Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op
Kiki

Kiki

04-11-2009 om 22:38

Puberende broertjes

Ik twijfel een beetje pubertijd of relatieproblemen, maar toch maar hier.

Ik heb vier broertjes, waarvan er drie nog de kinderleeftijd hebben.

Nou hebben de 13 jarige en 15 jarige gisteravond kennelijk nogal woorden gehad met mijn ouders en ze zijn hier vanmiddag na school gekomen met de mededeling niet meer naar huis te willen.
Had iets te maken met het vriendinnetje van 15 jarig broertje. Het fijne weet ik er niet van, want alle partijen houden hun lippen stijf op elkaar.

Mijn moeder zegt dat het mijn zaken niet zijn en broertjes zeggen alleen maar dat het heel erg was.

Ondertussen zijn de heren hier en mijn ouders willen ze niet ophalen, want ze moeten zelf naar huis komen. Nee, ik mag ook geen spullen komen halen, ik hoef niet de verantwoordelijkheid van broertjes over te nemen aldus mijn ouders.

Ze willen het best uitpraten, graag zelfs maar dan moeten broertjes zich volwassen genoeg opstellen en terug naar huis komen. Als ze als volwassenen behandeld willen worden moeten ze zich ook zo gedragen.

En broertjes willen niet naar huis, nee ook niet om spullen op te halen.
Beide jongens hebben proefwerkweek deze week en niet hun spullen bij zich. Als je mijn ouders zou kennen zou je weten hoe vreemd en zorgwekkend het was dat ik zelf hun schoolspullen niet mocht ophalen.

Ik vind het een idiote situatie. Ik heb hier een pasgeboren baby en een dreumes van 20 maanden en die gedragen zich volwassener als mijn ouders en broertjes

Om heel eerlijk te zijn vind ik mijn ouders wel een punt hebben, beide jongens klagen over dat ze als kleuters behandeld worden, maar ondertussen stellen ze zich ook als kleuters op. Maar ja, ik weet eigenlijk niet wat er is voorgevallen.

Mijn broertjes hebben overigens nooit gepuberd en zijn nooit in opstand gekomen tegen mijn ouders. Dit is de eerste keer, waarvan ik weet dan.

Wat denken jullie: Broertjes dwingen naar huis te gaan of ouders dwingen hier te komen?
Of een afkoelingsperiode instellen en ze hier tot het weekend houden en ze dan naar huis sturen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Prulletje

Prulletje

04-11-2009 om 22:50

Wat wil jij?

Kan jij het aan om ze in huis te hebben? Als het voor jou nu eigenlijk te zwaar is dan moet je wegsturen.
Als het geen probleem voor je is zou ik ze laten blijven ter afkoeling. Maar ik denk wel dat ik dan zou willen weten wat er nou precies is gebeurd. En morgen op school boeken laten lenen of kopieren van anderen.
En, niet volwassen? Ach, 13 en 15, hoeft ook nog niet.

Sterkte ermee,
Prulletje

Ik zou

ik zou voorwaarden stellen,jouw broertjes moeten vertellen wat er gebeurt is,zodat jij een inschatting kan maken hoe ernstig het is.,op basis van hun verhaal kan jij besluiten om ze wel of niet terug te sturen.
als ze niet terug gaan zou ik ze ook uitleggen dat jij het niet alleen kan,ze mogen mee afwassen,boodschappen doen,en al wat verder nodig is.
schoolboeken kunnen ze dan misschien lenen,kopieeren van vriendjes?
succes ermee,(mijn vader was ook niet gemakkelijk,ik zou als puber reuze blij zijn geweest met zo,n zus)

