Zorgen om sombere zoon (12)
Ha,
Onze zoon van bijna 13 zit al een tijdje niet lekker in zijn vel. Het is moeilijk om daar echt met 'm over te praten, want hij vindt dat lastig (gaat het gesprek uit de weg) en als we samen praten zegt hij vooral dat hij niet weet wat er nou precies met 'm aan de hand is.
Maar wel dat hij somber is, het nu van het leven (en momenteel vooral van huiswerk en school) niet inziet omdat je toch uiteindelijk een keer dood gaat, dus wat maakt het allemaal uit..? Dan kan je maar beter alleen maar lol maken zegt hij. Wat ie overigens niet doet, want hij is somber en verdrietig en dus inderdaad met geen stok aan zijn huiswerk te krijgen en gaat 's ochtends met veel problemen naar school.
De ene dag gaat het beter dan de andere en er zijn ook dagen dat je er weinig van merkt, maar toch gaat het niet echt over helaas. Vorig jaar om deze tijd heeft ie ook zo'n periode gehad, daarna ging het een half jaar goed en nu speelt dit weer sinds begin van het jaar.
Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik moet doen. Zijn dit sombere buien die bij de puberteit horen of is er meer aan de hand ? Ik probeer met 'm te praten en troost 'm uiteraard als ie zo verdrietig is, maar heb het gevoel dat het niet echt aankomt bij 'm, dat het weinig verschil maakt wat ik zeg of doe.
Iemand ervaring of tips ? Of hart onder de riem 
?
lfs,
Koosje
Huisarts
Hoi Koosje
Er zijn best veel mensen die s winters bepaalde stoffen voor je welbevinden onvoldoende aanmaken. Ik zou even naar de huisarts gaan met hem.
suc6 Saar
Wat simpele tips
Wat als het een depressie is? Dan zijn er een paar heel simpele leefregels die de situatie al enorm kunnen verbeteren. Eet (heel) gezond, slaap voldoende (pubers hebben meer slaap ndoig dan je denkt), en beweeg elke dag minimaal een halfuur, liever nog een uur. Wandelen is prima, echt flink sporten mag ook. Een boodschap doen op een kwartier wandelen/fietsen is misschien goed op te brengen voor hem? En leg hem gewoon uit dat dingen zijn die je lichaam en geest gewoon nodig hebben om gezond te blijven.
Om dat je het ook over vorig jaar hebt, zou ik eens beginnen hem regelmatig een flinke dosis vitamin D te geven. Je kunt eventueel eens bloed laten prikken om (o.a.) ijzer, vit. D en B12 te laten testen.
Als dat allemaal niet helpt kun je altijd nog een met de huisarts gaan praten of hij naar een psycholoog kan. Wie weet vindt hij het makkelijker om met een vreemde te praten. En als je met hem wilt praten, kun je dat dan misschien tussen neus en lippen door proberen, terwijl jullie in de auto zitten bijvoorbeeld?
Zoeken naar aanleidingen
Onze zoon is lange tijd somber geweest, toen hij negen was. Hij kon er ook moeilijk over praten. In de auto praten, of onder een gezamenlijke activiteit, ging het beste. (samen koken bijvoorbeeld). Maar dan ook niet te veel vragen stellen. Ik herken je zorgen, je hart doet van binnen zeer, als je kind somber is. Maar die zorgen kunnen hem nog meer belasten. Want dat is natuurlijk nog een reden om somber te zijn: voor mama is het ook zo erg.
Wat hier wel hielp, is het oplossen van kleine aanleidingen, die de somberheid groter maakten. Die kleine aanleidingen kun je vinden, als je bijhoudt wanneer hij extra somber is en wat er voor gebeurde. Dan kun je soms tot interessante dingen komen.
Maar ik zou er zeker niet mee door blijven lopen. Een sombere periode is volgens mij redelijk normaal voor pubers, maar dit duurt wel heel erg lang. Onze oudste dochter is soms ook wel somber, maar dat is dan na twee tot drie dagen echt weer een heel stuk beter. Ook is ze tussen de sombere periodes echt 'blij', dus niet van: het gaat wel weer een beetje.
Ik zou naar de huisarts gaan. Als hij per se zelf niet wil, ga dan zonder hem.
Het is gelukkig zo, dat hij het aan je laat weten, hoe hij zich voelt. Naar mijn mening, moet je daar dan ook wel iets meedoen.
Mentor
Heb je al contact gehad met z'n mentor om te vragen hoe het op school gaat met hem? En dan heb ik het natuurlijk niet over cijfers maar hoe hij zich daar gedraagt. Misschien is er iets waar ze je mee kunnen helpen. En dan niet zo zeer in plaats van de huisarts maar ook bij school hulp vragen. Succes, het lijkt me vreselijk je kind zo ongelukkig te zien.
Beetje herkenning
Dat ze op deze leeftijd soms wat somber en negatief zijn over school herken ik wel. Ook mijn zoon ziet het nut van school of bepaalde vakken vaak niet echt in. Maar vaak lopen die vakken dan ook niet zo soepel en vallen de resultaten tegen. Als er op school spanningen zijn met een vriendje of docent heeft hij daar ook last van en het duurt vaak lang voordat hij dat aan ons verteld. Ze zitten natuurlijk ook in de pubertijd, een periode van sterk wisselende gevoelens.
