zoon is vertrokken/weggelopen
Inmiddels na de problemen van de laatste tijd (zie mijn draadjes over eetlust en beoordelen op uiterlijk) heeft mijn zoon gisteravond opgebeld om te zeggen dat hij voorlopig niet meer thuiskomt. Hij is boos op ons, is de ruzies zat en zit nu bij zijn vriend.
Hij is hierin waarschijnlijk ook weer geindoctrineerd want er waren eigenlijk niet eens veel ruzies, behalve die van gisteren.
De relatie met zijn vriend is eigenlijk al aardig verziekt, alleen mijn zoon is regelmatig helemaal in de ban van zijn vriend en ziet dan niet hoe ongelukkig hij er op sommige momenten mee is. Die momenten deelt hij met ons: hij vertelt dan dingen die er gebeuren en allerlei toestanden en bespreekt met ons dat hij het uit wil maken. Maar hij wordt daarna weer ingepalmd door vriend. Er zitten steeds meer dingetjes in die de relatie doen lijken op een loverboy situatie. Zoon wordt geclaimd; mag niet alleen weg, geen andere vrienden zien, moet steeds luisteren naar vriend die de baas speelt omdat ze daar zijn: het is zijn huis; zijn scooter waarop ze rijden en dus bepaalt hij waar ze heen gaan en wanneer. Onlangs vertelde zoon ook dat vriend hem een ipod beloofd had, van 600 eurootjes; die gaat hij over een half jaar krijgen.
Mijn zoon gelooft alles. Hij is zo naief. Hij is 17 maar door de ADHD en zijn lage IQ functioneert hij alsof hij veel jonger is. Zijn vriend is 23 en woont op zichzelf en krijgt veel geld van familie en studiefinanciering. Zijn vriend is ook een stuk intelligenter en kan mijn zoon op alle fronten gemakkelijk aan. Hij is namelijk ook driftig (de vriend) en gooit dan met spullen. Tot nu toe heeft hij zoon bij ruzies nog niet geslagen maar wel eens iets tegen hem aan gegooid.
De ruzie tussen zoon en ons gisteren ging over het volgende. Zoon heeft een playstation bij vriend staan die hij van ons gehad heeft voor zijn verjaardag. Nu had hij naar ons toe al enkele keren aangegeven dat hij die ps liever thuis heeft omdat hij dan lekker op zijn eigen kamer kan gamen. Maar hij had geen goed beeldscherm. Nu hadden wij dus zoon een beeldscherm gegeven, een mooie nieuwe gekocht zodat hij op zijn kamer kan gamen. Wij hebben ook de voorwaarde gesteld dat de ps dan hier kwam te staan. Maar ineens, nadat hij met vriend erover gesproken had, heeft hij de oude xbox van vriend op zijn kamer gezet... En daar waren wij het dus niet mee eens. In een eerder stadium namelijk, had zoon vertelt dat hij het eigenlijk uit had willen maken met vriend, maar dat hij het niet deed omdat hij bang was de ps niet terug te krijgen. En dus dachten wij hem te helpen door een beeldscherm aan te schaffen. En nu was mijn zoon dus door zijn vriend weer overgehaald om de ps bij hem te laten staan... iets waar wij nu juist vanaf wilden.
Duimen
Ik duim heel erg voor jou en eigenlijk vooral voor je zoon. Wat het ook wordt, heel veel sterkte.
Nimbo
'Heeft zelf geen idee hoe hard hij me nog nodig heeft...'
Eerlijk gezegd denk ik het andersom is. Zelfs als jullie hem de ruimte willen geven, stuur je nog elke dag of om de dag een SMS-je. Jij kunt hem gewoon niet loslaten, en dat alleen al zal er voor zorgen dat hij snel weer weg zal lopen.
arendje...
wat heb je er weinig van begrepen....
daar moest ik gewoon om grinniken
Nimbo mijn moeder belt vaker en ik heb veel meer vaardigheden om voor mezelf te zorgen! Ik wens jullie veel succes...
Mijk
Sterkte met afwachten
"Helpen jullie mij hopen dat hij gewoon lekker thuiskomt vanavond!"
Nou en of!
skik
Nimbo
Ik duim voor jullie.
Ik heb wel begrepen dat voor IADH-kinderen de puberteit vaak extra lastig is. Omdat ze precies dezelfde opstandigheid en verzetsdrang krijgen als NADH-pubers en misschien nog zelfs extra daarin doorschieten maar vanwege hun problemen er juist veel minder goed mee kunnen omgaan. Juist omdat je je kind zo koestert en beschermt, voelt hij zich extra gevangen, ook al zie jij in dat hij begeleiding en grenzen zo nodig heeft.
