Zoon homo?
Zoon (14 jaar, ADHD) worstelt denk ik met zijn sexuele indentiteit, maar hij wil het niet toegeven.
Hij zit op een praktijkschool. Het is over het algemeen bekend dat hoe lager het schoolnivo, hoe minder tolerant kinderen vaak t.o. dit gegeven staan. Ik hoor hem zelf ook vaak met homo of mietje o.i.d. schelden en dat gebeurt op school ook. Het is dus sowieso heel moeilijk als je op deze school daarvoor uit zou moeten komen.
Hij vertelt over dingen die op school gebeuren, dingen waarin je duidelijk ziet dat hij speelt met de gedachte. Bijv. dat iemand tegen hem zegt;'Ben je soms homo of zo?' en hij dan 'ja'zegt...'is daar iets mis mee?'
Dan wordt er neerbuigend over homo's gedaan, vervolgens wordt er nog eens nagevraagd of hij homo is en dan roept hij iets stoers;'Wat denk je zelf' of zo.
Een vriend van hem wordt nogal eens door eens bepaalde jongen voor homo uitgescholden. Als deze zich erover beklaagd bij hem, dan zegt mijn zoon dus weer zoiets als;'Maar het maakt toch niet uit of je homo bent?" waarop zijn vriend hem dan inderdaad gelijk geeft maar erbij zegt dat hij dat nu eenmaal niet is. Het contact met deze vriend is zeer innig. Ze bellen heel veel ondanks dat ze elkaar op school zien.
Mijn zoon heeft een tijd verkering gehad met een meisje. Dat is nu uit. Maar ik hoorde toendertijd erover dat hij geen zin had om te tongzoenen en dat meisje daar erg op aandrong. Door dat verhaal is ook al eens op school genoemd dat hij homo zou zijn. De verkering maakte op mij ook sterk de indruk dat het voor de buitenkant was: geen echte liefde maar meer goed voor je zelfvertrouwen dat je verkering op school hebt.
Naast deze punten; geen seksuele interesse in meisje, innige vriendschap met beste vriend en uitproberen hoe gereagerd wordt op eventueel homo-zijn is er nog een ander punt. Hij gaat regelmatig op internet kijken op pornosites; maar uitsluitend op homosites. Dat doet hij als hij alleen thuis is dan struint hij deze sites af. Wij zien dat dan later in de geschiedenis. We praten er met hem over en laten hem weten dat wij het echt niet erg zouden vinden als hij homo zou zijn. Dat hij voor ons echt mag zijn wwie hij is en dat wij alleen willen dat hij gewoon gelukkig wordt; met een jongen of een meisje: dat maakt niet uit. Ik weet zeker dat hij daarook wel van overtuigd is, dat wij dat echt niet erg vinden; hij ziet ook in onze vriendenkring/familie homo en lesbiennes voorkomen.
Maar of zijn mateloze interesse in dit fenomeen komt ergens anders vandaan; of hij kan of wil niet toegeven dat hij ermee worstelt.
En ik vind het zo sneu voor hem. Hij heeft al zoveel tegen; hij heeft ADHD en een achterstand, hij zit al op een laag/kaliber-school waar zijn medeleerlingen niet bepaald tolerant zijn en nu dit er nog eens bij....
Hoe zou ik hem kunnen helpen?
Is al goed
Ik denk dat je het al goed doet. Je hebt al aangegeven dat het voor jullie geen probleem is. Ik denk dat je zoon er ook de ruimte voor nodig heeft om er zelf in zijn hoofd mee om te gaan. Ik kan me voorstellen dat je het ook sneu vind, het is wel een extra uitdaging erbij, maar wel een waar hij ook plezier in zijn leven mee kan vinden.
Houdt er rekening mee dat het voor je zoon ook een gegeven kan zijn waar hij niet dagelijks mee bezig is, het is gewoon zoals het is. En bovendien is het geen afgerond vakje. Iedereen ervaart het ook op zijn eigen manier. Kan zijn dat hij zichzelf gewoon als zichzelf ervaart, een persoon, en dat de sexuele belangstelling voor hetzelfde geslacht er gewoon bij komt.
