Afspraken over thuis wonen
Onze oudste (20) heeft vanwege stage een jaar intern gewoond en is nu alweer een jaar thuis.
Sindsdien is het voor alle partijen lastig om weer terug te gaan naar het oude.
Zij is meer haar eigen weg gegaan in het jaar dat ze minder thuis was en vindt het nu lastig dat ze rekening moet houden met de rest van het gezin.
Inmiddels is ze afgestudeerd en werkt ze in de zorg.
Wij houden rekening met haar onregelmatige diensten, zijn bv stil als ze overdag moet slapen.
Ze betaalt geen kostgeld, dat vinden we nog niet nodig, maar ze draagt thuis haar steentje niet echt bij aan opruimen, hond uit laten, en overlegt niks over haar sociale leven op vrije dagen.
Hier hebben we vaak discussie over.
Kortgezegd: zij wil 100% zelf bepalen wat ze met haar vrije tijd doet, wij vinden dat we van haar mogen vragen om bv als ze 4 vrije dagen heeft, ook een dag thuis te zijn en ons iets uit handen te nemen mbt huishouden of om als dat in het weekend valt iets als gezin te kunnen doen.
Afspraken maken lukt niet echt, net was er weer discussie dus morgenavond (de enige avond die ze thuis is tussen nu en dinsdag) willen we weer om tafel.
Advies welkom.
Je combineert twee onderwerpen
1. Haar bijdrage aan de huishouding
2. Haar betrokkenheid bij het gezin.
De eerste is het makkelijkst. Ja, je mag verwachten dat zij als volwassene haar deel van de huishouding doet. En gezien haar onregelmatige diensten, is het logisch om daar rekening mee te houden.
Je kunt haar vragen hoe ze haar deel wil invullen. En jullie aangeven hoe dat past in jullie deel.
Als volwassenen.
De tweede is heel anders. Natuurlijk mag zij zelf beslissen over haar vrije tijd en sociale afspraken die ze maakt. Zolang ze maar in redelijkheid rekening houdt met jullie qua mogelijke overlast of zo.
Jullie willen graag als gezin samen iets doen. Dat is een wens. Dat kun je niet eisen.
Vraag haar wat ze wil? Wil zij iets organiseren? Of meld wekelijks wat jullie plannen zijn, zodat ze naar eigen wens kan aanhaken.
Maar ik zou hier geen druk op zetten. En zeker niet tegelijk met onderwerp huishouding bespreken.
ik zou
wel degelijk een bijdrage /huur/onkostenvergoeding van haar vragen. Daarnaast moet je goed afwegen wat je wel en niet van haar vraagt.
Je kunt verwachten dat zij haar eigen ruimte bijhoudt en een algemene ruimte zoals de badkamer en/of de keuken. Zeker als ze veelal met jullie mee-eet kun je verwachten dat ze haar deel pakt m.b.t. koken, opruimen, afwassen e.d.
Als je alles voor haar doet laat je over je lopen en vooral: leert zij niets. Laat ze respect tonen voor jullie en maak duidelijk dat alles in huis niet vanzelfsprekend is.
Dus:
Eten: eventueel tijd afspreken waarop ze uiterlijk moet laten weten of ze thuis eet. Afspraken maken over koken en de afwas: wie wanneer. Maak bijv. een rooster.
Vaste afspraak dat zij de badkamer of een andere klus doet.
de hond vind ik een andere kwestie. Die werd tenslotte ook uitgelaten toen zij niet bij jullie woonde toch? En wie heeft gekozen voor de hond? Of wie kiest er nu voor de hond? Laat diegene, die personen de zorg ook op zich nemen.
Je moet ernaar toe dat het zakelijker wordt. je kunt er desnoods voor kiezen haar meer te laten betalen als ze geen taken opneemt: je bent tenslotte geen huissloof voor haar.
Relatie normaliseren
Oké, dus je hebt een volwassen, werkende persoon in huis die totaal geen bijdrage levert aan het huishouden. Dat klopt niet. Zo werkt het nou eenmaal niet in het leven, zelfs niet bij je ouders. Ik zou eerst met je man (denk ik, je hebt het in ieder geval over 'we') bepalen wat jullie willen en redelijk en acceptabel vinden.
