Schelden tegen ouders

Opvoeden of het huis uit

Zolang hij onder jouw dak woont zou ik het toch wat anders aanpakken en als hij zo kinderachtig reageert met schelden zou ik kinderachtig terug doen en zorgen dat hij niet kan computeren. Niet mee eens: zoek dan maar een eigen huisje....

Al straf gehad

Hij heeft net een maand straf gehad, omdat hij zich zo gedraagt en onbeschoft tegen ons doet.

Kennelijk heeft het geen invloed gehad op dat stuk gedrag.

We waren het ook zat dat hij, als enige, al zijn troep liet liggen. (brood op het aanrecht, eierschalen, boter, alles liet hij liggen van 's morgens tot in de middag). Dat doet hij nu een stuk beter omdat er consequenties aan vast liggen.
Wanneer hij het niet opruimt en zijn taakjes niet doet, dan moet hij zijn telefoon en ipod inleveren.
We zijn het zat om steeds tegen zijn rommel aan te kijken.

Het schelden blijft maar doorgaan, de ene keer erger dan de andere keer en ik weet gewoon niet meer hoe te reageren.

Hij heeft overigens al aangekondigt dat hij weg wil uit huis, omdat we te streng zijn en hem beperken in zijn jeugdontwikkeling.......................

Niet accepteren

Je bent natuurlijk eigenlijk al veel te laat hiermee want je zoon is al 17. Echter ik zou vanaf nu heel duidelijk zijn dat hier geen sprake meer van kan zijn. Bij het eerste scheldwoord had ik de stekker al uit die PC getrokken.
Ik zou duidelijk tegen hem zeggen dat hij vanaf nu bij elke keer dat hij scheld hij de PC en Ipod en weet ik veel kwijt is.
Als dat niet zou werken dan zou ik een internaat zoeken waar hij de middelbare school af kan maken.
In elk geval zou ik absoluut niet zo met me laten sollen.

17 jaar

Hm, voor een jongen van 17 regels opleggen wbt schermtijd? Ipod/phone afpakken als straf? Ik dacht dat dat op die leeftijd toch niet meer echt gebruikelijk is. Dat neemt niet weg dat constant gescheld niet getolereerd hoeft te worden. Maar lastig aan te pakken op die leeftijd denk ik. Ik zou het als volgt doen: bij gescheld loop je weg en je negeert hem. De zooi die hij achterlaat op eettafel of aanrecht oppakken en op z'n kamer leggen.
Bibi

Zooi in zijn bed kan ook ))

Ik zou zorgen dat hij zelf last krijgt van zijn gedrag.
Deel de regels mee, zoals niet schelden en zooi opruimen.
Deel de consequenties mee, bijvoorbeeld bij elk scheldwoord en bij elke keer rommel achterlaten krijg je .... punten.
Bij .... punten wordt er deze week niet voor je gewassen, krijg je geen eten, etc. Verzin wat leuks!
Want het is hier geen hotel!
Ja, het is kinderachtig. Maar wie zich kinderachtig gedraagt kan kinderachtige maatregelen verwachten.
Oja, het lijkt me goed als hij iets terug kan verdienen. 1x koken voor het hele gezin is kwijtschelding van .... punten.

Onderhandelen

Ik zou een jongen van 17 niet meer vertellen wanneer hij van de pc af moet. Als hij vierkante ogen wil krijgen, moet hij dat vooral doen. Maar ouders uitschelden is echt uitgesloten en dat moet hij accepteren. Misschien bereik je meer door goed gedrag te belonen. "als jij normaal doet, bemoei ik mij niet met je computertijd, zolang je maar om xx uur naar bed gaat." Laat hem het gevoel krijgen dat je hem voor vol aan ziet en niet meer als het jongetje wat zelf geen beslissingen kon nemen.

Moe ervan

@Maylise, De reacties zoals hij nu doet, opgefokt, geïrriteerd etc.. is iets van het afgelopen jaar, anderhalve jaar en is niet iets wat we al jaren tolereren.

