Uitwonende dochter wil dat we haar overal bij betrekken
Onze dochter is 22 en al een jaar of 2 uit huis. Met enige regelmaat steekt er een discussie de kop op: ze wil dat we haar actief betrekken bij onze activiteiten (met broertjes en zusjes) in het weekend. De ene keer geeft ze aan dat ze daarmee 'grote familie-uitjes' bedoelt, zoals een bezoek aan een museum. De andere keer zegt ze dat ze kleine dingen bedoelt, zoals naar de markt gaan. We wonen overigens niet in dezelfde gemeente.
Wat ik lastig vind, is dat ik vind dat het eenrichtingsverkeer is. Op de verjaardag van haar vader had ze bijvoorbeeld al iets gepland. Terwijl ik dan verwacht dat je daar graag bij wilt zijn. Daarnaast vind ik dat als je op jezelf woont, je niet meer elk weekend wordt gevraagd of je mee wilt naar de markt / Ikea / museum. Dat ze dat zelfs niet zou moeten willen. We vragen regelmatig of ze weer eens komt eten, en ook als we echt een tof uitje hebben (pretpark of zo) dan vragen we haar mee. En vinden het ook prima als ze nee zegt omdat ze andere plannen heeft. Maar ik vind niet dat we bij alles wat we doen moeten vragen of ze mee wil.
Hoe zien jullie dat? Moet ik haar meer betrekken?
Hoe ziet je dochter het voor zich? Dat jullie haar op donderdag appen wat jullie precies gaan doen zodat ze dan kan bedenken of ze daarvoor naar huis wil komen in het weekend?
Ik begrijp het verzoek van je dochter niet zo, zeker niet als jullie haar nog wel gewoon betrokken bij 'grote' uitjes zoals een bezoek aan de dierentuin of een pretpark. Ik neem aan dat ze af en toe een weekend naar huis komt? Dan kan ze in die weekenden toch gewoon aansluiten bij bijvoorbeeld een museumbezoek of een bezoek aan de markt? Of gebeurt het nu dat ze een weekend naar huis komt en dat ze dan niet meer mag/kan? In dat laatste geval zou ik je dochter wel begrijpen.
Hier ligt een behoefte onder en die zou ik proberen boven tafel te krijgen. Heeft ze het gevoel dat ze niet meer bij het gezin hoort? Heeft ze niet genoeg vrienden op haar nieuwe plek? Gaan al haar vrienden het weekend naar huis?
Probeer daar voorzichtig achter te komen en kijk dan of die behoefte op een andere manier ingevuld kan worden. Door haarzelf of mede door jullie. Uiteindelijk is zij wel zelf verantwoordelijk voor het vervullen van haar eigen behoeftes, maar misschien kan ze daar wat hulp bij gebruiken.
Het klinkt of ze het gezinsleven mist? Kan dat?
De wederkerigheid zou fijn zijn, maar dat zit niet in iedereen helaas.
Wat ik zou doen is een kleine familie app en daar de weekendplanning neerzetten zonder specifiek te vragen wie meegaat, maar meer van: wie aanschuift is welkom.
Mijn kinderen kwamen na hun uit huis gaan ook nog graag meesnoepen van het ouderlijk huis ( 2 adressen) en pikten her en der nog graag de voordelen mee😆
Eigenlijk is dit een verkapte meevolg post.
Want ik heb nog geen ervaring. Dochter gaat volgend schooljaar op kamers en ik heb nog niet helemaal helder hoe we zo'n communicatie gaan doen.
Nu is het zo dat we beide ons agenda's gedeeld hebben. En gaat het overleg over wie naar waar mee wil natuurlijk een stuk ongestructureerder gewoon tussen de soep en de aardappelen.
Ik volg dus.
Wij hebben een groepje in signal waar ieder gezinslid in zit, daar vragen we of iemand belangstelling heeft voor een bepaald uitje. Onze thuiswonende kinderen hebben ook allemaal hun eigen bezigheden dus het is bepaald niet vanzelfsprekend dat zij wel bij alles meegaan. Als de uitwonende mee wil kan ze dat aangeven.
En ook is ze zodoende op de hoogte van veel zaken die spelen, al is “wie eet er vanavond mee” of “waar is de fietspomp” vaak wat minder relevant voor haar…
voor de wat grotere "dingen" als wanneer Sinterklaas vieren of "wie heeft interesse in gaan naar Quondam" gebruiken we een familie whatsapp-groep. Ook voor belangrijke nieuwtjes. Die is er gekomen na iets vergelijkbaars, kinderen die niet meer thuis wonen maar toch betrokken willen blijven.
Mist ze niet gewoon de kneuterige gezelligheid van bijvoorbeeld even samen met je moeder en je zus naar de markt gaan op zaterdag? Als dat zo is vind ik het juist prima als ze dat aangeeft, dan weet je dat en kan je haar een appje sturen als je dat op vrijdagavond met je andere dochter afspreekt.
Aan de andere kant moet ze kunnen begrijpen dat het niet altijd zo gaat en jullie ook weleens spontaan iets gaan doen, én zou ze zelf ook af en toe initiatief moeten tonen en iets voorstellen. Zo gaat dat als je niet meer thuis woont, dan gaat het niet meer zo vanzelf en moet je wat meer moeite doen, niet alleen afwachten tot je moeder in actie komt.
