Verplicht sporten?
Moet jouw puber verplicht sporten ?
Deze vraag stel ik mijzelf de laatste dagen af.
Hier gaat het om een 14 jarige zoon die niet al te moe wil worden van bewegen.
Hij heeft jarenlang op voetbal gezeten, was nooit de snelste maar had wel een sterk schot.
Drie jaar geleden toen hij het grote veld op moest trok hij dat niet meer, te moe, snel buiten adem.
Hij wilde iets anders gaan doen, ging op scouting, op tafeltennis, maar nergens kon hij z'n draai vinden.
Vorig jaar is er bij hem DCD vastgesteld , een motorische beperking. Geeft niets, kun je 100 mee worden, maar het schepte wel duidelijkheid waarom het bij hem altijd anders dan bij anderen ging qua beweging.
Hij heeft nu een jaar niet gesport, doet wel van alles op de fiets en gymt op school.
Zijn houding wordt zwakker, loopt met een gebogen rug, kortom een slechte houding.
Hij wilde wel weer op voetbal, maar alleen bij zijn vorige team, helaas is hij daar niet bij geplaatst en natuurlijk wil hij ook niet meer op voetbal .
Ergens denkt hij nog steeds dat hij een soort Messi is ofzo 
Ik denk en vind dat hij toch op in ieder geval 1 soort sport moet.
Zwemmen zou een goede basis sport zijn.
Maar hij zegt niet te willen en niet te gaan.
Mijn man vindt ook dat we hem niet kunnen dwingen.
Ik vind het niets doen ronduit slecht voor hem.
Wat vinden jullie, kun je een kind verplichten of niet ?
mijn puber
De mijne wil ook niet meer op sport. Ik heb van alles geprobeerd maar tevergeefs. Hij fietst wel ver naar school en natuurlijk schoolgym.
Wat hij wel doet is bij ons thuis op de fitnessapparaten. Dat wil hij wel want dat kan hij doen wanneer het hem uitkomt. En hij hoeft dan geen wedstrijden te doen (heeft ie hekel aan).
Misschien iets voor jouw zoon? Of doe samen af en toe iets, bv. kanoen of klimmen of atb-en?
Nee
Waarom zou je? Een uurtje sport per week heeft weinig effect als je het om gezondheidsredenen zou verplichten. Mijn oudste sport drie uur per week op school en fietst een uur per dag. Jongste doet aan jeugdcircus en loopt af en toe een rondje met mij mee (wandelen).
Nee, verplichten kan niet meer met 14 jaar
Bij ons is het van kleins af aan altijd vanzelfsprekend geweest, je doet minstens 1 sport. En ik heb dan denk ik heel meegaande kinderen, maar dat is ook nooit een probleem geweest.
Als wedstrijden het probleem zijn, kun je samen met hem kijken naar mogelijkheden bij jullie in de buurt voor sporten zonder wedstrijdelement. Mijn zoon heeft zo een tijdje alleen maar 2 x per week getraind voor badminton. Van lieverlee kreeg hij voldoende zelfvertrouwen om toch mee te gaan doen aan de competitie, maar dat heeft 2 jaar geduurd. En intussen is hij een gewaardeerd teamlid!
Dochter doet aan dansen, en doet ook mee aan optredens, maar er zijn verschillende meiden die daar geen behoefte aan hebben, en dat is ook goed. Nu is dansen misschien niet wat voor je zoon, maar ik wil maar zeggen dat er meer mogelijk is dan je misschien denkt. Is hij intussen misschien oud genoeg voor de sportschool? Waar hij aan zijn spieren kan werken en niet zozeer aan zijn uithoudingsvermogen? Overigens vind ik het wel vreemd dat een jonge knul het voetballen op een groot veld wegens conditie niet aankan als hij al een aantal jaren voetbalt en niet ontzettend zwaar is...
Wat betreft zijn houding (waarover ik me ook zorgen zou maken, meer dan over eventuele gezondheid) zou ik gewoon met hem naar de huisarts gaan en hem door laten verwijzen naar Mensendieck of Caesar of gewone fysio. Dat staat naar mijn idee los van het sporten, al kan sporten natuurlijk wel bijdragen aan een goede lichaamshouding. Misschien is het dan ook goed om dat gebrek aan conditie met de huisarts te bespreken. Misschien is je zoon daar ook gevoeliger voor dan voor jouw argumenten?
