Vakantiebaantje
Mijn puberzoon van 14 jaar heeft besloten geen zin meer te hebben in school. Dit klinkt kort door de bocht en er is het nodige aan vooraf gegaan : gesprekken met school, onacceptabel gedrag, psycholoog enz. Zijn gedrag is enorm verbeterd, vindt de school alleen zijn zijn cijfers zwaar onvoldoende zodat hij waarschijnlijk in de brugklas blijft zitten.
Praten met hem, huiswerk maken met hem, nablijven op school, extra begeleiding, het helpt allemaal niet. Hij wordt niet gepest ofzo, in tegendeel hij is behoorlijk populair maar heeft simpelweg besloten dat hij school nix vindt. Als hij straks volwassen is, ziet hij wel wat hij gaat doen met zijn leven. Nu heeft ie geen zin om daar over na te denken. Bovendien heeft zijn vader ook alleen maar LTS en een goede baan dus waar maakt iedereen zich druk om (zijn woorden)..Hij gaat overigens wel naar school en spijbelt niet.
Nu ben ik eigenlijk van plan om het volgende voor te stellen :
hij gaat in de zomervakantie minimaal 4 weken werken om eens te kijken hoe het is om vanaf je 16e te moeten werken icm school, soort van snuffelstage. Dus iedere dag op tijd uit bed en de hele dag naar het werk, maakt niet uit wat.
Uiteraard wil hij niet voor een "hongerloontje" werken en het liefst in een hippe kledingzaak of schoenenzaak. Daar had zoon het een half jaar geleden over maar daarna nooit meer iets over gehoord en we hebben het er verder ook niet meer over gehad ivm school en zijn prestaties.
Wat vinden jullie ? Zou dit een stimulans kunnen zijn om zich meer in te zetten ? En hoe pak je zoiets aan, hij zal toch zelf moeten solliciteren. Ik heb absoluut niets tegen vakantiebaantjes, zelf ook altijd gehad vanaf mijn 13e dus dat is het punt niet. Hij staat alleen zo dwars tegenover alles wat wij aandragen dat ik even niet weet of dit echt meehelpt.
En wil hij dat dan wel?
Als hij een baantje wil...zal hij w.s. niet verder komen dan iets als vakkenvullen ofzoiets. Ook door zijn leeftijd. Een hippe kledingwinkel zal er niet in zitten.En een hongerloontje wordt het toch wel want het loon is op je 14de nog niet je van het.
Ik zou hem gewoonweg niet meer sponsoren. Geen zakgeld meer, niks...geen rooie cent. Dan wil hij vast wel, ook voor een hongerloontje werken.
groeten albana
Leerzaam
Hoi hkh
Niets leerzamer dan een vakantiebaantje. Maar 14 jarige mogen nog niet veel. Kledingzaken nemen normaal gesproken geen 14 jarige aan. Vakkenvullen krantenbezorgen, in land en tuinbouw werken zijn meestal de enige mogelijkheden. Maar hoe denk je hem zover te krijgen?
groet
Saar
Albana
Hij wordt ook niet meer gesponsord, zelfs zijn kleedgeld is onder curatele gesteld. Hij kijkt dus neer op vakkenvullen en als wij uitleggen dat dat of folders of tomaten plukken toch echt een van de weinige dingen is die er zijn te doen voor zijn leeftijd, neemt ie dat ter kennisgeving aan en that's it.
Het gaat mij er meer om om die cirkel van onverschilligheid te doorbreken. Niet meer naar school willen of je niet meer inzetten, betekent dus minder kansen later op de arbeidsmarkt en dan zijn er niet zoveel mogelijkheden. Ik wil hem laten merken wat het is om iedere dag te werken (waar dan ook, en beetje van dit is je voorland of zo iets maar leg dat maar eens uit aan 14 jarige die nix wil.
'zonde van mijn leven'
dát vond-ie school, een van m'n zoons. Hij heeft het volgehouden omdat hij gezellige vrienden had en leuke hobby's.
Goed idee dat baantje, maar als je 14 bent is er niet veel keus, en zéker geen hippe kledingzaak, tenzij je iemand in je vriendenkring hebt die je zoon een tijdje wil bezighouden?
