Wanneer is grens gebruik/verslaving mobiele telefoon bereikt?

wat ik zou doen

Je bent al op de goede weg, ik zou met haar afspreken dat die telefoon ook niet mee de badkamer ingaat, blijkbaar kan ze het niet laten om niet te kijken. Ik herken het, zodra ik een appje krijg 'moet' ik ook kijken, alleen ik ben geen puber maar 47 en ik word dus over het algemeen maar 10 keer per dag geappt...zij waarschijnlijk 10 keer in 10 minuten, tja dan kan je dus niet de hele tijd kijken, want dan komt er niets uit je handen.
Wat betreft haar toekomst...ze heeft toch verder geen andere keuze, of werken, of doorleren. Thuiszitten en niets doen is de optie niet. Ze kan een jaartje gaan werken (op je werk mag je de hele dag niet op je mobiel, dus dan leert ze het snel af en realiseert ze zich misschien dat nog even verder studeren een betere optie is)
Wellicht heeft ze een nog strengere optie nodig omdat ze zichzelf niet beheersen kan? Wat vindt ze zelf van haar mobiel gebruik?

Tijd voor een goed gesprek

lijkt mij.

Wat zijn de verantwoordelijkheden die zij van jullie krijgt die bij haar mobiele telefoon horen: dat school er niet onder lijdt. School lijdt er onder, dus telefoon wordt aan banden gelegd. Het klinkt heel simpel en dat kan het ook zijn.

In mijn ogen is het handig om een gesprek met haar te hebben over het feit dat zij in jullie ogen nu oud genoeg is om zelf de verantwoordelijkheid te nemen dat haar school op geen enkele manier in het gedrang komt van haar telefoon gebruik. Dus opdrachten moeten op tijd af zijn, ze moet op tijd op school komen enz. Als dit niet lukt doordat ze continue met haar telefoon bezig is, dan komt er een restrictie op telefoon gebruik. Bijvoorbeeld: elke dag een uur. Als dat goed gaat, dan kan het misschien wel uitgebreid worden.

Het is zoeken naar een balans van wat je kind aan en wat niet aan kan. Als ik zo lees zal het niet makkelijk worden. Je zult als ouder zijnde behoorlijk stevig in je schoenen moeten staan, zeker als het werkelijk een verslaving is. Een andere mogelijkheid is om het als een verslaving aan te pakken en dan is de eerste stap in mijn ogen: naar de huisarts.

Heel veel sterkte!

Opleiding

Mijn dochter zit niet zo vastgeplakt aan haar telefoon maar weet ook niet wat zij wil voor vervolgopleiding. Volgens mij moet je dat loskoppelen van haar telefoongebruik.

Had het er met mijn dochter over

Mijn dochter is 21 en dus geen 16 meer, maar ze herkent het wel. Ze geeft ook aan dat het best moeilijk is, om niet de hele tijd op je mobiel te zitten. Ze heeft een iPhone en heeft deze zo ingesteld dat ze overdag geen berichten kan zien, je kan dat zo instellen. Geen geluid en je ziet ook niets oplichten, dit geeft haar wat rust, want anders blijft ze door de telefoon afgeleid, ze kijkt wel regelmatig, maar dan wanneer het háár uitkomt, dus niet tijdens het eten of als ze gezellig met vriendinnen is, dan blijft de telefoon in haar zak. Ze heeft ingesteld dat je het wel hoort wanneer iemand belt, maar wat ze ook nog zou kunnen instellen is, is dat wanneer iemand twee keer belt binnen 5 minuten dat ie dan de tweede keer wel overgaat. Dit even om uit te leggen dat je misschien wel wat aanpassingen kan doen waardoor ze misschien beter met haar telefoon om kan gaan. Zelf gaf ze ook aan, net als denker, dat het niet weten wat je wilt met je studie er los van staat.
En hoe is het nu verder gegaan? Ze neemt nu geen mobiel meer mee de badkamer in?
Hoe lastig ook die strijd, ik denk dat je met je man toch een front moet vormen en ( klinkt heel kinderachtig) extra regels moet instellen voor het telefoon gebruik. Ze laat duidelijk zien dat ze nog niet volwassen genoeg is om het zelf te reguleren.

Goed bezig!

Ik ben het eens met de adviezen die hier gegeven worden.
Bepaal de grenzen, in haar belang.

Nou

Zelf zou ik er voor kiezen om wat meer aandacht te besteden aan de reden(en) die ze kan hebben om zich zo af te sluiten en haar kop in het zand te steken met haar mobiel. Het is ook een moeilijke tijd. Wie weet er nou hoe het verder gaat, dat kan de zaak nogal blokkeren en hoe kom je daaruit. Daar zou ik het gesprek over aangaan, met haar maar mogelijk ook met haar mentor.
In plaats van de strijd aan te gaan over de telefoon, daar gaat het niet om.

Keuzestress

Je zou jezelf er ook eens in kunnen verdiepen om het gesprek met je dochter beter aan te gaan.
Ook zou ik een minder dan fulltime baan niet per se afwijzen. Dan kan ze daarnaast altijd nog zich verder ontwikkelen met hobbies, cursussen of het oriënteren op een vervolgstudie. Het leven is nog lang genoeg en je doet het zo goed mogelijk zoals je het kunt en je werpt niet teveel blokkades op.

Dit is al een oude topic, maar voor mij nu heel actueel. Mijn dochter is 13 en al is het nog niet zo extreem als hier beschreven, het gaat die kant wel op. Net als bij al haar vriendinnen overigens. Ik ben heel erg benieuwd wat je uiteindelijk hebt gedaan en hoe het nu is. Zou je dat willen vertellen?