Jullie kunnen kostgeld vragen of een bijdrage 'in natura', of een combinatie van die twee. Maar uitgangspunt moet denk ik zijn dat zij linksom of rechtsom een bijdrage moet leveren. En anders kan ze op kamers, dan betaalt ze flink én moet ze alles zelf doen. Dat lijkt me de insteek voor het gesprek. Als die keuze helder is voor je dochter kun je gaan onderhandelen over wat jullie willen en wat zij wil.
Maar ik denk dat je heel duidelijk moet maken dat ze op deze manier niet meer welkom is in jullie huis. Jullie zijn geen gratis hotel. En stop per direct met rekening houden met haar. Dat kan pas als zij laat zien ook rekening te houden met haar.
Daarnaast is er het 'gezinsleven'-aspect. Ik denk dat je daar op deze leeftijd niet heel veel van moet verwachten. En zeker niet in deze setting. Alles wat jullie doen is in haar ogen te weinig, en jullie zeuren. Dan heeft ze geen zin in 'gezellig doen'. Dat komt hopelijk weer als jullie relatie weer wat meer in balans is. En misschien is daarvoor wel nodig dat ze op zichzelf gaat wonen. Maar voorlopig zou ik dat even loslaten en proberen de relatie weer te normaliseren. Daar hoort naar mijn idee bij haar als volwassene te behandelen, en dat betekent dus weer dat ze zelf verantwoordelijk is voor haar eigen (deel van het) huishouden.
Jee
Ze is 20 dus zal niet een enorm salaris verdienen. Een bijdrage zou ik dus niet vragen als je zelf niet heel krap zit qua huishouden hoeft mijn 20-jarige weinig te doen. Haar eigen kamer bijhouden en af en toe op verzoek stofzuigen of een vaatwasser uitruimen. Ik vind alles best zolang ik er niet meer last van heb dan gemak 
Zakelijk en normaliseren
Ik vind dat echt een beetje harde reacties. Waarom zou je de relatie met je kind zakelijker willen maken of ‘normaliseren’ (normaal alsof je een betalende kostganger hebt?)?
mijn idee (enigszins als Phryne)
Als fin.bijdrage niet nodig is, zou ik dat ook niet hoeven. De tijd dat ze elk dubbeltje moet omdraaien komt snel genoeg. Laat haar maar lekker sparen voor als ze op zich zelf gaat wonen. Tenminste, zo sta ik er in, ervan uitgaande dat jullie die fin. bijdrage niet nodig hebben.
W.b.t. het huishouden: Mijn mening is, dat wat ik/man al deed toen zij tijdelijk uit huis was, hoeft voor mij niet anders. Wél vind ik dat ik er niet extra werk aan moet hebben. Dus voor mij zou wel heel duidelijk de regel zijn: eigen troep opruimen! En natuurlijk zou het leuk zijn als zij ook af en toe zou koken of een stofzuiger door het huis. Maar zou geen eis van mij zijn. Wel zou ik verwachten dat als ik eens iets vraag omdat ik even in tijdnood zit of whatever, dat ik dat ook gewoon kan vragen zonder gezeur.
Verder zou zij met haar vrije tijd mogen doen wat ze zelf wil, zolang ik daar maar geen last van heb. En uiteraard wel duidelijke afspraken over wel of niet mee-eten en tijdig afzeggen.
hier
betaalt de dochter die thuis woont een kleine bijdrage, ze doet een beetje aan huishoudelijk etc. werk (zoals vaatwasser ) en ze moet duidelijk aan geven wanneer ze wel of niet hier eet. De kinderen die geen werk hebben, dus geen geld verdienen, betalen niets maar de andere afspraken gelden ook voor hen.
Aanvulling
Onze dochter werkt 32 uur en verdient in de zorg een prima startsalaris. (Met haar toeslagen meer dan ikzelf met mijn baan in een winkel van 36 uur) Ze hoeft nog geen financiele bijdrage te leveren, omdat wij het niet nodig hebben en omdat we liever hebben dat ze flink spaart voor als ze wel op zichzelf kan.
Helaas is de wachttijd voor een huurwoning behoorlijk lang, dat kan nog wel 2 jaar duren, terwijl ze al op haar 18e verjaardag ingeschreven is.
In de tussentijd willen we het graag gezellig houden, maar zal ze zich ook moeten schikken in de afspraken die we willen maken.
