Zoon van 19 wil maar niet leren en woont thuis
Onze zoon van (in febr.) 19 wil vanaf zijn 16e al niet mee leren en heeft nu een baan als helpdeskmedewerker bij groot bedrijf.
Atheneum mislukte (in klas 5!) vanwege psychische klachten. We gaven hem daarop zowat een jaar rust om met frisse moet aan het ROC te beginnen met studie voor digitaal rechercheur. ROC mislukte al in het eerste jaar (te makkelijk en leraren weten er niets..) daarna zo'n 6 maanden lantefanteren.
Grijze haren hebben wij van hem gekregen!
Nu woont hij nog steeds thuis en heeft sinds 3 maandjes dit werk. Een grote mond is er zeker wel aanwezig en bovendien deugt het eten ook bijna nooit in dit "hotel".
Vrienden zijn er niet, laat staan een vriendin. Ja, wel op internet ergens in Amerika, daar zit een chatmeisje dat compleet verliefd is op hem en hem brieven stuurt en kado's. Computeren doet meneer zowat dag en nacht verder, na zijn werk. (wij betalen internet)
Natuurlijk moeten we binnenkort beginnen over kostgeld, maar ik zou wel eens willen weten of er meer van dat soort ouders met dit soort zonen/dochters zijn?
Graag zou ik daar raad/advies van willen. De sfeer raakt hier danig in huis verpest af en toe.
Hij heeft overal op- en aanmerkingen op en zelfs een aquarium dat mijn man en ik gekocht hebben daar weet hij zich in te mengen en commentaar op te geven.
Wij zijn het zo zat en zo moe eigenlijk....
Verder hebben wij een ontzettend lieve dochter van 20 die nog thuis woont en studeert aan de Universiteit.
400 euro voor jezelf...
Denk eens goed na. Veel volwassenen verdienen echt niet zoveel dat ze 400 euro voor zichzelf kunnen besteden. Aangezien je zoon geen opleiding geeft die hem toeleidt tot de beterverdienende banen... ligt het niet in de verwachting dat als hij ooit op zichzelf gaat wonen dat soort bedragen aan zichzelf kan besteden.
Je kunt hem nu nog leren dat je eerst je vaste lasten en je eten en drinken moet betalen. En dat daarna pas luxe komen zoals roken, uitgaan,mobiele telefoons, kleding die niet uit de uitverkoop komt etc...
Als hij was gaan studeren, dan had hij het moeten redden van de studiefinanciering, daar had hij ook geen 400 euro per maand van overgehouden.
Die beurst moet hij wel terugbetalen... maar dat gaat toch om geld dat hij gewoon gehad heeft? Hoe kan dat op zijn, hij werkte in die periode toch ook al?
Ik denk nog steeds dat je hem matst, dat je hem niet leert dat je het moet doen met het geld dat je verdient.. dat er een grens is aan wat je ouders voor je betalen. Ik denk dat hij niet echt een idee heeft hoeveel het kost als je zelf een huishouding opzet.
(Reken maar eens verder, als hij fulltime werkt zal hij dus zo'n 1000 euro verdienen, minder nog denk ik, omdat er dan relatief meer belasting betaalt wordt). Als hier de vaste lasten, huur, eten e.d. van af gaat, dan houdt hij ook minder dan 400 euro over voor de posten die jij opnoemt, zelfstandig wonen zal voor hem dan dus een stap terug zijn. Hier hoop ik mijn kinderen echt bewust te maken van hoeveel geld dingen kosten.. en als je het krap hebt dat dan tweedehandskleding bijvoorbeeld ook een oplossing kan zijn).
Machosofty
Beste Machosofty,
Je hebt als voorwaarde gesteld: voltijd werken. Hij doet dat niet. En het financiele gat wat bij HEM ontstaat wordt door JOU gedicht (in de vorm van kost&inwoning en zelfs een financiele bijdrage voor sigaretten). De prikkel om meer te gaan werken is dus niet groot. Hij heeft geen enkel probleem.