@bibi63, de pc is algemeen gebruik en zowel dochter als ik wilde ook nog even wat doen op de pc. Aangezien hij vanaf een uur of 1 er al achter zat was het toch wel even tijd voor hem om er vanaf te gaan. Hij vindt het allemaal onzin.

Troep die hij achterlaat leggen we al op zijn kamer. Eierschalen en brood enzo doe ik niet, dat vind ik net wat te gortig. Dan wordt het allemaal erger en erger. De regel Ipod\ telefoon inleveren wanneer dingen niet gedaan zijn, zijn idd kinderachtig en we hoopte dat het op deze leeftijd niet meer nodig zou zijn. Wanneer hij echter de normale, gangbare regels aan zijn laars lapt, lappen wij zijn spullen aan onze laars. Dat gevecht, de herhalingen ik word er gek van.
Nu weten ze allebei wat de consequenties van hun akties zijn.
Doet hij ons geen plezier, waarom moet we dat bij hem dan wel doen?

Man en ik hebben gister nog eens goed gesproken erover. Ik heb gezegd dat ik de sfeer in huis niet meer laat beinvloeden door hem. We blijven hem waarschuwen en aangeven dat hij niet zo hoort te praten, wanneer hij het wel doet wordt hij genegeeerd.

@IngeM, dat is een optie waar over nagedacht kan worden.

@Kaaskopje, hij heeft een xbox met tv op zijn kamer en daar zit hij zo vaak en zo lang mogelijk achter, daar bemoeien we ons niet mee. De pc is algemeen gebruik en aangezien hij niet alleen woont, moet hij er af en toe af ja. Zeker wanneer hij er al een uur of 5 a 6 achter zit.

Onderhandelen doen we niet meer, we hebben vaak, echt vaak, genoeg geprobeerd te praten. Hij vindt alles stom, dom en er komt geen normaal gesprek uit. Regels vind hij stom, wanneer we aangeven hoe we het dan zouden kunnen doen, dan weet hij het niet. We hebben aangeven dat hij er dan over kan nadenken en dat wil hij niet, want wij zijn de ouders en het is ons huis en wij moeten het maar regelen. Wanneer we de regels vervolgens maken en aangeven hoe en wat dan is het weer niet goed..
Wanneer we hen erbij betrekken dan is het niet goed, doen we het niet is het ook niet goed.
Dit vinden overigens allebei onze kinderen. Dochter doet wat vaker haar klusjes, wanneer ze het niet heeft gedaan dan is ze het ook kwijt voor die dag. Ja, is dan chagerijnig maar draait weer bij.

Gister was er ook weer iets en meteen begint hij 'Nee, ik luister niet, waarom? Ik moet maar aan jullie pijpen dansen, jullie regime ik word er niet goed van etc etc en dan valt en tussendoor een woord met k.'
Ik ben, volgens hem, bang voor mijn man (is niet waar), ik dans naar de pijpen van man etc etc etc. en weer het woordje k.

Ik heb gezegd dat wanneer er iets is hij gewoon met ons moet praten en weer gezegd dat hij moet ophouden met schelden, vervolgens hem genegeerd.

We hebben ook vaak, heel vaak gevraagd waarom hij zo doet, waarom het niet anders kan.
Hij haat zijn vader (die is consequenter dan ik) en wil niet normaal tegen hem doen.
We hebben aangegeven, doe dan rustig, niet meteen zo opgefokt, maar nee dat wil hij niet.

Niet mee eens

Ik vind dat je een jongen van 17 nog prima kunt verbieden de pc of game console te lang te gebruiken. Juist dan! Met hun testosteron gestuurde prikkel zoekende puberbrein zonder controlefunctie kunnen ze dat juist nog helemaal niet zelf binnen normale perken houden. Daar hebben ze jou heus nog voor nodig (en vinden dat stiekem van binnen ook wel nodig, dat jij dat doet). Ze zijn ook nog leerplichtig toch, en mogen nog niet stemmen, vanuit de gedachte dat ze zelf zulke keuzes nog niet goed kunnen maken?