Ik hoop dat hij vanavond dus gewoon thuiskomt. Ik vraag het me echter af... Wellicht ook omdat hij geen gezichtsverlies naar jullie wil lijden...
IADH staat trouwens voor iets-aan-de-hand (en NADH voor, jawel, niets-aan-de-hand).
Ook al staat je kind vandaag niet voor de deur, probeer niet te zeer te wanhopen. Vaak komen dingen via omwegen toch weer goed, ook al kan dat langer duren dan je zou willen, en soms ook anders verlopen dan jij in gedachten had...
goed nieuws en slecht nieuws
Zoon heeft gisteravond thuis spullen opgehaald. Zijn werkkleding en medicijnen. Maar hij ging wel met vriend mee terug ...
Hij blijft dus bij zijn besluit om voorlopig bij zijn vriend te blijven, maar gaat wel gewoon naar stage en school en is voornemens om zijn medicijnen in te nemen.
Ik heb hem zelf niet gezien omdat ik moest werken, maar mijn man heeft hem wel gesproken. Zoon zelf zegt bijna niets en geeft op alle vragen geen of vaag antwoord. Vriend stimuleerde hem zelfs om gewoon antwoord te geven, maar zoon wist gewoon geen raad met zijn houding.
Inmiddels is ook duidelijk dat vriend zoon heeft meegetroond naar een andere stichting die ze kan helpen om iets van begeleiding te krijgen, iets wat weer erdoorheen fietst omdat we met een gespecialiseerde stichting bezig zijn ook. Maar waarschijnlijk heeft het feit dat zij contact hebben gezocht met de andere stichting te maken met ontkenning van zijn beperking, vermoed ik. Gelukkig is het ook zo dat er contact gelegd wordt tussen de twee stichtingen en dus denk ik dat het dan wel goedkomt. Er ligt niet voor niets een diagnose van het RIAGG, om hem door te sturen naar een stichting voor verstandelijk gehandicapten.
Ik vermoed dat vriend het idee heeft dat wij hem overbeschermd hebben opgevoed en dat hij daardoor achter loopt op zijn leeftijdsgenootjes. Zoon zelf zal dat maar al te graag van hem aannemen, want zoekt altijd allerlei oorzaken van vervelende dingen buiten zichzelf. Maar goed...hoe zichtbaar weer dat hij enorm in de knoop zit met zichzelf.
We gaan het zien. Morgen heeft zoon een gesprek met de twee stichtingen en natuurlijk wordt hij vergezeld door zijn vriend. Zoon lijkt geen stap meer zonder zijn vriend te zetten.
Ik zelf zweef heen en weer tussen begrip en machteloosheid omdat ik weet dat zoon emotioneel in de knoop zit en zich geen raad weet, anderzijds ben ik boos en gefrustreerd; machteloos omdat ik niks kan en mag doen en omdat ik last heb van gevoelens van falen als moeder. Vannacht geen oog dicht gedaan. Tja...het zal nog wel even moeilijk blijven.
Klinkt als
Zou het niet kunnen dat zijn vriend ook gewoon het beste met hem voor heeft? Het lijkt me een goed teken dat hij naar school gaat, zijn medicijnen inneemt én actief hulp zoekt. Hij wil het gewoon graag zelf doen.
nou kattnis
het zou inderdaad kunnen dat het beeld enigzins vertekend is; dat zoon hier negatieve verhalen over vriend vertelt als hij er niet bij is, en dit over ons doet als wij er niet bijzijn. En dat het dus niet alleen maar slecht is.
maar zeg nu zelf: wat moet een gozer van 24 met een normaal IQ (doet nivo 4 ROC) nu met een jongen van 17 die in zijn gedrag rond de 12 is? Vanuit andere dingen blijkt ook dat hij onze zoon op allerlei manieren overruled. Ik weet niet maar dat klopt toch gewoon niet?
Het lijkt me
wel dat die actie van vriend je grotere angsten wat minder waarschijnlijk maken... Hoop ik...
Mijk
Klopt
Het lijkt 'verdacht', maar ik ken wel meer relaties waarbij de partners verschillen van niveau en die toch goed gaan. Je kunt er nu ook weinig mee omdat hij bijna 18 is. Het is in ieder geval zeker dat hoe meer jij gaat pushen hij zich van jullie zal afkeren. Dus je kunt echt beter niet dagelijks bellen/appen. Wekelijks is ook prima, dan geef je hem tenminste een kans om zelf ook contact op te nemen.
