms kunnen dingen ook weer gewoon een klein beetje overgaan. De ene dag is de andere niet. Misschien is het ook wel "gewoon" de puberteit, maar ik hoop wel dat hij hier nog in zal groeien.
Nogmaals dank!
Jutta
Herkenbaar hoor, jutta
Hier ook een puber zonder (uitgebreide) vriendenkring. Waar het op school prima gaat met sociale contacten, hij gaat er vrolijk heen en komt vrolijk thuis, blijft het in de buurt lastig. En ik ben degene die er het meeste last van heeft. Word er - net als jij - onrustig en soms ook verdrietig van als ik hem thuis achter de computer zie, terwijl anderen buiten voetballen.
Ik weet inmiddels dat hoe meer ik erover begin tegen hem, hoe onzekerder hij wordt. Ik moet me inhouden om niet constant te zeggen: Bel die eens, probeer dat eens.
Zoon heeft inmiddels een baantje voor een paar uurtjes in de week, hopelijk kan dat in de vakantie nog uitgebreid worden.
Wat ik vooral wil zeggen is, zit je zoon niet te veel op de huid. Ik weet hoe moeilijk het is, het is ook mijn eigen valkuil, maar hij krijgt dan vooral het gevoel dat hij niet goed genoeg is. Dat is niet goed voor zijn zelfvertrouwen en dat hebben ze juist zo nodig!
Ik wens jullie veel goeds en een fijne vakantieperiode.
Ook herkenning hier
Ik heb ook een zoon van 16, heeft vrienden op school waar hij nooit mee afspreekt in zijn vrije tijd omdat hij daar geen behoefte aan heeft.
Heeft een folderwijk en wil ook nog wel een ander bijbaantje ernaast, zal steeds solliciteren maar het komt er nooit van. Heeft verder wat vrienden via twitter waar hij eens in de zoveel tijd een naar toe gaat om ge logeren maar is dus meestal alleen of met zijn twee jaar jongere broer die ook niet veel anders doet dan gamen en heel af en toe eens gaat freerunnen of zwemmen met een vriend.
Beide zoons hebben ook geen zin om uit te gaan.
En ik ben net als jij er bijna continu mee bezig in mijn hoofd: moet ik ze meer stimuleren (maar als ik dat doe worden ze woest en vinden ze dat ik zeur want ze willen niet anders), zal ik iets voor ze regelen ivm een baantje, heb ik alles gewoon verkeerd aangepakt in de opvoeding, allemaal zorgen die ik moeilijk los kan laten.
Ik ben het wel eens met Marianne dat je ze niet teveel op,de huid moet zitten omdat ze dat het gevoel geeft niet goed te zijn.
Hoewel het voor jou niet leuk,is, ben ik altijd wel blij dit soort verhalen te lezen omdat me dat het gevoel geeft niet alleen te staan in dit soort dingen. Om me heen zie ik nl alleen maar jongeren die een druk sociaal leven hebben, uitgaan, sporten enz. Dat steekt vaak enorm.
Maar.. Misschien zijn onze kinderen gewoon laatbloeiers en komen ze helemaal los in hun studententijd en krijgen we dan weer andere zorgen
Eigenlijk,hoop ik daar stiekem wel eens op.
Ook hier herkenning
met onze puber, wel vrienden op school maar hij spreekt er zelden mee af. Heeft wel via Skype contact met hen en andere jongeren die hij kent. Hij houdt niet van sporten en heeft ook (nog) geen bijbaantje, werkt wel af en toe in de vakanties.
Hangen hoort er ook bij
Op de bank of in bed hangen is iets dat heel veel pubers doen. Hoort erbij...beetje hangen, beetje zappen met t.v., beetje met telefoon spelen. Zelfs als het stralend weer is....uren lang. Zuchtend.
Dat dat voor de rest van de medehuisgenoten irritant is snapt iedereen...Maar is niet écht een uiting van 'verdrietig' zijn of een teken dat ze nu écht hulp nodig hebben om wel 'iets' te doen.
Het hangen an sich is voor hun al 'iets doen'. Daarin sturen van : "Ga nu eens iets doen.." wekt alleen maar nog meer irritatie op. Niet doen dus. Gewoon laten hangen dat spul. Zo nu en dan 's informeren of alles goed gaat? Of ze erbij komen zitten? Niet teveel en niet aandringen, want anders ben je weer aan het zeuren.
Schijnt ook erg nuttig te zijn voor pubers dat 'hangen', krijgen ze hun puberbrein weer op orde...
groeten albana
Toch ook wel verdriet
Hoi,
Deze puber hangt wel, maar wil stiekem best wel actiever zijn. Hij zou best een baantje willen, maar hij komt er niet toe. Hij weet niet hoe hij er mee moet beginnen. Mijn nichtje, ook 16, werkt al vanaf haar dertiende. Dat gaat gewoon via vriendinnen, de een neemt de ander mee en voor ze het weet heeft ze vier baantjes, wat dan natuurlijk ook weer helemaal niet kan. Maar goed.