Jij bepaalt de regels

Ik herken de situatie....heb ook een jonger broertje (eentje, maar daar had ik de handen vol aan, mijn andere broer scheelt maar 2 jaar met mij), hij heeft ook nog een andere moeder (stiefmoeder dus) waar ik toendertijd nou niet bepaald op 'goede voet' mee stond. Ik was pas getrouwd, net een baby (oudste) en broertje kreeg 'puberkunsten'. En áls hij dan ruzie had, altijd mét z'n moeder, nooit met onze vader (waar we beiden wél goed mee kunnen) zocht ie z'n heil bij ons. Hij kwam binnenvallen. En meestal vertelde hij niks...at dan mee (wat wel vaker voorkwam) en wist dan wel een smoes te verzinnen...(sporten, naar vriend etc.) en als hij weg was dan belde z'n moeder boos op...die ongerust was. En zo moest ik er dan achter komen dát er überhaupt iets was. Ik voelde me ook een soort 'tussenpersoon'. En wilde dat helemaal niet zijn. Meestal kwam ik er ook niet achter wat er was of pas véél later. Na 1 of 2 keer dat ie hier gelogeerd heeft heb ik 'm duidelijk gemaakt dat het zo niet kan. Ik ben geen 'vluchtadres' voor hem omdat hij te eigenwijs en kinderachtig is om dingen met z'n moeder uit te praten. En zijn moeder nam het me ook nog enigzins kwalijk...en dat maakte het er allemaal niet makkelijker op...Dus heb ik paal en perk gesteld.Dit overigens ná overleg met onze vader, die er ook een beetje 'tussen'zat (de ruzie's waren altijd met zijn moeder). Hij mag komen...mee-eten ook en praten wat nu te doen. Maar hij moet vertellen wát er is. En dan kunnen we samen een oplossing zoeken. Desnoods ga ik mee...en haal mijn vader er ook bij. Zodat we die 2 kemphanen een beetje uit elkaar kunnen houden en ze de problemen oplossen i.p.v. ruzie maken en weglopen.
Natuurlijk probeerde hij een beetje om de afspraken heen te zwalken, maar meestal had ik het snel door en anders man wel of mijn vader belde dat er iets loos was. En dan spraken we hem erop aan.
Je moet écht paal en perk stellen. Je bent geen vluchtadres. Wel wil je helpen. Maak dat duidelijk. Je laat ze niet barsten, ze kunnen bij jouw terecht, maar niet om je ouders te ontlopen en dus niks op te lossen.
Misschien is een nachtje afkoelen nodig (was bij broertje ook wel eens nodig) maar daarna moet er toch écht gepraat worden.
En wat vindt jouw vader? Dat is me niet duidelijk. Mijn vader was in ons geval net zo'n tussenpersoon als wij. De ruzie's speelden áltijd als hij er niet was. Natuurlijk koos mijn vader haar kant (logisch) maar dat was ook een reden dat broertje mij koos...ik koos automatisch zijn kant. En omdat mijn vader en ik de handen ineensloegen konden we ze sámen aan de praat krijgen. Onze mening deed er tenslotte niet toe. Het ging om hén.
Het is later allemaal goed gekomen hoor.
Broertje is een gewoon volwassen evenwichtig mens geworden en onze relatie is 'hecht'te noemen. Met stiefmoeder en ons gaat het ook prima...onze kinderen hebben een erg leuke oma aan haar. En nu broertje er niet meer tussen zit te hannessen om voor allerlei misverstanden te zorgen blijkt dat we prima met elkaar door 1 deur kunnen.
Het was voor haar (als stiefmoeder)ook niet makkelijk...een al volwassen stiefdochter die de moederlijke taken van haar even 'over' nam en zich ermee ging bemoeien. Pff ga er maar aan staan. En dat zal voor jouw moeder ook een beetje meespelen. Houd daar rekening mee!
groeten albana

Kiki

Kiki

05-11-2009 om 10:46

Albana,

mijn vader is ongetwijfeld degene met wie ze ruzie hebben gehad. Althans dat was bij mij altijd zo.
Mijn moeder hanteert het principe 'stand by your men' tot in het oneindige. Heel frustrerend wel, dat heb ik altijd gevonden.

Broertjes hadden vanmorgen het idee dat Kiek ze wel even ziek ging melden, zodat ze de ongeleerde toetsen later konden inhalen.
Grapjassen, ik heb mijn man ze naar school laten brengen, dan halen ze maar een keer een lager cijfer.

Ze gaan in ieder geval of vanmiddag in de bieb leren of inderdaad kopiëren. Ik heb ze in ieder geval geld meegegeven voor hun kopieerpas.

Goed idee Pelle, het meehelpen in het huishouden. Mijn oudste zoontje is ook ziek, dus ik kan alle hulp gebruiken.