Niet verplichten
Hier wilde iedereen (huisarts, fysio, orthopedagoog) zoon aan het sporten hebben. Hij zat al lang niet lekker in zijn vel en volgens de deskundigen zou sporten helpen. Zoon werd bij het idee alleen al nóg ongelukkiger, dus hij ging niet sporten. Uiteindelijk ging hij hard groeien, lichamelijk en geestelijk, en hij zat ineens stukken beter in zijn vel. Dus ik zou zeggen: niet verplichten, dat werkt echt niet bij een puber die niet wil. Het enige wat wij nu doen is zeggen dat hij goed rechtop moet lopen, zodat hij niet krom groeit. Tot nu toe werkt dat.
Niet
Sporten is hier nooit verplicht geweest. Maar onze dochter begon ook een beetje in te zakken, haar beste vriend trouwens ook. Ze zitten nu beiden op boogschieten. Ze vinden het leuk, wedstrijdelement bepaal jezelf en het klinkt ook best stoer om te zeggen dat je een boogschutter bent.
Nee
Mijn dertienjarige zoon heeft nog nooit op sport gezeten. Nou ja, een jaartje zwemles, zonder een diploma te halen). Hij heeft niet echt geweldige cijfers voor gym, maar verder heb ik niet het idee dat hij ongezond of krakkemikkig is. Ik vind voor pubers elke dag naar school fietsen en twee keer per week gym voldoende beweging.
skik
Zonder wedstrijden kan ook
Wat Pennestreek ook zegt, bij sommige sporten kan je ook gewoon alleen recreatief meespelen. Mijn zoon heeft dat 2 jaar lang bij tafeltennis gedaan, en ook bij badminton kan dat meestal. Judo hoeft ook niet competitief te zijn, hebben ze hier jarenlang gedaan met alleen al en toe een toernooitje, maar zelfs dat is niet nodig als je niet wil. Nu doen ze beide geen sport meer, oudste is nog (leiding) bij de scouting, maar ze fietsen een uur naar school en weer terug dus genoeg beweging.
Of misschien is een jeugdklas bij de sportschool iets voor hem? Met begeleiding lekker op apparaten en met gewichten sporten, ieder in zijn eigen tempo? Veel sportscholen bieden tegenwoordig wel zoiets aan. Ook erg goed voor zijn houding, mits de begeleiding daar voldoende op let.
medisch advies?
Ik weet niet wat DCD is maar wat is het medische advies bij deze beperking? Dat zou ik eerst willen weten. Vaak gaat het niet om sporten maar om bewegen.
(Mijn dochter, met een andere bewegingsbeperking heeft bijvoorbeeld juist vrijstelling van gym, dat is helemaal niet goed voor haar. Ze moet wel bewegen, maar dat blijft bij fietsen naar school en bij tijd en wijle speciale oefeningen.)
Verplichten niet
Maar ik zou wel samen met hem actief op zoek gaan naar iets. Krommer lopen en zitten is niet alleen een uiterlijk dingetje, je kunt er ook klachten van krijgen, bijvoorbeeld je nek vastzetten en last van krijgen. Daar zou ik in ieder geval iets tegen doen.
Verder zou ik vooral op zoek gaan naar een hobby waarbij hij beweging krijgt. Inderdaad hoeft het niet competitief. Zelf heb ik ook nooit hoeven sporten en ik ben ongemerkt in een neerwaartse spiraal gekomen qua zelfvertrouwen over bewegen. Ik dacht dat ik niks kon qua sport en had daarom ook te weinig zelfvertrouwen om mijn tanden ergens in te zetten. Waardoor ik ook niks kon et voila. Heel lang sport een beetje gemeden en pas als volwassene erachter gekomen dat ik helemaal zo slecht nog niet was (ben) in sport, zolang ik me er maar écht toe zet. Ik had mijn jongere ik dat gevoel absoluut wel gegund.