Maar die sombere buien duren hier niet zo lang als bij jou zoon. Misschien als hij beter weet wat hij in de toekomst graag zou willen en wat hij nu moet doen om dit te bereiken dat hij wat positiever wordt over school. Een doel hebben ze nu vaak nog niet en de zin in het leren is er dan ook niet. Hier helpt het al als ik niet probeer zijn buien te veranderen maar puur begrip toon. Een gesprek op school kan zeker ook helpen om er achter te komen wat er met hem is. Misschien wordt hij gepest? Is school te moeilijk en lukt het allemaal niet zo goed?
Aanvaringen met klasgenoten of docenten? Onze school neemt vrij snel contact op als er iets speelt maar dat doet misschien niet iedere school.
Grip op je dip
Er zijn verschillende E health programma's voor jongeren
zoals Grip op je dip http://www.gripopjedip.nl.
Deze richt zich op jongeren vanaf 16 jaar, maar wellicht kan je zoon de informatie eens lezen of de diptest doen.
Voor een lichte tot milde depressie is hardlopen (runningtherapie) en mindfulness (tegen malende gedachten) bewezen minstens zo effectief als ggz behandeling inclusief AD. Belangrijk voordeel is dat je het zelf kunt inzetten zonder tussenkomst van doktoren en dus zonder stigma van ziek en hulpeloos en regieverlies. Je zoon is waarschijnlijk niet zomaar te bewegen tot actie, dus misschien moeten jullie het gezellig samen gaan hardlopen. Ik zou verder niet teveel praten over zijn sombere gevoelens, alles waar je aandacht aan geeft wordt sterker, zeker tobberige gedachten. Je kunt hem wel manieren geven om met zijn somberheid om te gaan en eventueel via internet therapie speciaal voor jonge pubers.
In de gaten houden
Ik lees nuttige tips, maar ik vraag me af of een sombere jongen van 13 te porren is voor een wandeling of hardlopen met zijn moeder. Ik zou dan eerder aan een folderwijk (gesealde!!!) denken. Daar verdient hij mee, is in beweging en kan voor lol in zijn leven sparen.
Dat hij het leven zo nutteloos vindt, zou mij het meeste zorgen baren. Als je een stijgende lijn in zijn somberheid ziet zou ik toch met de huisarts gaan praten. Positieve ideeën aandragen kan natuurlijk altijd, maar sommige dingen zijn groter dan waar ouders raad mee weten.
Hier
Ook een zoon met sombere buien en ook geen buien van maar een paar dagen, maar langere periode. dan ging het weer wat beter maar daarna kwam de dip weer.
We zijn zelf opzoek gegaan naar een (kinder) psycholoog voor hem, hebben er een paar uitgezocht waaruit hij zijn keuze heeft gemaakt. Een psycholoog met veel ervaring met leerlingen van de middelbare school (doet ook schoolmaatschappelijkwerk).
We wilden niet via GGZ e.d. omdat we een stempel e.d. willen voorkomen.
De gesprekken bij de psycholoog doen hem goed!! Geven hem ook rust en de sombere buien nemen af en/of duren minder lang.
Omdat ik zelf die ervaring ook had, erg somber rond die leeftijd en dat heeft jaren geduurd, totdat ik bij een goede psycholoog kwam, vond ik niet dat hij langer moest blijven tobben (ik heb het erg zwaar gevonden toen en dat wilde we bij hem echt voorkomen) en dat we hulp moesten inschakelen (nee niet gelijk na de eerste paar sombere buien want tja het is een puber dus het kan er ook bij horen, maar dat was het dus niet). Het is de beste stap voor hem die we hebben kunnen maken. Hij stond ook geheel open voor hulp, wilde zelf ook heel graag van die sombere buien en gevoelens af, dat scheelde natuurlijk ook.
Misschien is een psycholoog ook een optie voor jou zoon?
Dank voor jullie reacties!
Veel dank voor jullie meedenken en tips ! Even een korte reactie op een paar punten:
- sporten en bewegen doet hij (gelukkig) genoeg. Hij is erg dol op sport en traint (tennis) 3x in de week op hoog nivo. Verder fietst hij iedere dag naar school.
- over het eventueel eens gaan praten met een psycholoog of andere hulpverlener heb ik het al een aantal keren met hem gehad. Hij geeft vooralsnog aan daar geen behoefte aan te hebben. Ik heb wel tegen 'm gezegd dat we dat voorlopig even achter de hand houden, voor als we er samen niet uitkomen, en dat vond hij prima.
- het voldoende slapen is een goed punt, daar ga ik meer op letten. Hij komt 's avonds soms ook moeilijk in slaap, ook doordat hij dan wel eens ligt te piekeren en dan gaat mijn man of ik af en toe bij 'm liggen tot ie slaapt.
- winterdip: dat verband had ik nog helemaal niet gelegd, maar het was vorig jaar inderdaad ook aan het eind van de winter. Toevallig is bij mijzelf net een vit. D tekort geconstateerd, denk dat ik hem ook wat extra bij ga geven !
De afgelopen dagen ging het gelukkig weer redelijk goed. Hij heeft een paar goede cijfers gehaald waar hij heel blij mee was (en hem hopelijk ook weer een beetje stimuleert qua school) en hij is zaterdag naar een FRISfeest geweest en daarna gezellig met een stel vrienden gelogeerd. Maar ik weet dat dit weinig zegt, want die sombere buien kunnen soms echt van het een op het andere moment uit de lucht komen vallen, en dan slaat zijn stemming ineens om...
Kijk het nog even aan en als we er de komende tijd samen niet uitkomen ga ik zeker via huisarts informeren of we externe hulp kunnen inschakelen.
Nogmaals dank voor jullie lieve meedenken !
hartelijke groet,
Koosje
Artikel
Misschien heb je iets aan dit stuk:
