Puberzoon weet meer van internet dan ik!
Mijn 16 jarige zoon weet veel meer van internet en computers dan ik! Ik heb geen idee wat hij allemaal op internet uitspookt. Ik heb geprobeerd om er met hem over te praten, maar dan zegt hij dat hij gewoon nogal veel voor school doet. Ik kan nooit op zijn computer zonder hem te vragen (hij vergrendelt het als hij weggaat, al is het maar voor een halve minuut), en als vraag of ik er even op mag kijken is er nooit iets te zien (geen tabbladen open, niets!).
Ik heb gevraagd of ik er wat op mocht installeren om hem veilig te houden op internet, maar blijkbaar kan dat op zijn computer niet (hij gebruikt een "Chromebook", waar je dus geen software op kan zetten!).
De laatste tijd heb ik me er weinig meer mee bemoeit, ik vond het goed, hij is intelligent genoeg om op het internet zijn weg te vinden. Echter, een paar dagen geleden zag ik dat zijn laptop open stond, en dat hij vergeten was hem te vergrendelen. Hij bleek nogal verontrustende tabbladen open te hebben, bijvoorbeeld dit: http://i.imgur.com/dPkVcd4.jpg en http://i.imgur.com/1hSMkUl.jpg . Ik weet zeker dat dat niet per ongeluk is gedaan, hij weet erg veel van internet af. Ik ben enigszins bezorgd dat mijn kind in zulke dingen geïnteresseerd is.
Ik heb er nog niet met hem over gepraat, maar het deed me denken aan een eerder gesprek waar hij in uitlegde dat hij niet van emoties hield, hij vind het fijn om rationeel te zijn. Hij vindt dat mensen geen waarde hebben, dat ze alleen maar structuren van materie zijn, massa en informatie, en dat de enige reden dat mensen om elkaar geven de evolutie en de structuur van de hersenen zijn. Hij heeft zelfs gezegd dat de enige reden dat ik om hem gaf is door evolutie. Gezien het feit dat hij niet al te veel vrienden heeft (één maar, die hij op het internet ontmoet heeft, die ook nogal... vreemd is; hij heeft eens verteld over een discussie die hij met hem had gehad over de beste martelmethode, volgens hem direct-interfacing met het brein, elektrische schokken dus, en volgens die vriend verbranding) maak ik me zorgen over hem.
Enig advies over wat ik moet doen? Bedankt!!
Vragen
Dit is heftig,ik schrik hier van,maar heb ook enkele vragen.
Hoe lang is je zoon al met dit soort zaken bezig?
Hoe was hij als baby ,kleuter ,kind?
Is hij altijd al een *apart* jongetje geweest,of is dit iets van de laatste tijd?
En hoe gedraagt hij zich thuis en op school?
Sorry
Maar je denkt toch niet dat ik de link ga openen die je gaf? Ik heb geen idee wat daarachter kan zitten, of het schokkend is of niet.
Op basis van wat je verder vertelt, ik geloof dat ik mijn kind naar een psychiater zou sturen, het klinkt tamelijk verontrustend.
Sluit ik me bij aan
Ik ga de linken ook niet bekijken, maar als je je zorgen maakt, psychiater!
Hu!
Ik heb er 1 geopend, jemig!
Er is gelukkig een hoop van internet dat ik boet weet.
Doet je zoon verder wel mee in het gezinsleven? (Los van zulke plaatjes, die zullen wel meer pubers wel eens tegenkomen/opzoeken?)
Niet normaal
Heb n plaatje geopend. Lijkt me niet heel erg normaal om daar alleen met interesse naar te kijken. Ok intrigerend snap ik nog. Maar verder geenn reactie....??? Mmmmm. Zo te horen geen of weinig empathisch vermogen lijkt me echt iets om me zorgen over te maken ja. Ik zou hulp zoeken.
Wordt hij gepest?
Er moet iets zijn waardoor hij zichzelf waardeloos vindt. Daar word je nuet mee geboren. Wat voor heftig e dingen heeft hij meegemaakt dat hij het nodig heeft zich zo af te sluiten?
Misschien voorbarig en overdreven maar je wil toch niet dat hij zichzelf of erger.....anderen iets aandoet?
Sterkte
Eenzaam
Ik heb de links ook niet geopend. Ben bang dat ik vannacht dan geen oog dicht doe. Je zoon klinkt als een eenzame, wat verknipte jongeman die de echte wereld niet aankan. Ik zou daar ook hulp voor zoeken. Waar komt het gevoel vandaan dat de mens, dus ook hij, waardeloos is? Het klinkt of hem iets vreselijks is overkomen wat hij niet kan verwerken.
