We lijken zo op elkaar

Mijn 16 jarige puber dochter heeft mij gisteren echt geraakt. Ze viel in de categorie moeilijke pubers. Ze rookt sinds haar 13de, heeft een piercing in haar bovenlip, ze heeft d'r haren zwart geverfd, de meeste communicatie liep via facebook, ze heeft een veelste oud vriendje waar mee ze al naar bed is geweest, kortom een standaard puber meid.
Maar gisteren heeft ze iets gedaan, waar ik haar levenslang dankbaar voor ben. Mijn ouders zijn in 1994 uit elkaar gegaan (ik was toen nog geen 16) en mijn moeder heeft het voogdij afgestaan en is toen met mijn stiefvader vertrokken naar Nieuw-Zeeland. Ze heeft toen heel veel dierbare dingen meegenomen, zoals foto's, videofilms, speelgoed en zelfs mijn dagboek. Ik was laaiend toen en alle contact tussen mij en mijn moeder is sindsdien verbroken. Ze schreef mij iedere keer wel een brief, maar ik maakte de envelop nooit open en verbrande de brief. Ik haatte haar, en hoopte dat een enge ziekte zou krijgen en een pijnlijke dood zou hebben. Toen ik 18 was werd ik verliefd op mijn man, hij was toen 28 en wilde voor zijn 30ste een kind, een jaar later was ik zwanger van mijn dochter. De opvoeding van haar is nooit echt eenvoudig geweest. Bijna 2 jaar geleden is ze overleden aan bot kanker en heeft zoals ik destijds "gewenst" had een heel zwaar ziekte bed gehad. Dit was een klap voormij. Ik besefte toen pas dat ik haar veelste zwaar behandeld had. Ze is begraven hier in Nederland, maar de uitvaart was erg gespannen, de familie van mijn moeder was alles behalve vriendelijk en er hing een gespannen sfeer. Mijn vader was niet eens welkom, dus waren we ook snel weg. Wat ik niet wist, is dat mijn dochter die toen al fanatiek achter de jongens aan zat, met een achterneefje (de zoon, van een zoon , van mijn tante, mijn moeders zus) contact gegevens uit aan wisselen waren. Achter mijn rug om heeft ze met de familie van mijn moeder gepraat of ze de foto's, video's enz. mocht hebben. Dat is haar ook gelukt. En ze heeft alles stiekem bewaard op haar kamer. Laat ik er bij zeggen dat mijn dochter erg handig is met computers en met name foto's en video's. De foto's waren namelijk het merendeel dia's, ze heeft deze allemaal ingescand eveneens als de videobeelden, ze had veel huisarrest in die tijd en heeft toen veel tijd achter haar computer door gebracht. Ze heeft het goed verborgen gehouden tot gisteravond. Allereerst had ze ons verrast met een diner dat ze zelf gekookt had (ik wist niet eens dat ze het kon, maar schijnbaar met internet kan iedereen het). Toen viel mij ook op dat ze haar piercing uit had gedaan. In de woonkamer begon ze heel zenuwachtig en onzeker te vertellen wat ze had gedaan en ze heeft mij getrakteerd op de foto's en video's van mijn kindertijd. In 1 woord schitterend, maar vooral ontroerend. Toen is mij ook opgevallen hoe veel wij op elkaar lijken, foto's van sinterklaasochtend toen ik 5 jaar was en toen nog een dikke pamper om de billen, we waren allebei heel laat uit de luiers, het blonde piekhaar dat we verfden in de pubertijd, luisterend naar harde muziek, ik grunge en zij metal. Het roken, enz. Ik was ook geen gemakkelijke puber, maar het mooiste cadeau dat ik van mijn dochter kan wensen heeft ze mij gisteren gegeven, liefde en respect. We hebben zitten lachen en huilen met elkaar 2 flessen rosé wijn en een doos tissues zijn er door heen gegaan. En ze heeft er zoveel werk aan gehad, maar als 1000 foto's en 10 video's heeft ze ingescand en bewerkt.
Ze is nu gaan werken, maar vanavond neem ik haar uit eten (eigenlijk heeft ze nog huisarrest van vorige week). Maar ik zou haar eigenlijk iets speciaals moeten geven, iets blijvend, ze houdt zelf niet van juwelen, maar het moet wel een betekenis hebben.