17 jarige en genderhype

@To:
Ik zou het ook niet stimuleren en haar zelf haar weg laten zoeken.

Daarbij vraag ik me af hoeveel onzekere/twijfelende jongeren zich nu laten meeslepen door dit gender gedoe. 

Zebra04 schreef op 25-11-2021 om 15:13:

Interessant, ik heb ook mijn vraagtekens bij deze 'hype' en wilde er ook al een keer een draadje over beginnen.
Heel eerlijk gezegd ben ik geneigd uitspraken als "ik ben non-binair" niet al te serieus te nemen, zie het in elk geval niet per sé als iets definitiefs.
Het lijkt een beetje het onderzoekende van elke puber die zich een beetje anders voelt (zou er een relatie zijn met autisme? dat uit zich bij meisjes/vrouwen over het algemeen ook anders en wordt daardoor minder gauw onderkend)

Ja tuurlijk, laten “we” autisme er weer eens bijhalen.

On-topic; To, waarom mag je dochter haar borsten niet afbinden als dat  nu belangrijk is voor haar? Zou het wel mogen als ze het zelf zou betalen? Ze is 17 , dus binnenkort heb jij daar niets meer over te zeggen ( hoe lullig dit ook klinkt, bedoel het niet zo bot als dat het er staat maar weet geen andere bewoording). Ik zou je kind kind serieus nemen , ook is het misschien “een fase”. Neemt niet weg dat jouw gevoel hierover er ook mag zijn uiteraard, jij bent ook maar een mens🌼🌼🌼.

Mevrouw75 schreef op 25-11-2021 om 15:53:

[..]

Ik verdiep me al best een tijdje in dit onderwerp.

Die opmerkingen lees ik ook niet bij de to trouwens. Wel bij 1 reactie.

Fijn, dan weet je ook waar haar reactie vandaan komt  
Genderhype is een gevoelig woord, het is geen hype, het is echt
Dit zal niet overwaaien onder het motto “Punk is dead and Good Charlotte killed it” ofzo

Daarmee wil ik het gevoel van een ouder ook niet bagataliseren, op dit forum loopt er een fantastisch mooi topic met de struggels en overwinningen van ouders en hun kroost 
En kan me indenken dat het lastig als je er ineens mee geconfronteerd wordt als ouder 
En misschien stond TO helemaal niet stil dat het woord “genderhype” als “nee nee” wordt ervaren in de community 

Maar ik kan je nu al voorspellen dat er nog meer reacties als die ene zullen komen (al hoop ik van niet) die het gevoel van de zoekenden zullen bagataliseren 

En dat weet een Liefste Feetje ook
En dan trek je wat sneller je bokshandschoenen aan en ga je in de verdedigingsmodus schieten 
Uit onmacht en verdriet en liefde voor anderen die niet begrepen worden

Maar wat is er eigenlijk tegen als iemand zich (voor kortere tijd of voor altijd) als non-binair identificeert?

Ik ken twee mensen die zich als non-binair identificeren. Voor allebei is dat echt wie ze zijn en was het een enorme opluchting dat daar een woord voor is, dat er meer mensen zijn met die ervaring. Tot voor kort was man of vrouw zijn voor hen de enige optie. Als man geboren zijn in een vrouwenlichaam of andersom was ook nog wel bekend en ze hebben zich beide afgevraagd of dat het dan was. Dat was het niet. Het was zich geen man voelen en ook geen vrouw. Voor sommigen is het iets tussen man en vrouw in, voor anderen soms (meer) vrouw en soms (meer) man en voor nog anderen zit de genderidentiteit helemaal niet op die lijn van vrouw naar man. 

Beertjelief schreef op 25-11-2021 om 16:37:

[..]

Fijn, dan weet je ook waar haar reactie vandaan komt
Genderhype is een gevoelig woord, het is geen hype, het is echt
Dit zal niet overwaaien onder het motto “Punk is dead and Good Charlotte killed it” ofzo

Daarmee wil ik het gevoel van een ouder ook niet bagataliseren, op dit forum loopt er een fantastisch mooi topic met de struggels en overwinningen van ouders en hun kroost
En kan me indenken dat het lastig als je er ineens mee geconfronteerd wordt als ouder
En misschien stond TO helemaal niet stil dat het woord “genderhype” als “nee nee” wordt ervaren in de community

Maar ik kan je nu al voorspellen dat er nog meer reacties als die ene zullen komen (al hoop ik van niet) die het gevoel van de zoekenden zullen bagataliseren

En dat weet een Liefste Feetje ook
En dan trek je wat sneller je bokshandschoenen aan en ga je in de verdedigingsmodus schieten
Uit onmacht en verdriet en liefde voor anderen die niet begrepen worden

Dan bezie je het woord hype iets te persoonlijk denk ik. De to zal met open vizier moeten blijven kijken, ik krijg dat idee vanuit haar post wel, maar ‘de bokshandschoen’ ook, hoezeer je ook in de verdedigingsmodus, verdriet en onmacht zit. 

to: welke reden heb je om binders niet aan te schaffen? En welke reden geeft ze om te ontploffen als je een fout in een aanspreekvorm maakt? Ik ga er stiekem vanuit dat je dat niet expres doet en dat je dan sorry zegt, maar misschien wapper je het weg en is dat het? 

Diyer schreef op 25-11-2021 om 17:07:

[..]