Krijgen jullie info via de hulpverlener? Dat mag eigenlijk niet omdat je zoon 16+ is. Misschien wil hij daarom een ander?
Maatje
Kan het zijn dat de vriend betrekkelijk eenzaam is geweest en je zoon ziet als een maatje?
Ergens hoop ik voor je zoon dat zijn vriend hem niet laat vallen. Het kan de vriend op een gegeven moment ook boven de pet gaan groeien.
Is er ruimte tot gezamelijke toenadering waarin jullie de vriend accepteren? Als een kring om je zoon heen ipv dat aan twee kanten aan hem getrokken wordt. Misschien zien jullie dat niet zo, maar je zoon wel.
Nimbo
ik denk dat je zo vastbesloten bent om die vriend als kwade genius te zien, dat je geen oog hebt voor de goede dingen die hij voor je zoon doet. Jammer, want daarmee raakt je zoon alleen maar verder van jou/jullie verwijdert. Die vriend lijkt echt het beste met je zoon voor te hebben. Probeer dat eens toe te laten, in plaats van zo vast te houden aan je eigen gelijk.
'wat moet een gozer van 24 met een normaal IQ (doet nivo 4 ROC)'
Niet lullig bedoeld hoor, maar iemand die op zijn 24e nog bezig is met een MBO-opleiding is nou niet bepaald het schoolvoorbeeld van een vlotte leerling. Misschien heeft die vriend wel echt gewoon een goede klik met je zoon.
Arendje
Het kan toch ook dat vriend langzaam door krijgt dat er iets aan de hand is maar de oorzaak daarvan, nog niet inziet? En dus de fout bij de ouders legt. De vraag is, wat er gebeurt als de vriend door krijgt dat het niet de fout van de ouders is. Dat hij opeens door krijgt dat het niet veranderen zal.
Vriend heeft natuurlijk ook dromen en wensen en een eigen agenda. Een vriend die veel meer in zijn mars heeft en daarnaar ook kan handelen. Zo iemand kan een misstap begaan maar herstelt zichzelf weer. In combinatie met deze zoon, die niet zelf herstelt en dus hulp moet accepteren, wordt een ingewikkelde situatie opeens een heel lastige situatie of misschien zelfs onmogelijk voor ouders.
Nimbo
ik lees dat zoon toch naar zijn stage gaat? Fijn dat hij dat toch af wil maken.
Ik hoop dat hij er, dan maar met de "hulp" van zijn vriend, uit gaat komen.
Geef het de tijd, neem wat afstand. Wie weet geeft dat net de zet die hij nodig heeft. Af en toe laten weten dat hij altijd welkom is en verder afwachten.
Nimbo, ik heb maar 1 goed advies
en dat is toch echt: probeer het meer los te laten. Een schier onmogelijke opgave maar toch. Je zult zien, als je het minder krampachtig ziet, komt het veel meer naar je toe.
Je vertelt eigenlijk hele mooie dingen. Je zoon gaat naar school en naar zijn stage. Wauw. En hij is ook nog bezig met een stichting, om daar hulp te krijgen.
Ja, ik denk dat een kind dingen vanuit zijn eigen ervaring vertelt. En als hij zoals jij aangeeft, (nog) geen goed zelfinzicht heeft, zal hij een heel ander verhaal vertellen dan jij doet. Hij heeft een andere waarheid. En dat is niet erg, dat is de zijne. En als hij hulp gaat krijgen, komt vanzelf het zelfinzicht wel.
Ik denk ook dat je de vriend wellicht teveel als kwade genius ziet. Wat er ook gebeurt, je hebt er toch geen tot nauwelijks invloed op, je zoon wil het zelf doen. En tot nu toe gebeuren er nu ineens hele goede dingen.
Of de vriend blijkt zich te hebben vergist, en laat uiteindelijk je zoon vallen, of het wordt steeds hechter tussen die twee, of je zoon maakt het uit, of ze groeien over twee jaar uit elkaar. Geen idee allemaal. Maar dat moet je ook zien los te laten...
Maar, ik weet dat dat heel moeilijk is, vooral bij een zorgenkind...
Ehh Arendje
Wat een schampere opmerking over iemand die niveau 4 doet op zn 24e? Dat zegt helemaal niets over je intellectuele vermogens? Je weet helemaal niet hoe de levensloop van deze jongen is geweest. Mijn dochter van bijna 27 heeft afgelopen jaar ook een niveau 4opleiding afgerond, nadat ze eerder een andere opleiding had gedaan en ook nog eerst enkele jaren heeft gewerkt.