Tonny
Ja, dat heeft zoonlief ook, hij gaat naar school maar is zo totaal onverschillig. Ik weet het, ik zeg alleen maar wat hij zegt. Ondanks dat ie dus bijna geen geld heeft, interesseert het hem gewoon helemaal niet en hij gaat al helemaal niet voor EUR 3 per uur werken, waar haal ik het vandaan om dat te denken, hij is niet gek. Dus ik vind mijn eigen plan prima maar de uitvoering laat nogal te wensen over en ik weet ook niet hoe ik hem zou kunnen dwingen.
3 euro
Met 14 jaar is dat dik betaald. En als je 14 bent heb je niet eens recht op het minimumloon, dat begint pas bij 15 jaar, dus je bent afhankelijk van de goodwill van de werkgever. Wie 13 of 14 is mag maximaal 7 uur per dag werken tussen 7 uur en 19 uur, met een maximum van 35 uur per week. 15 jarigen hebben recht op 2,44 bruto per uur.
3 euro
Kijk, dat wist ik weer helemaal niet. voor de info.
Dat wordt dan een zware dobber voor hem 
. Maar ik vind echt dat hij zich bewust moet worden niet alleen van de waarde van geld maar dus ook dat het allemaal niet zo makkelijk is als hij nu denkt. Geen schoolopleiding willen, maar wel veel geld willen verdienen "later" enz enz.
Hoeveel strijd wil je leveren?
Hoeveel strijd wil je leveren om je zoon te dwingen om datgene belangrijk te vinden wat jij belangrijk vind, en dat hij datgene doet wat jullie doen, of wat jullie willen dat hij doet?
Veel? heel veel strijd? Nog meer strijd?
en dan? wat denk je dat de uitkomst is? dat hij "netjes" luistert, en datgene doet wat jullie willen?
Ik denk dat jou plan een gedoemd is om te mislukken, en een hoop strijd en ellende oplevert, en dat je zoon veel dingen leert, maar waarschijnlijk niet datgene wat jullie graag zouden zien dat hij leert.
JO
Geen zin
Tja, bijna geen enkele puber heeft "zin in" naar school gaan. Helaas voor hun is dat een noodzakelijk kwaad, en moeten ze zich er maar doorheen slaan. Het slimste is dan om het zo snel mogelijk af te ronden, dan kun je daarna lekker wat anders doen.
Helaas zijn de meeste (jonge) pubers zich daar nog niet van bewust en zal het kwartje moeten gaan vallen. Tot die tijd gaan ze gewoon naar school, basta.
Ik denk ook niet dat je als ouders zijnde de discussie daarover moet aangaan. En nu moet hij op de blaren zitten; hij moet nu zelfs nog een jaar langer naar school dan dat gehoeven.
Als hij geen vakantiebaantje wil doet hij dat maar niet. Hij zal er wel achter komen dat je zonder geld ook geen leuke dingen kunt doen, dan zal hij vanzelf daar wat aan moeten doen.
Daarnaast denk ik dat het zijn vader heus niet is aan komen waaien, misschien de schone taak aan vader om je zoon dat duidelijk te maken.
Gr. Poezie.
Wat wil je bereiken?
Niet alleen de vraag hoeveel strijd wil je leveren is relevant. Maar nog meer wat wil je ermee bereiken.
Het is een jong kind en ik denk dat je te veel van hem vraagt. De realiteit is, dat je op die leeftijd nog maar weinig werk kunt vinden. En dat hij al behoorlijk wat negatieve dingen heeft meegemaakt op school. Ik denk dat ik hem de negatieve ervaring van nu gaan werken, slecht betaald en meestal geen leuk werk, als het al lukt om iets te vinden, zou besparen.
Natuurlijk is het op die leeftijd heel moeilijk om nog een jaar naar een brugklas te gaan en doe je dan al snel de deur dicht en denk je dat je er via een andere weg ook wel komt. Maar als hij eenmaal weer in die brugklas zit komt dat wel weer goed, zeker met een beetje begeleiding.