Het idee van haar eigen huishoudelijke taken geven vind ik een goeie.
Ook heb ik bedacht dat ik haar kamer (op zolder) niet langer meeneem in mijn rondje door het huis, ik stofzuig en dweil dat normaal in 1 moeite mee, als ik dat op de slaapkamers op de 1e verdieping doe.
Het grootste irritatiepunt is voor ons dat ze haar vrije dagen volpropt met winkelen, uitgaan, etentjes en dat ze dan na haar werkdagen thuis chagerijnig (van vermoeidheid?) op de bank hangt, idem als ze per ongeluk toch thuis is op een andere vrije dag.
Ik bijt dan op mijn tong om maar niets te zeggen dat een woordenwisseling kan worden.
Als ouders zouden we het fijn vinden om 1 zondag in de 4 a 6 weken als gezin iets te ondernemen, we hebben nog 2 jongere kinderen, 1 op de middelbare, 1 op het mbo. Beide hebben een zaterdagbaantje. En ze willen allemaal op zaterdagavond met vrienden wat doen.
Veel meer vragen we niet, we snappen dat ze graag met haar vriend of vriendinnen afspreekt, maar vinden ook dat ze zolang ze op onze kosten onder ons dak woont, rekening moet houden met het feit dat wij ook wel iets verwachten van haar om onze relatie leuk te houden.
loslaten
Die gezinsdingen zijn gewoon klaar op die leeftijd, zeker als ze al een tijd uit huis geweest zijn.
Je hebt nu niet meer dan een volwassen huisgenoot in huis die toevallig jullie dochter is. Als ze op zich zelf woont verwacht je toch ook niet dat ze elke 4-6 weken een dagje met jullie optrekt, dan komt ze even op bezoek of ook dat niet.
Ze heeft haar eigen leven om zelf in te vullen daar gaan jullie niet meer over.
Je zult je eigen verwachtingspatroon moeten aan passen. Opvoeden is eindig, de mbo'er vliegt straks ook uit en ook de middelbare scholier duurt niet zo heel lang meer. Verwacht je dan nog steeds dat jullie elke 4-6 weken met het gezin wat gaan doen?
Sparen
Om haar te leren wat op jezelf wonen met haar salaris is zou je wel kostgeld kunnen vragen en dat voor haar sparen. Daarvan zou je haar kunnen helpen met haar eerste huis, door bijvoorbeeld haar gordijnen te betalen of de vloerbedekking, ik zeg maar wat. Ze hoeft niet te weten dat je het opzij zet, maar ik denk dat de klap groot is als ze een woning krijgt en dan van de, laat ik gokken, 1200 euro die ze verdient alles moet betalen en ook nog zelf moet schoonmaken, koken en boodschappen doen.
wauw...
ook nog chagrijnig op de bank hangen? Ik zou haar dan wegsturen. Is jullie huiskamer toch?
maar
ik vind wel ook dat je het idee van het gezellige gezinnetje los moet laten. Geen gezamenlijke activiteiten willen afdwingen. Zelfs niet als een vorm van een soort teambuilding'.
Verwachtingen
We willen inderdaad geen toevallige passanten worden en hebben ons gezin graag af en toe compleet zolang we op hetzelfde adres wonen.
Is dat zo raar? Overigens betekent samen wat doen niet perse een hele dag weg, maar kan ook zijn dat we dan thuis wat uitgebreider koken met elkaar, dat deden we tot 2 jaar geleden ook en iedereen vond dat leuk.
In duo's een gang voorbereiden en klaarmaken.
Maar als ze aan zou geven dat ze dit soort dingen niet wil, leggen we ons daar uiteraard bij neer.
Onze grootste ergernis is dat ze overal gezellig doet/is, behalve thuis.
Ze werkt hard, op haar werk staat ze altijd klaar om in te vallen, maar thuis is ze lui, hangt halve dagen voor de tv en is vaak te beroerd om zelfs maar even de tafel te dekken.
Want dan is ze moe, heeft ze recht op rust.
Overigens werk ik 36 uur en mijn man fulltime dus wij zijn ook druk, koken om de beurt, doen het huishouden, helpen met huiswerk, etc etc.
Het enige dat we willen is niet langs elkaar heen leven op hetzelfde woonadres. En daar zijn afspraken voor nodig.
