Verbindend gezag oftewel Nieuwe autoriteit
In verschillende draadjes over pubers of jongvolwassenen waarvan de ouders met hun handen in het haar zitten, hebben een aantal forum leden (waaronder ik) verwezen naar de methode Verbindend gezag (ook wel Geweldloos verzet of Nieuwe autoriteit genoemd). Het biedt ouders handvatten om grenzen te stellen en tegelijkertijd in verbinding te blijven met hun kind als er sprake is van destructief gedrag (variërend van agressie, verslaving, eetstoornissen, enzovoort). Maar de methode biedt ook handvatten als het niet zover is gekomen. De methode wordt steeds meer ingezet door hulpverleners, maar ook in scholen en andere contexten.
Ik dacht er al een tijdje over om een draadje aan te maken over deze methode omdat ik echt denk dat veel kinderen en ouders hier baat bij zouden hebben. Ook als je als ouders in onderling conflict raakt over hoe je grenzen stelt, helpt deze methode om daar weer samen op 1 lijn te komen.
Toevallig zag ik dat er binnenkort een online training start voor ouders en die wilde ik delen. Nee, ik ben niet degene die deze training aanbiedt, ik ken de trainer niet, en ik heb geen aandelen 😉
Misschien dat andere forumleden ook weten van organisaties die deze methode bieden, en kunnen we hier een draadje creëren waarin ouders makkelijk kunnen vinden waar ze terecht kunnen voor deze methode?
Wie weet kunnen ouders hier ook ervaringen delen over hoe zij de methode hebben toegepast. Bijvoorbeeld: wat voor relatiegebaren doe je voor jouw kind? Of welke grenzen kies je en hoe pakte je dat aan?
Deze training start dus binnenkort: https://www.corstensco.nl/geweldloos-verzet-verbindend-gezag/
hier ook een fanaat. Adviseer deze methodiek heel veel tav ouderbegeleiding en gebruik daar zelf ook veel uit.
Ik lees het regelmatig terug op het forum. Lijkt me heel interessant. Zeker met mijn oudste, een iets aan de hand meisje. Wat het is is nog zoeken, maar ze kan de sfeer behoorlijk beïnvloeden in huis. Iedereen loopt op eieren anders ontploft ze.
De prijs en de locatie lees ik niet terug op de site. Heb je een idee wat ik moet verwachten?
Zouden cursussen als dit vergoed worden door de gemeente? Desnoods op aanraden van instanties?
O boeiend. Ik had me een keer aangemeld voor een training, paste toen helaas toch niet in m’n schema. Maar staat nog wel op mijn wensenlijstje, dus ik lees graag mee!
Twee aspecten uit de methode die ik erg waardevol vind zijn:
1. het idee dat je connectie of verbinding nodig hebt om grenzen te kunnen stellen. Als er geen positieve momenten zijn, dan komen 'correcties' van gedrag niet aan. Als het niet lekker loopt kan je als gezin in een negatieve spiraal komen. Alleen nog maar letten op negatief gedrag en dat proberen te corrigeren. Een kind kan zich daarnaar gaan gedragen. Dus connectie gaat altijd voor correctie. De relatiegebaren zijn daar een belangrijk onderdeel van
2. Ijzer smeden als het koud is. Je kunt grenzen ook achteraf stellen. Niet in het moment dat de emoties zijn opgelopen, maar pas als de boel weer gekalmeerd is. Dat kan uren, dagen of zelfs een week later zijn.
Saga schreef op 16-02-2024 om 21:08:
hier ook een fanaat. Adviseer deze methodiek heel veel tav ouderbegeleiding en gebruik daar zelf ook veel uit.
Welke elementen gebruik jij veel, Saga?
Evaluna schreef op 16-02-2024 om 21:21:
Ik lees het regelmatig terug op het forum. Lijkt me heel interessant. Zeker met mijn oudste, een iets aan de hand meisje. Wat het is is nog zoeken, maar ze kan de sfeer behoorlijk beïnvloeden in huis. Iedereen loopt op eieren anders ontploft ze.