De kennismaking met de realiteit zou ik nog lekker even uitstellen.
Hanna
Vader
hkh:
"Praten met hem, huiswerk maken met hem, nablijven op school, extra begeleiding, het helpt allemaal niet. Hij wordt niet gepest ofzo, in tegendeel hij is behoorlijk populair maar heeft simpelweg besloten dat hij school nix vindt. Als hij straks volwassen is, ziet hij wel wat hij gaat doen met zijn leven. Nu heeft ie geen zin om daar over na te denken. Bovendien heeft zijn vader ook alleen maar LTS en een goede baan dus waar maakt iedereen zich druk om (zijn woorden)..Hij gaat overigens wel naar school en spijbelt niet."
Ik geloof ook niet in het therapeutische effect van vakantiewerk. Verder is dit een moeilijk grijpbaar priobleem, omdat je zoon dus eigenlijk nix wil en zijn vader als voorbeeld heeft. Het lijkt me dat dáár dus ook de verdere aanpak zit: jij bent nu wel druk ebzig, maar praat zn vader wel eens met hem?
Niveau
Hij zit nu in de HAVO brugklas en wilde zelf naar VMBO maar zoals zijn cijfers nu zijn, gaat dat niet eens lukken volgens de school. Hij heeft een jaar langer gekleuterd. Hij heeft het ook moeilijk maar wil niet zijn best doen om in ieder geval naar het VMBO te gaan. Het boeit hem gewoon niet, zegt hij.
Natuurlijk praten WIJ met hem en ik niet alleen en zijn vader niet alleen en gaan wij met zijn 3en naar zijn school. Maar zowel school als psych als wij kunnen niet tot hem doordringen.
Maar een aantal van jullie heeft wel gelijk. Ik kan/wij kunnen hem niet dwingen vakantiewerk te doen en misschien verwacht ik teveel van hem. Ik vind het alleen zo verschrikkelijk sneu hem zo onverschillig te zien doen en niet meer tot hem door te kunnen dringen. Ik zal het aankaarten maar niet in de trant van : dan weet je wat je te wachten staat maar iets positiever benaderen. Pffff pubers...
Hardere opstelling werkt niet
hkh:
"Natuurlijk praten WIJ met hem en ik niet alleen en zijn vader niet alleen en gaan wij met zijn 3en naar zijn school. Maar zowel school als psych als wij kunnen niet tot hem doordringen."
Ok, maar dan lijkt me dat idd een probleem. Het lastige is, dat zijn houding uitnodigt tot steeds hardere aanpak(in de hoop dat hardere opstelling to een reactie leidt), maar dat die hardere aanpak er vaak juist voor zorgt dat iemand alleen maar verder in zn schulp kruipt. Wat dus bij je zoon lijkt te gebeuren.
Dat is een lastig te doorbreken patroon, vooral als hij zich al ver heeft teruggetrokken.
Begrip
Het lijkt me lastig om je toon plots te veranderen. Maar in aanvulling op wat Tinus zegt: je zit nu in een negatieve spiraal: zoon wil niet, je wordt strenger, zoon wil nog meer niet, je wordt nog strenger, etc. Daarmee verandert er dus niets in het voordeel. De kunst is nu op hetzelfde level te gaan zitten als zoon. Toon werkelijk begrip. Bekijk de situatie vanuit zijn beleving. En bedenk dan, als medestander ipv tegenstander, hoe hij met zo min mogelijk gedoe aan z'n startkwalificatie kan komen. Wat is de weg van de minste weerstand, de meeste lol? Ik denk dat je dan verder komt dan je nu voor mogelijk houdt.
Tinus
daar heb je de vinger op de zere plek en het vreemde is, ik vind hem niet in zijn schulp gekropen thuis en volgens de school op school ook niet. Hij is "alleen" zo totaal onverschillig en je kan met hem praten en daar luistert hij ook wel naar maar zegt vervolgens : het interesseert me echt niet. Maar over zaken buiten school, is ie echt heel lief en gezellig. Krijg er gewoon geen vat op wat er nu echt aan de hand is, school niet, hulpverlening niet
Wat wil hij
hkh:
"Maar over zaken buiten school, is ie echt heel lief en gezellig. Krijg er gewoon geen vat op wat er nu echt aan de hand is, school niet, hulpverlening niet"
Neem dat 'in zn schulp kruipen' niet te letterlijk -het ging mij er om dat hij dus idd op dat punt niet wil praten, en dat die weerstand met een harde aanpak alleen maar groter wordt.
