Verhuizen?
Hallo allemaal,
Ik ben een alleenstaande vader van een dochter van 15 jaar. Acht jaar geleden is mijn vrouw overleden, en dat verlies heeft een enorme impact op ons allebei gehad. Voor mij persoonlijk leidde het, naast andere omstandigheden, tot een langdurige depressie. Onze woonomgeving speelde daar ook een grote rol in: er waren te veel herinneringen, te veel oude pijn. Daarom heb ik, toen mijn dochter naar de middelbare school ging, mijn baan opgezegd en zijn we verhuisd naar een stad in de buurt, in de hoop op een frisse start.
Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter met me. Ik word nog anderhalf jaar doorbetaald door mijn oude werkgever, maar daarna moet ik financieel echt op eigen benen staan. Het vinden van structureel werk in de regio blijkt echter moeilijker dan gedacht. Tot nu toe werk ik op basis van losse opdrachten, maar een stabiele baan is er nog niet uit voortgekomen.
Laatst kreeg ik een aanbod voor een mooie functie aan de andere kant van het land. Het werk spreekt me enorm aan en het biedt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn dochter goede kansen voor de toekomst. Er zijn daar prima scholen, goede culturele voorzieningen (zoals dans en theater, waar ze dol op is), en ook qua studiemogelijkheden is het een aantrekkelijke omgeving.
Maar… mijn dochter is er fel op tegen. En dat begrijp ik ook. Na een moeilijke beginperiode heeft ze hier eindelijk haar draai gevonden. Ze heeft hechte vriendschappen opgebouwd, zit op dansles en theater, heeft een bijbaan en voelt zich echt thuis. Ze is een zelfstandige, sociale tiener die zich sterk hecht aan haar omgeving. Ze is ook behoorlijk standvastig, als ze iets niet wil, dan is ze moeilijk op andere gedachten te brengen.
Toch sta ik als vader voor een lastige keuze. Ik wil het beste voor haar, nu en op de lange termijn. Maar wat is “het beste” in deze situatie? Haar op jonge leeftijd alweer uit haar vertrouwde omgeving halen, kan veel impact hebben, maar geen stabiel inkomen hebben als zij straks studeert, ook.
Ik heb geprobeerd het met haar te bespreken, maar merk dat het gesprek snel vastloopt. Ze voelt zich niet gehoord als ik blijf wijzen op ‘wat er daar allemaal ook kan’, en ik wil voorkomen dat het een strijd wordt. Tegelijk ben ik bang dat als ik haar wens volledig leidend maak, ik zelf weer vastloop in zorgen, financiële druk en gemiste kansen. Ik ben verder wel actief op zoek naar iets in de buurt, maar ik kan haar niet beloven dat dat ook werkelijk gaat lukken.
Heeft iemand misschien tips hoe ik dit gesprek beter kan voeren? Of hoe ik met dit dilemma kan omgaan? Ik wil haar niet overrompelen, maar ik voel ook de tijd tikken.
Alvast bedankt voor het meedenken.
Vriendelijke groet, sterretje01
Roos57 schreef op 24-07-2025 om 14:41:
Even out of the box gedacht hoor.
Nog anderhalf jaar salaris. Dochter is nu 15 dan bijna 17 . Kan zij dan evt in haar stad blijven en jij naar de andere kant van het land ?
Gaat dochter studeren? En zo ja waar ? Of zit ze dan of het mbo ?
Apart gaan wonen is prima als dat vanuit de behoefte van dochter komt om op kamers te gaan, niet in deze situatie. Je gaat een meisje van 17, dat nota bene alleen jou als ouder heeft, toch niet alleen laten omdat je zelf zo nodig 2 uur verder moet gaan werken?
DeOnbekende schreef op 25-07-2025 om 18:30:
[..]
Apart gaan wonen is prima als dat vanuit de behoefte van dochter komt om op kamers te gaan, niet in deze situatie. Je gaat een meisje van 17, dat nota bene alleen jou als ouder heeft, toch niet alleen laten omdat je zelf zo nodig 2 uur verder moet gaan werken?
Het meisje is 15, maar je hoeft niet zo'n toon aan te slaan, want de vader zelf is juist heel zorgzAam aan het kijken wat het beste is in hun situatie. Hij overwoog zelf niet om haar ergens anders te laten wonen.
DeOnbekende schreef op 25-07-2025 om 18:30:
[..]