Vandaar dus dat ik probeer met onze kinderen altijd op zoek te blijven naar iets van sport/beweging.
niet verplichten
Hier is sport niet verplicht. Wij houden zelf allebei helemaal niet van competitie en de sport-gedachte / sfeer bij sportclubs. Dus wij zijn zelf een slecht voorbeeld. Wandelen, fietsen, zwemmen doen we geregeld met het gezin en gewoon buiten spelen, maar dat is met 14 ook niet meer zo vanzelfsprekend.
Oudste (13) vindt sport "op zich wel leuk", maar niet leuk genoeg om wekelijks verplicht naar toe te gaan. Hij speelt gitaar en hij drumt. Hij zoekt nu wel iets om zijn conditie op peil te houden en overweegt te gaan rennen met een app (Evy ofzo) of een longboard te gaan kopen. Hij heeft een basketbal waarmee hij geregeld even naar een pleintje gaat. Maar wij moeten hem daar wel toe zetten.
Mijn jongste heeft trouwens ook DCD en hij zat met veel plezier op acrogym (vooral vanwege de geweldige leraar!). Maar na driekwart jaar merkte hij dat iedereen als vanzelf beter werd in alles waar hij "bleef hangen" en dat hij het allemaal heel moeilijk en vermoeiend vond. Dat, gecombineerd met de moeite die school hem kost (hij heeft vooral problemen met de fijne motoriek), zorgde voor veel te veel stress. Dit heeft ons doen besluiten dat hij in de vrije tijd beter kan kiezen voor ontspanning. Hij zit nu op een koor en op een soort scoutingclub.
Voor je zoon lijkt het me beter om de druk er nu af te halen (dus geen verplichting van jou / jullie). Het is een zinloze strijd. En misschien moet hij gewoon eerst even over de teleurstelling heen komen van het voetbalteam. Zou je hem niet eens met de revalidatie-arts kunnen laten praten? (of: de arts die de diagnose heeft gesteld). Wat betekent DCD voor je zoon en wat is het advies voor wat betreft bewegen? Misschien is gym op school en fietsen wel voldoende vwb bewegen en heeft hij voor zijn houding toch eerder gerichte therapie nodig.
Succes!
Maw.
Fietsen naar school
Hoe ver moet je zoon fietsen naar school? Hier is iedereen in vijf minuten op school, dus dan vind ik het wel belangrijk dat ze er nog een sport naast doen. Maar als ze een half uur heen en een half uur terug zouden fietsen, zou ik het al weer minder een punt vinden.
De meest bepalende factor dat onze kinderen sporten, waar ze sporten en welke sport ze doen is waar hun vrienden zitten. Heel jammer dat je zoon niet in het team van zijn vrienden is geplaatst. Maar misschien traint hij wel gelijk met zijn vrienden en kan dat hem over de streep trekken? Is er anders een andere vriend die een andere sport doet?
Als je zoon krom groeit, zou ik zeker een arts raadplegen, zeker in combinatie met zijn aandoening. Een medisch advies kan je zoon misschien nog aanzetten om iets te doen.
Belangrijk is wel dat je man erachter staat. Als een van de ouders het allemaal wat minder belangrijk vindt, dan voelen kinderen dat perfect aan. Zo is hier de muziekles gesneuveld 
Verplichten heeft inderdaad geen zin, tenzij je je als een tijgermoeder wilt gaan opstellen. Maar ik zou het ook niet zomaar loslaten als je het belangrijk vindt.
ken het
Zoon had ook DCD als co-verschijnsel van zijn PDD-nos. Vond geen sport leuk omdat hij er altijd slecht in was. Zijn geluk was dat hij een sport vond waar hij veel voordeel van zijn (erg) grote lengte had en zuiver en alleen daardoor onmisbaar was in het jeugd team, zelfs met zijn slechte motoriek en coordinatie. Dat gaf hem enorm veel zelfvertrouwen en motivatie. GEvolg was dat zijn spierkracht en motoriek met sprongen vooruit ging door de vele trainingen. Zijn ergotherapeute en sportleraar op school stonden versteld.
Dus ja, het is goed voor de DCD om wel te sporten. Maar dwingen, nee, ze worden zo ongelukkig als ze steeds de slechtste zijn. Dat zou ik hem niet aandoen. Zwemmen zou een optie zijn, dat hadden wij ook op het oog voordat zoon die andere sport ontdekte. In het water zijn ze minder beperkt, lijkt het wel.