De positieve vraag lijkt me: Wat Wil Hij?
Tinus
Hij wil nix mbt tot school. Hij wil niet naar school, (maar gaat wel) hij wil geen huiswerk maken, hij wil er niet over praten. OOk niet met schoolbegeleider of psych of oma of wie dan ook.
Hij wil gewoon achter de computer zitten of buiten spelen of met brusjes spelen, alles behalve school. En het interesseert hem dus op dit moment ook niet dat hij blijft zitten en dan vervolgens 15 jaar is in de brugklas.
Ik vind het ook moeilijk om iets postiefs te bedenken in de zin van minste weerstand meeste lol. Ik weet heel goed dat als je 14 bent, je niet kunt overzien wat de gevolgen KUNNEN zijn, hoeft niet. Ik wil hem met alle liefde belonen belonen als het positief is maar nogmaals mbt school lukt het gewoon niet
Ellen
De school heeft zich echt wel ingezet en wat jij zegt over een jaar blijven zitten, en motivatie is iets wat ons maar ook de school verontrust.
Wij maar ook de school hebben dit al met hem besproken maar het helpt niet. We helpen hem met huiswerk, geven hem extra aandacht maar hij wil het gewoon niet. Ook positief belonen enz heeft geen resultaat en het is zo'n lief joch thuis.
Hij is in maart 14 geworden en heeft vanwege medische redenen een jaar langer gekleuterd.
Zou een andere school een optie zijn ? Waar hij met een schone lei kan beginnen ? Of neemt een nieuwe school het zitten blijf advies over ? Nogmaals, naar mijn idee doet de school er alles aan om hem te motiveren en een andere school zal extra alert zijn op zijn houding, denk ik.
Zijn eigenwaarde haalt hij vooral uit stoere praatjes en populair zijn in de klas.
En positief belonen?
Misschien hebben jullie het al geprobeerd...Maar als ik alles zo lees, komt het ineens in me op...
Hem 'iets' in het vooruitzicht stellen dat hij werkelijk graag wil? Iets duurs (laptop, toffe mobiel ofzo) of iets dat ie nooit mocht..(lager uitgaan, later naar bed......abbonement op sportschool ofzoiets), kortom 'betaald' naar school zeg maar en dan wel mét resultaat anders telt het niet. Ik zou dat wel enigzins 'officieel'aanpakken..om tafel gaan zitten, een 'contract' opstellen en laten tekenen en duidelijk de eisen formuleren wanneer het beoogde doel (het kado dus) er komt. Dus een abbonnement bij een sportschool als hij minstens voor 8 vakken een voldoende of meer heeft en een laptop als hij voor álle vakken een voldoende staat. Zoiets?
Het is maar een ingeving hoor...maar mijn 16 jarige zou van het idee dat er een laptop aan komt een enorme impuls krijgen om minstens 10-en te halen als we dat zouden eisen..Dat weet ik zeker. Maar nu vindt ze de 6jes,7-tjes enzo ook wel genoeg. Haar motivatie is dat ze niet wil blijven zitten omdat ze zo'n leuke klas heeft...Maar ik geloof niet dat het d'r verder écht bezig houd. Als ze maar over gaat en daarna slaagt...En dan ziet ze wel verder. En als je toch verder alles en nog wat al geprobeerd hebt...is dit misschien nog een optie.
groeten albana
Beloning andersom
Hoi,
Ik wil even aanhaken op wat albana oppert, maar dan andersom. Dus meteen de felbegeerde laptop (bijvoorbeeld) geven, maar dan met de restricties dat je hem afneemt wanneer het misgaat. Soms wordt een kind namelijk moedeloos als de beloning nog zo ver weg ligt en vinden ze het erger iets te moeten inleveren als je het al hebt en er zo aan verknocht bent.