Hij kan gelukkig tonen voor jou en de buitenwereld zoals school, maar ik geloof daar niets van. Zijn leven klinkt als een slecht toneelspel. Hij is pas 16, en hoe slim hij ook is, het blijft een kind.
Guera
Vroeger dacht ik ook dat je wel een trauma in je jeugd gehad moet hebben met zoiets. Maar dat is het niet en dat is eigenlijk een hele foute insteek, daardoor worden veel ouders van kinderen met autisme in de kindermishandelingshoek gezet en krijgen geen hulp. Het is een ander karakter en je kunt ze leren om beter contact te maken met hun gevoel en daarmee om te gaan en op een intellectuele manier te redeneren over de noodzakelijke empathie en inleving om goed met elkaar om te gaan. Dat gaan kinderen niet leren als ze na de diagnose 'uitgezwaaid' worden door de instelling danwel bij andere ouders ondergebracht. Maar vind maar eens een goede therapeut en begeleiders of docenten voor zo'n kind. Dat valt niet mee. Nee, het is nog verreweg het handigste om jezelf te scholen daarin en er werk van te maken.
Contact
Contact kost vaak veel moeite en energie, niet alleen het gebrek aan vaardigheden maar ook het gebrek aan vanzelfsprekende intuitive voorstellingen. En niet alle kinderen hebben behoefte aan veel contact. Maar het kan natuurlijk ook dat er teveel negatieve contacten zijn geweest waardoor een kind ontmoedigd raakt. Juist met kinderen met Asperger die door hun slimheid te hoog aangeslagen worden als het om sociale, praktische of emotionele zaken gaat. Daarvoor kunnen ze dan geen vanzelfsprekend beroep doen op hun omgeving en daardoor leren ze niets bij. Dan trekken ze zich terug op dat vlak.
Eng!
het klinkt mij behoorlijk eng in de oren. ik wil je niet laten schrikken maar is het niet dit 'soort' jongens die ineens iets een of ander geks gaan doen?? (schieten in winkelcentra etc).
Ik zou zeggen: afbakenen, grenzen geven, niet zoveel achter computer, op een sport (of denksport), leuke dingen doen en misschien naar een psychiater (geen psycholoog).
Bezorgde
Dat is nou net de stuip waar je niet in moet schieten. 'dit soort jongens' dat zijn incidenten die je niet kunt voorkomen en waar je zeker niet alle kinderen met Asperger voor moet 'behandelen'. Volgende: wat bedoel je eigenlijk met afbakenen en begrenzen? Is dat niet een beetje uit de heup geschoten flinksigheid? Als je oorlog wil met een autist dan moet je vooral regels gaan stellen en die gaan handhaven. Voor je het weet heb je oorlog.
De meeste mensen met autisme zijn namelijk nogal rigide en kunnen slecht tegen kritiek en straf. Om die hoek is dus vragen om escalatie.
Daarom moet je je dus ook niet zomaar bij een gemiddelde hulpverlener melden. Wij hadden er zo een, nota bene van een deskundige derdelijns instelling.
De gene van de zorgmelding dus. Als je geen verstand hebt van autisme en je kunt je er niet echt in verdiepen en het begrijpen dan val je terug op publieke flinksige opvoedpraatjes en dat is nou juist van de regen in de drup.
Mara
Je zoon is gelukkig en niet gestoord. Waar maakte je je dan precies zorgen om? Je openingsposting begint met "Puberzoon weet meer van internet dan ik!" Dat zal in de meeste gezinnen zo zijn. De jeugd gaat ons generatie op generatie weer voorbij. Ook dat is evolutie.
Ik denk
Ik denk dat je kan proberen meer te leren over computers, toch weer samen aan een tafel gaan eten en je verdiepen in asperger. Wat anne ook al schrijft. Zelf kan je denk ik het meeste voordeel zo behalen. En betrek je man hierbij.
Mara
Jij bent zijn moeder, je kent hem dus beter dan wij hem kennen. En met die kennis heb je besloten om dit aan oo voor te leggen, omdat je je zorgen om je zoon maakt. Niet alleen omdat hij zoveel meer snapt van de computer, dat is eigenlijk juist heel normaal aan hem. Mijn advies is: volg je intuïtie. Als het voor jou niet goed voelt, moet je het met je huisarts bespreken en vragen wat je het beste kunt doen.
