Waar op stap?

Hier

In het weekend zijn ze hier vaak een dorp verderop (6km) en dan gaan ze met een groepje heen en terug. Naar concerten gaan ze ook wel eens, dat is dan rond 0.00 uur afgelopen en meestal haalt iemand ze dan op (een van de ouders) alleen (of met twee) een heel eind laten reizen in de nacht vind ik nog niet zo geslaagd. Pubers vinden het allang heel prettig, zo opgehaald worden is natuurlijk lekker makkelijk
Laatste keer was wel erg ver (2 uur rijden) maar toen hebben man en ik ze maar gebracht, zijn we zelf uitgegaan in die stad en hebben we ze na afloop weer opgehaald.

Anne

Zeker met de omschrijving van hoe ze is, zou ik haar haar gang laten gaan. Mijn jongste is op haar 17de voor het eerst alleen op vakantie geweest. Naar Kroatië met 1 vriendin. Wel via een reisorganisatie, dus als het moest konden ze op een daar aanwezige medewerker van die reisorganisatie terecht, maar voor zover ik weet was dat niet nodig. Ik vond het ook eng. Ik had altijd gedacht dat ik het wel kon uitstellen naar 18 jaar, maar met de kennis die ik nu heb, vind ik eigenlijk dat het onzin is om te wachten tot je er niets meer over te zeggen hebt. In jouw geval is dat ook nog maar een jaar. 17 Jaar is een mooie leeftijd om te doen waar een 18-jarige geen toestemming meer voor hoeft te vragen. Als ze dan opeens gaat, ben je óók ongerust, omdat ze het nooit eerder gedaan heeft.
Bij festivals of concerten is het overigens vrij gebruikelijk dat er een heel stel zit te wachten op de eerstvolgende bus of trein. Zeker als het een festival is die tot in de vroege uurtjes duurt, zal het gewoon druk zijn bij het station. Met allemaal jong spul.

Wel

Hoi Anne

Mijn kinderen mogen en doen dit wel (16 en 18 jaar) bv Ziggo dome, 70 kilometers. Maar ik wil wel van tevoren weten hoe ze denken terug te komen. Als we ze moeten ophalen wil ik wel zeker dat ze heel graag willen. Ik ken veel meisjes die wel opgehaald werden door hun ouders maar toen waren ze 14 en 15 jaar en geen 17 jaar.

Er zijn veel 17 jarige die al op kamers wonen dus moet kunnen maar loslaten is moeilijk........

suc6
saar

Ja, mits

Het zou van mij mogen maar wel met een paar voorwaarden:

liever niet met z'n tweeen (ik zou een broer of neef meesturen en ze aanmoedigen om wat extra vrienden mee te vragen)
Vervoer van te voren regelen. Misschien dat ik ze wel op zou willen (als het eenmalig is). Ik zou het ook geen probleem vinden als ze op de eerste bus/trein moeten wachten maar zeker niet met z'n tweetjes. Met een groter groepje is dat geen probleem)

Nog wat vragen

Ik legde het aan mijn, nu 20-jarige, dochter voor en zij vroeg:
Welk festival is het?
Waar is het?
Hoe laat is het afgelopen?

En...

is de leeftijds'eis' van dit festival sowieso niet voor 18 jaar en ouder? Volgens mijn dochter is dat voor festivals normaal.

Leeftijd

Er is niet echt een leeftijdsgrens voor festivals hoor, mijn zoon struint ze al af met een groep vrienden vanaf zijn 14e. Het is dan altijd samen uit samen thuis.

Twijfels

Ik weet natuurlijk wel dat ik ze ooit zal moeten loslaten en wanneer ze 18 zal zijn (volgend jaar dus al),kan ik het haar in principe niet meer verbieden.Maar dat wil niet zeggen dat je hen toch probeert te behoeden voor de eventuele gevaren die er kunnen opduiken.Ook dan zal ik haar aanraden om met een groepje vrienden te gaan en niet onder hun tweetjes en ook dan zal ik willen weten hoe ze gaat thuis geraken.Bezorgt zijn om je kind stopt plots niet wanneer ze meerderjarig zijn geworden.
Ze gaat dit jaar ook voor het eerst op reis naar't buitenland met drie vriendinnen,maar...het is onder begeleiding toch wel.Het is een georganiseerde reis met nog meerdere jongeren tussen 15-17 jaar én de mensen die hen begeleiden hebben ervaring hiermee.Er is dan wel altijd iemand in de buurt waar ze kunnen op terug vallen moest er iets fout lopen en dat geeft een gerust gevoel.
Maar twee jonge meisjes van net 17 's nachts zo ver alleen op stap laten gaan,neen,daar pas ik echt wel voor.
Mijn man vindt het ook geen optie om hen zelf te brengen en halen,net omdat het zover is (bijna aan de andere kant van't land),omdat er korter bij in de buurt eerdaags meerdere festivals zijn.