Goh ja
Ik had vroeger een heel druk leven met school, clubs, koor, sport, kerk, roeien. Dan wilde ik wel eens op zaterdagochtend wat uitslapen. Echter om 9.00 uur riep mijn moeder onderaan het trapgat dat de koffie klaar was.
Eerlijk gezegd denk ik dat de sfeer tussen jou en je dochter er niet op vooruit zal gaan. Een jongvolwassene, met wisseldienst in de zorg en sociaal leven, altijd klaar staan voor een ander, die thuis even onderuit wil zakken. En dan verplichten toch weer even sociaal te zijn.
Nou had ik geen hekel aan mijn moeder, en misschien is het maar goed ook dat je op een gegeven moment graag op jezelf gaat. Want je kunt niet zomaar beslag leggen op de tijd van je volwassen kinderen.
Ook al heb je het zelf ook druk en verplichtingen, daar heb je zelf voor gekozen. Dat geeft je niet het recht om je kinderen die op pad zijn naar eigen zelfstandigheid te dwingen mee te bewegen. Kun je willen. Gaat de zaak niet vooruit helpen.
Laat haar toch los! Ze gaat een eigen leven opbouwen. Wie weet hoe leuk het nog kan worden als jullie later samen een dagje gaan winkelen of zo. Over tien jaar of zo.
Of eerder als je de verhoudingen weet goed te houden.
Het is toch wat...
Die jeugd van tegenwoordig, chagrijnig op de bank hangen in je eigen huis, het moet ook niet gekker worden. Trek de duimschroeven maar flink aan, dan stapt ze vanzelf op.
Nou
Ik vind eerlijk gezegd wel dat je in sociaal opzicht wat mag verwachten van een thuiswonende jongvolwassene. Thuis wonen is niet vrijblijvend. Je woont met andere mensen en sociaal gedrag met elkaar vind ik wel het minste. Daar hoort voor mij bij dat je op sommige (let wel: ik zeg niet alle) momenten meedoet in het sociale verkeer van het gezin en ook dat er qua hulp best iets kunt doen. Zou voor mij allemaal niet groots hoeven zijn.
Dat sociaal gezien wat meedoen is wmb niet hetzelfde als verplicht een gezinsactiviteit meedoen maar je woont ook niet op kamers bij een hospita met wie je verder niets te schaften hebt.
Hoe het er dan concreet in jullie situatie uit zou kunnen zien, weet ik niet. Maar een kind dat alleen het eigen plan trekt en op andere momenten vooral oververmoeid en/of chagrijnig op de bank zit of die zich alleen maar als een toevallige passant gedraagt, zou aan mij wel een kwaaie hebben.
Aagje
Jij begrijpt het volledig.
Het is echt niet iets groots dat we vragen, vinden wij.
We vragen haar ons huis niet als Hotel Mama&Papa te gebruiken, waar als vanzelf de koelkast gevuld, de badkamer schoon en de kleren gewassen worden en waar je alleen in- of uitcheckt, wanneer het jou uitkomt.
We dwingen de kinderen nergens toe, dat zullen we ook nooit doen, onze band was/is prima, van de zomer zijn we heel gezellig met zijn allen op vakantie geweest, omdat ze dat zelf wilden zijn ze ingevlogen op ons vakantie adres, waar we met de jongste waren, incl 2 schoonkinderen.
Geen onvertogen woord, veel gelachen, 10 dagen met zijn allen.
We winkelen ook nog steeds samen, elke schoolvakantie, samen met onze andere dochter, zoonlief houdt niet van dames shopsessies, maak jullie niet ongerust. Het is echt niet constant ongezellig hier.
In ons "normale" leven zijn er alleen steeds terugkerende irritaties, over en weer.
Daar lijken we maar niet uit te komen en daar hebben we geen zin in!
Ook niet voor broer en zus.
Concreet Aagje
"Maar een kind dat alleen het eigen plan trekt en op andere momenten vooral oververmoeid en/of chagrijnig op de bank zit of die zich alleen maar als een toevallige passant gedraagt, zou aan mij wel een kwaaie hebben."
Kun je dat wat meer concreet maken Aagje? Zo is het wat gratuit namelijk. Maar ja, het kan ook bedoeld zijn om Joke even een riem onder het hart te steken.