Ook wil deze puber best heel graag met vrienden op stap of op vakantie. Hij wil naar festivals en hij wil niet langer met zijn moeder kleding kopen. Hij heeft wilde reisplannen voor in de toekomst: fietsen naar Parijs, tochten door andere continenten, noem maar op. Maar dit doe je allemaal niet in je eentje, toch?
Dus zijn de sociale contacten van groot belang. En soms lukt dat allemaal niet, en dan is ie daar best wel mee bezig. Afgelopen vrijdag weer zo'n anderhalf uur met hem gepraat. Dat zijn best goeie gesprekken maar die putten mij wel behoorlijk uit. Het gaat er dan vooral over dat hij niet zo goed bij zijn gevoel kan komen tegenover anderen. Hij is te vlak, te rationeel en te afstandelijk en dat is niet aantrekkelijk op deze leeftijd. Hij durft zich niet te geven.
Gisteren waren we met het hele gezin op bezoek bij een goede vriend, nogal ver bij ons vandaan. Wij zijn alle vier dol op deze vriend. Puber ging echter halverwege weg om 2 uur in de trein naar huis te gaan zitten en vervolgens naar een feest te gaan waarvoor hij was uitgenodigd. Dit laat wel zien dat hij zijn best doet om erbij te horen. Ik ben dan super blij als hij het leuk heeft gehad. Het boeit me niet eens wat hij gedronken heeft. Raar he?
Dank voor de herkenning!
groet,
Jutta
Albana
Zoals jij t schrijft vind en doe ik t ook. Mijn 'hangende' puber' is blij dat ie vakantie heeft en hangt gelukkig nog gezellig in de woonkamer en niet boven. Zo nu en dan gesprekken, losse opmerkingen of samen even zitten (ik met koffie) en een SouthPark kijken . Dat hangen hoort erbij, deed ik vroeger ook. Mij stoort t totaal niet.
Volgende week doet ie vakantiewerk, zal t wel ongezellig zijn voor mij .
Over een andere boeg gooien
Jutta,
Heb niet alles gelezen, dus misschien heeft iemand al deze suggestie gedaan. Herken echter veel van mijn eigen jeugd. Op school ging het prima, maar in de vakanties had ik geen vriendenkring. Ik had me echter doodongelukkig gevonden als ik met mijn ouders naar een pubercamping (o.i.d.) had gemoeten. De druk die er dan op je gelegd wordt om contact te leggen! Ik ging liever met mijn ouders naar iets rustigs en had met hen een gezellige tijd. Als tegenhanger ging ik wel altijd nog alleen op vakantie. Vanaf mijn 12-16e naar een zeilkamp en later met een groepsreis voor jongeren naar het buitenland. Voordeel was dat je daar heel open in kon stappen, iedereen moest wel contact leggen want iedereen kwam in zijn uppie. Daar ging het allemaal veel gemakkelijker. En soms hield ik er nog leuke contacten aan over. Op een gegeven moment had ik zelfs een heel groepje vrienden van al die kampen/reizen waarmee ik voornamelijk in de weekenden en overige vakantie optrok en reisde ik heel Nederland door om hen te ontmoeten.
Ik weet het, in eerste instantie klonk het heel eng en het was soms even zoeken naar een geschikte reis, maar het heeft mijn vakanties in mijn puberteit tot iets gemaakt waar ik met plezier aan terugdenk.
Hoi geetje
Hoi,
Jouw suggestie vind ik wel een goeie. Ik ben me er van bewust dat een pubercamping druk geeft, maar toch is het de wens van oudste (en ook van jongste) om zoiets op te zoeken. Voor mij het belangrijk dat ik ze dan gewoon kan "laten", alles relaxed houden en niks opleggen. Misschien gewoon met zijn vieren dingen ondernemen, dat gaat meestal prima namelijk. Misschien kunnen wij ook op stap gaan en de jongens lekker op de camping laten. Kunnen ze zelf zien wat ze doen. Ook niet teveel vragen van : wat heb je allemaal gedaan?
Aparte reizen heeft oudste met school gemaakt en met het orkest. Dit gaat wel goed maar ook hier voelt hij zich soms eenzaam. Heeft hij sterk het gevoel er niet bij te horen.
Gisteren had hij zijn eerste training. Hij kwam best blij thuis. Ik heb me er verder niet mee bemoeid en nergens naar gevraagd. Zo probeer ik echt meer afstand te nemen.
groet,
Jutta