Leeftijd

Mijn dochter zei dat festivals vaak boven de 18 zijn. Ik kan het niet goed vinden bij een aantal, maar bij het Indian Summer Festival, hier ter plaatse, is het 18 jaar en ouder. Het is dus wel iets om uit te zoeken.

Anne

Ik vroeg of je wilt vertellen om welk festival het gaat. Ik denk niet dat we gelijk weten wie je bent als je dat noemt. Mag ik weten waar om het gaat? Als we dat weten, kunnen we misschien wat gerichter meedenken.

Loslaten

Ik snap heel goed dat het een eng idee is hoor. Maar ik zou je toch willen adviseren om bij jezelf na te gaan waar je nu precies bang voor bent. Bezorgdheid hoort bij het ouderschap, loslaten ook. Hoe moeilijk het ook is.
Je dochter is bijna 17 en heel verstandig, zo zeg je. Waarschijnlijk heeft ze dan goed nagedacht over de manier waarop ze thuis komt. Bespreek dit met haar en ga na waar de eventuele valkuilen kunnen zitten. Als het allemaal goed in elkaar zit dan zou ik haar het vertrouwen schenken.
Natuurlijk wil je haar behoeden voor allerlei onheil, maar de vraag is wat hiervoor de beste manier is. Door haar thuis te houden en te beschermen? Of door toch stapje voor stapje los te laten?
Zelf ging ik op mijn 17e op vakantie naar Zuid-Frankrijk met een vriendin. Gewoon met de trein. Mijn dochter van nu 17 ging vorig jaar een paar dagen naar de zwarte cross met een vriendengroep... Dus je ziet, het kan nog veel erger Mijn ouders zullen zich ongetwijfeld heel veel zorgen hebben gemaakt om mij. Ik in elk geval wel om mijn dochter. Ik ben heel blij dat mijn ouders mij destijds het vertrouwen hebben gegeven en me hebben laten gaan.
n@nny

Wel

Mijn dochter heeft vanaf haar 15e die festivals ook altijd afgelopen met een paar vriendinnen. Laatste festvival(17 jr)was een drie daags en zijn met drie meiden daar blijven slapen. Wij hebben er altijd op vertrouwd dat het goed ging en dat ze zich konden redden "in geval van".

Meestal kwamen ze met de laatste trein terug en haalden we ze van het station, de bus reed dan niet meer. Eens zijn we ook meegegaan omdat ze toen iets had de volgende dag en het met de auto nu eenmaal sneller gaat zodat ze weer eerder in bed lag. Man en ik zijn toen uit gaan eten

Ik vind het ook wel spannend

maar ik laat haar wel gaan. Mijn dochter is 16,5 en gaat meestal met vrienden en vriendinnen naar dit soort dingen. Dat scheelt.
Komende zomer gaan ze met 5 jongens en 5 meiden naar Terschelling. Ik vind het niet echt geweldig. Maar aan de andere kant: mijn man heeft zich vroeger ook vreselijk vermaakt met veel drank en vrienden op Terschelling.
Mijn moeder werkte vroeger erg op mijn gemoed als ik zulke plannen had. Dat ze niet zou kunnen slapen, dat ze zich veel zorgen maakte enzz. Ik had daardoor al bijna geen zin meer. Dit wil ik bij mijn dochter absoluut niet overbrengen. Ik ben ongerust, slaapt niet geweldig als ze op stap is, maar dat is MIJN probleem. Ik laat het haar zo weinig mogelijk merken.

