
scrappertje
26-07-2011 om 08:01
Wat te doen tegen dit gedrag?
Het is weer een tijdje goed gegaan met mijn dochter van 15 maar nu is het gedrag van mijn dochter weer verschrikkelijk. Op school is het nu zo erg dat ze een paar nivo's naar beneden is gemoeten. En niet omdat ze het niet kan maar niet wil. (Zijn de woorden van haar mentor) En ik weet ook dat hij gelijk heeft. Ik ben gescheiden al 9 jaar, dochter heeft eerst bij mij gewoond maar woont sinds vorig jaar bij haar vader.Toen ze bij mij woonde had haar mentor gezegd dat ze een hoger nivo kon , met haar overlegd en dat wilde ze wel. Toen is ze bij mijn ex gaan wonen en nu is ze dus 2 stappen lager gemoeten. Niet dat ik mijn ex daarop aan wil vallen maar hij werkt fulltime, is savonds ook een paar avonden weg door de week, in het weekend is hij dj dus hij heeft niet veel controle over haar, dus hij doet het niet bewust. Omdat het zo slecht gaat op school zijn we vorige week bij elkaar gekomen, ik had al 9 jaar geen contakt met hem gehad. Goede afspraken gemaakt, DACHT IK! Omdat wij elkaar niet spraken loog mijn dochter van alles bij elkaar, tegen hem en mij. Dat is dus afgelopen nu dacht ik omdat we goede afspraken hadden gemaakt. Dus niet..als het haar te moeilijk word vluchte ze altijd naar papa, maar dat zou hij nu niet meer toelaten zei hij. Nu wil het zo zijn dat ik nu 3 weken vakantie heb, en ze zou 3 weken bij mij zijn. Aangezien we al 2 weken rotweer hebben, we bleven in Nederland, had ik gezegd als het nu goed weer is zijn we gelijk weg. Nu is ze zaterdag naar papa gegaan en daar is ze nu nog, hij is gewoon werken dus vrij bal...Als ik haar sms of bel geen reactie ook hij smst en belt niet terug. Kortom hoe moet ik hier mee omgaan? Want we hadden goede afspraken gemaakt en nu houd hij zijn hand boven haar hoofd. Ik wilde nog leuke dingen doen in de vakantie maar ik zie of hoor haar niet. Moet ik maar alleen leuke dingen gaan doen?

scrappertje
26-07-2011 om 09:43
Van alletwee
Het gedrag van alletwee, want ik vind dat je 1 lijn moet trekken als ouders zijnde en nu houd hij haar alleen zijn hand boven haar hoofd.

koentje
26-07-2011 om 10:46
Als
zij echt niet wil en haar vader het ook al niet stimuleert, dan begin jij niets in je eentje. Natuurlijk is het stom van haar vader dat hij jou niet steunt. Maar je bent niet voor niets van hem gescheiden en als er geen betere samenwerking in zit ... tja, dan is dat maar zo.
Als ik jou was zou ik lekker proberen te ontspannen en het naast je neer proberen te leggen. Het is haar leven, ooit komt ze zichzelf wel tegen.
Laat los!

scrappertje
26-07-2011 om 15:48
Ja dat ga ik proberen
Ja dat ga ik ook proberen want anders hou ik het niet vol, ze blijft keer op keer dit gedrag vertonen. Vind het alleen heel erg dat ik haar steeds verder af zie glijden en ik kan er niks tegen doen...Kon ik maar met mijn vingers knippen en dat het een aantal jaren verder was!

scrappertje
27-07-2011 om 10:58
Hoe te reageren?
Mijn dochter zal een dezer dagen moeten komen want hier liggen de meeste kleren omdat ze dus 3 weken hier zou zijn. Maar de ene zegt ik zou haar negeren met haar gedrag en de ander zegt ik trok ze aan haar haren naar binnen..Ik ben zo boos op haar dus mijn gevoel zegt dat ik haar echt alles wil zeggen dat me dwars zit, maar misschien werkt dit averechts?

sus-anne
27-07-2011 om 15:20
Gewoon
gewoon vriendelijk benaderen,vragen hoe het met haar gaat,dat je haar gemist hebt.
en als jullie samen wat drinken zou ik haar uitleggen dat je deze situatie heel vervelend vindt( en ook waarom) en ook vragen hoe zij het ervaart.
niet vijandig,gewoon een moeder dochter gesprek.
met boos worden bereik je alleen maar meer afstand.
en ik zou haar ook vragen of ze iets leuks met je wil gaan doen,een dagje winkelen of een avondje bioscoop.

scrappertje
27-07-2011 om 19:27
Werkt niet bij haar
Hoi Sus-anne,
dat werkt dus niet bij haar. heb dat al zo vaak geprobeerd, ook gezegd als ik hetzelfde bij jou doe hoe zou je dat dan vinden? Niet leuk zegt ze dan maar ze doet het steeds weer, keer op keer. Ze weet dat ik het heel vervelend vind en dat ze me heel zeer doet met haar gedrag want ze ziet me vaak huilen als we onenigheid hebben. En iets leuks met haar doen kan ik niet opbrengen op het moment, ik ben constant bezig om met haar leuke dingen te doen, overal heen, het thuis gezellig maken, winkelen, maar ik krijg er niks voor terug want nu laat ze me gewoon stikken.

scrappertje
27-07-2011 om 19:50
Niet belonen
Ik bedoel eigenlijk te zeggen: ik ben altij bezig om het haar naar de zin te maken en zij heeft geen respect voor mij. Dan vind ik dat ik haar ook nog ga belonen als ik dan met zulk gedrag weer wat leuks ga doen.

sus-anne
27-07-2011 om 20:33
En toch
het is de enige manier om je dochter niet verder van je af te duwen.
hoe meer jij gaat mopperen,hoe minder het contact zal worden.
Aan jou de keus .
( overigens is het niet slim van je om te gaan huilen tegenover haar,dat is een stuk emotionele chantage)

scrappertje
27-07-2011 om 23:10
Huilen
Ik doe dat niet expres dat huilen...maar dat komt er dan uit daar kan ik toch niks aan doen?

Babette123
03-08-2011 om 10:17
Wat rot voor je
Zo voel je onmacht he? Zoals ik je verhaal lees, denk ik gelijk aan een vriendin van me. Soort gelijke situatie. Zij is nu zover dat ze met haar dochter een afspraak heeft gemaakt bij een maatschappelijk werkster. Op een of andere manier heeft haar dochter de scheiding niet verwerkt. (lijkt me bij jou dochter misschien wel zo, omdat het al jaren geleden is?) En anderzijds: bij haar vader mag ze ook meer als bij haar moeder. Haar vader bemoeit zich niet met haar school, haar gedrag ed. Haar dochter weet dat haar vader haar niet echt opvoedt, maar ze vindt de vrijheid natuurlijk fijn. Bovendien praat haar moeder vaak negatief over haar vader en dat is natuurlijk een punt dat mijn vriendin moet veranderen. Haar dochter wil dat niet altijd horen: het is en blijft uiteraard haar vader. Ongeacht wat hij doet of niet doet. De maatschappelijk werkster gaat eerst individuele gesprekken aan met haar dochter en eventueel later ook met de moeder.
Misschien sta je niet zo open voor maatschappelijk werk, maar het zou een optie kunnen zijn.
15 jaar is natuurlijk een puberleeftijd. Een leeftijd waarin je kind zich ontwikkelt, de hormonen door haar lijf gieren en dan ook nog eens moeten switchen tussen beide ouders. Haar gedrag en haar houding op school kunnen een teken zijn van haar onmacht.
Succes en sterkte ermee!