vriendinnetje.....

oh ja....

zoon vind dat ik mij vreselijk aan stel...

zoon heeft een beetje gelijk

Onze dochter is ook uren met vriendje op haar kamer. Ik vind dat best, kan het wel begrijpen. Als ze wat willen eten of drinken moeten ze wel beneden komen. We roepen ze ook voor de koffie. Maar verder zoeken ze het maar uit, vind ik. Ik kan me die behoefte aan tijd samen wel voorstellen. Vooral in het begin. Als het na een paar weken nog zo gaat, zou ik wel zeggen dat je zelf het meisje ook wilt leren kennen. Maar nu is alles nog zo nieuw voor hen, lijkt me.

Lekker laten gaan

Zo gaat het hier ook, ze leven op de vierkante meter. Natuurlijk kan je wel verwachten dat ze normaal gedag zeggen als ze thuiskomen en je kan ze roepen voor koffie of zo, maar verder zou ik het lekker laten gaan. Het is al heel wat om op je 15e een vriendinnetje te hebben en dan zit je niet te wachten op giebelende zussen of een moeder.

ik snap het niet zo goed, plus tip

Los van wat hier eerder al is gezegd: lekker laten gaan, snap ik het niet zo goed. Mijn dochter zit met haar vriendin(nen) ook op haar kamer en niet bij ons. Waarom zouden ze? Ook niet voor een kopje thee o.i.d. En waarom 'mogen' ze wel in de ruimte boven waar tv's, pc's en wii staat? Dat begrijp ik echt niet. Waarom moeten ze tv kijken oid. Wij hadden dat vroeger toch ook niet op onze kamer of waar dan ook.
Misschien een tip: nodig haar uit om een keer te blijven eten, dan zitten jullie in ieder geval met z'n allen aan tafel en kun je haar beter leren kennen.
Gr. Bibi

oke..

Bedankt... gewoon laten gaan dus...

Bibi.. niemand zit hier boven.. de ruimte voor de kinderen is beneden. Boven hebben ze piepkleine kamertjes, daarom hebben we dat toen beneden voor ze gebouwd.
Ik moest het vroeger niet in mijn hoofd halen om met mijn vriendje boven te zitten...( maar goed dat is 30 jaar geleden)
Maar goed, begrijp dat het dus normaal is.. dit wilde ik ff horen!

Nou

Hier heeft zoon ook al een tijd een vriendin. En zitten ook altijd op zijn kamer boven. Uren en uren. In het begin dacht nog 'ach ,laat ze maar' , maar nu ga ik me er toch steeds meer aan storen. Maar ja, als ik ze naar beneden roep, gaan ze buiten rondhangen, en dat vind ik dan nog erger. Of ze zitten samen te friemelen op 'mijn' bank. Tja, lastig.

huh flora?

geen sociaal gedrag? Ik vind ze hartstikke sociaal! Tijd doorbrengen met zijn tweetjes, zonder verdere afleiding.... Ik vind het alleen maar gebruiken van allerlei computerachtige dingen pas asociaal!
Maar ja... ik snap op zich wel dat je niet helemaal lekker zit. Ik denk ook wel dat het goed is dat je daar open over communiceert met hen. Hij is 15; het meisje weet ik niet maar je moet een duidelijke keus maken voor jezelf. Wil je ze verbieden seksueel contact te hebben? Dan zul je je zoon moeten duidelijk maken dat het zeker mogelijk is dat jij af en toe de kamer zal komen binnen wandelen. Of dat ze de deur misschien zelfs moeten laten open staan. Het kan ook zijn (mocht je seksueel contact nog niet willen voor hen)dat je ze gewoon wel het vertrouwen geeft dat ze weten wat ze doen en dat je dat bespreekt.
Stel dat je weet of vermoedt dat zij wel contact willen en ook zullen hebben dan vind ik wel dat je contact moet zoeken met de ouders van het meisje. Stel dat zij er echt problemen mee hebben, dan vind ik dat je daar open over moet zijn. Stel je voor dat dat meisje opeens zwanger is, ouders weten misschien van niks en jij hebt volop gelegenheid gegeven. 15 jaar is niet volwassen en je bent wel verantwoordelijk.
Dat wilde ik je wel meegeven. Even afgezien van of het ' normaal' is wat ze doen.

oh ennuh...

gefeliciteerd met de mijlpaal van je zoon.... voor het eerst echt verkering!

