Puberen (muziekoptreden) - hoe gaan jullie ermee om?

Even uit een grijs verleden in mijn grijze heden

Op die leeftijd, weet ik nog wel, flipte ik helemaal, sloeg ik helemaal dicht als mijn ouders in een publiek zaten.

Ik begrijp nu dat mijn ouders heel trots waren op me als ik iets met een uitvoering moest doen.
Maar toen kon ik het echt niet waarderen als ze kwamen kijken.

Ik heb eens een podiumplaats verspeelt met een turnwedstrijd omdat ik mijn ogen niet van mijn moeder af kon houden, dat was tenminste het commentaar van de jury, ik was heel goed, maar keek te gefoccust naar het publiek.

Ze weet dat we trots zijn...

Dat hebben we haar wel duidelijk gemaakt. Dus daar zal ze niet aan twijfelen. We hebben al gevraagd waarom ze het niet wil "gewoon, dat vind ik niet fijn"....

Eline

Ik kan me voorstellen dat je even pijnlijk getroffen wordt door haar reactie. Als moeder wil je natuurlijk dat kind dolblij is met de belangstelling die je voor haar hebt. Maar dat werkt nu eenmaal vaak niet zo.

Ik moest wel een beetje lachen om je 'wij betalen er toch voor'-houding. Ik betaal voor het plezier wat het kind aan de hobby beleeft, niet meer en niet minder.

ik vind de.........

Ik vind de houding van 'we betalen er toch voor...' ook komisch. Ik denk ook eerlijk gezegd niet dat het een argument is waar je kind begrip voor zal hebben
Hier ook een muzikante, maar als het iets vrij 'gewoons' is maakt het haar niet uit dat we komen, dan vind ze het zelfs wel leuk.
Iets 'gewoons' is een optreden op de muziekschool (2 keer per jaar) waar ze dan 1 van de velen is...Wel altijd solo, dat dan weer wel, maar meestal kent ze die stukken wel erg goed. Ze is dus dan zekerder van zichzelf en haar juf is erbij om in te grijpen zo nodig. Anders is het als haar opa of haar oom komen luisteren. Ook muzikanten en nog goede en bekenden ook, daar wordt ze erg zenuwachtig van, als die komen. Niet dat ze zoveel kritiek hebben, dat is het niet, maar ze is bang dat mensen dan zeggen :" Dat is de kleindochter van...of dat is het nichtje van...." en de link dan leggen en dat ze hun voor 'gek' zet als het compleet mislukt ofzoiets. Wat natuurlijk onzin is, maar het is haár gevoel. En de zenuwen enorm verhogen voor iets waar je al zenuwachtig voor bent en waar je je al niet helemaal zeker in voelt is niet erg handig.
Ook goede vriendinnnen van haar b.v. daar wordt ze wel zenuwachtig van. En ik herinner me ook haar muziekleraar die ze ooit had op school, die een bekende dirigent is in het dagelijks leven.
Onze aanwezigheid en de aanwezigheid van andere zenuwenverhogende mensen is dus afhankelijk van hoe 'zeker' voelt ze zich bij dit optreden. Ze treed ook op met een band en als ze veel solo's moet of moeilijke stukken voelt ze zich daar helemaal niet zeker in. Dan komen wij dus zelden. En zeker niet met de mensen die haar onzeker maken.
Ja en wij betalen haar muzieklessen ook.
Maar we vinden het belangrijker dat ze daar zover mogelijk relaxed staat en dat het optreden succesvol is dan om zelf te kijken.
1ste optreden elders (betaald) hebben we b.v. ook niet gezien. En ja dat hadden we graag gezien. Maar ach er kwamen anderen en toen was ze zekerder....dus heb geduld denk ik
groeten albana

Ik snap het wel, ik zou thuisblijven. Ik zou wel verlangen dat ze zelf wel gaat, want de band rekent op haar aanwezigheid.

Oke, maar geen argumenten

Dank voor jullie reacties, helpt me echt om anders ernaar te kijken. Ja, inderdaad, het argument van betalen voor de lessen is een beetje raar argument .

Maar nog even een vraag: dochter zegt alleen dat ze het niet fijn vindt, zonder ook maar iets uit te leggen.

Dat vinden wij wel moeilijk.

Maakt dat jullie niet uit? Zodra een kind zegt: vind ik niet fijn, wil ik niet, respecteren jullie dat dan sowieso?

Overigens ben ik het wel met jullie eens dat ze de leeftijd krijgen dat je beter goed met elkaar in gesprek kan over zoiets, en wel kunt aangeven dat wij het heel leuk zouden vinden. En dat het beter is dat zij het dan toch doet om ons een plezier te doen. Maar als ze zo'n gesprek nou niet wil (ze wil er niet eens over praten) of sowieso dus geen argumenten geeft waarom ze het niet wil?

Jammer

Mijn dochter had een keer een presentatie waar ouders bij mochten zijn. Zij wilde ons er niet bij hebben omdat ze zich dan opgelaten zou voelen. Een soort van schaamte/onzekerheid. Ze heeft mij toen verzekerd dat ze zich niet voor ons schaamt . Zal de leeftijd wel zijn. Ik zou niet teveel aandringen en haar alleen laten gaan.

De vrienden

De vrienden die je eventueel van plan bent mee te nemen, is dat het probleem misschien?

Yep

Als ik jouw dochter was, zou ik er vooral van balen, dat het lijkt alsof jij 'trots' wilt gaan zijn over haar. Die vrienden dus, maar misschien ook je eigen enthousiaste reactie. Ik vond dat vroeger (en nog steeds eigenlijk) afschuwelijk als mensen enthousiast doen over iets wat ik doe of kan. Mijn kinderen hebben daar ook een hekel aan. 'Overly attached mother', noemen ze me dan. http://www.quickmeme.com/meme/3tvfes

En ik zou het ook accepteren als mijn kind geen goede argumenten kan verwoorden/bedenken. Ik wil dat mijn kinderen leren om hun eigen grenzen te bewaken. En dat kunnen ze alleen leren, als ik luister, wanneer ze iets zeggen tegen mij. Als ik over hun grenzen ga, omdat zij geen of niet de juiste argumenten hebben, geef ik ze een verkeerd voorbeeld.

Ik zou zeggen dat ik zooo nieuwsgierig ben naar het optreden. En vragen of ik misschien dan wel zou mogen komen, als ik helemaal achterin de zaal ga, me rustig houd en me heel verdekt opstel. ('achter een boom', zeggen wij dan voor de grap, thuis)

Ik vind...

Als een kind aangeeft er moeite mee te hebben, verwacht ik niet dat hij/zij tot in details kan verwoorden waarom en hoe. Daar heeft een volwassene al moeite mee, gevoelens benoemen. Dat een kind zich veilig genoeg voelt om dit eerlijk te zeggen is al heel wat!

maar

ook de ouders hebben recht op hun gevoelens. Ik zou dus wel met je dochtr bespreken wat het met jou doet. En dan proberen dit zonder te verwijten.En meenemen in het gesprek dat je het fijn vindt dat zij haar gevoelems wel openlijk besproken heeft met jullie.
Misschien wel goed om dit juist nog eens te bespreken als het geweest is. Dan is die spanning eraf. Dan geeft het niet de spanning van 'ze probeert me over te halen'.