(te) hechte vriendschap?
Ik ben heel benieuwd naar jullie mening over het volgende. Mijn dochter is 13 jaar, zit in de tweede van het VO, en heeft sinds vorige jaar een hele goede vriendin. Ze zijn eigenlijk altijd bij elkaar, zo niet fysiek dan wel via de telefoon. Ze hebben erg veel lol samen en lijken qua interesses erg op elkaar. So far so good.
Maar nu. Ik had al een tijd sterk het vermoeden dat dochter (en vriendin) niet goed liggen in de klas. Ze worden net uitgenodigd voor feestjes, of ander soort uitjes, waar bijna alle meiden uit de klas aan meedoen. Dochter en vriendin ondernemen alles met z'n tweeën, en lijken dat helemaal prima te vinden.
Nu had ik laatst een gesprek met een docent op dochters school en wilde het hebben over het vak waar dochter wat zwak in is. Zij zei dat ze zich meer zorgen maakte over de sociale positie van dochter in de klas. Ze ving wel eens op wat anderen leerlingen over haar zeiden en had het idee dat ze redelijk buiten de groep viel (samen met vriendin). Dit bevestigde dus mijn vermoeden, maar schrok er ook wel van.
Maar nu vraag ik me het volgende af: dochter lijkt happy op school, moet ik haar stimuleren meer vrienden te 'maken' of zich minder met vriendin af te sluiten (want dat doen ze denk ik wel)? En hoe doe ik dat dan? Heeft iemand van jullie wel eens met dit bijltje gehakt, of er ideeën over? Maak me toch wel wat zorgen
Alvast dank voor het meedenken!
x Petunia
Waarom
Maar waarom vallen ze dan buiten de groep? Daar moet toch meer achter zitten dan alleen dat ze een hartsvriendin heeft? Stellen ze zich niet sociaal op? Trekken ze zich terug bijvoorbeeld in de pauzes, of lachen ze anderen uit? Ik zou daar eerst eens achter proberen te komen.
Tja waarom?
Maxime, dankjewel voor het meedenken. Waarom, dat vraag ik me ook af. Ik denk niet dat dochter en vriendin vervelend doen tegen hun klasgenoten, maar denk wel dat ze zich afzonderen in pauzes en zo. Ze gaan zo in elkaar op dat ze niemand anders nodig lijken te hebben. Als ik dochter ernaar vraag dan zegt ze dat ze best goed kan opschieten met de andere kids en dat er geen probleem is. Docent signaleert alleen wat anders...
Ik heb mijn dochter ook proberen te stimuleren msn, hyves en twitter te gebruiken om wat in contact te zijn met anderen en zo vriendschappen te onderhouden, maar na wat halfslachtige pogingen doet ze daar eigenlijk niets meer mee.
Waarom, alleen dan andere vraag
En waarom is het volgens de docent dan een probleem dat je dochter niet sociaal met de halve klas optrekt?
Sommige kinderen hebben nu eenmaal geen behoefte aan een uitgebreide vriendenkring en zijn meer op zichzelf. Dat hoeft toch helemaal geen probleem te zijn? Ik had ook niet echt de behoefte aan een kudde klasgenoten om me heen en trok ook vaak maar met 1 vriendinnetje op. En er zijn er die al helemaal geen behoefte hebben en heerlijk rustig alleen de school doorlopen.
Zolang je dochter er geen problemen mee heeft, goed in haar vel zit en zij en haar vriendinnetje geen problemen veroorzaken naar andere kinderen toe zie ik geen echte reden om in te grijpen.
Ervaring
In de tweede en een stuk in de derde van het voortgezet onderwijs, heb ik zelf in zo'n vriendschap gezeten. We deden echt alles samen. Voor mij was het duidelijk een gevoel van veiligheid. Als ik alles met haar samen deed, hoefde ik niet met anderen om te gaan.
Op een gegeven moment begon het me zeer te vervelen. En toen is het vanzelf verwaterd. Ze is nog wel een tijdje jaloers geweest, als ik met iemand anders dan met haar praatte. Maar dat jaloerse gedoe, maakte alleen maar dat ik een hekel aan haar begon te krijgen. Ik heb er helemaal niets nadeligs aan over gehouden. Het was prettig om je veilig bij iemand te kunnen voelen. Maar toen ik er klaar mee was, vond ik het zelf ook prima.
Zolang er sprake is van een gelijkwaardige vriendschap, waarin de een niet overheerst wordt door de ander, zou ik het maar zo laten.
Ik zou wel met mijn kind bespreken dat ze ook met anderen kan omgaan en praten. En ik zou ook stimuleren dat ze andere leeftijdsgenoten ontmoet. Op een club of sport of zo. Maar als ze dat echt niet wil, zou ik haar niet dwingen.
