Tienerdochter dronken
Onze dochter is vijftien en heeft bijna een half jaar een vriendje. Heel leuk, ze is dolverliefd.
Één van de eerste keren (en dat was überhaupt de eerste keer dat ze uit ging) ze met hem naar een feest ging, kwam ze dronken thuis. Daar hebben we haar natuurlijk over onderhouden en ze beloofde beterschap.
Dat is een dikke vijf maken goed gegaan. Af en toe mocht ze zelf weten hoe laat ze thuis kwam, de enige voorwaarde was dat ze niet alleen naar huis ging en dat ze niet dronken was. Ze vraagt al een tijdje wanneer ze bij haar vriendje mag blijven slapen en we zouden zo langzaam aan Zo nu een dan toestaan dat ze bij elkaar blijven slapen.
Gisteren had ze een feestje bij hem. Ze moest wel thuis komen, maar ze mocht zelf weten hoe laat.
Wij zijn uiteindelijk naar bed gegaan en om vijf uur vannacht kreeg ik telefoon. Haar vriendje. Onze dochter had veel te veel gedronken en was vreselijk ziek. Ze had twee uur lang over gegeven bij haar vriendje thuis. Zijn ouders hebben haar 'verzorgd' en vonden dat ze niet in staat was naar huis te gaan. Vandaar dus dat hij belde. Om te vragen of ze daar kon blijven.
Ik heb daarmee in gestemd, omdat ze volgens hen niet in staat was naar huis te gaan. Ze sliep en was niet wakker te krijgen.
We hebben vandaag een pittig gesprek met haar gehad, ook even met de vader van haar vriendje gesproken, maar ik had het idee dat hij het wat weg lachte en er niet zo zwaar aan tilde. Ik dacht echt even dat ik gewoon een ouderwetse trut was.
Wat vinden jullie hier nou van?
AnneJ
Misschien slaat het bederf dan ook niet toe 
bederf ja
Maar die dingen die niet rijp zijn blijven vaak wat zuur.
film over opvoeden
http://www.npo.nl/2doc/16-12-2014/KN_1665292
Film van Frans Bromet over een aantal jongeren in een moeilijke situatie dan wel met moeilijk opvoedbaar gedrag 19 jaar later.
Beetje saaie uitzending maar met beslist hoogtepunten.
Mooi vond ik de pleegmoeder van een jongen die uit zijn eigen gezin wegmoest. Zijn eigen moeder was overleden toen hij 3 jaar was en zijn vader kon het niet aan. Eenmaal een nieuwe vriendin boterde het niet en moest 11jarige weg. Gelukkig kon hij eerst tijdelijk terecht bij bevriende ouders in afwachting van een internaat. Maar deze ouders konden hem uiteindelijk niet missen en hebben hem uit het internaat opgehaald na een paar maanden. Gewenst ja, ontroerend vind ik dat. Een kind wil gewoon gewenst zijn.
Toen deze moeder gevraagd werd wat ze verstond over opvoeding vertelde ze direct dat dat over praten gaat, overleggen, en ik zag het haar zo doen. Gewoon kalm. En in de scene in het begin legt ze ook niet op alle slakken zout. Ook haar man was een kalme rustige man die samen met zijn vrouw blij was met het gezin dat ze hadden. Ze hadden zelf een jongere zoon en die 2 zag je met een leeftijdsverschil van 8 jaar ook samen optrekken.
Later is deze jongen kok geworden, groot en breed en onder de tattoos, met een vriendin en een kleintje van 2 jaar. Daar praat hij zelf over opvoeding.
Als mensen over 'grenzen' praten wordt ik er wat onrustig van. Dan denk ik al snel: zoek je ruzie of zo?
AnneJ
"Als mensen over 'grenzen' praten wordt ik er wat onrustig van. Dan denk ik al snel: zoek je ruzie of zo?"
Ik denk dat de meeste opvoeders hier grenzen zien in het verlengde van 'een kleuter mag nog niet zelfstandig naar school lopen omdat het dat nog niet veilig kan'. Niet om te pesten.
Je kan zeggen dat kinderen die grenzen opgelegd krijgen, er voorbij willen gaan. Dat is in het geval van ontwikkelingsbeperkende grenzen (of keiharde verboden) niet ongebruikelijk. Je kan ook stellen dat kinderen die geen grenzen opgelegd krijgen ze die op indirecte wijze gaan afdwingen door extremer gedrag te gaan vertonen.
skik
Ja Skik
Dat zie ik meer in de zin van 'voorzorgsmaatregelen'. Zoals je een hekje bovenaan de trap doet of je peuter geen scherp mes of scherpe schaar geeft, of de limonade in plastic bekertjes doet. Of je kind grijpen als die van de stoep dreigt te rennen.