DonnaMay schreef op 25-01-2017 om 13:53:

Hallo allemaal,

Er staat al veel geschreven over hoe vergroeid tieners/pubers kunnen zijn met hun telefoon. De ene ouder vindt dit best (of doet dit zelf ook) de ander ergert zich groen en geel. Ik hoor toch wel regelmatig bij de 2e groep en vraag graag jullie mening over het volgende:

Ik heb 2 dochters van 14 en 16. Die van 14 heeft een sociaal ingevuld leven, altijd zaken op orde, hard studeren etc. Zij gebruikt haar mobiele telefoon vaak, maar komt niet in de problemen en legt hem ook rustig uren of dagdeel weg.

Bij dochter van 16 hebben we het idee dat het verkeerd gaat. Er is serieus, objectief, geen moment op de dag dat ze haar telefoon niet in haar handen of bij zich heeft. Als ze naar haar sport gaat zit ze er vaak op, thuis continu, uit continu, op school erg veel. We denken dat het verkeerd gaat, omdat ze haar zaken niet meer op orde heeft. Ze vergeet alles, ze komt te laat doordat ze te lang op haar telefoon zit, examenopdrachten voor school redt ze maar net op tijd of te laat of ze gooit er met haar pet naar en verandert haar onderwerp omdat ze in tijdnood komt, alleen maar door het mobiele telefoongebruik. Haar zelfverzorging is ook regelmatig een punt van discussie, ook de tijd in de badkamer wordt voor een groot deel gebruikt om op haar telefoon te kijken.

Ze gebruikt haar telefoon om te appen, en continu de instagram, snapchat en youtube filmpjes te refreshen. Terwijl ze 'smorgens zich moet haasten om op tijd bij haar tentamen te zijn, gebruikt ze deze kostbare tijd om te appen met iemand die ze eigenlijk helemaal niet aardig vindt. Wanneer we haar een enkele keer bellen, neemt ze 9 van de 10 keer niet op omdat ze hem 'op stil had staan'. Ook haar buitenlandse vriend heeft haar bijna nonstop online.

De mobiel mag hier niet aan tafel gebruikt worden en moet beneden blijven als er huiswerk wordt gemaakt. Dat is een absolute regel bij ons.

Wat is jullie mening hierover?
Groetjes,
DonnaMay

zodra het haar belemmert bij buitenactiviteiten zoals sport of school ben ik het ermee eens dat ze verslaafd eraan is, dat ze veel op de telefoon zit tot daar aan toe maar als dit buiten ook nog het geval is... dat zou ik wel vervelend vinden.

buiten zou je genoeg moeten hebben aan de activiteiten en je daarmee bezig moeten houden, als ze dus dan ook op haar telefoon zit betekend dat ze voor de buitenwereld niet echt bereikbaar is en alleen met haar tel bezig is.

zo kan ze dus ook niet meer genieten van wat je om je heen ziet en gewoon het buiten zijn.

ik zie helaas ook veel om me heen dat het voor de pubers een drang word om persee te kijken op de telefoon en niks te missen... (want dan loop je zogenaamd achter) erg jammer vind ik dat.

DonnaMay schreef op 25-01-2017 om 14:29:

Jasmijn

Dank je wel voor je reactie Jasmijn,

Ik denk ook dat er strengere opties nodig zijn, er zijn heel vaak discussies. Wanneer ze ergens te laat komt, of iets niet doet omdat ze op haar telefoon heeft gezeten, moet ze hem inmiddels inleveren. We zeggen haar dan dat dat haar eigen keuze is: als ze normaal en goed functioneert in het dagelijks leven, hoeven wij haar telefoon ook niet in te nemen. En school is nu eenmaal een prioriteit.

In de badkamer heeft ze haar telefoon omdat ze muziek opzet. Dat is haar excuus. Maar ondertussen gebruikt ze hem continu, alleen niet als ze onder de douche staat. Gelukkig is haar mobiel niet waterdicht . Ik denk dat ik nu gelijk eens de mp3 speler ga opdiepen uit de la. Als het alleen om muziek gaat kan het daar tenslotte ook op.

Als ze gaat werken kan ze haar telefoon inderdaad niet continu bij zich hebben en erop kijken...Dat is geen slecht idee...

Zelf zegt ze dat we niet zo moeilijk moeten doen, en allerlei puberuitspraken als ze haar telefoon toch mee naar boven sneakt, terwijl ze een examenopdracht moet maken (creatief) en dan bijv. zegt dat ze niet wist dat dat ook valt onder huiswerk. Dat soort dingen. De schuld ligt altijd bij een ander of iets anders. Nooit bij haar. Echt heel vermoeiend... Ze weet echter wél dat ze leuker/beter/vrolijker functioneert zonder die mobiel...als we haar de voorbeelden geven. Maar die kan ik ook niet 10x per dag geven .

jullie hebben al goede stappen ondernomen vind ik👍

Ja hoor, ik zie nu dat dit een oud topic is😅

Ik volg 'graag' deze topic. Helaas. Dochter van 16 zit ook vastgeplakt aan dat ding. Vooral het 'moeten' begroeten vind ik zorgwekkend. "Ik moet reageren, anders..." "Als ik niet reageer, skipt ie mij." Ze is nu zo ver dat ze een sombere indruk maakt. Ik zit er zelfs aan te denken om er een parent account op te zetten, maar hoe draai je iets terug dat al meer dan een paar jaar de vrije loop heeft gekregen. Is dat haalbaar? 
Hebben jullie nog andere tips?