Puber scheldt me uit...

Anno

Bij mijn man was het meer "ik heb er weinig aan toe te voegen", of "Ik hou me er buiten". Het was hier ook geen kwestie van afvallen of de kinderen gelijk geven. Gelukkig hebben wij nooit 'gedoe' gehad over grove scheldwoorden. Daar was ik zo duidelijk over dat ze het wel uit hun hoofd lieten, als ze er al behoefte aan hadden.

klopt, Anno

Wij hebben 4 kinderen, oudste met adhd en autisme, die kan ook nogal eens lelijk uit de hoek komen (lees dagelijks), maar man en ik trekken ook 1 lijn. Bij gebrek aan respect voor 1 van de ouders, heb je een probleem met allebei

Barvaux

Het is inderdaad niet prettig om in je eentje zonder enige steun tegenover een briesende puber te staan die twee koppen groter is dan jezelf. Maar als een ander het niet voor me opneemt moet ik het toch echt zelf doen. En dat gaat ongeveer op dezelfde manier als Anno beschrijft. Niemand heeft het recht mij uit te schelden of tegen mij te schreeuwen.

En nee, dat is niet leuk, en ook niet makkelijk als iemand je net tot op het bot beledigd of gekwetst heeft met een grote smoel. Maar op zo'n moment moet ik toch echt voor mezelf opkomen. Een puber is tijdelijk min of meer niet-toerekeningsvatbaar en de kans is aanwezig dat ze over je heen walsen als ze een zwakke plek bij je ontdekken, omdat je bijvoorbeeld niet in staat bent een grens te trekken. En als er niemand is om je daarbij te steunen moet je het alleen doen. En dat geldt ook voor moeders met een partner die zich afzijdig houdt.

Maar niemand heeft ons beloofd dat een kind hebben altijd alleen maar leuk zal zijn

Barvaux

Dat snap ik niet helemaal als ik eerlijk ben; niet het waarom en ook niet de bedoeling van de opmerking.

Ik heb de opvoeding alleen gedaan en had daar nog een sabborterend aanhangsel bij om het even grof uit te drukken.
Ik had óók niemand om me bij te staan, sterker nog, ik had iemand die me structureel tegenwerkte.

Inmiddels ben ik uit dat huwelijk weg en ik moet zeggen dat het me nu makkelijker afgaat omdat er geen misbruik meer gemaakt wordt van vaders standpunt en vader niet meer dwarsligt.

Valt niet veel aan te snappen, het was gewoon een opmerking als reactie op jouw bijdrage. Natuurlijk zijn er vrouwen die het alleenstaand en al makkelijker hebben dan vrouwen in een huwelijk. Daar ging het mij niet om.

Dan hebben alleenstaande moeders het dus nog moeilijker...

Vanuit mijn achtergrond van opvoeden met twee personen, denk ik inderdaad dat het voor een alleenstaande ouder best lastig is op gezette tijden. Ondanks dat ik wel eens momenten had waarin ik dacht 'ja nu zou het fijn zijn als je óók wat zei!', was het gemiddeld genomen wel zo dat we elkaar aanvulden. Ik wel eens te beschermend, man dat weer rechttrekkend, dat soort zaken. Beide situaties hebben voor- en nadelen. Voordeel van een alleenstaande ouder lijkt mij, dat je van je eigen opvattingen uit kunt gaan en daar niet over hoeft te discussiëren bij een meningsverschil. Wat een nadeel kán zijn is als een ouder wat doorslaat in een mening of houding, dat daar geen 'kritiek' op komt, of die ouder uit die houding gehaald wordt.

Mijn dochters gingen bijvoorbeeld naar Drievliet met een vriendin. De oudste was 13, de jongste 11 en de vriendin ook 13. Ik was daar redelijk in paniek over. Of ze helemaal betoeterd waren. Man besloot dat het best kon en ze gingen. En het is ze gelukt. Ondanks dat ze voor een deel van de reis een verkeerde trein gepakt hadden. In dat soort situaties ben ik blij dat niet alles van mij alleen afhing of afhangt.

Mooi voorbeeld Kaaskopje

Zo gaat het hier ook. In sommige dingen is de ene ouder makkelijk, in andere dingen is de andere ouder makkelijk. Samen komt het best goed.

Time Out voor beide partijen

Bij zo'n uitbarstingen zit er meestal meer achter dan dat kleine ding. Het zou hier dan bv. niet gaan om dat pakje chips maar om iets groters.
Als mijn zoon vroeger het moeilijk had, dan vroeg ik hem naar zijn kamer te gaan en pas terug te komen als hijzelf gekalmeerd was. Of ik ging zelf naar een andere kamer. En dat hielp goed.
Nadat hij gekalmeerd was, praatten we dan. En dan krijg je de echte redenen...