Ik zit een beetje in dubio, ik heb het niet geweldig gehad thuis, mijn vader en ik konden in mijn pubertijd echt niet door één deur. Ik weet hoe die ruzies kunnen zijn. Aan de andere kant, er waren nooit problemen tussen broertjes en mijn ouders en dit kan best een eenmalig iets zijn. Aan de andere kant, de proefwerkweek van mijn broertjes wordt toch maar even zo opzij geschoven.

Ga het inderdaad vanmiddag bespreken met de heren, of vertellen wat er precies gebeurd is of ze gaan naar huis.

Mijn moeder heeft het gelukkig nooit een probleem gevonden dat broertjes regelmatig hier zijn. Sterker nog, ze heeft het altijd actief aangemoedigd. Liever dat ze met tussenuren bij bivakkeren dan dat ze op straat rondzwerven.
Ik vind het ook niet zo'n punt, mijn moeder past ook op mijn kinderen.
Maar goed, inderdaad moet ik geen vluchtadres worden.

Roos Vicee

Roos Vicee

05-11-2009 om 16:29

Je zegt het zelf ook al

Of vertellen wat er aan de hand is of wegwezen. En waar ze dan heengaan moeten ze zelf maar beslissen, mogelijk dat ze dan toch weer naar huis gaan. Het klinkt misschien hard maar ik denk wel dat dat het beste is. Jij mag nu vluchtadres zijn maar daar mag ook vertrouwen tegenover staan. Het gaat je dan wel niet aan zoals je moeder zegt, als de jongens bij jou logeren gaat het je wel degelijk aan.
Ik zou dus heel duidelijk tegen de jongens zijn. Of zeggen wat er precies aan de hand is zodat jij ook een beetje een inschatting kunt maken hoe ernstig het wel of niet is en hoe er dan mee om te gaan, en voorlopig blijven, of wegwezen.
Zolang jij alleen maar vluchtadres bent zonder eisen te stellen (meehelpen vind ik vanzelfsprekend) kunnen ze het net zo lang rekken tot ze zelf willen. Als je met zo'n eis komt zullen ze moeten kiezen en kun je pas verder.

mijk

mijk

05-11-2009 om 16:45

Of zou het kunnen

dat ze jou juist niet in een loyaliteitsconflict willen brengen. Als ze het jou vertellen moet je misschien partij kiezen. Nu weet je het niet.

Misschien ben ik te optimistisch over het inlevingsvermogen van pubers maar toch...
Mijk

Ja, je wordt 'meegesleurd'

Zo in de situatie. Ongewild. En nee, normaal gesproken had stiefmoeder er ook helemaal geen enkel probleem mee als hij 's bleef eten. Het ging zelfs vaak op 'afspraak' als zij (vader+vrouw) wat hadden waar hij niet mee wilde (saai bezoek ofzo) dan kwam hij hier. Dus eigenlijk waren wij ook een beetje z'n 'oppas' (voorzover je daarvan kan spreken met een grote puber..) Maar in geval van grote ruzie....er vandoor gaan en dan bij diezelfde oppas je heil zoeken en dan ook nog niks van je laten horen (waar je bent b.v.) is héél wat anders. Vandaar dat ik dat 'gevoel' even aantip. Ik heb me dat achteraf ook pas gerealiseerd. En ja bij ons was het ook altijd ruzie met 1 ouder. Nooit met mijn vader...die is altijd wat minder op z'n strepen en wat meegaander en wat overleggeriger en toegevelijker.
Ik herkende het ook wel degelijk...dus begrijp je het ook en ben je de beste partij voor puber om zíjn kant van het verhaal te begrijpen (zoals je moeder je vader 'kiest').
Je moet je ook realiseren dat ze niet voor éeuwig bij je kunnen blijven. Dit kan voor 'even'...maar ze zullen toch óóit terug moeten niet?
Dus moet er 'opgelost' worden, rechtsom of linksom.
Dus streef dáár naar...houd dat in je hoofd.
groeten albana