Grenzen in de zin van het verbieden van zaken van zich ontplooiende pubers vind ik van een ander kaliber. Dan kies ik liever voor damagecontrol en er naast gaan staan en een beroep doen op de redelijkheid en het gezonde verstand. Ik kan een puber niet vastbinden.
Maar je hebt wel gelijk. 'Grenzen' is ook een containerbegrip waar niet iedereen hetzelfde onder verstaat.
grenzen opzoeken
Kan natuurlijk best in het karakter van een kind zitten om extreem grenzen op te zoeken als ze die niet krijgen, maar ik denk dat je door het contact met je kind al goed aangeeft wat waardevol en goed gedrag is en wat niet en waar je mee op moet passen. Voorkomen is beter dan genezen. Kinderen ontplooien zich en als ouder moet je daar soms ook gewoon aan wennen en het voelt alsof ze jou grenzen overschrijden maar je bent er gewoon nog niet aan toe hoe zelfstandig ze dan worden. 15 Jaar is niet heel erg jong en als kinderen zich op die leeftijd als 'volwassenen' gaan gedragen met drank en partners is het denk ik handiger om ernaast te gaan staan en ze te herinneren aan goed en gezond gedrag. Ook als het weleens een keer fout gaat. De meeste kinderen die voor de eerste keer drinken vergissen zich makkelijk in de hoeveelheid. Dat hoeven ze maar 1x te doen.
Fouten horen erbij.
AnneJ
"De meeste kinderen die voor de eerste keer drinken vergissen zich makkelijk in de hoeveelheid. Dat hoeven ze maar 1x te doen."
Zoals je in de openingspost kan lezen en naar het schijnt in het algemeen gaat die vlieger niet op: de meeste pubers die een keer te dronken, ziek of zelfs in coma geweest zijn leren daar niet echt van, het overkomt ze de volgende keer gewoon weer.
skik
Ja Skik
Maar, even doorzeuren, misschien legt ze het verband niet omdat het taboe is er even rustig over na te denken of over te praten.
Ik zou het geloof ik even rustig met haar bespreken hoe je kunt 'genieten' en misschien wel eens wat tipsy worden, per slot doen mensen en ook pubers het erom, daardoor verliezen ze wat van de sociale remmingen, maar toch niet ongecontroleerd en ziek.
En tegelijk bespreken hoe je je zelfvertrouwen bewaard en je 'geeft' in gezelschap zonder drank.
Mijn ervaring is dat taboes en gedoe voorkomen dat de kern bereikt wordt.
AnneJ
Ik geloof niet dat er TO thuis een taboe rust op drinken in het algemeen of drinken van vijftienjarigen in het bijzonder, omdat TO met haar dochter afgesproken had dat ze twee drankjes mocht nuttigen maar niet dronken mocht worden.
Jij lijkt te denken dat als je grenzen aangeeft dat meteen een rigide verbod is waardoor tieners gaan rebelleren of dat je met een goed gesprek en vertrouwen aan de tiener kan overlaten en dat het dan dus ook niet mis kan gaan. Er zitten nog heel veel mogelijkheden tussen.
skik
te persoonlijk
Het bezwaar vind ik dat je het dan te persoonlijk maakt. Jij hebt de grens gesteld, die heeft dochter overtreden. Dus ga jij vrijheden inhouden, straffen of je gekwetst tonen, alsof de ervaring van dronkenschap jou toebehoort als ouder.
De nadruk komt dan te liggen op de overtreding en niet op de ervaring en de persoonlijke ontwikkeling daarin van je kind.
Je wilt graag dat je kind daar zelf in gaat kiezen en balanceren en door jou gedrag, jij balanceert en kiest daarin, voorkom je dat juist.
'Ouderwets' misschien, maar daar vind ik iemand van 15 jaar te oud voor. Die geef je ook de kans om zich verantwoordelijk te gaan gedragen richting zichzelf.
Ongeacht de beperkingen van een niet uitgerijpt brein. Soms moeten ze daar ook tegen aanlopen dat dat zo is, dat ze impulsiever zijn op deze leeftijd, en dat ze daar voor zichzelf veiligheden voor kunnen inbouwen.
Aan die discussie kom je niet toe als jij dat maar blijft bepalen.