En ook dat zegt nog steeds niets over haar niveau, want hierna gaat ze hbo doen...
Aannames, aannames...
En nimbo
Jij vraagt je af wat de vriend nou toch in jouw zoon ziet... Reden te meer om te proberen een betere band op te houden. Het zou toch hartstikke fijn zijn als je hier met vriend gewoon over zou kunnen praten? Normaal aan tafel, of als jullie bij hem komen eten of zo.
Gewoon als gespreksonderwerp, jullie vertellen ook wat. Dat is toch veel beter dan dit...
En ook Arendje
Wat is er mis met niveau 4 op je 24e, al is dat je niveau. MBO4 is gewoon wat volgt op het VMBO-t en laat dat nou het gemiddelde niveau van de Nederlander zijn...
mirreke
'Wat een schampere opmerking over iemand die niveau 4 doet op zn 24e? '
Ik bedoelde het niet schamper, integendeel!
Nimbo is degene die er vanuit gaat dat iemand met een normaal IQ (haar woorden!) nooit oprecht geïnteresseerd kan zijn in haar zoon. Maar misschien hebben die vriend en haar zoon juist wel heel veel gemeen en lijken ze meer op elkaar dan Nimbo wil accepteren. Zij ziet haar kind als een onmondig zielig kleutertje, terwijl hij op dit moment hele volwassene beslissingen lijkt te nemen. En die 24-jarige kan best heel goed overweg kunnen met 17-jarigen, met wie hij mogelijk nu ook de opleiding volgt.
Dan moet dit het zijn
Aha het andere draadje. Dat zal dit dan zijn.
Het is bepaald niet mijn gebruik om twee draadjes te vermengen, maar nu je het zelf doet Nimbo toch even dit:
Ik vind dat je op twee gedachten hinkt.
In dat andere draadje vraag je of de leerplichtambtenaar zou kunnen helpen je zoon op school te houden.
Dat is een rare vraag voor iemand die ervan overtuigd is dat die zoon op het niveau van een 12 minner functioneert. 12 minners zit je niet achterna met ambtenaren en boetes. 12 minners hebben besluitvaardige ouders nodig.
Ik mis dat hier een beetje. 12 Minners laat je niet samenwonen. Dat is helemaal niet aan de orde. Toch lijkt het hier alsof je toch ook vindt dat hij zijn eigen weg moet kunnen gaan.
Ik ken jouw zoon niet. Ik weet van niks. Ik heb er geen verstand van.
Maar het is van tweeën één; of hier dreigt een drama van financieel en misschien ook seksueel misbruik van een ernstig zwakbegaafde jongen die feitelijk alle recht op bescherming heeft: hij is geestelijk nog geen 12 tenslotte.
Bel de politie.
Of het valt allemaal wel mee met die zwakbegaafdheid en vooral ook die kwetsbaarheid. Ter relativering: het Amerikaanse leger heeft als ondergrens een IQ van 70.
Of het gaat hier over een kind dat door een volwassene ernstig wordt gemanipuleerd, of het gaat over een kind dat zich aan de onderschatting door zijn ouders ontvecht.
Als dat laatste aan de hand is moet je loslaten, als dat eerste aan de hand is moet je toeslaan en wel direct.
Nogmaals: ga naar de gemeente en leg de kwestie voor. Bij jeugdzorg of hoe het ook heten moge. De zorg waar je zoon recht op heeft komt bij de gemeente vandaan of wordt op zijn minst door de gemeente betaald.
De uitkering waar je zoon na zijn opleiding in valt ook.
Nouja
Nimbo kan daar beter antwoord op geven. Maar wat ik begrijp is dat het een geval is van een geestelijk jonger kind dan hoe kind eruit ziet en dat kind in een overgangsfase zit (van laken naar servet). Kind heeft dus een specifieke aanpak nodig en niet het een of ander. Maar hoe, dat lijkt mij iets voor ervaringsdeskundigen. Als het het een of het ander was, was de keuze niet zo moeilijk, lijkt mij.
Gemeente, jeugdzorg: ik verwacht niet dat daar zoveel kennis en ervaring bij zit. Ik denk dat je de honden wakker maakt zonder dat ze een idee hebben wat ze kunnen doen. En ouders op dit moment ook niet dus die kunnen ook geen richting aangeven. Ik denk dat je eerst heel goed moet weten wat je moet doen en niet zomaar iets gaat doen, omdat er paniek is.