Heh gelukkig,

er is toch nog iemand die toch vindt dat 17 een leeftijd is waarop je een kind/puber nog steeds kan inperken.
Mijn zoon van 14 vertoont ongeveer hetzelfde gedrag. Hij scheld meestal niet maar zegt wel dezelfde dingen en roept keihard ' Nee, godverdomme' als hij iets moet van mij. Wij straffen toch echt ook met schermtijd en zorgen dat hij goed voelt dat bepaald gedrag niet kan. We zeggen, ook lekker autoritair, dat onze regels gelden zalbg hij hier in huis woont. (en dat zal nog wel even duren ook)
Sinds kort sturen we hem ook eerder naar zijn kamer in de avond, als hij zich misdragen heeft. We zorgen dan ook dat daar geen beeldscherm in welke vorm dan ook is.

Die opmerking dat jij naar de pijpen van je man danst; is ook herkenbaar. Die van mij zegt het niet zo letterlijk, maar probeert mij wel in 'zijn kamp' te trekken en mij op te zetten tegen zijn vader.
Ook bij ons is het een beetje zo dat manlief consequenter is en heel wat meer respect afdwingt. Volgens mij heeft dat ook puur met lichaamskracht en stemvolume te maken. Hij weet ook dat vader eerder echt uit zijn dak zal gaan en dan echt het gevecht aan zal gaan, terwijl ik in die situatie eerder weg loop.

Ik vind het ook te snel geoordeeld van mensen die nu beweren dat je het dus al jaren fout doet. Dit soort dingen komen nu eenmaal voor in de puberteit en vooral de mensen die zelf rustigere kinderen/pubers hebben, die vinden altijd dat ze het zelf zo geweldig gedaan hebben. Voor het gemak maar even vergetend dat het temperament van een kind een grote rol speelt.

Dusss. Ik wens je veel sterkte. Zelf weet ik ook niet altijd wat ik ermee aanmoet. In ieder geval probeer ik creatief te zijn in de zaken waarmee ik hem kan raken. Want dat is een ding wat zeker is: je moet proberen de regie in handen te houden.

Wat wij trouwens ook doen

telefoon moet in de avond ingeleverd worden en gaat aan de lader. Mag niet op kamer mee. Hij krijgt hem de volgende ochtend terug als hij zich min of meer fatsoenlijk gedragen heeft. Maar ja. Of je dat bij je zoon nog voor elkaar krijgt dat hij hem in de avond in levert? Dan is 17 nog wel een ander verhaal dan een 14jarige die nog maar net een telefoon heeft.

Wat wij doen

Herkenbaar verhaal, zowel van Eleanora/Sonnie als Polletje Piekhaar. Onze zoon is 16 en kan ook ontzettend schelden, als iets hem niet zint, m.n. gericht op zijn vader en soms op mij. We hebben heel lang de negeermodus gebruikt en vervolgens geprobeerd er met hem over te praten. Dit heeft nooit geresulteerd in ander gedrag. Uiteindelijk hebben we tegen hem gezegd dat we zijn TV, computer en spelcomputer af zouden pakken als hij ons weer voor klootzakken en eikels zou uitmaken. Dat heeft hij nog twee keer gedaan: één keer een dag zijn spullen kwijt geweest en één keer een weekend. Dat is nu drie maanden geleden en het schelden is gestopt.
Ik vind dit een vervelende manier van doen en ik zou het graag anders zien, maar niets hielp en deze kinderachtige manier van doen heeft onmiddelijk vruchten afgeworpen.

