Schaamte

O ja

Zingen op de fiets! Vroeger ergerde ik me stuk als mijn moeder dat deed en nu doe ik het zelf.

Als ik op de bank lig met mijn dekentje en er komen vrienden van dochter vind ze dat niet kunnen. Vaak ruimt ze mijn dekentje even tijdig op en probeert mij op een stoel te krijgen, rechtop zittend, of naar mijn eigen kamer.

Ook iets wat ik herken. Dan heb ik een interessante discussie met zoon, maar het huishouden gaat ook maar gewoon door. Dus dan kan onderbreek ik hem: 'waar wil je je thee hebben'? Of ik loop even naar de keuken om vast de aardappelen te pakken om te schillen. Dat deed mijn moeder vroeger ook tot mijn ergernis en nu snap ik het wel. Dat leg ik dan ook uit. Anders heeft iedereen gezellig gesprekjes en doe ik lekker mee en dan blijft mijn werkje liggen.

Fases

Schaamte komt en gaat in fases en niet ieder kind heeft er even veel last van. Oudste had het bijna niet (als puber, is nu volwassen), jongste wel. Zo rond een jaar of 15/16. Geen T-shirt zonder mouwen of korte broek aan willen want 'dan zie je mijn haar'. Als we samen iets gingen kopen in de stad (kleding/schoenen), dan reed hij daar onafhankelijk van mij op de fiets naar toe. En na de betreffende winkel was ie direct weer weg. Je zult maar met je moeder gespot worden... Ondertussen is ie 18 en het is over. We mogen weer samen gezien worden. Ik merk ook dat zijn zelfvertrouwen is gegroeid. Dan maakt de mening van 'de groep' ook minder uit.

lekker schamen

Als ik neurie op straat, als ik een praatje maak met iemand die ik niet ken, als ik een grapje maak bij de kassa, als ik een regenjas aan heb met de capuchon op, als ik ze in het openbaar 'lieverd' noem. En het allerleukste is wanneer er muziek op straat is, en ik begin te swingen, dan weten ze niet (vooral mijn dochter) hoe snel ze bij me uit de buurt moeten zien te komen. Ik zou het eigenlijk niet moeten doen, want ook ik gruwelde vroeger van alles wat mijn moeder deed, maar ik vind het gewoon té lollig.