Uitwonende dochter wil dat we haar overal bij betrekken
Onze dochter is 22 en al een jaar of 2 uit huis. Met enige regelmaat steekt er een discussie de kop op: ze wil dat we haar actief betrekken bij onze activiteiten (met broertjes en zusjes) in het weekend. De ene keer geeft ze aan dat ze daarmee 'grote familie-uitjes' bedoelt, zoals een bezoek aan een museum. De andere keer zegt ze dat ze kleine dingen bedoelt, zoals naar de markt gaan. We wonen overigens niet in dezelfde gemeente.
Wat ik lastig vind, is dat ik vind dat het eenrichtingsverkeer is. Op de verjaardag van haar vader had ze bijvoorbeeld al iets gepland. Terwijl ik dan verwacht dat je daar graag bij wilt zijn. Daarnaast vind ik dat als je op jezelf woont, je niet meer elk weekend wordt gevraagd of je mee wilt naar de markt / Ikea / museum. Dat ze dat zelfs niet zou moeten willen. We vragen regelmatig of ze weer eens komt eten, en ook als we echt een tof uitje hebben (pretpark of zo) dan vragen we haar mee. En vinden het ook prima als ze nee zegt omdat ze andere plannen heeft. Maar ik vind niet dat we bij alles wat we doen moeten vragen of ze mee wil.
Hoe zien jullie dat? Moet ik haar meer betrekken?
AnnaPollewop schreef op 22-06-2023 om 15:12:
Wij hebben een groepje in signal waar ieder gezinslid in zit, daar vragen we of iemand belangstelling heeft voor een bepaald uitje. Onze thuiswonende kinderen hebben ook allemaal hun eigen bezigheden dus het is bepaald niet vanzelfsprekend dat zij wel bij alles meegaan. Als de uitwonende mee wil kan ze dat aangeven.
En ook is ze zodoende op de hoogte van veel zaken die spelen, al is “wie eet er vanavond mee” of “waar is de fietspomp” vaak wat minder relevant voor haar…
Wij hebben twee appgroepen. Een met de het thuiswonende kind en het kind dat nog heel veel thuis komt. (Kind= volwassen mannen, haha). Daar gaan inderdaad de "mee-eten/fietspomp" zaken in.
De tweede appgroep is voor het hele gezin. Daar zitten ook de twee kinderen in met wie we veel minder contact hebben. Ik vind het wel een goede tip van je om daar ook eens een oproepje in te zetten als: wie heeft er zin om mee te gaan naar... Qua reisafstanden, studie- en werktijden zijn impulsieve uitstapjes echter niet makkelijk te regelen.
Al met al vind ik het ook hartverwarmend dat je dochter zo betrokken wil blijven bij het gezin , Misja. Dat is bij een van mijn uitwonende kinderen totaal niet zo (slecht contact). Bij een ander kind is het matig (verder gelukkig wel goed contact). Dat weinige contact vind ik best verdrietig. Voor hun eigen ontwikkeling is het misschien wel goed, maar zelf mis ik het dat ik niet meer betrokken ben bij hun leven. Ik benijd vrienden waarvan de kinderen wel vertellen over wat ze meemaken, wel bepaalde levenskeuzes bespreken, wel zelf voorstellen om samen iets te ondernemen.
Verder ben ik het heel erg eens met de post van Courage, aan het begin van dit draadje. Jouw dochters behoefte aan betrokkenheid bij alles wat het thuis-gezin doet lijkt wel erg sterk. Inderdaad eens navragen wat daar onder speelt.
Vandaag bedacht ik dat Misja's dochter lijdt aan het lege nest syndroom - maar dan vanuit de kant van het vertrokken kind.
Hier heeft dochter gevraagd of we niet meteen haar kamer wilden omgooien want ze komt, vanwege studie in de stad, nog regelmatig langs en blijft dan slapen.
@ Misja, hebben er grote veranderingen in slaapkamer dochter plaatsgevonden waardoor ze zich ‘dakloos’ kan voelen?
Een standaard moment kan helpen, bijvoorbeeld elke vrijdagavond samen eten. Kan ze zelf aangeven of ze aansluit bij dingen in het weekend. Succes!
Misschien voelt ze zich eenzaam maar durft dat niet toe te geven? Ik zou ook een groepsapp aanmaken en daar de plannen voor het weekend inzetten, dan kan ze daarop reageren zonder zelf aan te geven dat ze niks te doen heeft of alleen zit in het weekend. Bovendien is het een gemakkelijke manier om contact te onderhouden zonder gelijk een afspraak te hoeven maken.