Maar jammer

'In ieder geval probeer ik creatief te zijn in de zaken waarmee ik hem kan raken.'
Dit herken ik ook, helaas. Kennelijk moet het hem eerst 'raken', voordat hij zich anders kan gedragen. Het doet mij ook wel verdriet als ik tegen hem zeg, dat ik hem toch ook niet uitscheld? en hij dan "Boeieh!" zegt. Ik wil hem niet 'raken' uit wraak of zo, maar omdat dit de enige manier lijkt te zijn om tot hem door te dringen.

Hier in de buurt

Ik heb zelf gelukkig wat meegaandere kinderen maar vang natuurlijk ook wel eens wat op van andere moeders en vriendinnen met pubers. Eentje heeft een aparte schakelaar in de stoppenkast laten maken om de stroom van de zolderkamer uit te schakelen (maar die zoon heeft een computer, met laptop heb je dan geen succes, want hij heeft een batterij) ook kan je wifi uitzetten of het wachtwoord aanpassen zodat meneer er niet op kan als hij zich niet gedraagt. Verder heeft een vriendin sancties met zakgeld. Dus of hij krijgt die week geen zakgeld, of desnoods zelfs de week erop ook niet. (hier was het een kind die gewoon niet op de peperdure huiswerk begeleiding verscheen, meerdere keren, toen heeft ie het zelf moeten betalen)

Of misschien eens heel ludiek (als je het kan, ik kan dat niet) een koekje van eigen deeg? Zelf met man samen de hele dag op dezelfde manier reageren op zoon zoals hij naar jullie doet?

Al veel geprobeerd...

@Stenna, mee eens. Wanneer ze het zo goed weten met 17 dan zou het in principe niet hoeven.

@Polletje Piekhaar, ik heb vaak het idee dat we de enige zijn¡K
Wij sturen hem ook naar zijn kamer en soms komt het voor dat hij daarna wat relaxer naar beneden komt. Maar helaas is dat steeds minder.

We hebben al zoveel geprobeerd, dat ik het gewoon niet meer weet.

Hier gaat in de avond internet eruit, alsook hun tv kabels en de sleutel van de meterkast wordt verstopt. Het is nl. al een aantal keer voorgekomen dat in de ochtend internet erin zat en we 2 onschuldige kijkende kinderen hadden die helemaal van nieettsss wisten..

we hadden eerst ook gezegd, telefoon en ipod inleveren maar muziek luisteren doen ze erg graag en ik weet van vroeger dat ik niet in slaap kon vallen zonder muziek. Daarom mag het wel.

Pc heeft tijdslot, om tien wordt account dochter gelocked en om half 11 van zoon. Dit weten ze al een tijd en ze zorgen er dus voor dat ze op tijd klaar zijn.

We zijn daar (volgens sommige) erg streng in en dat kan best zo zijn, maar al die electriche apparatuur maakt ze anti-sociaal, vind ik.
Want ondanks dat ze het zoooooooo slecht hebben zitten ze praktisch de hele dag thuis, tenzij er gewerkt of gesport moet worden of wanneer ze uitgaan.

We hebben ook een keer zijn spullen afgepakt toen hij schold, meerdere keren zelfs, maar het lijkt wel alsof hij er immuum voor is. Hij vindt het opzich wel erg, maar het raakt hem niet genoeg om het niet meer te doen. ƒ¼

Zakgeld heeft hij ondertussen ook een tijdje niet gehad, omdat hij zijn gedrag zo is. Het doet hem niet veel¡K¡K.

@Merel, jouw ludieke idee kan ik ook niet, ik vergeet het¡K Ik ben ook nooit lang kwaad. Jammer¡K..

Pfffff daarboven op zitten we nu erg te dubben of hij meemag met werkweek, ze gaan naar het buitenland en hij kijkt er zoooooo naar uit! Helaas zijn zijn cijfers zooooooo laag, dat het maar de vraag is of hij over gaat¡K.