De prijs en de locatie lees ik niet terug op de site. Heb je een idee wat ik moet verwachten?
Zouden cursussen als dit vergoed worden door de gemeente? Desnoods op aanraden van instanties?
Deze training is volgens mij ook online te volgen. De prijs zag ik ook niet staan, daar zou je de trainer over kunnen mailen.
Volgens mij werken ook verschillende jeugd ggz instellingen met deze methode zoals Youz, zie https://www.youz.nl/nieuws/nieuwsbericht/-/-smeed-het-ijzer-als-het-koud-is-
Ik zou denken dat die zorg via een dergelijke instelling vergoed wordt?
kaatjecato schreef op 16-02-2024 om 21:23:
Twee aspecten uit de methode die ik erg waardevol vind zijn:
1. het idee dat je connectie of verbinding nodig hebt om grenzen te kunnen stellen. Als er geen positieve momenten zijn, dan komen 'correcties' van gedrag niet aan. Als het niet lekker loopt kan je als gezin in een negatieve spiraal komen. Alleen nog maar letten op negatief gedrag en dat proberen te corrigeren. Een kind kan zich daarnaar gaan gedragen. Dus connectie gaat altijd voor correctie. De relatiegebaren zijn daar een belangrijk onderdeel van
2. Ijzer smeden als het koud is. Je kunt grenzen ook achteraf stellen. Niet in het moment dat de emoties zijn opgelopen, maar pas als de boel weer gekalmeerd is. Dat kan uren, dagen of zelfs een week later zijn.
[..]
Welke elementen gebruik jij veel, Saga?
Onder andere deze twee.
Ook wel het emotioneel aanwezig blijven en het idee dat wanneer je grenzen stelt, je niet hoeft te winnen. Je hoeft er alleen maar bij te blijven.
Daarnaast dat je, maar dat geldt vooral bij zwaardere problematiek, zorgdraagt voor je eigen steunnetwerk.
ik raad ouders eigenlijk ook altijd wel het boek van Omer aan.
kaatjecato schreef op 16-02-2024 om 21:23:
Ijzer smeden als het koud is. Je kunt grenzen ook achteraf stellen. Niet in het moment dat de emoties zijn opgelopen, maar pas als de boel weer gekalmeerd is. Dat kan uren, dagen of zelfs een week later zijn.
Hallo Kaatjecato, wat leuk dat je dit draadje hebt gestart. Ik zie de methode regelmatig voorbij komen, en het boek van Omer staat op mijn wenslijstje. Ik denk dat het goede handvatten levert.
Dat ijzer smeden als het koud is, is er zo eentje. Maar hoe doe je dat als je een pittige puber hebt, die om het minste of geringste boos wordt? Als ik ergens het gesprek over aan ga, dan zitten we al snel in een ruzie-achtige sfeer. Iets met haar bespreken lukt daarom eigenlijk niet.
Ik ben benieuwd of je hier een tip voor/over hebt!
Willempje73 schreef op 10-03-2024 om 12:17:
[..]
Hallo Kaatjecato, wat leuk dat je dit draadje hebt gestart. Ik zie de methode regelmatig voorbij komen, en het boek van Omer staat op mijn wenslijstje. Ik denk dat het goede handvatten levert.
Dat ijzer smeden als het koud is, is er zo eentje. Maar hoe doe je dat als je een pittige puber hebt, die om het minste of geringste boos wordt? Als ik ergens het gesprek over aan ga, dan zitten we al snel in een ruzie-achtige sfeer. Iets met haar bespreken lukt daarom eigenlijk niet.
Ik ben benieuwd of je hier een tip voor/over hebt!