Wel of niet

Ik kan me wel voorstellen dat hij niet met zijn vrienden of vriendin in de huiskamer gaat zitten, waar de hele familie zit. Aan de andere kant zou ik mijn 15-jarige ook geen uren met een vriendje op haar slaapkamer laten, omdat ik dat te jong vindt om seks te hebben.

Het hoort erbij

Waar ik wel iets van gezegd heb, tegen dochter, is dat ik van een nieuwe verkering verwacht dat hij zich eerst sociaal aan ons komt voorstellen en een praatje blijft maken. We hebben meegemaakt dat vriend meteen achter dochter de trap opstiefelde zonder voorstellen en dat is niet de bedoeling. Voor de rest laten wij ze ook gewoon gaan. Die van mij zijn wel ouder, maar toen jongste 16 was liet ik het ook gaan.
Dit gaat nu om een verkering, maar toen ik puber was, kon ik ook de hele middag met een vriendin op haar kamer of op mijn kamer zitten. Geen enkel punt, we kletsten het makkelijk vol. Laat staan als je er met je vriend zit, dan wisselt kletsen en knuffelen elkaar lekker af)

Eh, en het zusje is acht?

No way dat mijn pubers met hun vrienden verplicht met hun kleine broertje van negen rondhangen.

Laat het gebeuren, en vraag ze dan even beneden om iets te drinken, of laat het meisje mee-eten.

Vraag ze dan bv. om te helpen. Uiteindelijk, is mijn ervaring, wordt het echt gezellig, en dan blijken ze zo'n klein zusje of broertje vaak wel ineens weer leuk te vinden.

Je zult zien, als het meisje wat vertrouwder is bij jullie komt dat vanzelf.

Laatst had ik een hele rits van 9 tot 18 jaar op de bank gepropt, zaten ze allemaal met elkaar op de x-box.
Of allemaal op de trampoline of samen bbquen. Als je het een beetje laat gaan, ontwikkelt dat vanzelf.

Maar verplicht op de bank bij elkaar laten zitten... De beste manier om je zoon het huis uit te jagen lijkt me...

Eh... (ik mis een edit-mogelijkheid)

Ik had ze natuurlijk niet zelf op die bank gepropt, dat hadden ze helemaal zelf uit vrije wil gedaan.

sociaal leven

Je zoon heeft een sociaal leven buiten jullie om. Juist op deze leeftijd en later zijn vrienden heel belangrijk. Ik zou koesteren dat hij kennelijk graag thuis is, ook al is het dan boven. En natuurlijk zit je niet te wachten op de aanwezigheid van ouders of nog erger, jonge zusjes enzo. En daarom heb je een eigen kamer, en daar heb je dus ook een sociaal leven, maar niet met je ouders.
Zoon en vriendin willen elkaar graag beter leren kennen, maar dat gaat natuurlijk niet met ouders erbij. Ik heb hier soms een hele horde, en echt, er passen meer pubers dan je denkt op zo'n kamertje..
Nu de meesten ons beter kennen blijven ze vaak ook langer beneden. En leren ze ook zoons oudere broer en zusje beter kennen.

Niemand zit hier boven

Ik verbaas me zo over deze opmerking! Waarom zou iemand met een eigen kamer niet lekker boven gaan zitten? Hebben jullie dat altijd tegengehouden? Of deed je oudste dat uit zichzelf?
Toen mijn kinderen nog klein waren, stond ik er wel eens van te kijken als ik van ándere mensen te horen kreeg 'ik weet niet of Jantje thuis is, ik zal even kijken!' Ik vroeg me toen af hoe het mógelijk was dat je niet van elkaar weet of je thuis bent. Nou... inmiddels hoor ik ook bij die club. Het komt wel eens voor dat ik het echt niet weet. Dan moet ik op de kamers kijken en zowaar, dochter bleek stilletjes op bed te liggen met een boek of met haar telefoon. Lekker toch? Ik deed vroeger hetzelfde als ik thuis was. Waar heb je anders een privékamer voor als kind? Hetzelfde geldt dus ook als de liefde toeslaat. Natúúrlijk ga je daarmee naar je kamer! En echt niet alleen om te foezelevozen, maar ook om spelletjes te doen, te kletsen, tv te kijken als die er is.