(Af en toe zou ik hem weer klein willen hebben, zucht)

Werkweek

Misschien is belonen wel een goede optie in combi met de werkweek. Ik weet niet wat de werkweek kost, maar je zou dit bedrag in wekelijkse partjes kunnen verdelen, die hij door goed gedrag kan verdienen. Of een bedrag per dag, zodat er een duidelijk verband is tussen zijn gedrag en het geld en dus de werkweek. Hij kan pas op werkweek als het hele bedrag (nagenoeg) is verdiend. Ik denk dat dit bij mijn zoon wel zou werken, maar die is zeer gevoelig (positief) voor belonen en zeer gevoelig (negatief) voor straf. Straffen werkt dan ook meestal minder goed dan belonen bij hem. Succes en sterkte, ik leef met je mee!

Stenna

Laat ik dan stellen dat het heel erg persoonsgebonden is of op 17 jarige leeftijd nog beperkingen opgelegd moeten worden. Voor mij is 17 jaar het jaar 'in aanloop naar 18', wat betekent dat een kind al een beetje mag snuffelen aan het volwassen zijn. Echt opvoeden is dan niet meer aan de orde. Wel aanspreken op gedrag. Bij mijn oudste dochter was het opvallend dat ze prettiger gezelschap werd toen ze meer de vrijheid kreeg om zelf bepaalde keuzes te maken. Dat we haar meer als volwassen persoon gingen behandelen, was voor haar toen de beste 'methode'. En ik heb toen besloten dat ik liever een gezellige verstandhouding heb dan me overal over op te winden. Dat is niet altijd ideaal. Het kan gebeuren dat ik een paar dagen moet 'zeuren' dat ze haar schone kleren mee moet nemen naar haar kamer bijvoorbeeld. Maar daarnaast hebben we een goede verstandhouding en kunnen we lekker 'filosoferen' over het leven en haar toekomst.

Sonnie

Ik begrijp dat er met een pc afspraken gemaakt moeten worden, maar begrijp ik nu goed dat je 17-jarige zoon maar 1 uurtje op de computer mag? Dat is toch zo om? Moeten ze naast 'recreatief' computeren nooit huiswerk maken op de computer?

Kaaskopje

Houd je er wel rekening mee dat een gemiddeld meisje eerder door de puberteit is dan een gemiddelde jongen. Jouw dochter kwam uit de puberteit toen jij haar meer verantwoordelijkheid gaf maar of dat het gevolg is geloof ik niet. Kind van vragensteller is blijkbaar nog niet zo ver.

17 jarige puberjongen

deze jongen zit midden in de puberteit, niks bijna volwassen, dit is echt pubergedrag. Jongens zijn over het algemeen veel later aan het puberen, mijn zoon begon ook pas na zijn 16e terwijl dochters al rond hun 12e ,13e begonnen. Dus niet behandelen als* bijna volwassene* want dat is deze jongen echt nog niet.