Echt niet!

Nooit hebben mijn kinderen dit gezegd en dat moeten ze niet proberen ook. Natuurlijk zijn ze wel eens brutaal geweest, maar met meteen aangeven dat je echt hier niet van gediend bent was voldoende. Laatst wel een brutaal geval via de de sms (niet scheldend of zo). Zoonlief was naar vriendin en we hadden eigenlijk niet afgesproken hoe laat hij thuis moest zijn. Om 01:00 uur sms'te ik: kom je nu naar huis? Zijn antwoord: "NOPE. Ik kijk wel". Deze viel echt verkeerd bij mij. Meteen terug sms'te ik dat hij NU naar huis moet komen. Dat deed hij en de volgende dag aan het ontbijt wel duidelijk gemaakt dat hij met dit soort antwoorden meteen de discussie sluit. Dan is er ook geen overleg meer mogelijk met mij. Uiteindelijk hebben wij een prima afspraak gemaakt voor de volgende keren, waar iedereen zich in kan vinden. Zelf zag hij ook wel dat het geen handig antwoord was

Vraag

Je stelde toch een vraag, Elfje?

Ik snap je niet

Ik vond het een heel adequaat antwoord. Je had niets afgesproken. Toen vroeg je of hij naar huis kwam. Nou , nee dus. Zou mijn kind ool zeggen. En dan weet ik dat ze niet naar huis komt en dat ik beter kan gaan slapen oid. Meestal vraag ik hoe laat kom je thuis. En als ik wil dat ze op een bepaalde tijd thuis is, zeg ik dat minstens een uur voor het tijdstip. Want het is natuurlijk bijzonder irritant dat je niets hebt afgesproken qua tijd en je moeder ineens appt dat je acuut naar huis moet! Zou ik zelf ook vervelend vinden. Net gezellig aan de bar of op de dansvloer of net een leuk gesprek met een potentiele verkering en je moeder eist dat je NU naar huis komt. Niet slim. Je hebt wel een erg braaf kind

Yep

Geen vragen stellen als je geen nee als antwoord wil hebben!

Het is maar hoe je het bekijkt.

Het begon inderdaad als een vraag. Maar door zijn antwoord: NOpe, ga slapen! (dat laatste was ik vergeten te vermelden en juist die toevoeging viel verkeerd) werd die vraag een opdracht. Die keer daarvoor was hij om 00:00 naar huis gestuurd door moeder van vriendin en eigenlijk was ik ervan uitgegaan dat het weer zo laat zou worden. Hij fietst in zijn eentje langs een fietspad wat niet echt een lekker stukje is. Als ik ervan uit ga dat hij weer om 00:00 uur naar huis zou gaan, dan is kwart over 1 wel laat. Uiteindelijk was hij pas om 01:45 thuis.
Het was zeker niet handig dat er geen tijd was afgesproken, maar ik was ook niet thuis toen hij wegging. Dus aan manlief gevraagd of hij wel een tijd had afgesproken en dat had hij dus niet.
Maar zoals ik al zei: we zijn later tot een prima oplossing gekomen. We spreken nu helemaal geen tijd meer af, maar hij sms't wanneer hij weggaat. Dan weet ik dat hij ongeveer 20 min. later thuis kan zijn. Als dat niet gebeurt kan ik zelf op de fiets springen om die route re rijden.
Het gaat mij namelijk niet om die tijd, maar dat je niet weet hoe laat hij weggaat en daardoor je dus ook niet weet hoe laat je 'm thuis kunt verwachten. Voor hetzelfde geld ligt hij al een uur in de greppel.
Het punt is: als hij gezegd had "ik wil graag nog even blijven" had dat gekund. Maar nu zei hij: "Nope ga slapen!" en dat vind ik toch redelijk brutaal. En dan valt er niet meer te discussiëren. En dat weten ze. Voor de rest zijn we echt niet moeilijk hoor

Nou

Nope ik kijk wel is inderdaad wat anders dan nope ga slapen!
Maar toch : geen vraag stellen als je het antwoord zelf wil bepalen

hahaha....

Nou de zoon van Elfje begreep anders precies wat zij bedoelde!
Hij was gewoon even aan het kijken hoe ver hij kon gaan door zo te reageren en voelde onmiddelijk de grens toen moeder zei dat hij dan maar nu moest komen. Dat zegt al alles over de opvoeding van Elfje, waarschijnlijk in combinatie met zijn karakter, dus dat gaat wel goed daar!