Wat mij persoonlijk best zorgen baart is dat hij zo weinig waarde hecht aan zijn leven. Nu weet ik dat het een puber is en pubers willen nog wel eens nonchalanter praten dan ze voelen, maar de sfeer die je oproept in je reacties is 'ongemakkelijk'. Is je zoon echt alleen maar voor zijn plezier geïnteresseerd in lugubere plaatjes, dood, wapens e.d. (hij zou niet de enige jongen zijn met wat creepy interesses) of heeft hij ongemerkt een wreder geweten dan je uit zijn gedrag zou kunnen verwachten? Een kind van 16 die mensen in het algemeen waardeloos vindt, vind ik geen geruststelling om eerlijk te zijn. Als je een ander waardeloos vindt, is het ook niet zielig als die ander wreed wordt behandeld. Ik mis in je verhaal gevoelens bij je zoon die nodig zijn voor gezond sociaal gedrag.
Nu ben ik geen afgestudeerde -oloog of psychiater, de rest uit dit draadje ook niet. Op afstand bepalen dat het wel eens Asperger zou kunnen gaan, of andere aandoeningen uit het autistisch spectrum, daar waag ik me niet aan. Dat zou ik ook niet doen als ik jou was. Maar het zou niet onverstandig kúnnen zijn om toch eens uit te laten zoeken of je vage gevoel van 'onheil' terecht is.
Dat is geen flinksigheid
dat komt omdat lang niet iedereen weet wat Asperger inhoudt/ kan betekenen.
En tja, bij verscheidene mensen die in het recente onvoorspelbare misdaden begingen, meldden de media psychiste stoornissen en sociaal beperkt gedrag. Dus zo raar is de reactie van onwetenden niet.
Tonny
Je hebt gelijk Tonny. Toch vraag ik me serieus af of een opvoeding met Begrenzen en dergelijke voor een meer gemiddeld kind ook niet onnodig flinksig is.
Maar je hebt helemaal gelijk, het is gewoon onbekendheid en de stoornissen en sociale tekortkomingen, ook medicijnengebruik, bij deze misdaden in het nieuws.
Nou annej
Hier hebben we het eerder over gehad, maar mij lijkt duidelijke regels juist wel fijn voor een kind met autisme. Ik krijg juist oorlog als iets niet duidelijk of onverwacht is. Duidelijke regels werkt beter.
Regels
Natuurlijk moet er een routine zijn en een dagindeling die voorspelbaar is. Maar het regeltjesverhaal is het eenzijdig eisen stellen waar een kind aan moet voldoen en dat afdwingen, dat is wat anders. En dan nog. Als je andere regels nodig hebt voor een gezin met autisme dan puzzel je dat rustig uit, met betrokkenheid van iedereen en dan voer je dat geduldig in, niet te heftig want mensen met autisme moeten nogal wennen aan veranderingen.
Tegenvragen stellen
Ik zou proberen om hem tegenvragen te gaan stellen.
Vindt hij dat er dingen de moeite waard zijn in het leven? Als hij vindt dat emoties niet de moeite waard zijn, wat dan wel? Hij vindt kennelijk efficiëntie belangrijk, maar waarom? Als je echt geen emoties hebt, dan maakt het toch ook niet uit of iets efficiënt is of niet?
Ik zou proberen om hem tot de conclusie te laten komen dat emoties de enige dingen zijn dat het leven iets waard maakt. Zonder is het leven kil, had het er net zo goed niet kunnen zijn. Dat kan ook je conclusie zijn trouwens, dat het leven er net zo goed niet had kunnen zijn.
Kortom je zoon lijkt emoties met iets negatiefs te associëren. Maar door dat te doen laat hij zien dat hij wel degelijk emoties heeft, niet uitsluitend rationeel is. Een negatieve associate is immers een uiting van een emotie. Een voorkeur voor enge plaatjes is dat ook. Zonder emotie maakt het je niet uit wat voor plaatjes je ziet.
Pijn is ook een emotie, en die wil hij toch ook vermijden? Je kunt vast nog wel meer emoties met hem ophalen. Wat is zijn allerleukste jeugdherinnering? En zijn allerergste? Hoe zou het leven zijn als al die emoties niet zouden bestaan? Als hij zijn allerleukste jeugdherinnering totaal neutraal zou ervaren?
Als hij dan kan inzien dat zijn eigen emoties iets waard zijn, kan hij ook leren begrijpen dat de emoties van anderen dat dus ook zijn. Dat is iets wat de meeste mensen van binnen voelen. Hij misschien niet, maar hij zou het cognitief wel moeten kunnen begrijpen. Maar misschien heeft hij daar wel een hoogintelligente sparringpartner voor nodig. Goede begeleiding lijkt me hoe dan ook wel heel heel heel erg noodzakelijk, juist om te voorkomen dat hij in de toekomst gaat ontsporen. Dat is wel een risico bij wie dit van binnen niet vanzelf voelt.