Behoeden

"Maar dat wil niet zeggen dat je hen toch probeert te behoeden voor de eventuele gevaren die er kunnen opduiken."
Het valt mij op dat je een nachtelijke treinreis gevaarlijker inschat dan een buitenland-vakantie. Vanwege de begeleiding? Mijn zoon (toen net 15) was vorig jaar op taalreis in het buitenland. Keurig begeleid, veel ervaring etc. Maar herinner je je nog je eigen buitenlandreis van de middelbare school? Ik wel. En toch stond ik na die taalreis toch wel even met mijn oren te klapperen toen zoon vertelde wat er zoal gebeurde in de nachtelijke uurtjes. Denk maar niet dat de jeugd 24 uur per dag in de gaten gehouden wordt zoals je dat als ouder misschien zou willen doen. Ik kan mij niet meer zo druk maken om een bus of treinreis in de kleine uurtjes
Je kunt je kind niet behoeden voor gevaren (dat gevaar is over een jaar trouwens niet groter of kleiner dan nu), maar wel zorgen dat je kind oplossingsgericht is of wordt. Problemen zijn er nu eenmaal altijd en overal. Als jullie als ouder er niet bij zijn, zal ze die zelf moeten oplossen. Heb je vertrouwen dat ze dat kan? Bij een festival en tijdens een vakantie?

Weet het wel...

....maar toch heb ik hier een slecht gevoel bij,weet niet goed hoe het komt.Meestal als ik me zo voel zit er wel iets niet juist,net daarom dat ik twijfel.Misschien gaat het om haar 'nieuwe' vriendin?Dat meisje zit bij haar in de klas en de laatste weken trekt ze met haar nogal vaak op,maar hoe komt het dat ik het niet helemaal vertrouw?Haar andere vriendinnen (ook degene die mee op vakantie gaan)ken ik persoonlijk goed,ook de ouders.Van dit meisje weet ik bitter weinig,enkel dat ze als ik het zo hoor,niet op haar mondje is gevallen en haar studies een beetje verwaarloost,maar volgens men dochter is dit nu eens een geweldige vriendin met wie ze kan praten enz...
Ik gun het haar natuurlijk en probeer er niet teveel opmerkingen over te maken,maar toch...misschien is het het feit dat ik haar niet ken,dat me net tegenhoudt om dochter zomaar met haar op stap te laten gaan.Zou haar eerst wat beter willen leren kennen.
Ik weet niet meer om welk festival het gaat,dochter heeft het wel vernoemd hoor.
Toch...ik heb besloten om hen niet onder hun tweetjes te laten gaan.Mijn man ziet dit al helemaal niet zitten.

Maar waarom...

Leer je dit meisje niet kennen dan? Nodig haar via dochter uit voor het eten, of laat ze bij jullie slapen als ze gaan stappen, zit je later samen aan een (laat) ontbijt.
Onbekend maakt onbemind, maar ik denk dat het niet helemaal eerlijk is om deze nieuwe vriendin bij voorbaat al af te wijzen alleen omdat jij er een 'vreemd gevoel' bij hebt.
Ook dat is een kwestie van vertrouwen. Je moet vertrouwen hebben in je dochters keuze van vriendinnen.
Je klinkt ook een beetje boos...Alsof het je tegenvalt van je dochter dat ze zo'n 'type' heeft gekozen om mee op te trekken. Een grote mond en verwaarloost schoolwerk wil niet zeggen dat dit geen toffe meid is. Misschien zit er wel een hele goede reden achter, iets waar jij niets van afweet en je dochter wel. Iets waar je best begrip voor zou kunnen hebben. Mits je haar leert kennen!
Ik denk ook dat dat de enige optie is...Als jullie je hiertegen blijven verzetten, ook op de langere termijn heb je ook nog kans dat je alleen maar vervreemd van je dochter.
Dat risico zou ik op deze leeftijd van dochter liever niet nemen.
groeten albana

Trein

Mijn dochter van net 17 zou zeker mogen gaan. Ik zou de treinreis terug het minst prettig vinden. Niet het eerste stuk, want dan zitten er waarschijnlijk heel veel festivalgangers in de trein, maar als er overgestapt moet worden, of voorzien wordt dat het erg stil wordt in de trein, dan zou ik ze daar op gaan halen. Zo vaak gebeurt zoiets niet tenslotte.
Mijn dochter drinkt overigens bijna niet, dat kan ook een factor zijn om mee te wegen.