Oja, hij kan met dit inkomen trouwens nog zorgtoeslag aanvragen (mogelijk ook nog van vorig jaar). Misschien ook een tip voor Luusepuus.
Cqcq
Beste cqcq,
Hier weer Machosofty. Mijn vriendin is aan het werk dus die kan pas vanavond reageren.
Ik meng me hier heel voorzichtig even in. Ik ben het gedeeltelijk wel eens met wat jij schrijft, maar het is ook niet allemaal zo eenvoudig.
Van het geld dat hij verdient moet hij inderdaad eigenlijk wel rond kunnen komen. Hij wil echter geen concessies doen. De kleding die hij draagt moet per se merkkleding zijn die sociaal wordt geaccepteerd onder jongeren. Dit is een probleem voor veel jongeren en hun ouders. Ook voor het roken geldt dit kennelijk. Omdat hij heel veel rookt heb ik hem voorgesteld om shag te gaan roken. Echter geeft hij aan dat je wanneer je shag rookt dat een armoedige indruk wekt. Ook dan hoor je er volgens hem niet bij. Ik vind deze dingen moeilijk te accepteren, maar het is wel zijn beeld. Ik hoop van ganzen harte dat de economisch recessie tot gevolg zal hebben dat er een einde komt aan dit soort waanzin.
Je hebt helemaal gelijk wanneer je schrijft dat hij moet leren dat hij eerst zijn eerste levensbehoeften moet bekostigen en dat er slechts financiële ruimte is voor leuke dingen wanneer hij daarvoor geld overhoudt. We voeren ook regelmatig gesprekken waarin we hem proberen duidelijk te maken dat hij voor de leuke dingen werk zou moeten gaan doen waarmee hij meer verdient ofwel meer gaat werken. Dit lijkt niet goed begrepen te worden, en er bestaat bij hem ook een houding dat het allemaal wel goed gaat wanneer hij thuis blijft wonen. Aspiraties om te sparen voor de tijd dat hij zelfstandig gaat wonen heeft hij dan ook helemaal niet. Het is thuis zo lekker comfortabel.
In deze periode wordt hij geconfronteerd met geldgebrek en de gevolgen daarvan. Daar kan hij veel van leren, wanneer wij het hem niet te gemakkelijk maken. Bijpassen, lenen en afzien van kostgeld, zijn m.i. geen maatregelen waar hij bij gebaat is. Hem plannen helpen maken om de situatie te verbeteren, c.q. de probleempjes op te lossen wel. Maar dan moet hij zich wel aan onze adviezen willen houden. Misschien gebeurt dat wanneer hij echt niet meer op zijn inmiddels versleten schoenen kan lopen, of hij geen sigaretten meer kan kopen? Maar moeten wij het zover willen laten komen? Gevoel voor proportionaliteit lijkt hier op zijn plaats.
Wat betreft de financiële zaken denk ik dat we hem wel verder kunnen helpen, al zal dat wat tijd en energie kosten. Ik maak me veel meer zorgen om zijn gebrek aan ambitie, zijn genotzucht, zijn aversie tegen arbeid, het feit dat hij niet van dingen kan afzien, zijn ambitieloosheid, zijn oppervlakkigheid, en zijn gebrek aan idealisme en betrokkenheid, kortom de tamelijke leegheid van zijn bestaan. Ik vraag mij soms af of daar misschien toch een mentaal probleem achter schuil gaat. We kunnen natuurlijk ook het een en ander toeschrijven aan het feit dat er ooit bij hem ADHD is gediagnostiseerd. Daarom vroeg ik mij af of professionele hulp gewenst zou kunnen zijn. Hij zou daar echter zelf niet aan mee willen werken. Hij vindt zichzelf niet zoveel anders dan andere jongeren en dus wel ok. Vandaar dat ik heb geopperd dat mijn vriendin en ik eens met een professionele hulpverlener zouden kunnen gaan praten. Wat mijn vriendin de twijfel oproept of dat niet wat overdone is. Zij ziet dit alles toch meer als een fase in de ontwikkeling. Een fase waar de een wat gemakkelijker doorheen gaat dan de ander. En misschien heeft ze wel gelijk. Ooit zullen we het weten.