Herkenbaar. Wij hebben ook een fase gehad waarin ons kind zeer licht ontvlambaar was. Uiteindelijk bleek daar overigens een depressie onder te zitten, die zich bij jongeren soms meer als agressie laat zien. Dat hoeft bij jouw kind natuurlijk niet te spelen, maar als een kind licht ontvlambaar is zou ik er rekening mee houden dat hij/zij het op een of andere manier lastig heeft (oftewel lastig gedrag betekent meestal dat een kind ergens tegenaan loopt en zich niet prettig voelt).
Wat bij ons hielp was om te realiseren dat je veel meer positieve interacties dan negatieve interacties nodig hebt om in verbinding te blijven. Daarbij gebruikten we o.a. deze 3 belangrijke principes:
1. Pick your battles: We kozen 1 (max 2 dingen) die we echt onacceptabel vonden, en daar hielden we duidelijke grenzen aan. Dit waren dingen die schadelijk voor ons of voor hemzelf waren (bijv. Schelden of dreigen). Alle andere dingen die we minder urgent vonden (bijv. Rommel opruimen, niet op tijd thuis komen), benoemden we slecht 1x neutraal (hang je je jas even op), maar daar gingen we verder niet op door, ook niet als het niet gebeurde. Die lieten we gewoon tijdelijk even gaan. Je moet dus echt kiezen en niet op veel verschillende dingen corrigeren of aanspreken. En al helemaal geen preken geven. Het kan zijn dat je kind het gevoel heeft voortdurend bekritiseerd te worden, ook als jij denkt dat je iets neutraal aankaart. Benoem vooral ook wat er wel goed gaat (soms nemen we dat teveel voor lief).
2. Onderzoek wat je kunt doen om de de-escaleren, en wat je zelf soms bijdraagt aan de escalatie (preken, sarcastisch doen, niet echt luisteren, onaardig terug doen). Weet hoe je zelf getriggerd kunt worden door je kind, oefen met kalm blijven. Over die urgenter zaken bedacht ik vantevoren ook hoe ik de grens zouden aangeven (bijv. Bij schelden stop ik het gesprek, zeg ik een standaard zin en trek ik me terug), en pas later op een rustig moment kwam ik erop terug. Ik ging juist op die momenten niet in gesprek over de grens en wat onwenselijk was. Deze is misschien wel het belangrijkste voor je nu, omdat je aangeeft dat je snel in een ruzie achtige sfeer komt? Hoe verloopt zo'n gesprek als je dat probeert te initiëren?
3. Veel relatiegebaren doen: door regelmatig iets kleins te doen, zonder specifieke aanleiding laat je zien dat je van je kind houdt, ook als het moeilijker gaat. Eigenlijk kan je ervanuit gaan: hoe moeilijker de relatie is, hoe meer relatiegebaren je nodig hebt. Iets lekkers op hun kamer leggen, een lief briefje, avondeten laten kiezen, samen iets ondernemen, etc.
Kun je een voorbeeld noemen van dingen die je probeert te bespreken, waar je grenzen wil stellen?
Kaatje, allereerst bedankt voor je uitgebreide antwoord. Pick your battles ken ik, en hanteren we ook. Maar misschien moet ik nog wat meer battles skippen, want het zijn er meer dan twee op het moment. Opruimen laten we lopen, in ieder geval op haar kamer. School maken we ook geen strijd meer van. Ze loopt de kantjes ervan af, maar staat voldoende voor al haar vakken, op één na. Als we daar gaan duwen en trekken, wordt haar inzet voor school alleen maar minder.