Je ziet wat de reactie is. Ze voelt zich gesteund.
Maar hoe zo'n gesprek dan gaat verlopen met de dochter thuis, en waar gaat het dan over, als het niet over verplichte gezinsactiviteiten gaat? Misschien dat je niet chagrijnig op de bank mag zitten, dan ga je maar naar je kamer of zo? Waaruit bestaat dan concreet het gewenste sociale gedrag? Ja, zoals beschreven 1 van de vrije dagen thuisblijven en met een klus helpen. Je ziet het zo voor je. Gezellig maar niet heus.
Want dat is natuurlijk ook de eis, het moet wel gezellig zijn, het mag niet chagerijnig zijn, ook al is het afgedwongen.
Wat als dochter 'nee' zegt, dat wil ze niet? Ze wil haar vrije dagen naar believen invullen?
Ik zou haar een belangrijke klus geven en verder niet zeuren. En vraag het eens aan haar wat ze ervan vind. Ze woont nog thuis maar draagt niet bij aan het huishouden. Wat zou ze op een regelmatige basis wel kunnen doen? Jullie zorgen al voor de kosten, de boodschappen, het schoonhouden, de klusjes. Wat kan zij doen?
Betrek haar er op een volwassen en redelijke manier bij, niet op een 'op het matje' manier.
Ik denk dat ouders het soms ook moeilijk vinden om te wennen aan de volgende fase van hun kinderen. Ik zou zeggen: laat je dan eens leiden door je kinderen en laat het los. Scheelt een hoop ergernis aan beide kanten.
Nog ff en dan is ze weg
En zou je wensen dat je haar chagrijnig op de bank had zitten.
Je bent veel te star en wilt je gelijk halen. De tijd van gezin zijn zoals het voorheen was is voorbij, je hebt nu meerdere kapiteins op het schip.
Laat je verwachtingen eens los en geniet ervan dat ze nog thuis is. De rest komt vanzelf.
Anne
Zo extreem als jij het omschrijft zie ik het niet.
Natuurlijk mag ze best af en toe chagerijnig zijn, geen zin hebben om iets nuttigs te doen.
Maar....
Ik zal een voorbeeld noemen, ze is al sinds vrijdag vrij, begint morgen weer aan een cyclus diensten van 1 dag, 2 avonden en 1 nachtdienst als toetje.
Gisteren was zij vrij, wij werkten alle 2, beide rond 17 uur thuis, evenals zus, zoals altijd op maandag. Broer zou na stage thuiskomen, als de trein gehaald werd om 17.30 op het station zijn en dan eten we op maandag om 17.45 uur.
Om 16 uur had ze geappt of we eerder konden eten, want ze wou om 18 uur weg om te sporten.
Dat las ik om 16.30 uur toen mijn werk erop zat en antwoordde dat ik niet kon beloven dat dat lukte tenzij zij alvast zou beginnen aan het snijden van de groente. Ik moet bijna een half uur rijden voor ik thuis ben.
Laat maar, kreeg ik terug.
Eenmaal thuis bleek dat de vaatwasser nog vol was en dat de was die ik om 7 uur had aangezet niet opgehangen was.
Ik had het weliswaar niet letterlijk gevraagd of ze iets wou doen, maar ze had dat best uit zichzelf kunnen doen. Ze was daarvoor 3 dagen op stap geweest met vrienden en had gisteren geen plannen. Ze had alle programma's teruggeken die ze gemist had in die 3 dagen.
Op zo'n moment hoef ik dat niet langs me heen te laten gaan toch?
Over dat soort irritaties gaat het vooral.
Aan de ene kant vindt ze zichzelf en is ze ook best volwassen (ben supertrots op haar functie op haar werk) maar thuis gedraagt ze zich vaak als prinses die alleen doet wat ze zelf wil.
Natuurlijk mag ze ook uitslapen na late dienst (dan ga ik ook niet op de bovenverdieping stofzuigen s morgens vroeg), mag ze leuke dingen doen met wie ze wil, zorg ik voor lekkere hapjes voor in haar nachtdienst.
Nogmaals, wij vragen haar geen geld, alleen wat sociaal wenselijk gedrag dat erbij hoort als je deel uitmaakt van een gezinssituatie en huishouden.
