Telefoonverslaving
Sinds dochter een telefoon heeft is ze er aan verslaafd. Natuurlijk hebben wij allerlei afspraken over de telefoon en houdt ze zich daar ook aan als wij erbij zijn, maar niet als wij er niet zijn. Dat zorgt ervoor dat ze tijdens huiswerk bv met minimaal 2 dingen tegelijk bezig is. Vaak zelfs met meer.
Tot zover waarschijnlijk herkenbaar. Maar ze gaat zover dat ze vriend controleert. De hele dag door. Is hij online, dat weet ze dat. Zelf wordt ze er gek van, maar hij nog meer. Hij kan nooit meer iets doen zonder haar controle. Dat heeft hij nergens aan verdiend.
Wij zagen het fout gaan en nu hij ook. Hij wil haar niet meer zien, de komende tijd. Verdriet alom. Nu vinden wij niet dat hij de hoofdprijs is, maar zij wel.
Hoe komt ze van deze verslaving af?
Zou ook handig zijn voor haar huiswerk enzo.
Ze is bijna 18, misschien handig om te weten.
Tja...
ik zou zeggen ze is niet telefoonverslaafd; of misschien wel, maar welke jongere is dat nu niet...
maar ze is controleverslaafd. Dat pikt de heer in kwestie niet. En dat lijkt me een goede zaak.
Tip: zelf uit laten zoeken!
Eens met koentje
Je dochter is inmiddels te oud om de telefoon af te pakken. Ze zal dus zelf moeten leren dat haar gedrag haar niet verder helpt. Die boodschap lijkt me nu wel duidelijk, maar ze moet daar zelf mee aan de slag.
Iets te kort door de bocht
Natuurlijk moet ze het zelf doen. Ze weet alleen niet hoe.
Als ze verslaafd zou zijn aan iets anders zou ik haar ook willen helpen als ze daar om vroeg. Nu vraagt ze hierom. Het maakt niet zo zeer uit of het een telefoon verslaving of controle verslaving is. En eigenlijk ook niet wat deze vriend ervan vindt. Maar wel: hoe komt ze ervan af en voorkomt ze dat het weer gebeurt?
Tips
Hier wat tips van mijn dochter, alle notifications en push berichten uitzetten. Dus dan hoor en zie je alleen nog maar wat als je werkelijk gebeld wordt. Leg de telefoon ergens in een kastje en hou hem niet de hele tijd op zak (want dan hou je de neiging om te kijken) en dwing jezelf om bijv. maar een keer in de zoveel tijd te kijken. Hoe langer je 't volhoudt hoe beter natuurlijk.
Tja
Dat zijn goeie tips. Toch lijkt de belangrijkste tip me vooral dat ze leert dat ze het zelf moet doen.
Ik zou dus met haar praten en haar zelf laten bedenken hoe ze dit moet oplossen. Dat je haar daarbij een beetje in de goede richting stuurt is natuurlijk prima 
Overigens zou ik haar richting therapie sturen. Dit gaat m.i. namelijk over meer dan alleen een simpele telefoonverslaving.
Haha,
dus je vindt de een te kort door de bocht en vindt zelf dat het niet uitmaakt of het een conrrtole of een telefoon verslaving is. Dat maakt wel degelijk uit voor hoe je ermee omgaat. En die controleverslaving komt ergens anders vandaan.
Therapie
Volgens mij is het allebei een controleverslaving. Of ze nu die vriend controleert of die telefoon, dat maakt niet uit ze 'moet' w.s. van zichzelf de hele tijd kijken en alles in de gaten houden. Dat doet ze d.m.v. die telefoon, maar dat maakt niet uit voor het probleem an sich. Ze ziet in ieder geval zelf dat ze 'een probleem' heeft, dat is al heel wat. Een eerste stap zeg maar. Ik denk niet dat jij haar daarmee kan helpen. Daar is meer hulp voor nodig en dit klinkt behoorlijk heftig. Naar de huisarts lijkt me en zelf meegaan (alleen al omdat ze jouw om hulp heeft gevraagd) en vragen om een doorverwijzing lijkt me. Of het moet nog mogelijk zijn dat ze jouw haar telefoon geeft en er b.v. maar een uurtje per dag over mag beschikken...Zou ze dat aankunnen? Dat zou nog een optie zijn....
En hoe heeft het zo ver kunnen komen? Zag niemand dan dat het zo uit de hand liep? (ja die vriend, dat snap ik). En vriend mag dan niet 'de hoofdprijs' zijn...zo'n controle-vriendin is bepaald ook niet geweldig.
groeten albana
Tja
Morgen afspraak met hulpverlener.
En tja hoe zoiets kan gebeuren?
Ze was al 16 toen ze in therapie ging. Als ouders heb je dan geen inbreng meer. Dochter vond telefoon niet erg. Wij wel, maar ze had grotere problemen, waardoor dit slechts naar voren kwam als we het weer eens teveel vonden. Dan ging het even goed, maar nooit lang. Misschien fout van ons, maar daar hebben we niets meer aan. Er moet nu iets gebeuren.
En geloof me; ben me bewust van haar mankementen, maar ik ken ook die van hem. Hij is hier altijd veel geweest en hij en ik hebben vele gesprekken gevoerd. Ben ook gewoon van hem gaan houden, maar weet ook dat vele moeders in Obs dorp blij zijn dat hij niet verliefd werd op hun dochter.
Ben blij dat dochter eindelijk mijn hulp wil.