Ik zou zeggen tegen dochter: je bent bij alles wat we doen meer dan welkom maar dan moetje zelf even aangeven wanneer je komt en dan zeggen wij wat de plannen zijn.
Je bent geen evenementenbureau en zij mag zelf initiatief ontplooien hierin.
Mijn zoon, ook 22 geeft zelf aan wanneer hij komt maar dan houd ik mijn agenda vrij want we houden van veel kletsen, de natuur in gaan en een tlc-programma kijken en daar veel commentaar op leveren. Maar goed, ik ben alleen dus er niet zo iets als een gezinsprogramma
Ik denk niet dat het realistisch is om net zo betrokken te zijn bij het gezinsleven als je niet meer in dat gezin woont en zelfs in een andere plaats. Het is ook niet realistisch om eerst naar jullie te komen reizen alleen om samen naar de markt te gaan of boodschappen te doen. Bij grote uitjes is het wat anders, maar als je naar een winkel gaat om iets te kopen wat jullie nodig hebben, hoef je niet heel het gezin uit te nodigen.
Sterker nog, dat hoeft niet eens als je kinderen nog wel thuis zouden wonen. Als wij iets moeten hebben uit de stad gaan we dat regelmatig halen tijdens een sporttraining van dochter. Wij hebben dan tijd en zijn dan al bijna in de stad.
In eerste instantie dacht ik ach, tja, dat heb je als je het huis uit bent.
Daarna bedacht ik me, dat toen ik het huis uit was, ik weleens het gevoel kregen dat ik gelijk uit beeld was. Mijn moeder ging met mijn zusjes overal naar toe, maar dacht er niet aan om ook eens met mij op stap te gaan. Onder het mom van, die is uit huis, zij redt zich wel...
Nou is mijn moeder daar heel sterk in, maar zou het kunnen dat ze het toch mist om af en toe wat samen te doen?
Ik weet niet wat je dochter nu doet: als ze bijvoorbeeld op kamers woont als student ben je wel op je zelf, maar is 'thuis' toch ook nog wel het ouderlijk huis. Dat is een beetje een dubbele periode. Ik herken dat wel van vroeger: ook al woonde je er niet meer, het was toch ook nog wel thuis waar je even weer het kind was en je onderdeel van het gezin kon voelen. Geen idee of dat hier ook geldt natuurlijk.
Grote uitjes zou ik wel doen. Maar naar de markt niet. Dan zou ik zeggen, als je er bent kan je mee . Ons kind woont nog thuis, maar ik ga gewoon naar de markt, ikea etc. Als ik de deur uitga en ze is thuis dan zeg ik waar ik naar toe ga en kan ze mee. Maar ik ga haar niet bellen/appen of zo van ik ga naar. .Ze zou dan denk ik ook heel raar opkijken. Nou moet ik zeggen dat de markt , tuincentrumen ikea ook hier niet echt bijzonder is, alles is erg dichtbij. Dus ze kan daar ook zelf lopend of op de fiets naar toe
Dochter woont sinds een jaar samen. Maar ze vind het ook fijn om iets met mij te doen. Dan belt ze me op of we samen ergens naar toe kunnen gaan. Gewoon behoefte aan de moeder- dochter band, van weleer.
We leven in de tijd van de smartphones; zowel jij als je dochter kunnen elkaar appen om iets af te spreken. dat is minder uit het oog uit het hart. Kleine moeite.
en ook minder discussies...
Ik weet niet hoeveel kinderen je hebt, maar je spreekt over broers en zussen dus het zullen er minimaal vijf zijn, en dan begrijp ik dat je het druk hebt en het soms even te veel is om die ene telkens op de hoogte te brengen. Maar verder vind ik het eigenlijk heel leuk dat ze zo betrokken wil zijn! Lukt het echt niet haar een paar keer per week even te appen wat de plannen zijn?
Mijn oudste kinderen wonen nog thuis en die willen nu al eigenlijk nergens meer mee naartoe. Bovendien zijn ze vroeg weg en komen ze laat thuis 😟
Ik snap beide kanten wel, voor jou is het geen doen om steeds als je weg gaat haar individueel ook in te lichten. Maar je dochter snap ik ook, ze komt uit een groot en druk gezin. Altijd gezelligheid en samen dingen ondernemen wanneer het uit komt want er is altijd wel iemand die samen iets wil doen. En ze gaat het huis uit en dat gezellige, drukke gezin dat samen veel dingen onderneemt is er nog steeds maar zij is er geen onderdeel meer van. Voor hoogtepunten wordt ze gevraagd weer even onderdeel te zijn, maar echt helemaal er bij horen is weg. Het hoort bij je eigen leven krijgen, maar kan best moeilijk zijn. Ik zou een groepsapp aan maken en daar alles in gooien, ook de ik ga morgen naar de markt wil er iemand mee, de ik ga boodschappen doen kan ik iets voor iemand mee nemen en de wie eet er vanavond thuis. Vaak zal het niet uitkomen want ze heeft een eigen leven maar misschien appt ze wel terug met of je bepaalde koekjes mee kan nemen want die vind ze zo lekker en ze komt dit weekend thuis slapen.
Tenminste dat is wat ik denk te lezen