Groetjes, Machosofty
Rembrand
oke,dan gaan ze *gewoon* niet studeren,maar dan nog moet er geld op de plank,kostgeld laten betalen dus,en aangezien hij niet zoveel verdiend zal hij toch meer uren moeten werken om kostgeld te kunnen betalen ,want als wil roken,en wil stappen ,en merkkleding wil,dan kan hij dat niet ophoesten van 500 euro per maand.
Machosofty
Macho softy
aarom vroeg ik mij af of professionele hulp gewenst zou kunnen zijn?
als de jongen geen hulp wil,kunnen jullie als ouders/verzorgers wel hulp inschakelen voor jezelf,om eens aan een deskundige te vragen: hoe pakken wij dit aan,hoe kunnen wij dit kind stimuleren ,wat kunnen wij eisen van hem?
Alex.
Wat kinderlijk simpel is jouw manier van "behandelen" van pleinvrees bij een kind 
Geloof je nu echt dat het zo werkt ?
M.
Alex en machosofty
Alex, met jou simpele redenering ben ik het op zijn zachtst gezegd niet eens, eigenlijk vind ik het schandalig dat je zo ongenuanceerd uit je hoek durft te komen, maar wil er verder geen woorden aan vuil maken.
Machosofty, je schrijft dat rond zijn 12e adhd is vastgesteld en toen ................ Wat is er daarna gebeurt?? Ik heb de indruk dat er toen helemaal niet mee gedaan is en ik vrees dat jullie daar nu de ellende van op je bord krijgen. Hiermee wil ik niet zeggen dat als jullie er wel iets mee hadden gedaan dat de garantie had gegeven dat dit niet aan de orde was geweest. Maar het is wel een bekend verschijnsel dat onbehandelde adhd oa een sterke hang naar genotsmiddelen op kan leveren. Voor hem hulp inschakelen als hij niet mee wilt werken wordt een lang en moeizaam traject wat waarschijnlijk niets op gaat leveren. Maar zoals hierboven ook al geopperd werd het is natuurlijk wel mogelijk zelf hulp te zoeken ivm met "het omgaan met".
Waarom passen jullie de te korten nog steeds bij?? Als hij geld te kort komt ziet hij vanzelf dat die dure spijkerbroek niet haalbaar is of inderdaad zijn dure sigaret maar omgeruild moet worden voor (nog steeds dure) shag. Of zijn jullie bang dat hij dan op een verkeerde manier aan zijn geld gaat komen??
Moeilijk hoor, heel veel wijsheid gewenst bij het oplossen van deze problemen.
Moeilijk, hoor
Een van de problemen is dat het hier niet meer gaat om een kind, maar om een jongen van 19! Die kun je niet meer voorschrijven wat hij moet doen, maar aan de andere kant is hij, zoals zoveel jongeren op die leeftijd trouwens, eigenlijk nog niet volwassen genoeg om zorg voor zichzelf te dragen. Je kunt aangeven waarom je je zorgen maakt, je kunt, voorzichtig, suggesties doen hoe hij geholpen kan worden. Je gunt hem veel, maar moet uitkijken dat je hem niet in de wattenl egt, dus niet zoveel geld bijleggen dat het te gemakkelijk wordt. Als buitenstaander is het zo gemakkelijk gezegd, maar als je er dag in, dag uit mee zit is het veel moeilijker, want je moet oo kmet elkaar leven, het een beetje leefbaar in huis houden etc., dat botst vaak met de adviezen die je krijgt, Sterkte!!
Ha, ha, alex
Beste Alex,
Ja, en een kind met hoogtevrees binden we een tijdlang vast bovenop een elektriciteitsmast. Een kind met een spinnenfobie laten we een nacht doorbrengen in een hok met vogelspinnen. Een kind met watervrees gooien we in zee. En als ze dan aan deze "behandelingen" een trauma overhouden zijn ze vast wel vatbaar voor therapie. Ik had er nog niet zo naar gekeken.