Maar ook dat het niet absoluut is. Er zijn homosexuele mensen die op een gegeven moment een heterosexuele relatie hebben en zelfs kinderen. Uiteindelijk bepaal je zelf hoe je vorm geeft aan je leven. Je hoeft je niet vast te leggen op een moment, een fase.
Mijn zoon hield op een gegeven moment resoluut op met vegetarier zijn. Nou is dat natuurlijk wat anders. Maar hij had er genoeg van dat mensen altijd met hem in discussie gingen dat hij dan ook altijd consequent moest zijn en geen leren schoenen dragen of een pizza eten waar toevallig een keer vlees op zat.
Nu is hij flexitarier maar bovendien wordt er geen woord aan gewijd. Hij zal het altijd ontkennen en wil zich er niet meer mee bezig houden.
Bovendien
Vind ik het heel stoer om te lezen hoe je zoon reageert als iemand 'homo' zegt. Dat klinkt alsof hij er al vanzelfsprekender mee omgaat dan jijzelf en dat hij helemaal niet zoveel moeite heeft om daarmee uit de kast te komen, maar in staat is om er luchtig mee om te gaan.
Eigenlijk denk ik dat je gewoon een leuke zoon hebt.
En dat anne,
is een waarheid als een koe!
Meer dingen om over te praten
Ik denk net als mijn voorgangsters dat je het helemaal niet zo slecht doet. Ik zou nog wel een paar aansluitende onderwerpen willen bespreken:
-Bijna niemand is 100% homo of hetero, twijfel is normaal, en zeker in de puberteit is een groot deel zoekende
-Porno is niet hoe echte seks er uit ziet, heeft er zelfs bar weinig mee te maken
Tijd geven
Ik vind ook dat je t prima doet , en je zoon trouwens ook. Geef het 'uit de kast komen' een jaartje, ofzo. Het is een proces dat in stapjes gaat, en dat ook op verschillende plekken op verschillende momenten wordt uitgewerkt. Ik kan me voorstellen dat school (zeker een vmbo) de laatste plek is.
Hier ervaring met een stiefzoon, hoewel t al vijftien jaar duidelijk was vond hij t toch nog even lastig om te vertellen, en deed dat als allerlaatste op school. Tip; schakel de mentor in. En dan net als met Arie Boomsma een openlijke comingout, begeleid door de mentor. Dat houdt t roddelen wat tegen, geeft meteen openheid en dat vinden de pubers ook wel stoer.
Uiteraard allemaal pas als je puber daar klaar voor is, en door hem in gang gezet. Veeeel tijd geven dus.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Niet sneu vinden
Zijn basis, zijn gezin, is de plek waar het allemaal niet uitmaakt en waar hij zijn vragen mag stellen en onzekerheden uitspreken.
Die zekerheid geef je hem mee en verder stap je een beetje achteruit, laat hem zelf puzzelen. Sneu vinden proeft een beetje alsof je het toch minder prettig vindt dan een standaard hetero jongen.
Dat is hij niet, hij is jouw zoon en daarom al jouw kanjer. Enig en uniek exemplaar.
Sneu
Het is reuze politiek correct natuurlijk om te zeggen dat je het niet sneu mag vinden, maar ik denk dat iedere ouder van een jongen die vooral in een vrij homo-onvriendelijke mgeving leeft snapt wat er sneu aan is. Dat is geen veroordeling, maar simpelweg je kop niet in het zand steken.
En het is nog correcter
Om te gaan zeuren over politieke correctheid als het om deze onderwerpen gaat. Kees, je zit hartstikke fout met jouw conclusie dat ik de omgeving niet ken. Waarvan akte.
Ik ben niet van mening dat mijn kind geholpen wordt met mijn medelijden. Wel met een veilige plek thuis en genoeg sociale handigheid om zich op school staande te houden.
Volgens mij
zegt kees nergens dat je de omgeving niet kent. En inderdaad jouw opmerking dat ik het niet sneu mag vinden geeft mij het gevoel dat je tegen me zegt dat ik stiekempjes toch misschien wel een beetje een hekel aan homo's heb.