In reactie op iemand die zegt dat het pijn doet om dit als hype weg te zetten en jij, Valdemar, noemt het gender gedoe. Hype, gedoe of hoe je het ook noemen wilt, je kunt er niet omheen. Het IS een hype, anders zouden niet zoveel ouders herkennen dat dit (genderidentiteit) nu zo'n enorme vlucht heeft genomen. Ik las er laatst een artikel over dat in het verkeerde lichaam geboren zijn maar 0,5% vd mensen heeft. Zou het dan stom toevallig zijn dat mijn dochter nu 4 vriendinnen heeft op school die daar nu allemaal mee bezig zijn? En nog twee anderen op scouting ook? Je kind serieus nemen en compleet meegaan in de soms extreme uitspraken zijn wel twee uitersten en als je daar als ouder niet een gezond tegenwicht in biedt, kan het ook zijn dat je kind verzandt in dit soort gedachten. Waarom zou je niet (ook) kritische vragen mogen stellen of aangeven dat je geen afbindmiddelen gaat kopen?

maar nogmaals: wat is er tegen als iemand zich als nb identificeert? Wat zijn de bezwaren?

Mijn kind gaf ineens aan een binder te willen en zich niet helemaal vrouw te voelen, maar non-binair, een paar maanden later werd dat toch jongen en nu is het grotendeels jongen, maar niet helemaal, maar zeker geen vrouw.
Ik herken de twijfel, die voel ik ook wel eens, het is ook bizar dat je kind ineens niet meer je dochter is, terwijl je jarenlang het idee had dat dat wel zo was. Ik kan niet zeggen dat ik nooit iets heb gemerkt, mijn zoon was nooit genderconform, speelde zowel met jongens- als met meisjesspeeldgoed, weigerde een periode jurken, weigerde een periode broeken, had heel kort haar, maar wel oorbellen. Speelde veel met jongens en zelden met meisjes. Toch was het best een schok toen hij aangaf een jongen te zijn.

Hij heeft nog even, vlak voor hij vertelde dat hij zich geen meisje voelde, een übervrouwelijke periode gehad, met rokjes en bloesjes en lang haar. 

Wij hebben ons ook afgevraagd of het misschien een fase is, maar hebben besloten dat een fase kan ook waardevol zijn en ik heb liever dat het een fase blijkt te zijn waarin ons kind zich gehoord voelde en serieus genomen werd, dan dat het geen fase blijkt te zijn en we ons kind het gevoel hebben gegeven dat hij van ons niet zichzelf mocht zijn.
Dit hebben we nooit tegen hem uitgesproken, want het is allemaal al ingewikkeld genoeg voor hem, die twijfel laten we bij onszelf.

Dus ja, ik ga er vol in mee, ik koop die binder voor hem, want liever een goede binder met goed advies dan dat ze zelf gaan experimenteren met mogelijk nare gevolgen voor hun lichaam. Ik gebruik hij/hem en zijn zelfgekozen jongensnaam. 
Natuurlijk vergis ik me wel eens, maar daar hebben we het over gehad. Vergissen mag, dat is ook begrijpelijk als je jarenlang gewend bent aan zij/haar/meisjesnaam en ineens om moet schakelen. Ik heb de ruimte gekregen om te wennen en ondertussen heb ik keihard mijn best gedaan om het goed te doen. Tegenwoordig is het eigenlijk gek als iemand het over mijn dochter heeft of zijn oude naam gebruikt. 

Diyer schreef op 25-11-2021 om 17:16:

[..]

Geen probleem. Het gaat mij erom dat mijn kind er helemaal door geconsumeerd wordt en nu zelfs vrijwillig een soort korset wil dragen die de borsten helemaal afplat. Terwijl wat er onder zit (in mijn optiek) is een diepe onzekerheid en het gevoel dat een (heteroseksuele?) vrouw zijn betekent dat ze volgens mij bang is dat het inhoudt dat ze seks hoort te gaan hebben of op z'n minst een vriendje en dat ze daar nog helemaal niet aan toe is. Ik heb het dan liever hierover ipv dat je je borsten plat afbindt en in oversize-te kleding rondloopt. Ik begrijp de vlucht om die reden, maar heeft feitelijk niks te maken met dat ze in het verkeerde lichaam zit en boos wordt als iemand haar identificeert van het vrouwelijke geslacht (terwijl haar hele lijf en gezicht zegt, ik ben een vrouw)

maar misschien moet ze eens serieus genomen worden in haar angst als cis hetero vrouw te worden gezien? Het is ook niet niks wat die jonge meiden op zich af krijgen. 

Dat het afbinden van de borsten je tegen staat, kan ik me wel voorstellen. Maar is dat ook niet ingegeven door het feit dat je toch denkt dat ze die later nog wel 'nodig' zal hebben? Dat je eigenlijk vindt dat ze zich in haar rol moet 'schikken' en meisje moet zijn?

En zoals mensen zeggen: ze is zeventien, ze gaat al zelf over haar lichaam. 

Als trans ouder weet ik wel één ding: als iemand echt trans is, heb je daar geen enkele invloed op, je kan het alleen maar frusterender en vervelender maken voor je kind maar zhij blijft trans, hoe dan ook. 

Misschien geldt dat voor nb net zo, daar heb ik geen ervaring mee

Diyer schreef op 25-11-2021 om 17:16:

[..]

…Ik begrijp de vlucht om die reden, maar heeft feitelijk niks te maken met dat ze in het verkeerde lichaam zit en boos wordt als iemand haar identificeert van het vrouwelijke geslacht (terwijl haar hele lijf en gezicht zegt, ik ben een vrouw)

Mogelijk wil die daarom een binder? Omdat het naar voelt dat hun lichaam zegt: “ik ben een vrouw” terwijl die dat zelf niet zo voelt?