Anne

Ik kan me voorstellen dat je het met deze vriendin niet goed ziet zitten. Sowieso vind ik twee wel heel weinig voor zo'n onderneming; vooral als ze het niet gewend zijn. In mijn geval zou ik een oudere broer meesturen maar als die niet voorradig is dan zou ik zeggen dat ze een groepje moet zien te krijgen met wie ze samen kan gaan. Heeft ook gevaren want in een groepje doen ze soms eerder dingen die ze anders niet doen. Ik zou haar dus alleen laten gaan als ze samen met iemand gaat die je betrouwbaar vindt en goed kent. Deze vriendin ken je nog niet goed dus prima als die meegaat maar daarnaast ook nog iemand die je wel goed kent.

Sowieso niet drinken natuurlijk en verder vervoer van te voren regelen.

Onder die voorwaarden zouden ze hier mogen gaan maar ik zou haar niet alleen met een vriendin die je niet goed kent naar de andere kant van het land laten reizen. Zeker gezien dit de eerste keer is. Ik kan me voorstellen dat je bij een ervaren festivalganger die heeft laten zien zich prima te redden je anders redeneert.

Maar ze is 17...

Wat doe je dan als ze 18 is? Of als ze bijvoorbeeld besluit om op kamers te gaan? Dan zul je de vrienden en vriendinnen die ze daar maakt toch ook nauwelijks te zien krijgen?
Ze is bijna volwassen, ik zou haar laten gaan, en vertrouwen op haar zelfstandigheid, verantwoordelijkheidsgevoel en mensenkennis.

Maylise

Jij: liever niet met z'n tweeen (ik zou een broer of neef meesturen en ze aanmoedigen om wat extra vrienden mee te vragen)
Ik hoop niet dat ik iets zeg wat verkeerd overkomt, maar is dit niet heel erg 'moslim' om het zo op te lossen? Ik geloof niet dat het gemiddelde Nederlandse of Belgische meisje haar neef of broer op haar lip wil hebben tijdens zo'n festival, tenzij ze dezelfde smaak hebben en het zelf heel erg leuk vinden om samen te gaan. Maar niet als 'oppas'.

Oh ja

aanmoedigen om meer vrienden mee te nemen kan natuurlijk nooit kwaad.

Groepjes

Naar festivals en zeker die veder weg zijn gaat oudste ook altijd in een 'groep'. Niet altijd haar 'vaste groep vriendinnen', juist meestal bij toeval samengestelde groepen.
Dat is praktischer én gezelliger én veiliger.
Meestal heeft ze 1 vriendin waarmee ze gaat (of vriend) of 2. Dan horen ze ergens als het een maandje voor het festival is dat die en die ook gaan en via face-book of via via wordt er contact gezocht en op het laatst wordt er een 'groeps-app' gemaakt om dingen als vertrektijden enzo door te geven.
Als het dichter bij huis is wordt er vaak afgesproken op het festivalterrein en ontmoeten ze elkaar daar. Met mobieltjes is dat tegenwoordig een fluitje van een cent.
Ik vind ook de leeftijd van 17 en niet naar zoiets toe mogen onvoorstelbaar en dat ze daar ook nog mee accoord gaat blijkbaar. Het doet me een beetje denken aan ouders die hun 11 jarige nog niet los/alleen durven te laten fietsen. En het jaar erna moeten ze alleen naar v.o.
groeten albana