Dank
Dank voor de reacties, goed om eens andere meningen te horen. Puck en Zonnetje, ik ben het wel met jullie eens dat sommige kinderen niet zo'n behoefte hebben aan contact met veel kinderen, en hartsvriendin erg prettig vinden. Ik was ook wel een beetje zo vroeger. En gezellig met z'n allen hoeft voor mij ook niet altijd. Het was ook meer de reactie van de docent die me weer aan het twijfelen bracht.
En Kobalt, ik kan me goed vinden in jouw reactie. Het is ook veilig en prettig zo'n hartsvriendin. En voor zover ik kan zien is de vriendschap zeker gelijkwaardig. Ik ga dochter toch voorzichtig stimuleren wat meer contacten te leggen en eens kijken hoe dat gaat, en ga het verder ook maar wat los laten, zolang dochter goed in haar vel zit.
Waar je wel voor moet oppassen
Bij mijn dochter in de klas zit ook zo'n stel. Op zich niks mis mee, maar als je onenigheid hebt met de ene, dan krijg je ook de ander op je nek. Voor dochter is dat nogal bedreigend. Durft ze eindelijk haar mond open te doen en te zeggen dat ze het ergens niet mee eens is, krijgt ze meteen een gesloten front tegenover zich. Daar is voor dochter niet tegenop te boksen en ze ontwijkt de dames dan ook, terwijl ze misschien apart van elkaar best aardig zijn.
Twee-eenheid
Jongste is hier vanaf d'r 4de al harstvriendinnen met buurmeisje. Die zijn ook 2handen op 1 buik, een twee-eenheid én zaten zowel op de lagere school als nu v.o. ook in dezelfde klas. Eerst 'dreigde' het ernaar uit te zien dat buurmeisje naar een andere school zou gaan....maar buurmeisje maakte daar zó'n drama van dat ze nu toch weer naar dezelfde school én hetzelfde niveau gaan (dat laatste natuurlijk n.a.l.v.de cito, maar ze had ook zo in een paralelklas kunnen komen). Ze vertrekken élke ochtend samen, komen samen thuis en zijn in de pauzes ook bijna altijd samen. Maken samen huiswerk en gaan samen dingen doen. Met name buurmeisje voelt zich pas 'zeker' als jongste in de buurt is, ernaast hoeft nog niet eens, maar wel in de buurt wetend dat ze zo kan komen.Nooit zal de een de ander afvallen ten opzichte van anderen, dan vechten ze dat thuis wel uit. Voor de hele wereld zijn ze dan ook een twee-eenheid, ze worden in 1 adem genoemd.Als 1 gezien of hoe zeg je dat. Zelfs door leerkrachten op basis al en nu v.o. merk ik weer hetzelfde. Zij gaan wel om met andere kinderen, waarbij dan weer het rare is dat ze beiden zo hun eigen voorkeur daarin hebben. Voor andere kinderen is het wel eens lastig want als je bij jongste speelt/bent krijg je bijna altijd buurmeisje erbij en andersom ook. Wij (de ouders) hebben verscheidene pogingen ondernomen om ze enigzins uit elkaar te halen (ook met oog op andere sociale contacten, wij realiseerden ons best dat het soms nogal gesloten overkomt) maar al onze pogingen zijn mislukt. Idem van basisschool en mocht v.o. het proberen dan lukt het ook niet dat geef ik ze op een briefje.Zo mochten ze heel lang in de klas niet naast elkaar zitten, maar dan zochten ze elkaar toch zodra en b.v groepjes gewerkt moest worden meteen op. Het is ondoenlijk om daar de hele tijd op te letten. Of je zou ze allerlei dingen moet verbieden en dat gaat ons te ver. Het enige dat we bereikt hebben is dat als er andere kinderen komen die dat gespeel met z'n 3-en niet zo tof vinden dat ze dan beiden iemand uitnodigen om te spelen, tegelijkertijd.En dat doen ze al best lang en heel vaak gaat dat ook prima.Dat regelen ze overigens zelf.Logeerpartijtjes bij anderen weten ze ook vaak zo te draaien dat ze tegelijkertijd weg zijn...kunnen ze de volgende dag nog weer samen zijn hé. Ze liggen wel altijd aardig in de groep,klas. Ze zijn blijkbaar niet zo gesloten als het ons wel eens lijkt. Ze worden wel uitgenodigd bij anderen op feestjes, soms samen en heel enkel ook wel eens alleen. Wat ik weet uit het verleden werden ze wel eens overgeslagen met een feestje beiden omdat ouders het vanzelfsprekend vonden ze dan beiden uit te nodigen en dan werden het er te veel....(Iets dat ze zelf belachelijk vonden, maar afijn, ik snap die ouders wel).