Apart gaan wonen is prima als dat vanuit de behoefte van dochter komt om op kamers te gaan, niet in deze situatie. Je gaat een meisje van 17, dat nota bene alleen jou als ouder heeft, toch niet alleen laten omdat je zelf zo nodig 2 uur verder moet gaan werken?
Fijn he een forum. Kun je met een frisse blik je mening geven.
Pippeltje schreef op 25-07-2025 om 18:42:
[..]
Het meisje is 15, maar je hoeft niet zo'n toon aan te slaan, want de vader zelf is juist heel zorgzAam aan het kijken wat het beste is in hun situatie. Hij overwoog zelf niet om haar ergens anders te laten wonen.
Ik reageer op het voorstel dat hij over twee jaar wel naar de andere kant van het land kan verhuizen, dat kwam niet van TO zelf.
En je hoeft mij niet aan te spreken op mijn toon, dankjewel.
Roos57 schreef op 25-07-2025 om 18:49:
[..]
Fijn he een forum. Kun je met een frisse blik je mening geven.
En anderen kunnen daar weer op reageren dat ze het een achterlijk idee vinden - heel fijn, inderdaad.
Ik zou in jouw geval niet verhuizen voor een baan zo ver weg. Zeker gezien de leeftijd en levenspad van je dochter. Ook al hoort het wel een beetje bij het predikantschap, kinderen kiezen het beroep van hun ouders niet, laat staan het overlijden van een ouder. Als je dochter gaat studeren, is dat een meer natuurlijk moment om te verhuizen. Voor jou en/of voor haar. Haar sociale leven zal dan minder gebonden zijn aan haar huidige woonplaats, al zal ze daar misschien nog wel regelmatig vrienden willen treffen. Maar bij een feestje zou je dan kunnen logeren bij iemand.
Qua werk zou ik denken aan iets als docent levensbeschouwing of geestelijk verzorger, dat kan ook in een ziekenhuis of verzorgingshuis. Of totaal iets anders puur voor het inkomen, daar is ook niks mis mee. En inderdaad; bid erover, praat er met andere mensen over, praat ook met de classis/het landelijk bestuur van het kerkverband. Kijk eventueel ook naar vacatures van kerkgenootschappen die niet per se het jouwe zijn. Misschien brengt het je wel heel veel moois.
Je komt over als een liefdevolle vader die het belang van zijn dochter voorop wil zetten, dat vind ik te prijzen. En dan mag het laten schieten van een droombaan best pijn doen.
Mijn man is theoloog en protestants. Hij verhuisde na zijn studie naar Limburg voor mij. Hij is als docent levensbeschouwing gaan werken en doet dat met veel plezier. Af en toe gaat hij eens ergens voor als dat zo gevraagd wordt/zo uitkomt.
DeOnbekende schreef op 25-07-2025 om 20:27:
[..]
Ik reageer op het voorstel dat hij over twee jaar wel naar de andere kant van het land kan verhuizen, dat kwam niet van TO zelf.
En je hoeft mij niet aan te spreken op mijn toon, dankjewel.
Was out of the box gedachte he
Fijne avond verder
Ze is al een keer verhuisd, ik zou dit voorlopig niet nog een keer van haar vragen. Ze heeft in haar jonge leven al genoeg meegemaakt! Overlijden moeder, langdurige depressie van jou, verhuizing, ik denk dat het tijd is voor een beetje rust in de tent voor haar. Even geen spannende dingen maar gewoon lekker als kind genieten van alles om je heen!
Ik snap écht dat je je werk leuk vindt, maar je dochter vindt haar leven op de plek waar jullie nu wonen heel leuk!
En ik geloof direct dat ze heel sociaal is en het na een tijdje ook in een nieuwe woonplaats naar haar zin heeft, maar ik geloof ook dat jij het in een andere functie naar je zin zal krijgen!
Misschien kun je de baan wel gaan doen en de lange reistijd voor lief nemen. Als tijdelijke overbrugging. En het anders oplossen. Denk aan bijvoorbeeld om de dag bij werk overnachten. Je dochter zal met het afronden van VWO echt een andere fase ingaan. Ook qua vriendschappen. En studie. Stel het wordt wel Leiden, kunnen jullie verhuizen. Of ze kan op kamers gaan. Of wil dat zelf. Ik zou wel gaan voor die leuke baan. En daar dan wel wat voor over hebben. Nu verhuizen zou ik niet doen. Kijk eerst ook of de baan wel bevalt. Verhuizen kan later nog.