Jujube

Jujube

06-11-2009 om 11:22

Nou

Ik vind dat deze jongens zich niet als volwassenen hoeven te gedragen, want ze zijn nog helemaal niet volwassen, het zijn pubertjes van 13 en 15. Ik vind de opstelling van de ouders zorgwekkend, eerlijk gezegd. Erg kinderachtig ook! Ik denk dat de broertjes niet voor niets weg zijn gelopen.
Eisen stellen of anders wegwezen is ook niet mijn stijl, daar bereik je m.i. niets mee. Een goed gesprek, waarin je stelt dat je ze niet kunt helpen als je niet weet wat er aan de hand is, lijkt mij beter. Verder kun je ze best duidelijk maken dat ze niet eeuwig bij jou kunnen blijven en dat het beter is om samen een oplossing te zoeken.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte en ik hoop dat er snel een oplossing komt.
Groet,
Jujube

Kiki

Kiki

06-11-2009 om 16:48

Jujube, ik vind dat als jij stelt dat je als een kleuter behande

je ook als 15 en 13 jarige de tegenwoordigheid van geest moet hebben je dan niet als een kleuter op te stellen.

Maar goed,

We zijn eruit en ik had nooit gedacht dit te stellen, maar mijn ouders hadden op zich wel een punt in hun boosheid.
Mijn vader draaft dan wel weer mijlenver door en het was wel duidelijk dat mijn vader op dat punt niet milder is geworden.
Mijn broertje van 15 heeft al een tijdje een vriendin, waar mijn ouders niets van afwisten.
Tijdens de toetsweek is hij midden in de nacht naar zijn vriendinnetje gegaan. Hij klimt dan het raam uit, een boom in en midden in de nacht ging hij naar haar toe. Schijnt hij een gewoonte van te maken, met broertje van 13 als medeplichtige.

Midden in de nacht gaat het alarm af, dus mijn moeder naar beneden alarm uitgezet en loopt de kamer van mijn broertjes in om te vertellen dat het loos alarm was. Maar ja, geen broertje van 15 te vinden natuurlijk.

Ouders boos, ondervroegen broertje van 13 die niets loslaat. Nou het huis was te klein toen broertje van 15 ineens kwam opdagen
(ik moet zeggen toen ik het hoorde was ik erg onder de indruk van het lef van die jongen) Natuurlijk heb ik dat niet gezegd, maar chapeau. Ik geloof dat deze streek mijn puberfratsen op zijn minst evenaart. Jajaja, ik weet het, niet pedagogisch verantwoord om dat te vinden, maar ik ben dan ook zijn zus en niet zijn moeder.

Plus, ik heb net gedaan alsof ik erg gekwetst was dat ze me zo manipuleerden dat ik onmiddellijk geloofde dat mijn vader weer aan de gang was, terwijl ze zelf toch ook een behoorlijk aandeel in de rel hadden. Dat vonden ze ook wel erg vervelend.

Mijn vader heeft de omgang met het meisje verboden en mijn broertjes dermate de mantel uitgeveegd dat ze dus later die dag bij mij op de stoep stonden.

Ik ga nou vanavond toch maar even met die jongens naar mijn ouders. Kijken of we eruit komen.

Kiki

Kiki

06-11-2009 om 16:51

Ik wil nog even duidelijk stellen

dat ik niet het weglopen kwalificeerde als kinderachtig.
Dat zou namelijk het toppunt van hypocrisie zijn, gezien het feit dat ik zelf op die leeftijd een heel schooljaar niet thuis heb gewoond.

Wat ik kinderachtig vond was het weigeren mee te denken aan een constructieve oplossing.
Dat vond ik overigens net zo kinderachtig als mijn ouders.

Prulletje

Prulletje

06-11-2009 om 20:40

Wauw

Wat romantisch!

O jeminee

Dat deed ik ooit op m'n 15-de ook. Dan wel met m'n vriendje die mijn ouders wél kenden en die ik de hele dag al zo'n beetje zag....Maar tjsa, 's nachts...dat was 'romantisch'hé? Wij zijn nooit gesnapt. Maar we hadden er na een paar keer ook al snel genoeg van. Dat vermoeiende hé...de volgende dag, dat was toch wel 'lastig'. En ach we zagen elkaar de volgende dag toch ook weer?
Misschien zijn we wel net op tijd op gehouden om niet gesnapt te worden.
Super kiki dat het zo verloopt. Sterkte met het gesprek. Nog een tip...probeer geen partij te zijn, laat zíj het uitzoeken. Alleen als het je te gek vindt worden grijp je in. (als je vader erg boos begint te worden of de jongens onredelijk etc.)
groeten albana

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.