Bescherming
Ik zie dat helemaal niet zo, dat je die dronkenschap en niet houden aan afspraken omtrent drankgebruik door je kind toe eigent als persoonlijk. Ik zie het gewoon als het beschermen van je kind voor iets waar het nog niet mee kan omgaan. Het inperken van vrijheden (niet meer naar feestjes mogen omdat daar weer gedronken zal worden) is dan ook geen straf, maar een manier om haar voor een situatie te behoeden waar ze gevaar loopt. En ik vind dusdanig dronken zijn dat je uren van de kaart bent gevaarlijk. Deze vijftienjarige vind ik niet te oud om te betuttelen, maar te jong om verantwoordelijk met feestjes en drank om te gaan. Dat sluit discussies over het issue met je kind, luisteren naar je kind en je kind stap voor stap begeleiden naar verantwoordelijkheid helemaal niet uit.
skik
Hopelijk Skik
Hopelijk ziet je dochter het ook zo. Geen straf maar bescherming.
AnneJ
Ik had het over de dochter uit de openingspost, niet over mijn eigen. Met mijn eigen dochters heb ik gepraat over wat drank is en met je kan doen. Hier in de stad zijn ze vrij streng met de leeftijdsgrens dus naar feesten, discotheken en kroegen kunnen ze niet gaan. Op feestjes bij vrienden is het alcoholgebruik niet excessief en zelf vinden ze dronken worden heel erg stom. Thuis krijgen ze het tot hun 18e niet van mij. Zie jij dat als straf of beperking of als bescherming?
skik
Mag je zelf weten Skik
Zolang je dochters het met je eens zijn of zich er gewoon naar voegen is het geen dingetje.
Voor mij is dat geen bescherming, noem het wat je wil.
Voor mij is bescherming juist beschikbaar zijn voor je kind als de interesse in alcohol gewekt is en bespreken met je kind hoe het daar over denkt en mee omgaat en wat de ervaringen zijn.
Zoon kreeg hier aanvankelijk van mij, na zijn verzoek daartoe, een blikje alcoholvrij bier. Dat werd later een blikje gewoon bier.
Inmiddels is zoon weleens dronken geweest maar verder geen grootverbruiker en we hebben ook geen alcohol in huis.
Niet uit 'bescherming' maar er is geen behoefte aan.
Dochter heeft tot nu toe geen enkele belangstelling voor alcohol.
Valt niets te beschermen.
Voor mij gaat het niet om de leeftijd maar hoe je er mee omgaat, en ik heb er liever zelf zicht op hoe zich dat ontwikkelt.
Annej
Oké, en wat ga je dan doen als bijvoorbeeld je zoon steeds vaker een blikje biertje gaat pakken? Er een dagelijkse gewoonte van zou maken, en ook steeds vaker dronken zou worden?
Jippox
Dat doet zoon niet. Die is netjes een matige drinker geworden, net als de rest van zijn familie. Meestal zelfs een geen drinker.
Daar hoef ik me dus geen zorgen over te maken.
Het werkt twee kanten op AnneJ
Mijn zoon krijgt geen bier. Gewoon niet. Voor hem is dat dus ook geen issue, want hij accepteert dat gewoon.
Dus waar moet ik me dan zorgen over maken?
maar Annej
Hij doet dat niet omdat hij is zoals hij is. Niet omdat jij er mee omgaat zoals je doet. Je hebt gewoon mazzel dat je kind een goede interne rem heeft. Niet alle kinderen hebben die.
Mijn vraag blijft dan nog steeds: als je kind die rem niet had, wat zou je dan doen?
Opvoeding
Als er iets goed gaat dan ligt het natuurlijk aan jou opvoeding.
En als er iets niet goed gaat aan het eigen karakter van het kind.
Maar in alle gevallen is het je kind dat er mee leeft.
Als ouder stem je af op je kind. Mijn kind heeft die rem blijkbaar wel. Maar daarmee kan ik niet goed beoordelen wat ik zou doen als mijn kind die rem niet zou hebben.
In elk geval natuurlijk praten en steunen en aanbieden wat zoon mogelijk zou kunnen helpen. Maar dat is hypothetisch.
Ik denk ook dat als je alcoholisme in de familie hebt dat het misschien ook een ander verhaal is. Hoewel ik dan ook niet uitsluit dat verbieden geen 'bescherming' biedt en steunen en ernaast gaan staan wel. Maar dat is hypothetisch.
Je kunt altijd bespreken dat je jezelf wel in verleiding kunt brengen en dat het dan verstandig is om situaties uit de weg te gaan.
Die gesprekken heb ik ook wel gehouden als het gaat om wat je ziet op tv en internet. Breng jezelf in goede omstandigheden en daar moeten we vaak allemaal ons best voor doen.