Katniss, valt misschien best mee

Katniss: "Aan de andere kant zou ik mijn 15-jarige ook geen uren met een vriendje op haar slaapkamer laten, omdat ik dat te jong vindt om seks te hebben."
Dat hoeft ook nog helemaal niet aan de orde te zijn. Bij mijn eerste vriendje was ik (en vriendje) daar nog echt niet helemaal aan toe. Maar ook wij konden toen uren samen op mijn (of zijn) kamer zitten. Wel leuk overigens om nu naar aanleiding van dit draadje nog weer eens terug te denken aan die tijd.

vrij normaal

Hier zijn ze doorgaans ook zeer weinig op hun kamer geweest toen ze zo jong waren. Dat komt ook door je keuze voor geen tv of xbox. Dat was hier ook. Met vriendinnen zaten ze wel altijd beneden...Die waren hier wel vaker natuurlijk...kwamen soms al jaren. En dan zaten ze gewoon beneden 'iets' te doen...of te hangen (voor t.v.) of buiten of trampoline te springen. Toen eerste vriendje intrede deed werd dat ook boven. Maar voorstellen wie je bent en evt. eerst wat drinken en een praatje maken vind ik er wel bijhoren. Dat praatje zou ik niet teveel op focussen. Soms zijn tieners met een eerste vriendje/vriendinnetje veel te opgelaten met de situatie om dat te kunnen doen. Je doet gewoon,gewoon. Je houd je normale ritme aan....en drinken jullie om 16.30 uur koffie of wat fris altijd samen, dan roep je ze. En je doet niet anders dan anders. Wat nog wel eens lastig is....de situatie is natuurlijk ook anders. En er spelen allerlei zenuwen mee die je met een kind dat gewoon komt 'spelen' niet zou hebben en de verkering in kwestie idem dito.
Mee-eten werkt inderdaad ook goed. Dat ontspant de situatie een beetje, je kan met je eten roeren en naar je bod staren en toch een beetje meedoen in het gesprek aan tafel.
Wij hebben altijd gezegd dat als ze 16 zijn ze een tv op hun kamer mogen. Zo is het ook gegaan. Dat werd later het 'vermaak' zogenaamd als er een vriendje kwam...En dat hele tijd op de kamer zitten houden ze heus niet altijd vol. Als de nieuwigheid eraf is, ze beiden aan de situatie gewend zijn, elkaar ook goed genoeg kennen, komen ze heus wel weer naar beneden. En het wil ook niet zeggen dat ze sexueel actief zijn...meer dan wat fielefozen dus. Oudste kan er nu open over praten...die eerste 2 vriendjes (zelfde leeftijd) daarmee is ze nooit verder gekomen dan kussen en fielefozen. Ook sexueel actief zijn verder dan dat heeft tijd nodig. Dat doen ze heus niet als ze de eerste of 2de keer bij jouw op hun kamer zonder slot zijn, waar je ook nog elk moment kan binnenkomen of een zusje kan binnenvallen...
groeten albana

ik sluit mij aan

Ik sluit mij aan bij de meeste anderen hier. Ik snap het probleem werkelijk niet. Waarom mogen ze niet met z'n tweetjes lekker uren zitten kletsen. Heerlijk toch? En sociaal doen? Al je puber bent, moet je dan samen met je nieuwbakken vriendinnetje sociaal gaan doen met je kleine zusjes of je ouders? Joh, als dit maanden aanhoudt, dan is het tijd voor een goed gesprek. Maar jeetje, ze zijn verliefd. Natuurlijk willen ze met z'n tweetjes zijn. En daar hebben ze echt geen spelcomputer of TV bij nodig

Katniss: "Aan de andere kant zou ik mijn 15-jarige ook geen uren met een vriendje op haar slaapkamer laten, omdat ik dat te jong vindt om seks te hebben."
Samen op kamer = sex? Mwah. Ik kan mij er trouwens niet zoveel bij voorstellen hoe dat zou gaan. Mijn zoon van 16 kan uren chillen op zijn kamer met vrienden. Als hij een vriendinnetje zou hebben, zou ik hem dan gaan verbieden om op zijn kamer te zijn met haar 'omdat ik hem te jong vind voor sex'? Moet jouw dochter dan verplicht met haar vriendje in de woonkamer gaan zitten, waar ook andere kinderen zijn, je aan het schoonmaken bent of wat dan ook maar? Daar klinkt niet zo veel vertrouwen uit. Of bedoel je het anders?

goh...