Afspraken

Ik wil mijn dochter best wel loslaten,maar ik denk en hoop althans,dat elke ouder toch wil weten of zijn kind veilig thuis komt,niet soms?
Het is dan toch niet zo vreemd dat je ze niet laat gaan als ze geen duidelijke plannen of afspraken hebben.En er is hier trouwens gezegd geweest dat ze mag gaan,maar dat ze dan ervoor moesten zorgen dat ze in groep gingen,maar zoals ik nu meen te begrijpen,lijken ze daar niet zo'n zin in te hebben.Er hoeft 'grote' geen broer of zus mee te gaan om voor oppas te spelen,dat begrijp ik zelf ook wel dat ze dit niet leuk gaan vinden,maar zich volwassen gedragen wil ook zeggen,dat ze zichzelf leren beschermen,weten waar ze aan beginnen en niet zomaar roekeloos naar één of ander festival trekken,zonder te weten of ze thuis gaan geraken en vermits dochter er nu niet veel meer over zegt,meen ik te verstaan dat ze dàt ook niet echt weten.Meestal als dochter weg gaat (fuif enzo...)wordt er afgesproken onder de ouders onderling wie ze brengt en wie ze weer gaat oppikken.We wonen hier op het platteland,waar weinig openbaar vervoer is of ze moeten al een eindje fietsen en tijdens de weekends zijn er zowiezo al helemaal gaan bussen die nog zo laat rijden.
Ik had dochter gezegd dat wanneer ze duidelijk kon voorleggen hoe ze er zou geraken en weer veilig terug thuis,we het nog zouden bekijken.Maar net omdat het een héél eindje rijden is denk ik dat ook de ouders van dat meisje het niet zien zitten om te brengen of oppikken,want daar wordt dus geen woord over gerept.Waarom zouden wij dit dan wel moeten doen?
Er zijn de eerstvolgende maanden heel wat muziekfestivals hier in de buurt.Heb ik geen probleem mee,is vlak bij de deur en voor iedereen makkelijker om ter plaatse te geraken.
Het is echt niet zo raar dat er nog ouders zijn die ik ken,en waar dat de dochters zelfs al een paar jaren ouder zijn dan die van mij,die hun kind zomaar niet met één vriendin naar een festival laten trekken.Meestal doen ze dit altijd in groep.

Kaaskopje

Ja,daar zeg je wat... dat weet ik eigenlijk niet. Ik vind het altijd en geruststelling als ik weet dat ze niet alleen zijn.

Mijn oudste kinderen zijn de oudsten in de nabije familie dus ik had nooit oudere kinderen om mee te sturen. Wel zei ik heel vaak dat iets alleen mocht als ze samen gingen. Dan wist ik in elk geval zeker dat ze niet alleen waren als er problemen kwamen.

Nu we ook oudere kinderen heb vinden we het heel fijn dat we iemand mee kunnen sturen.
Het is misschien niet nodig maar het is wel een gerustelling voor ons.
Natuurlijk niet altijd maar zeker bij spannende nachtelijke plannen laten we ze liever niet alleen gaan. Als ze dat niet willen dan gaan ze maar niet. Ze hebben nou eenmaal soms plannen die ik op het randje van het toelaatbare vindt en dan mag het op deze manier wel.

Anne's dochter wil in dit geval samen met een onbekende vriendin gaan en dan zou ik het toch wel heel prettig vinden als er iemand bij is waar ik van op aan kan en die ze uit de problemen kan houden.

Natuurlijk is Anne's dochter al 17 maar ze heeft nog nooit eerder zoiets ondernomen en dan nog... helemaal naar de andere kant van het land in het holst van de nacht in haar eentje dat zou ik echt niet zien zitten.

Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan of dit een niet Nederlandse oplossing is. Het is natuurlijk praktisch ook niet altijd mogelijk. Vandaar dus het alternatief om in elk geval ook een vriend(in) mee te laten gaan die je wel kent en waar je vertrouwen in heb.

Maar misschien is het inderdaad iets wat niet iedereen zou doen; ook als ze de beschikking hebben over mensen om mee te sturen.

Anne

Ik kan me wel voorstellen dat je het prettig vindt als er een soort plan is. Zo begin 17 jaar is het ook nog een beetje spannend of het allemaal goed gaat, dus ik snap je voorzichtige houding beslist. En toch zeg ik dat dit de leeftijd is waarop het erbij gaat horen dat ze door te doen moeten leren. In Nederland is de tienertoer terug van weggeweest. Daarmee kunnen jongeren tussen de 12 en 18 jaar een aantal dagen door Nederland reizen met de trein. Helemaal leuk natuurlijk. Voor ouders met kinderen van 12 jaar is zo'n tienertoer misschien net zo zenuwslopend als het festivalavontuur van jouw 16/17 jarige dochter voor jou. Het is nieuw, maar niet persé gevaarlijk. Laat je dochter dus uitzoeken hoe ze het zo veilig mogelijk kan organiseren. Met z'n tweeën gaan is niet automatisch gevaarlijker dan met een groep.

Ik zit te denken... is er niet de een of andere mogelijkheid dat ze ergens kunnen slapen? Een jeugdherberg of zo? Of bij het meisje waarmee ze wil gaan? Dan hoeft ze in ieder geval niet middenin de nacht alleen naar huis te fietsen.