Waar onze discussies/ruzies vooral over gaan, is haar telefoongebruik. Ze zit vastgeplakt aan dat ding. Heeft vooral veel moeite met uitzetten als dat nodig is (bij het eten, naar bed gaan, als we weg moeten. Het gebeurt wel, maar vaak na herhaaldelijk vragen en boze blikken). Eerlijk gezegd praten we er al bijna niet meer over, omdat elk woord dat je erover zegt tot irritatie en boosheid leidt. Er zit ondertussen dus aan beide kanten zoveel spanning op, dat een gewoon gesprek niet lukt. Dus aan het de-escaleren komen we eigenlijk niet toe... Ik zou heel graag met haar het gesprek aan willen gaan over het verslavende van de social media, hoe dat werkt en dat de makers van de apps daar bewust gebruik van maken. En we willen haar bewust maken van haar telefoongebruik, en haar leren om daarmee om te gaan op een gezonde manier. Maar daar komen we gewoon niet aan toe.
De relatiegebaren vind ik mooi. Doe ik wel, maar ik denk niet vaak genoeg. Deze ga ik zeker meer toepassen.
Oei ja, de telefoons 🙄
Die hebben hier ook regelmatig tot conflict geleid. Ik merkte dat ik op een gegeven moment dat ding alleen maar als negatieve invloed zag en het ook zo aankaartte. Evenals bij het vele gamen (wat 1 van onze kinderen opslokte). Ik was zo bezig met het begrenzen dat ik het niet meer helemaal neutraal kon bekijken en elk gesprek erover was negatief.
Wat ik op een gegeven moment ben gaan doen, is ook interesse tonen in wat ze dan deden of bekeken (of welke games er gespeeld werden). En welke sociale aspecten er allemaal aan zaten. Ik kwam er zo achter dat mijn jongste via het gamen heel veel leerde (o.a. op sociaal gebied maar ook oplossingsvaardigheden, etc). En mijn kinderen kijken soms (verrassend genoeg) hele educatieve dingen op hun telefoon. Nu wisselen we af en toe leuke filmpjes en memes uit. Het gesprek werd daardoor in elk geval minder eenzijdig negatief. Dat is misschien een tip die ik je kan geven. Probeer de negatieve kant er een beetje af te halen en toon interesse.
Een andere tip is om te proberen om het als een gezamenlijk probleem te benaderen dat je gezamenlijk wil oplossen. Probeer het gesprek zo te voeren dat er geen oordelen in zitten en je niet alleen probeert om jouw oplossing door te drukken. Dus een oprechte zorg op tafel leggen (bijv. Ik merk dat ik me zorgen maar over.....), vragen naar hoe zij daar naar kijkt (echt luisteren) en vragen of zij een idee heeft hoe jullie dat kunnen oplossen. Spreek ook af op welke manier je elkaar op telefoongebruik kunt aanspreken. Als ze met een serieuze oplossing komt, probeer deze dan een tijdje. Mocht hij niet werken, of niet jouw zorg voldoende oplossen, dan kun je weer op dezelfde manier in gesprek gaan. Collaborative problem solving wordt dat ook wel genoemd. Wat we als ouders vaak ongemerkt doen is al een oplossing in ons hoofd hebben en daarop aansturen zonder het kind te betrekken. Als een kind meedenkt wordt de oplossing vaak anders maar meestal wel meer succesvol.
Een tip die wij kregen m.b.t. telefoongebruik: leg als gezin allemaal de telefoon op tafel en laat je gebruik (schermtijd) van de afgelopen week zien. Jij als ouder ook dus.
Daarna kun je het dan samen hebben over wat je er van vindt: de totale tijd, welke activiteiten vooral veel tijd vragen, wanneer je vooral bezig bent met je mobiel, hoe vaak je ontgrendeld enz.
Het idee is dat zo inzichtelijk wordt hoe veel tijd er nu echt in gaat zitten en om vervolgens samen tot afspraken te komen over wat nou eigenlijk wenselijk zou zijn.
Na een week ga je weer samen zitten en bespreek je aan de hand van de gebruiksgegevens hoe het is gegaan. Mooie is dat je puber jou als ouder net zo goed aan kan spreken op je telefoongedrag, dat maakt het minder eenrichtingverkeer