Weet alleen niet of het in dit geval werkt, krijg het gevoel dat je zoon moeilijk te bereiken/enthousiasmeren is.
Is het misschien mogelijk iets van thuistherapie te doen, met een coach? Mijn zoon (12) heeft een eigen kindercoach die thuis komt en met hem praat, spelletjes doet, hem weet te bereiken. Een ander/nieuw gezicht kan soms meer bereiken dan de ouders zelf, en het is in de thuissituatie, is toch weer anders.
Maartje Anoniem
Coach is van Esenco.nl
Belonen
Dat positief belonen en andersom hebben we al geprobeerd : hij heef een mini laptop van zijn oma gekregen toen zijn 1e rapport goed was. Weliswaar 2ehands maar hij heeft toen erg zijn best gedaan. eenmaal in het bezit, ging hij in de slaapstand qua school en hebben wij hem een tijdje in de kast gezet. Wij hebben hem ook een groot kado beloofd maar op dit moment is ook dat geen motivatie meer.
Zo'n coach lijkt me wel wat aangezien hij ook niet met psycholoog meer wil praten, ik ga daar eens goed overdenken.
Andere school is waarschijnlijk ook geen optie als hij toch blijft zitten, al staat hij daar iets meer voor open dan zijn oude school. Ik zelf vind het niet zo'n goed plan ivm stempel maar ook omdat hij niet altijd maar moet kunnen bepalen van dit is niet leuk meer dus tijd voor wat anders. Maar blijft dat hij nog een tijd naar school zal moeten en dat het zo niet verder kan.
Volgende week hebben we weer een gesprek op school, ik hoop dat zoon daar mee verder kan. En van het weekend gaan we toch proberen hem enthousiast te maken over vakantie werk maar op een positieve manier
Deze zomer
Ik denk dat je ook moet proberen, los van school, er voor te zorgen dat hij deze zomer positieve ervaringen opdoet. Dat hij dus veel bezig is, nieuwe dingen leert en omgaat met jongeren die vrolijk en positief zijn. Ik heb zelf ooit op een camping in Spanje gewerkt en daar was een gezin dat daar speciaal met hun 14 jarige de hele vakantie (6 weken, vader ging eerder naar huis omdat hij weer naar zijn werk moest)ging staan. Hun zoon dreigde thuis afteglijden en zo haalden ze hem uit zijn dagelijkse omgeving. Hij hielp veel mee op de camping, de campingbaas zocht speciale klussen voor hem en hij en was veel bij ons "werkende jongeren". Ik zag hem van een schreeuwerig bravoure mannetje veranderen in een gezellige vent. Maar goed, daar moet je wel de gelegenheid en de financien voor hebben.
Druk
hkh:
"Volgende week hebben we weer een gesprek op school, ik hoop dat zoon daar mee verder kan. En van het weekend gaan we toch proberen hem enthousiast te maken over vakantie werk maar op een positieve manier"
NEE. Verlaat het hele vakantiewerk plan, want het gata niest opleveren. begine r dus niet meer over, ook niet in zogenaamd positieve zin.
Ik vraag me af of je kind niet ergens iets van faalangst of onzekerheid heeft om aan jouw verwachtingen te voldoen ofzo. Hij vindt mss dat hij van jullie vanalles 'moet'. Meer druk uitoefenen bevestigt dat beeld alleen maar.
Hier in huis
Ik heb hier in huis jarenlang een ongemotiveerde puber gehad. Discussie over "van school af" was echter niet aan de orde aangezien we te maken hebben met leerplicht. Ik heb daar dan ook nooit lange gesprekken over gevoerd.Wel over wat hij wilde gaan doen en welke planning daarvoor nodig zou kunnen zijn.
Het huiswerkinstituut leverde niets op.
Het enige wat hielp was het moeten verdienen van computertijd ( dmv redelijke cijfers) en bijles wiskunde van een aardige studente.Toen hij het beter snapte werkte dat wel motiverend.