Mijn punt is gewoon dat mijn zoon al enige flinke problemen heeft om zich staande te houden in de maatschappij. Zijn sociale onhandigheid is daarbij heel lastig; zeker in combinatie met uit de kast komen i.v.m. homo-zijn.
En iets sneu vinden voor iemand zegt niet dat je medelijden hebt; niet zo dat je hem daarom meer in bescherming neemt dan goed is.
Het zegt iets over medeleven met hem. Dat doe ik wel. En verder vroeg ik me af wat ik verder nog zou kunnen doen om hem verder te begeleiden in dit proces.
Ik vraag me af
of hier inderdaad sprake is van een jongen die mogelijk homo is of dat hier sprake is van een jongen die nieuwsgierig is naar deze kant van seksualiteit. Hij is nog maar 14 jaar, het is bekend dat pubers kunnen experimenteren, ook als het om seks gaat. Ik denk dat je het voor nu goed doet, maar ik zou hem niet onder druk zetten. Hij weet (en hij wist dat vast ook al eerder) dat jullie hem prima vinden, ook als homo. Hij komt vast te zijner tijd uit de kast, als hij inderdaad homo blijkt te zijn en eraan toe is.
Mijn zoon is bijna 16 en is nog erg jong voor zijn leeftijd. Hij heeft nog nooit een vriendinnetje gehad, maar ik denk dat hij ook niet erg op tongzoenen zit te wachten. Dat maakt hem nog geen homo...
Uit de kast komen
Je zoon is pas 14 en waarom zou hij uit de kast moeten komen? Jongens op deze leeftijd noemen elkaar bij het minste of geringste homo. Erg vervelend overigens. En iedere 14 jarige zou hetzelfde reageren op de vraag of hij homo is met: "wat denk je nou zelf?". Je zoon weet hoe zijn ouders over homosexualiteit denken en meer lijkt me voorlopig niet nodig. Er als ouder steeds over willen praten lijkt mij juist voor een puber erg vervelend. Hij zit nog op de leeftijd dat hij alles moet ontdekken en misschien nog helemaal niet weet of hij meer valt op jongens of op meisjes.
Hij weet dat hij bij je terecht kan als hij over zijn gevoelens wil praten. Ik zou het daar voorlopig bij laten.
Nou wil 40
ik bestook hem echt niet steeds met vragen over zijn sexuele indentiteit, hoor! Wees gerust. ☺ Ik zat mij alleen af te vragen of ik hem nog op andere manieren kan helpen omdat ik zie dat hij worstelt met dingen. En nu laat ik het inderdaad weer rusten. Tot hij er zelf mee komt!
Boek
Ik heb voor onze jongste zoon (toen ook 14) dit boek gehaald: http://www.bol.com/nl/p/out/1001004005009379/
Onze zoon was vanaf 2-3 jaar al heel meisjesachtig. Ik heb toen een tijd gedacht dat hij misschien in een verkeerd lichaam geboren was. Het was voor ons dus geen verrassing toen hij uit de kast kwam.
Toen hij in puberteit kwam werd er ook aan hem gevraagd of hij homo was. Of er voor uitgescholden. De pornosites die hij bezocht waren ook alleen maar homosites.
3 jaar geleden heb ik bovenstaand boek uit de bieb gehaald. Hij deed er wat giebelig over, maar heeft het wel gelezen. Tijdens de zomervakantie daarna vroeg hij waarom ik dat boek voor hem gehaald had en ik heb het hem uitgelegd, dat ik dacht dat het hem zou kunnen helpen. Hij zei daarna meteen dat hij eruit was en dat hij homo was. Z'n broer had hij het al een paar weken eerder verteld.
Het schooljaar daarna is hij enorm gepest.. Hij zat toen in 3 VMBO en hij heeft toen veel verzuimd. In de 4e ging het iets beter omdat de pestkoppen toen van school waren. Maar nu op het MBO blijkt hij er nog steeds last van te hebben en gaat hij sinds kort naar een coach.
Meer dan wat je nu doet kun je denk ik niet doen. Hem accepteren zoals hij is, dat is het belangrijkste!!! Maar zo te lezen doe je dat al....
Oke
goeie tip, petra! heb het ook besteld!