Groetjes, Machosofty
Dwalen van onderwerp af hier?
Beste allemaal,
Het gaat hier nu ineens over de zoon van Machosofty met een geconstateerde ADHD op zijn 12e.
Dat hindert niet, want alle raad is natuurlijk welkom voor hem, maar....... het topic startte met de problemen rond MIJN zoon, die wél verdient maar niet leren wilde.
Misschien kan Machos. zelf een ander topicje starten nu rondom zijn/haar problemen?
E.e.a. komt nu te veel door elkaar te lopen en ik zie door de bomen het bos niet meer.
Mijn zoon werkt nl. gewoon en het probleem was dat hij niet wilde studeren.
Dat is iets geheel anders.
Ik vroeg om herkenning van anderen, maar vind die nu niet meer....
Is niet onaardig verder bedoeld hoor Machos., maar begrijp je het een beetje?
Jouw reactie op mijn eerste berichtje was nl. o.k.!
Maggietel
Beste Maggietel,
Hij is op zijn twaalfde een tijdje in therapie geweest. Wij zijn parallel daaraan op een soort oudercusus voor kinderen met ADHD geweest. Ook hebben we diverse boeken over dit onderwerp gelezen. We weten dus wel redelijk goed hoe je er mee om kunt gaan. Medicijnen waren we echter geen voorstander van.
Ondanks dat we wel aardig wisten hoe je kunt omgaan met een kind met ADHD is het denk ik niet altijd goed gelukt om het toe te passen. We werkten beiden en er waren nog 4 kinderen. Je moet met zo'n kind bovendien enorm oppassen dat niet alle aandacht daar naar toe gaat en dat de anderen er bij inschieten. Bovendien heb je als ouder ook maar een bepaalde hoeveelheid energie.
Wij weten nog niet hoe hij gaat reageren wanneer bepaalde dingen financieel niet meer kunnen. Tot nu toe heeft hij nooit ergens gebrek aan gehad. Ik vermoed echter dat hij liever van dingen afziet dan zich er voor in te spannen om zijn financiële situatie te verbeteren. Bijvoorbeeld meer te werken. We zullen het even moeten afwachten.
Groetjes, Macho
Luusepuus
een paar dingen die me opvallen:
*Nu woont hij nog steeds thuis en heeft sinds 3 maandjes dit werk. Een grote mond is er zeker wel aanwezig en bovendien deugt het eten ook bijna nooit in dit "hotel".
Hij heeft overal op- en aanmerkingen op en zelfs een aquarium dat mijn man en ik gekocht hebben daar weet hij zich in te mengen en commentaar op te geven.
Computeren doet meneer zowat dag en nacht verder, na zijn werk. (wij betalen internet)
De sfeer raakt hier danig in huis verpest af en toe*
Hieruit blijkt dat zoonlief dus commentaar heeft op alles bij jullie thuis,het eten deugd niet,hij gebruikt jullie huis als een hotel en bemoeit zich overal mee.bovendien verpest hij door zijn gedrag de sfeer.
ik zou met hem gaan praten,een stevig bloedserieus gesprek.
geef hem de keus,of hij past zich aan,gedraagt zich naar jullie regels,bemoeit zich niet met dingen die hem niks aangaan,zeurt niet constant over het eten,of hij gaat op zichzelf wonen.
laat hem duidelijk merken wat jullie grens is,dat jullie dit niet pikken en dat jullie het echt menen!
geef hem na dit gesprek een maand of wat de tijd om zich aan te passen,lukt dit niet ,schrijf hem dan desnoods zelf in bij de woningbouw,of zoek een kamer voor hem.
dit is een plan voor de langere termijn.
voor het moment zou ik beginnen om hem kostgeld te laten betalen,zodat hij gaat beseffen dat het leven toch echt niet gratis is.