Uiteindelijk heeft hij zijn examen gehaald met hulp van een goede kennis van ons die aanbood hem 4x pweek huiswerk te laten maken bij hem aan de keukentafel.Zoon vond dat nog gezellig ook,mocht bij kennis meeëten en leren koken.Intussen leek de druk minder ( "wij zeurden maar")en onze kennis wist hem te motiveren even door te bijten om zsm van de HAVO af te komen.Dat hielp beter dan wanneer wij het zeiden.
Intussen volgt zoon met plezier een HBO-opleiding, eindelijk iets wat hem echt interesseert.
Laatst vertelde zoon op een koninginnedagfeest een jongen van 14 te zijn tegengekomen die niets uitvoerde en "het allemaal wel zou zien". Zoon heeft toen een motiverende toespraak afgestoken.
Als je in het midden des lands woont wil ik hem wel eens langssturen ? 
Damajo
Harde/zachte aanpak
ik krijg het idee dat jullie al veel met hem gesproken hebben, maar dat het tot nog toe weinig helpt. Hij heeft het idee dat hij zonder diploma er wel komt.
Dat idee moet uit zijn hoofd. Neem hem eens mee naar een centrum voor 2de kans. Jongeren (soms ook ouderen)die zonder diploma van school gegaan zijn en nu weer opnieuw naar school gaan omdat ze zonder diploma geen baan kunnen krijgen.
Misschien een eyeopener. Daarna goed gesprek en een hoop positiviteit om weer het plezier van school terug te krijgen.
Repressie, zucht
marie:
"Dat idee moet uit zijn hoofd. Neem hem eens mee naar een centrum voor 2de kans. Jongeren (soms ook ouderen)die zonder diploma van school gegaan zijn en nu weer opnieuw naar school gaan omdat ze zonder diploma geen baan kunnen krijgen."
Fijn, de eeuwig repressieve aanpak.
Nou ben ik een groot voorstander van 'grensbewaking' en het zo nodig duidelijk afkeuren van grensoverschrijdend gedrag, maar uiteindelijk is dat een bijzaak, een lapmiddel. De basisaanpak moet juist positief zijn. Daarom (ik heb het al een keer eerder gezegd) is het zo belangrijk om hem uit zijn schulp te halen door hem nu eens juist niet negatief te benaderen (want ik heb de indruk dat dat negatieve gedoe hem alleen maar doet terugtrekken) en te vragen wat hij nu wel wil.
Wat kun je zonder diploma
vertel hem wat je kunt zonder een diploma, waar je dan komt te werken, en wat je dan verdient, wat je verdient als je wel diploma hebt... misschien ziet hij dan in dat het toch ergens wel zinvol is om er wat voor te doen.
Waarde van diploma
Dank je voor je reactie. Nee, dat ziet hij op dit moment helaas niet, hij ziet nl ook mensen om hem heen die zonder diploma wel een leuke baan met leuke inkomsten hebben.
We hebben het er wel al over gehad, over een vakantiebaantje en hij vond het zelf ook wel een goed idee maar hij heeft geen zin om iets te gaan zoeken. Hij hoopt dat wij dat voor hem gaan doen. Nu heeft mijn man pas met zoon samen rondgevraagd en rond gekeken. Misschien komt er iets leuks uit, misschien ook niet. Dan laten we het gewoon zo.
Ik denk dat faalangst niet aan de orde is (is trouwens ook naar gekeken met gelukkig negatief resultaat). We proberen echt wel met hulp van derden hem wat positiever naar school te laten gaan en het is echt een heel lekker joch maar hij heeft er gewoon geen zin in (school dus, voor de rest wel).
Heu
hkh:
"Nee, dat ziet hij op dit moment helaas niet, hij ziet nl ook mensen om hem heen die zonder diploma wel een leuke baan met leuke inkomsten hebben."
Wat is dan het probleem?
Tinus en pelle
Inderdaad ja, dat was een andere tijd maar ook nu heeft hij wel twintigers om hem heen die er gekomen zijn met minder scholing. Alleen hadden zij dus een andere mentaliteit dan onze zoon. Waren al vroeg met bijbaantjes in de weer en hebben zich toen op weten te werken tot op zekere hoogte.