Anders aanspreken

Bij onze pubers (1tje is gelukkig al puber-af) werkt het ook niet als ik ze aanspreek in vorm van : "Je moet nu van de p.c. af want je uur is om." Of iets in die geest. Dat zijn weliswaar meiden en schelden doen ze ook niet, tenminste niet in zo'n vorm als jij over je heen krijgt. Maar boos worden doen ze wel! En dan meer denk ik op meiden manier...trap opstampen...boos doen, als je wat vraag-kattig terug doen etc.
De manier waarop we ze aanspreken lokt dat gedrag uit. Bij oudste hebben we gemerkt dat het wél werkt als we die anders aanspreken. Dát is de truc en het werkt ook bij jongste (die toch héél anders is qua karakter). Wij spreken ze nu alleen aan op hun verantwoordelijkheden en leggen er meteen bij uit waarom. In de geest van: " Kun je nu een eind eraan brei-en aan dat p.c.-en want je zus wil er ook nog graag op en we moeten die p.c. nu eenmaal delen met elkaar." Dan volgt er wat gemopper (in zichzelf) en na 5 minuten is de p.c. dan dus verlaten. W.s. omdat ze zich dan realiseren dat dáár wel een stukje waarheid in schuilt. Is dat niet het geval (verkeerde been uit bed gestapt b.v.) dan herhalen we het met de uitleg erbij: "Hoe zou jij het vinden/ervaren als jij er graag op wilde en je zus zou er niet af willen? "
Idem dito met troep die blijft slingeren. Eerst beginnen met het vriendelijke verzoek om dat op te ruimen want we wonen hier allemaal onder 1 dak en als iedereen alles zou laten liggen werd het een grote puinhoop. En als dat niet helpt even het voorbeeld omdraaien door hem voor te spiegelen hoe hij het zou ervaren als jij zo de boel zou achterlaten als je b.v. naar je werk zou gaan en hij dan dus zo het aanrecht zou aantreffen.
Het lijkt belachelijk als ik het zo uitleg, dat zulke kleine details zoveel effect hebben op pubers...maar écht het bleek dé truc. Volgens mij kreeg ik de tip ooit ook hier. En geef ze een beetje tijd...pubers doen dingen niet méteen, á la minuut. Maar leg het uit en 'verwacht' het dan gewoon....vanzelfsprekend, zoals je het van een volwassene zou verwachten. Natuurlijk zijn ze dat nog niet, maar omdat je zo aanspreekt gaan ze ander gedrag vertonen. De uitleg erbij is bedoeld omdat ze nu eenmaal pubers zijn en het zelf nog niet kunnen bedenken, zoals een volwassene dat wel kan.
Gewoon 's proberen. En kijk hoe hij daarop reageert.
groeten albana

Of is dit de trol

Of is dit de trol Mara123? (Ik ben wantrouwend geworden). Er zitten wel meer spellingfouten in deze openingspost (bij 'Mara' maar enkele, maar wel ook vooral werkwoordspelling). Sorry als het niet klopt. Succes dan met opvoeden.

Egel

Ik heb dat gevoel ook.

Jongens

Julie hebben wel gelijk dat ik geen jongens gewend ben. Helaas...

Geen trol!

Als eerste ik ben geen trol!

Reactie

@Hanny61, werkweek is al deze maand, dus wat dat betreft zijn we te laat om die afspraken te maken.
We hadden in januari al aangegeven dat hij zijn cijfers moet ophalen omdat we anders andere afspraken maken mbt de werkweek.
Het zou wel een goede optie zijn geweest.

@Kaaskopje, nee hoor niet 1 uur. Hij zat vanaf 13:00 achter de pc en zit vervolgens de hele zondag erachter.
Tijdens het eten hebben we gevraagd of hij nog veel huiswerk moest doen. Nee dat hoefde niet, gevraagd hoe lang hij nog nodig had en hij zei niet lang. Waarop wij hebben aangegeven zorg dat je tegen half 8 klaar bent, omdat andere ook nog erop wilde.
Hij zat dus al een hele tijd erachter.

Wij behandelen hem volwassen zover als dat mogelijk is, maar op het moment dat hij kinderachtig gaat schelden etc… dan vraag ik me af hoe volwassen hij dan behandeld wilt worden en hoe wij dan moeten handelen.
Ze hebben heel veel vrijheid met uitzondering van die paar regels. Afgelopen weken heeft hij maar 2x zijn taken en zijn troep niet opgeruimd dus was hij maar 2x zijn spullen kwijt. Dat valt in zijn geheel dus wel mee, dat komt omdat ze weten wat van hun verwacht wordt.
Zijn grove taalgebruik om praktisch niets stuit mij erg tegen de borst.

Sonnie

Sonnie jij schrijft: We hadden in januari al aangegeven dat hij zijn cijfers moet ophalen omdat we anders andere afspraken maken mbt de werkweek.

-heeft hij zijn cijfers wel of niet opgehaald?
-wat waren de andere afspraken m.b.t. tot de werkweek?