Alex
Nog los van jouw barbaarse aanpak, die een fobie bij een kind zal aanwakkeren in plaats van opheffen, maak je je ook nog schuldig aan denkfouten en onkunde.
1. De aanleg voor het ontwikkelen van een gedragstoornis openbaart zich pas als de gedragstoornis zich uit. Aanleg is niet meetbaar of aantoonbaar voor die tijd.
2. Het terrein van geestelijke stoornissen is vele malen groter dan alleen de gedragsstoornissen.
3. De wereld, mensen noch geluk zijn maakbaar. Denken dat ieder probleem oplosbaar is met de juiste aanpak is een utopie.
4. De wereld, mensen noch geluk zijn maakbaar. Denken dat ieder gedragsprobleem veroorzaakt wordt door een onjuiste en dus verwijtbare aanpak is dom.
Onyx
Sorry hoor
maar Luusepuus heeft toch gevraagd om weer naar het oorspronkelijke onderwerp terug te keren? En toch gaat men glashard door met off topic gaan. Waarom voldoen jullie niet aan haar verzoek en starten jullie een eigen draadje?
Pelle
Dat had ik niet gezien. Over Alex zwijg ik maar, valt geen eer aan te behalen ;o)
Kostgeld (sorry ot)
Even over kostgeld betalen. Ik snap best dat je het als ouder niet nodig vindt dat je kind kostgeld aan jou betaald. Wat ik een goede tussenweg vind is wel een bepaald bedrag in de maand vragen zodat je kind leert zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen en eigen kosten te betalen maar dit geld voor je kind apart zetten. Wil je kind dan daadwerkelijk op zichzelf gaan wonen dan heb je mooi wat geld om te helpen bij bijvoorbeeld de inrichting van zijn kamer.
Geeft je kind al zijn geld uit aan roken, merkkleding en uitgaan dan vind ik het belachelijk dat je daarom maar geen kostgeld vraagt, zo leert hij het inderdaad nooit.
Sparen
met Zon eens. Als je kostgeld onzin vindt, zet dan elke maand een deel van het verdiende geld vast op een spaarrekening. Op een dag (...) zal je zoon op zichzelf willen gaan wonen. Als hij dan ontwaakt en merkt dat er geen cent is, gaat het heel lang duren allemaal, dus je kunt hem beter een handje helpen en hem dit op een rustig en prettig moment voorleggen. Misschien eens samen gaan eten of zo, goede stemming, nadenken over 'later' en hoe hij dat ziet.
Met struisvogelpolitiek kom je er niet.
tonny
Sigaretten en merkleding
De juiste kleren dragen en sigaretten roken heeft de zoon van Machosofty nodig omdat hij er anders niet bijhoort en er armoedig uitziet. Machosofty vindt dat onzin en hoopt dat de wereldwijde economische recessie er toe zal leiden dat deze waanzin snel afgelopen zal zijn.
Tot die tijd echter is het een ieniemienie onderwerpje thuis, immers: je moet dingen wel in proportie blijven zien. Merkkleding en sigaretten roken worden dus gesponsord door pa en moe.
Machosofty, je zoon geeft je zelf de oplossing in handen. Merkkleding en sigaretten móeten in zijn leefomgeving. Prima. Niet hebben of doen is armoedig in zijn leefomgeving. Eeeh.....hij hééft het geld niet, is dat al tot hem doorgedrongen? Júllie hebben het geld, híj niet. Het klopt dus inderdaad dat hij een armoedig bestaantje moet leiden. Totdat hij (meer) gaat werken. En zélf die flauwekul mag gaan ophoesten.
Tirza
Duidelijkheid stellen
Als jouw zoon zo vervelend doet dan wordt het tijd dat je hem eens duidelijk maakt dat 'thuis' geen hotel is.Nu hij gaat werken kan hij best zijn steentje bijdragen toch?Hij vindt het zo te horen heel normaal dat iedereen alles voor hem doet.Laat dit gewoon niet toe.Duidt hem op zijn verantwoordelijkheden,maak er komaf mee.