Transitie
Misschien is het niet iedereen opgevallen, maar jeugdzorg heeft een transitie ondergaan. Daarmee is nu alles voor kinderen en jong volwassenen onder één dak. Bij de gemeente.
Ik zal niet beweren dat ze er verstand van hebben, maar het loket is daar. Daarom moet je daar zijn. Hoe het precies werkt verschilt per gemeente.
Dat met die honden en dat wakker maken dat kun je niet meer ontwijken. Bovendien is het in dit geval wellicht mogelijk dat de honden er fluks op af moeten om de jongeling van een engerd te redden.
Op zijn minst is het verstandig om de kosten in de gaten te houden of te voorkomen dat kosten verhaald worden bij de ouders.
maar er
Is toch allang contact met hulpverlening?
ja mijk
Ik kan het blijven herhalen naar Mirjam toe, er is allang hulpverlening ingeschakeld. De jongens hebben nu zelf nog een andere stichting erbij gehaald en die twee gaan met elkaar in conclaaf als het goed is. De financiele kant is via de gemeente allang geregeld.
En zo zwart wit als mirjam schetst: zo ligt het gewoon niet. Ook Arendje zet mij nu op een rare plek dat ik mijn zoon als een soort zielige kleuter neerzet. Zwakbegaafdheid is iets wat ook niet overal exact hetzelfde gezien wordt. En soms kun je iemandsnivo pas goed bepalen als ie helemaal uitonwikkeld is. En dat iemand 17 is en 12 lijkt: tja dat kun je de politie uitleggen maar voor de wet is hij gewoon 17 en de politie gaat geen 17 jarige weghalen die bij zijn vriendje van 24 wil logeren.
Was het maar zo helder, Mirjam.
Het is een jongen met een laag gemiddeld iQ die door ADHD en nog een leerstoornis een enorme achterstand heeft opgelopen. gezien het feit dat hij nog maar 17 is, is het nog heel goed mogelijk dat hij doorontwikkelt naar een redelijk nivo. Maar nu is hij daar nog niet. Maar ondertussen proeft hij wel mee met de vrijheden van de 24 jarige, precies op de leeftijd van servet/tafellaken. Sowieso een leeftijd waarop pubers denken al een hoop te kunnen en vooral te willen, maar zichzelf vaak nog een beetje overschatten.
Zoonlief wil gewoon van de regeltjes af die zijn ouders van hem eisen. En dat zijn helemaal niet zulke rare dingen die we eisen; zoals bepaalde klusjes in huis, twee keer in de week blijven slapen bij zijn vriend, regelmatig thuis zijn om te eten, eigen spullen bijhouden e.d. en wat ondersteuning bij school dingen.
Regie
Met twee verschillende.
De gemeente moet een regie meneer of mevrouw aanwijzen.
Bovendien moet helder worden wie wat gaat betalen.
Daarmee wordt meteen helder wat wel en wat niet kan: bijvoorbeeld of deze jongen een diploma moet gaan halen (gemeente kan die plicht opleggen) of dat hij in aanmerking komt voor een uitkering zonder verdere diplomaplichten.
wat is je punt dan?
Wat wil je dan nog?
mijn punt mirjam
ging er om dat ik erg graag wil dat hij zijn school netjes afmaakt. Daar hebben we geen leerplchtambtenaar bij nodig is nu gebleken. Gelukkig!!
Inmiddels heeft hij me zomaar ineens gebeld." Hoi mam, hoe is het..."
Goed met hem kunnen praten. heel fijn!! En morgen komt hij eten, met zijn vriend, dus dat is helemaal goed dat dat nu ineens blijkbaar kan. En schiet mij maar lek, hoe het nu ineens kan dat hij nu wel contact wil.
We gaan het zien hoe het verder loopt. Ik ben in elk geval weer een heel stuk rustiger nu en niet meer zo verdrietig.
Nimbo
Dat gaat de goede kant op! Fijn dat hij naar school/stage gaat en zijn aanvankelijke onvrede wat gezakt lijkt. Ik hoop dat het morgenavond fijn eten is met zijn vieren.
skik
Nimbo
'En morgen komt hij eten, met zijn vriend, dus dat is helemaal goed dat dat nu ineens blijkbaar kan. En schiet mij maar lek, hoe het nu ineens kan dat hij nu wel contact wil.'
Heel misschien gewoon omdat hij zich toch als een kind van 12 behandeld voelt en dat gewoon niet is. Je laat hem nu wat losser en dat kan dit als gevolg hebben.