Maylise

Voor mijn dochters zou het niet altijd gewerkt hebben als de oudste met de jongste mee had gemoeten. Uit vrije wil, prima, maar niet in opdracht van ons. Ze zijn ook heel anders qua karakter, muzieksmaak en uitgaan. Maar helemaal in het begin is de jongste wel eens meegenomen door de oudste, toen was de jongste 15 en tóen vond ik dat ook wel een veilig idee. Maar ja, 2 jaar later ging jongste dus met een vriendin op vakantie. Met z'n tweeën in een appartementje. Helemaal zelf geregeld, geboekt en betaald. Af en toe weet je gewoon niet wat je meemaakt en hoe je als ouder bij moet schakelen om ze bij te houden Mijn oudste, net 22 jaar, lijkt nu af te stevenen op een verhuizing naar een andere stad en eerlijk is eerlijk, al mijn spieren zeggen 'nee, nu nog niet!' Maar het is tijd dat ze gaat, het hoort erbij.

Maar dan toch positiever

Als hier met 'vage ideeën' gekomen wordt in de geest van ik wil met een vriendin naar dat en dat festival (ver weg dus)...Wil ik ook dat er een beetje een plan komt en afspraken. Slapen ze daar, hoe komen ze terug, hoe gaan ze en met wie?
Maar wij benaderen het positiever.
We zeggen dus niet : "Nee, we kennen dat meisje niet en je hebt geen goed plan...en kom maar terug als je het beter geregeld hebt dan denken we er nog 's over na."
We zeggen: "Nou prima, moet je doen! Maar ik wil wel dat je een goed plan hebt m.b.t. vervoer en er ook wat bekenden meeneemt, dus niet met z'n tweeën want dat vinden wij niet veilig."
Dat eerste geeft haar ook weinig mogelijkheden om het alsnog te regelen. Want straks regelt ze het, maakt afspraken en vinden jullie het alsnog niet goed genoeg en mag het alsnog niet en heeft ze boze bekenden/vrienden die al wel enigzins op haar rekenen.
Het tweede geeft haar ook de mogelijkheid om het werkelijk goed te regelen, misschien net niet helemaal naar je zin, maar je kan dan ook een beetje meedenken en evt. wat aanvullende hulp aanbieden (b.v. ophalen ergens bij station, als eindbestemming niet bereikbaar meer is).
Dat positief benaderen en meedenken kan ook je vertrouwen versterken in je dochter (en die onbekende vriendin) en de verbondenheid. Je kan meebeleven hoé ze het regelen en zo leer je ook soms nog weer meer vage bekenden kennen en dat geeft toch een wat prettiger gevoel bij 'loslaten', dat je een 'beeld' hebt met wie ze gaan. En soms kan je waardevolle aanvullende tips of informatie geven of je diensten aanbieden waar ze helemaal blij van worden en alleen maar van leren in hun zelfstandigheid.
Hier zegt oudste ook wel eens: "Ben je nu tevreden? Is het naar jouw zin goed geregeld?" Natuurlijk alleen maar als ze héél zeker weet dát het goed geregeld is...
Eind zomer vorig jaar is oudste met oudklasgenoten meegereden, waarvan ze 'vaag gehoord' had in het uitgaanscircuit dat die ook naar dat festival zouden gaan waarvan zij en vriendin ook kaarten hadden (gewonnen nog wel). Met die oudklasgenoten had ze al jaren geen contact gehad, die studeren, zijn uit huis etc. Maar omdat ik nog ergens een oude telefoonlijst ergens had liggen van ooit de basisschool kon ze die ouders bellen en zo om de mobiele tel.nummers vragen en zo direct contact leggen. Wel 30 keer heeft ze mij gevraagd of het niet gek was dat ze die ouders belde en of die ouders nog wel zouden weten wie ze was...'Nee natuurlijk is dat niet gek en natuurlijk weten ze dat nog wel, doe het nu maar...'
Het bleek geen slecht plan want ze hadden nog plek over in de auto en gingen ook nog retour naar onze woonplaats. Dus terugweg geregeld.Voor de oudklasgenoten ook een verlaging van de autokosten. En het was ook nog 's erg leuk om elkaar weer te zien en samen op te trekken, van beide kanten. En wij gerustgesteld want hoewel we al járen verder zijn geeft het toch een beetje gerust gevoel dat je die oudklasgenoten enigzins kent(of kende...?)
groeten albana