Ik denk dus dat er meer moet zijn dan alleen die diepe vriendschap. Iets anders, iets dat ze uitstralen? Zitten ze wel bij de anderen? Zitten ze soms vaak samen te kletsen appart in een hoekje? Onttrekken ze zich soms aan de rest van de klas? Ik denk dat je daar de leerkrachten naar zou moeten vragen. Dat leraren automatisch zo'n twee-eenheid meteen veroordelen op slechte sociale contacten hebben wij namelijk nog nooit te horen gekregen. Gewoonweg omdat ze wél met de rest van de klas optrekken en daar ook hun contacten hebben. Dus dat leraren bij voorbaat dat zeggen als je niet bevriend bent met de hele klas, geloof ik niks van. Zo'n twee-eenheid in de klas word best geacepteerd door leraren mits ze ook maar met andere optrekken daarnaast. En dat doet deze twee-eenheid wel.
groeten albana
Stoepkrijt en albana
Stoepkrijt, ik zie je punt. Ik weet niet of die 'blokvorming' bij dochter en vriendin speelt, maar zal binnenkort bij de mentorgesprekken eens vragen hoe de mentor dat ziet.
Albana, ik herken erg veel in je beschrijving van je jongste en haar vriendin. Inderdaad altijd samen, voor en na school en liefst ook nog in het weekend. Maar het verschil bij mijn dochter is inderdaad dat ze redelijk geisoleerd staan van de rest van de klas. Zal de mentor inderdaad ook eens vragen wat ze naar anderen uitstralen, misschien zijn ze zich zelf daar helemaal niet van bewust. Maar goed om te horen dat zo'n twee-eenhedi dus niet perse een probleem hoeft te zijn.
Ik heb dochter gister gevraagd of ze het leuk zou vinden een pizza-filmavondje te doen bij ons thuis met een paar meiden. Het leek haar wel wat dus ben benieuwd wat daar uitkomt...
En open kaart spelen?
Jongste en vriendin weten best dat we ons wel eens zorgen maken om hun 'twee-eenheid' , wij spelen gewoon open kaart. Zowel de ouders van buurmeisje alsook wij. Buurouders trouwens meer dan wij...want buurmeisje is enigzins 'onzekerder' dan onze jongste....Die voelt zich nooit helemaal happy zonder jongste. Jongste heeft dat minder. Die wil ook wel ergens alleen naartoe. Buurmeisje vraagt als haar ouders zoiets voorstellen meteen of jongste ook meemag b.v. Nu is het nu wel minder dan toen ze jonger waren moet ik zeggen...Als er b.v. iets te doen is bij de speeltuin (waar ze beiden lid van zijn)voor tieners wil buurmeisje alleen als jonste ook gaat, onze jongste wil best of niet, ongeacht of buurmeisje gaat...Afhankelijk van of ze er zin in heeft of niet en ook wel wie er verder komen (klasgenootjes b.v.). Buurmeisje en zij hebben wel allebei een andere sport, dat is bewust gekozen door ons. Als het aan hen had gelegen zaten ze ook nog op dezelfde sport en aangezien ze beiden in een heleboel sporten best goed zijn was de kans zeer groot dat ze daar ook nog in hetzelfde team zouden komen, snap je?
Nu buurmeisje ouder is,is het wat minder. Ze laat haar keuze niet altijd meer afhangen van jongste, maar toch bij belangrijke beslissingen (zoals welke v.o. school) is de aanwezigheid van haar vriendin nog steeds een doorslagevend iets. Iets dat jongste dus niet zo erg heeft. Die koos een school omdat ze daar heen wilde. Onafhankelijk van buurmeisje. Buurmeisje wilde en moest per sé naar die school omdat jongste die gekozen had. Jongste 'hoopt' het wel,maar laat het er niet van afhangen zeg maar.
Dus omdat buurouders zich daar zorgen over maken zijn wij naar de meiden er erg open in. Altijd al. Zij weten dat ze soms nogal 'gesloten' zouden kunnen overkomen, dat dat niet altijd positief is, dat sommige kinderen dat als 'eng' en 'teveel' zouden kunnen ervaren, dat ze 'sterker' lijken omdat ze altijd samen zijn. Dat het belangrijk is om ook andere vriendinnen te hebben, dat 1 vriendin best erg 'eenzijdig' is en je zo naast de groep kan plaatsen. Meestal tippen we het aan naar aanleiding van incidenten (b.v. jongste krijgt op de kop van meester n.a.l.v. een incident waarbij alleen buurmeisje was....jongste was er niet eens bij....meester gaat er automatisch vanuit dat dus jongste er ook bij betrokken was). Dan leggen we uit hoe meester dat denkt (natuurlijk gaan we later even naar de meester toe, maar dat is een ander verhaal).