Wat zijn jullie eensgezind, leuk te lezen.
Ik ben blij dat het bij jullie ook zo gaat, ik moet er wel aan wennen. Meisje is nog maar 13!! Ouders ken ik niet, schijnen ons wel te kennen, wij hebben bedrijf aan huis er komen hier veel klanten.
Ik ben zeker in gesprek met zoon over seksuele gevoelens e.d de kinderen zijn goed voorgelicht.
Tot nu toe was alles bij ons bespreekbaar en heb ook vertrouwen.
Natuurlijk mogen kinderen hier gewoon boven "spelen" maar er is weinig te beleven.
Beneden is er voor de kinderen ook veel privacy, wij hebben een zeer groot huis met verschillende ruimtes, alleen boven is het piepklein.

Wat ik jammer vind dat sommige reacties zo aanvallend zijn... ik kom hier al 16 jaar, maar de toon veranderd toch wel. Ik vraag gewoon om advies hoor.

Ach Flora

boven weinig te beleven? Ze hebben elkaar, die hebben verder niks nodig. Boven is het misschien klein, maar in je eigen kamer kan je zusjes verbieden binnen te komen.

Kinderen die op hun kamer zitten hebben behoefte aan privacy, wij komen dan ook stampend de trap op (behalve bij de middelste, die zit nog wel eens stiekem te computeren in plaats van huiswerk te maken, dan sluip ik naar boven om dan naar binnen te stormen).

Het is wennen voor iedereen zo'n situatie. Ik vond het heel lastig toen oudste voor het eerst bij zijn vriendin bleef slapen. Hij kwam de dag erna vroeg thuis omdat we naar de tandarts moesten, moest ik nou vragen "was het leuk?". Mwah, beetje raar. Ik zat er echt mee in mijn maag. Hij kwam binnen en zei gelijk: mooi op tijd ben ik hè? Poe, het voelde alsof ik gered was.

Flora B

Fijn dat je wat aan de reacties hebt.
Je schrijft: "Wat ik jammer vind dat sommige reacties zo aanvallend zijn."
Misschien doel je op mijn reactie. Maar die was niet aanvallend bedoeld hoor! Weet je, dat is gewoon het lastige aan een forum: je hebt alleen geschreven tekst. Daar moet je het mee doen. Terwijl in een gesprek juist de nonverbale communicatie het belangrijkste is. Die heb je nu niet. En dan lees je een zin als "Jeetje, ze zijn gewoon verliefd!" misschien anders dan ik hem heb bedoeld.

Ik loop trouwens ook al heel wat jaartjes mee hier. En ook 'vroeger' ging het hier vaak al pittig aan toe hoor!

Of ik No way enz...

of " de beste manier om je zoon uit huis te jagen..."

Ik weet niet of je op mijn reactie doelt, maar ik bedoel het helemaal niet aanvallend hoor. Het is net zoals ijsvogeltje zegt, je mist op zo'n forum natuurlijk de intonatie en de non-verbale communicatie.

Dat vind ik juist leuk hier. De directe manier waarop wordt gereageerd, en toch nooit grenzeloos, of haast nooit.

verkering

ha Flora - het is gewoon wennen, de eerste verkering, ze zijn 13 en 15 maar voelen het zelf als veel ouder dan jij het nu beleeft ('kinderen' - 'de kinderen zijn meestal beneden''.

Dat ze boven zitten, ook al is daar 'niks', is heel gewoon. Misschien tijd om wat te veranderen aan de privé-ruimte van je kinderen, want die zal alleen maar toenemen in de komende jaren.

Zo'n vriendinnetje uitnodigen om mee te eten is een prima idee. En verder - wees vertrouwd met de gedachte dat ze waarschijnlijk over een x-tal maanden niet meer over de vloer komt. Dat is het rare met verkeringen, ze integreren steeds meer in je gezin en dan hoppa, is het ineens uit. Dat is een nieuw fenomeen, anders dan de schoolvrienden/vriendinnen die je eerder over de vloer had.

Sterkte met deze nieuwe fase. En geniet er ook van, met verkeringen die ontstaan als je kinderen eenmaal op zichzelf wonen heb je vaak een wat afstandelijker contact in eerste instantie, die zie je minder frequent.

tonny (vier kinderen, allevier relatie; kan me nog goed herinneren hoe het allemaal begon, zo'n 15 jaar geleden)