Vaders en dochters.

Merel

Dat is deels omdat vaders hun dochters vaak op een soort voetstuk zetten. Het zijn hun lieve kleine meisjes die tegen alles en iedereen beschermd moeten worden, vooral tegen andere mannen. Moeders zijn zelf ook ooit die lieve kleine meisjes geweest dus die weten beter dat het allemaal niet zo zwart/wit ligt en dat meisjes net zo goed soms helemaal niet lief kunnen zijn en bovendien uitstekend in staat om zichzelf te redden. Vaak zelfs beter dan jongens.

Aan de andere kant zijn vaders natuurlijk ook ooit jong geweest en waarschijnlijk willen ze absoluut niet dat hun dochters ooit jongens tegenkomen die vroeger net als zij waren.

Daarnaast is het nu eenmaal zo dat de fouten van een jongen hem veel makkelijker worden vergeven. Jongens kunnen stomme dingen doen en men doet dat af met ach het zijn nu eenmaal jongens. Meisjes worden hun fouten veel langer nagedragen. Dus wil je inderdaad eerder de meisjes behouden voor fouten maken.

Ik laat zelf hier in huis dezelfde regels gelden voor jongens en meisjes en dat is ook zoals het hoort vind ik. Bij mijn man zie ik wel dat hij bij de jongens op hele andere punten de nadruk legt dan bij de meisjes. In zeker opzicht strenger en in andere opzichten juist toegefelijker.

Hier precies andersom

Hier is het precies andersom, onze oudste dochter van 17 heeft bijna carte blanche bij haar vader, maar dat komt omdat ze het nu al beter doet als haar ouders (ik en mijn man waren 16 toen we zwanger waren van haar). In principe hebben we haar juist heel weinig restricties opgelegd en dat heeft voor haar goed uitgepakt, ze stelt haar eigen regels en ze is wat dat betreft heel streng voor haarzelf. Ze zet haar familie, school en hobbies op de eerste plaats, uitgaan en vriendjes komen veel later.
Onze jongste dochter daar in tegen (3j9m), daar weten we nu al van dat we met haar onze handen vol gaan hebben.

Single lady

Nou dat is hij wel hoor Hoe kom je op het idee dat dat niet zo is? (echt nieuwsgierig) Ik lees mijn reactie terug en heb het steeds over mijn dochter, dat zou verwarrend kunnen zijn. Het is onze dochter. En die andere ook

Dubbele moraal.

Meisjes moeten zich zedig gedragen en jongens zijn stoer als ze van alles uitvreten. Maar als dit niet meespeelt bij de vader dan kan het (behalve de al genoemde jaloezie) ook een gevoel van bescherming zijn: meisjes lopen meer kans verkracht te worden of te lijden onder een dominant, bezitterig vriendje en mogen daarom minder.

Ja, dubbele moraal

Die dubbele moraal zie ik inderdaad heel duidelijk in mijn omgeving. Ik zie het ook bij mijn man al ontkent hij dat heftig. Het is waar dat wij hier ook geen meisjes laten slapen. Niet alleen eventuele vriendjes van dochters maar ook vriendinnen van zoons zijn niet op die manier welkom. Het is ook waar dat mijn man altijd tegen de jongens zegt dat de regels niet alleen voor meisjes gelden maar ook voor hun en dat je niet van een meisje iets moet verwachten (zoals maagdelijkheid) als jezelf ook niet bereid bent dat te geven. Allemaal waar en dat vind ik ook heel goed aan hem. Ondanks dat weet ik 100% zeker dat mijn man het veel erger zou vinden als een van de meisjes een seksuele relatie zou hebben dan een van de jongens. Hoe gelijk hij het in theorie allemaal zou vinden in de praktijk vind hij het helemaal niet gelijk.

Overigens vind ik niet dat hij in het algemeen strenger is voor de meisjes. Hij kan juist in bepaalde opzichten weer makkelijker zijn voor de meisjes. Ik weet niet of het bewust is. Het kan ook wel zijn dat ik onbewust anders reageer op de jongens dan op de meisjes. Dat weet ik niet eigenlijk. Ik heb de illusie dat ik iedereen 100% hetzelfde behandel.

Hier

Mijn man is over het algemeen strenger tegen zoon dan tegen dochters.
Over verkeringen die blijven slapen denken we hetzelfde, op jonge leeftijd (14/15) mag het zeker niet. En als het bij een ouder kind wel zal mogen moet het wel om een echte langer durende verkering gaan, denk ik. Maar dat is nog niet aan de orde. En dat is voor dochter of zoon hetzelfde.

Grappig

Toen bij de 20 weken echo bleek dat jongste ook weer een jongen zou worden sprong vader een gat in de lucht. Bij een dochter zou hij volgens mij doodsbang zijn dat zij in de handen van een verkeerd vriendje zou vallen. Ik ben zelf wel echt een vaderskind, ik herken inderdaad dat overbeschermende maar ook zo toegeeflijke van mijn vader.