Telefoonmanieren
Mijn heeft de laatste tijd wat meer sociale contacten en daar ben ik heel blij mee. Wij heben onze zoon (die op een praktijkschool zit) expliiciet aangeleerd hoe hij netjes de telefoon opneemt. Dit doet hij nu al jaren. Ook als hij iemand belt zegt hij netjes zijn naam en vraagt naar de persoon.
Maar als hij gebeld wordt valt me op dat er vaak zo bot gedaan wordt. Niet eesn altijd slecht bedoeld, maar kinderen / pubers zeggen hun naam niet en vragen direct of .... thuis is. Zelfs als ik dan expliciet vraag met wie ik spreek krijg ik soms van die vage reacties als 'ik ben een vriend van...' maar dan nog geen naam zeggen.
Gisteren had ik weer zo'n knul aan de lijn die dat deed. Ik vroeg hem of hij nooit had geleerd om zijn naam te zeggen als hij aan de telefoon is. Kreeg ik zo'n 'boeoeien-toontje' (hahahahahahahah) en de uitspraak' Maakt dat wat uit dan?' Ik moest lachen maar vind het ook wel een beetje onbeschoft. Wat is dat toch dat kinderen hun naam niet zeggen.
Komt dat soms door het gebruik van de mobiel?
P, dat je niks op 2 zegt, dat snap ik wel, maar als ik zo'n uitgebreide uitleg geef als in 1, dan verwacht ik op de een of andere manier toch een teken dat je het gelezen hebt. Verwachten in de zin van 'in de lijn der verwachtingen'. Je deed in je reactie naar mij toe de aanname dat de mensen die mij bellen lang in de wacht staan en dure gesprekskosten hebben, waardoor je hun gebrek aan manieren begrijpelijk vond. Met mijn uitleg heb ik die aanname willen weerleggen. Soms hebben mensen gewoon geen manieren, dus ook zonder het excuus van lang wachten, irritatie, etc..
Ik had eigenlijk helemaal geen andere posting verwacht, ik roep alleen maar wat, dat jij het daar niet mee eens ben wist ik wel en jij weet dat ik dat weet....
Ja p!
Dáár heb je gelijk in...ik heb ook wel eens in gezinnen met opgroeiende jongens dat opeens die zonen klinken als hun vader, hahaha! Maar goed, dat maakt de gewoonte niet anders. Het is écht zo.
groeten albana
Het blijven aannames
(hier hoef je niet op te reageren.)
