Tunnelvisie van moeders?

In zo'n geval zou ik meteen al aan je dochters vragen of ze voor de terugrit met iemand mee kunnen rijden omdat jij liever niet rijdt in het donker. Dat is dat meteen duidelijk. En als ze niets kunnen regelen, kun je altijd nog aanbieden om ze op te halen. 

Ik verwacht van mijn14-jarige  dochter dat ze ook rekening houdt met mij. Wij helpen elkaar met dingen en zij zou zeker haar kans hebben gegrepen met iemand mee te rijden in dit geval. En dat heeft ze geleerd door heel concreet verwachtingen te bespreken en dat ik af en toe boos werd en soms nog word (niet vaak hoor). 
Niks mis mee om je gevoel te uiten, leren ze van. En volgende keer concreet bespreken: ik haal jullie als het niet anders kan, maar liever niet dus probeer wat anders te regelen. 

Kikki39 schreef op 28-06-2025 om 11:01:

kon jij niet tegen het vriendinnetje zeggen dat het wel heel fijn zou zijn, ik zou daar op ingesprongen zijn. Ik vind het trouwens wel wat vreemd van je dochters er niet bij nadenken als ze weten jij eigenlijk niet kan rijden.

Dat heeft ze ook gedaan. Er staat dat de kinderen door die vader zijn thuisgebracht.

oja, te snel gelezen.

Als de medicijnen een probleem opleveren met rijden in het donker, kun je dan niet beter zeggen: 'het is niet verantwoord dat ik in het donker rijd'; in plaats van 'ik wil liever niet...'. 
Verder deel ik de mening dat pubers nog niet in staat zijn de zorgen van een volwassene over te nemen, ze moeten het nog leren. 

Leuk voor je kinderen een boze moeder als je thuiskomt, terwijl je al aan haar wensen hebt voldaan.... zal een flinke domper geweest zijn op een leuke avond terwijl het al opgelost was en je niet hoefde te rijden...

tsjor schreef op 28-06-2025 om 12:22:

Als de medicijnen een probleem opleveren met rijden in het donker, kun je dan niet beter zeggen: 'het is niet verantwoord dat ik in het donker rijd'; in plaats van 'ik wil liever niet...'. 

Nee dat is niet handig. Ik heb een oogziekte die rijden in het donker onaangenaam, erg inspannend en vermoeiend maakt. Maar ik KAN het wel en het is veilig, ik word regelmatig gecontroleerd bij de oogarts. 

Als ik ga lopen rondbazuinen dat het niet verantwoord is dat ik rijd, omdat dat makkelijker is dan te zeggen "ik wil liever niet", dan kan ik dat dus nooit meer doen zonder erop aangesproken te worden. "Hé, wat doe jij achter het stuur, dat is onverantwoord!" Op zijn best word ik gezien als een aansteller, op zijn slechtst als een gevaar op de weg. 

Dus ik leg vaak aan mijn omgeving uit dat het prettiger of makkelijker voor mij is om zus of zo te doen, maar dat ik het op de gewone manier wel kán. Maar als zij me tegemoet kunnen komen door zus of zo mogelijk te maken, wordt mijn leven wel makkelijker. 

Ik ben het er overigens wel mee eens dat pubers dit doorgaans niet vanzelf snappen. In de geschetste situatie zullen die braaf zeggen "nee hoeft niet, is al geregeld" en ik vind het begrijpelijk als zij hun boze moeder niet begrijpen. Om als puber de wereld te leren begrijpen zal je toch een aantal keren de genuanceerde uitleg moeten horen, die blijft niet hangen en is voor pubers ook niet zo logisch en aanvaardbaar als voor volwassenen. 

En sommige dingen van mijn moeder begrijp ik nu pas, nu ik zelf op oudere leeftijd komt. 

Ik was er niet boos om geworden, want het is opgelost, maar ik vind het wel stom dat ze jou onnodig wilden laten opdraven. 

Wat ik meestal doe; oke dan breng ik jullie wel weg, is het mogelijk dat een ouder van vriendinnetje jullie weer terugbrengt? Dat voorkomt ruis, verkeerde verwachtingen en teleurstellingen. Is het antwoord nee, dat kan niet dan haal ik ze natuurlijk ook gewoon op, maar je geeft in ieder geval ruimte voor een andere oplossing ipv dat je verwacht dat ze aan je denken... 

Mijn kinderen zijn al wat ouder, maar ik krijg ook nogal eens een vraag om iets te doen of toe te staan waar ik eigenlijk geen zin in heb maar ook niet zomaar nee op wil zeggen. 
Enerzijds vind ik het vervelend dat ik dan in het nauw gedreven word door zo'n vraag, anderzijds vind ik dat ik ook wel een beetje mijn eigen broek op mag houden door gewoon nee te zeggen als ik geen zin heb, of als ik ja zeg, daar dan niet vervolgens over te gaan lopen mopperen. Het is tenslotte niet hun probleem dat ik zo graag leuk en aardig en zorgzaam wil zijn maar anderzijds niet overal ook echt toe bereid ben...
Altijd eerst doorvragen "is er geen andere oplossing? Wie gaan er nog meer? Kunnen die niet rijden?" is wel een goede strategie, en dan leren ze dat zelf ook gelijk aan.
En zonder schuldgevoel nee zeggen is ook een nuttige vaardigheid om aan te leren. Het is tenslotte niet hun verantwoordelijkheid om mij dat te besparen.

Ik vind dat je best mag verwachten dat kinderen rekening met jou houden, maar dan moet je die verwachting wel expliciet maken en uitspreken. Wij wisten dat mijn ouders liever brachten dan haalden. En dat ze samen rijden en erg op prijs stelden. Ik heb er ook nooit moeite mee gehad om met andere ouders mee te rijden. 

ja, hiet is dat wel hetbprobleem geweest, want bijna alle ouders brengen liever. Ik ken geen een ouder die zegt doe mij maar 3 uur ophalen ipv brengen. Dus ja, wij zijn dan vaak degene die het doen, maarbik vind dqt de andere ouders het fatsoen moeten hebben om het om de beurt te doen (niet in jou geval hoor)

Kikki39 schreef op 30-06-2025 om 18:47:

ja, hiet is dat wel hetbprobleem geweest, want bijna alle ouders brengen liever. Ik ken geen een ouder die zegt doe mij maar 3 uur ophalen ipv brengen. Dus ja, wij zijn dan vaak degene die het doen, maarbik vind dqt de andere ouders het fatsoen moeten hebben om het om de beurt te doen (niet in jou geval hoor)

Je kunt natuurlijk ook een keer nee zeggen. Zodat het voor iedereen duidelijk is dat jij ook niet altijd kan en wil halen. Dan kunnen ze misschien een keer niet uit, maar is die consequentie ook meteen duidelijk.