Wij vinden ook dat ze zich best mogen inzetten om de 'rest' niet te vergeten. Ongeacht wat ze daar zelf van vinden. Er zijn tijden geweest dat we 'eisten' dat ze na 5 keer samen spelen beiden een ander zouden uitnodigen om te spelen,eerder mochten ze niet meer samen spelen. Of dat we beperkingen oplegden in het aantal keren dat ze samen waren (b.v. maar 1 keer per week bij elkaar eten).
Kan je dus niet gewoon open kaart spelen? De zorgen van school en jullie vertellen. Betrek (als het kan) ook de ouders van vriendin erbij en maak samen afspraken. Wat je van ze verwacht, hoe ze dat moeten doen. En help ze er ook bij, spreek b.v. af dat ze 1 keer per 2 weken ofzo op dezelfde dag iets afspreken met een ander, help ze denken wie ze verder in de klas nog 'aardig' vinden en stimuleer ze om ook met nóg anderen op te trekken.
groeten albana
Openheid
Zie je laatste reactie nu pas Albana. Ja we misschien kunnen we nog iets meer open kaart spelen, en vertellen waar we ons zorgen over maken. Doen we al wel een beetje, maar misschien kunnen we er wat directer in zijn. Fijn om jouw ervaringen te lezen, en vooral hoe jij er mee omgaat. Dank.
Hier jonger
Ik zie het wel gebeuren bij dochter in de klas, ze zit in gr 4 samen met 3 en 5. In 5 zitten twee meisjes die echt een gesloten blok vormen. Dochter vond dat jammer, je komt er niet tussen. Nu hoor ik haar nooit of te nimmer meer over die meisjes, ze zijn blijkbaar niet meer interessant want je komt er toch niet tussen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het afschrikt.
Maar ik snap ook heel goed dat je er weinig mee kunt als ouder. Mijn zoon, gr 7 heeft nu zo'n vriendschap. Vriendje is een jaar jonger en zoon is versneld dus ze schelen nu twee groepen. Dus veel zijn ze niet samen, niet eens de pauzes. En daar ben ik ergens zo blij mee. Vriendje mag ook niet zo veel als zoon en zeker niet altijd afspreken. Ook dat vind ik helemaal niet zo vervelend. Volgens mij waren ze anders echt altijd samen. Zoon ontleent heel veel aan de vriendschap, maar staat zeker nog open voor anderen. Spreekt nog graag met anderen af maar zou daar best altijd dat vriendje bij willen hebben. Maar ik merk wel dat vriendje de vriendschap graag exclusiever zou willen, en er ook moeite mee heeft als zoon met iemand anders is. Bovendien werkt het niet goed als ze met drie zijn, vriendje kan dan zoon toch lastig delen. Zoon heeft het liefst zoveel mogelijk vrienden om hem heen, maar ik zie wel dat hij moeite heeft met de moeite van vriendje.
Ergens zou ik het zoon gunnen dat hij met dit vriendje naar de middelbare zou kunnen gaan, zou hem zoveel veiligheid kunnen geven. Maar anderzijds ben ik dus wel blij dat dat niet gaat gebeuren.
Ik denk dat je niet zoveel kunt. Wel zou ik mijn eigen kind aanspreken als ik het gevoel had dat hij vriend zou gaan claimen. Ik zie bijv dat de moeder van vriendje hier dat niet doet. Die gaat meer mee in het gedrag van haar zoon. Terwijl ik eigenlijk wel vind dat die zoon wat probeert te claimen, hoe leuk zoon dat misschien ook vindt. Vriendschap is boven alles elkaar vrijheid geven, dat zou ik mijn kind wel mee proberen te geven mocht ik het gevoel krijgen dat dat zou gaan spelen, wat nu dus niet het geval is hier, zoon gunt vriend alles. Misschien speelt het toch wel mee hoe je als ouder hierin staat, zeker als de kinderen jonger zijn. Misschien is het toeval, maar ik ken bijv de moeder van één van die bewuste meisjes in de klas bij dochter vrij goed, en ik weet dat zij dat zelf ook wel toejuigt zo'n hechte vriendschap, en er erg blij mee is. Misschien straalt ze onbewust ook wel uit naar dochter joh, ben er maar blij mee, koester het en houd het vast. (en het ene kind staat natuurlijk meer open voor een suggestieve benadering dan het andere)