Als hij zijn cijfers niet heeft opgehaald, dan gaan m.i. nu de andere afspraken in (wat dat dan ook moge zijn)

Verder zou ik een duidelijke lijn trekken met je man en een of twee hele duidelijke regels stellen en die hem een keer officieel uitleggen.
Iets in de trant van iedere onnodige reaktie met veel gescheld en bombarie = half uur computertijd inleveren.
Terug verdienen kan ook door goed gedrag, een cijfer ophalen bijvoorbeeld of een huishoudelijke taak doen. (bijv. tafel afruimen en vaatwasser inruimen). Verder zou ik tussen dat alles door gewoon gezellig tegen hem blijven doen, om de sfeer goed te houden, anders blijf in zo'n negatieve spiraal zitten.
En ik zou juist geen uitzonderingen op deze regels uitvoeren, laat het maar eens heel erg duidelijk zijn.

Schelden

Schelden is hier een absolute no go en zo'n beetje het enige opstandige gedrag waar ik van op tilt ga. Het is tot nu toe 2 keer gebeurd dat ik een lelijk woord naar mijn hoofd kreeg. De eerste keer heb ik daar fel op gereageerd en het is daarna ook heel lang niet meer gebeurd. De tweede keer was van de week, en die heb ik (toch maar) laten gaan omdat we beide op de toppen van onze ergernis zaten. Later nog wel duidelijk gemaakt dat ik dat nooit meer wil hebben. Een 17- of 18-jarige die regelmatig scheldt zou ik duidelijk maken dat ik in mijn huis niet uitgescheld wil worden, niemand trouwens, en dat het dan misschien wel tijd is voor wat zelfstandigheid en eigen woonruimte. Ik hoop toch dat ik tegen die tijd (ze is nu bijna 14) niet meer hoef op te voeden, en in ieder geval dat ik niet nog 4 jaar puberteit hoef door te maken. Dan ga ik zelf het huis uit

Sonnie

Wij behandelen hem volwassen zover als dat mogelijk is, maar op het moment dat hij kinderachtig gaat schelden etc… dan vraag ik me af hoe volwassen hij dan behandeld wilt worden en hoe wij dan moeten handelen.
Ja, dat is zo hoor. Ik heb afgelopen week ook nog 'misbruik' gemaakt van 'omdat ik het wil'. Nou hoe kinderachtig wil je het hebben? Grof taalgebruik bezigen mijn dochters gelukkig niet, op wat je normale jongerenspreektaal zou mogen noemen na dan. Maar geen 'k' of 'l' woorden in ons bijzijn. Dat is ook iets wat ik al vroeg heb duidelijk gemaakt. Geen gescheld en geen grove namen tegen ons. Dat pik ik niet van ze. Nu nemen ze met veel niet al te serieus geloof ik, maar dit is blijkbaar toch overtuigend genoeg overgekomen.
Een vraag voor jullie: neemt jullie zoon júllie wel serieus en zo nee, hoe zou dat kunnen komen?
Wat de computer betreft snap ik nu wat de situatie is. Je zou kunnen opperen dat hij voor een laptop moet sparen. Mijn jongste heeft ook een eigen laptop sinds een paar jaar. Dat scheelt toch voor de verdeling van de 'familie'-computer.

Toch?

had ik ook al sterk het gevoel dat hier weer iets niet klopt. Spelling en stijl zijn trollig.

Maar desalniettemin kunnen we er zelf wel gewoon een serieuze discussie van (blijven) maken, toch?
Ik denk dat er wel een verschil is in puberzonen en puberdochters, even heel generaliserend, natuurlijk geldt het niet voor iedereen. Ik zie om me heen dat redelijk aanspreken met uitleg en argumentatie vaak goed werkt bij meisjes. Jongens zetten hun binnenoor uit voor dat soort gezeur. Daar werkt de mannenmanier (mijn man's manier in elk geval) beter: niet zoveel lullen gewoon doen wat ik zeg. Dit is de regel, daar houd je je aan. Duidelijkheid, beetje autoriteit en niet te veel gepraat. Onze zoon geeft aan dit zelf ook prettiger te vinden dan mijn manier (veel op hem in praten).