Dat moet ze als bijna 21 jarige toch ook kunnen indenken.
Vinden wij.
Morgen gaan we in gesprek, dat weet ze en we hebben gevraagd om goed na te denken over wat zij van ons wil vragen.
We gaan er open in en niemand komt op het matje.
Redelijk
Wat voor jou redelijk is, na een paar vrije dagen feestvieren met vrienden een dagje thuis, dan ook eens even aanpakken, hoeft voor haar niet redelijk te zijn.
Scheiding
Jouw ergernissen hoor je ook vaak over mannen die die dingen niet spontaan doen en ook na 25 jaar huwelijk nog steeds gevraagd moet worden om de was op te hangen of de vaatwasser uit te ruimen. Sommigen leren het nooit.
Je zult dat dus expliciet moeten vragen.
Huishouden leren de meesten prima als ze op zichzelf wonen net als het bijhouden van hun administratie en financiën.
Je hebt gelijk Joke
Ik vind dat je gelijk hebt Joke met je voorbeeld. Maar blijkbaar doet je dochter niets uit zichzelf. Dus daar moet je wat aan doen. Misschien kunnen jullie afspreken dat zij op haar vrije dag thuis doet wat jij haar expliciet vraagt of wat je op een briefje achterlaat. Want hoe kon zij ruiken dat je een was had aangezet? Die afwasmachine had ze wel moeten zien want ik neem aan dat ze borden en bestek heeft gebruikt die ze daarin had moeten zetten.
Over het koken bedoelde ze misschien anders. Ik ga ook niet altijd direct naar huis, misschien polste ze dat.
Succes met het gesprek hopelijk kom je tot goede afspraken zonder al te veel puberdrama: “ik moet ook álles doen hier in huis “
Tja
Beide fulltime werken en altijd allekamers zuigen en dweilen? Je hebthet er zelf naar gemaakt. Dat deed ik al niet meer toen ze 10 waren. Hier een van 18 en van 21. Die van 18 kookt al twed jaar eens per week en die andere heeft ook vaste taken in huis. Waarom heb je dat nooitingevoerd? Noway datik gisteren gekookt had. Ik ben geen sloofje. Wie thuis iskookt hier. Wij zijn bijna elke doordeweeksedagtussen half vijf en half zeventhuis. Als ik eerder benkookik. Anders mijn man die halfvijf komt. Iklaat hemtoch niet koken als ik vrijben of eerder? Zo ga je alsvolwassenenmet elkaar om.
En verder
je zult een lijstje moeten maken van wat verder moet gebeuren op haar vrije dag. Of ze gaat wel betalen en daar betaaljede hulp voor.
Eens met Triva
Joko, het is wél een hotel bij jou. En nog gratis ook.
Mijn oudste van 17 maakt al járen zijn eigen kamer schoon en draait wassen. Op zijn vrije dag vraag ik hem een wasje op te vouwen en kookt hij inmiddels een eenvoudige maaltijd.
Jouw dochter betaalt geen kostgeld maar vermaakt zich met shoppen en etentjes. Dat klinkt niet alsof ze iets opzij zet. Waarom geen bijdrage vragen en die inderdaad deels voor haar opzij zetten? Leerzaam en later nuttig.
Als je wilt dat ze meer doet, maak het dan concreet. "Jij kookt vandaag want wij werken. We willen om 17:30 aan tafel dus begin om 16:45, het recept ligt op tafel'.
En er zo mee omgaan hoeft beslist geen invloed te hebben op de sfeer. Ik betaal zelf ook mee aan het huishouden en doe klussen en dat beïnvloedt de sfeer ook niet 😉
Niet te laat
Om iets in te voeren.
Het koken bv wanneer zij vrij is en wij werken. Goed punt!
In principe heeft iedereen hier wel vaste taken, maar misschien te weinig dan.
De kids houden alle 3 hun kamer netjes, verschonen hun bedden, wassen hun beddengoed, op mijn vrije dag woensdag zuig en dweil ik alles maar bij hun niet als de vloeren bezaaid liggen met kleren. Dan sla ik je over.
Met school, stage, sport, bijbaantjes, sociale bezigheden, hebben ze het ook druk dus ontlasten we ze ook wel.
Dat is niet altijd goed. Iets om over na te denken.
Ik hoop dat we met de oudste die 4 dagen werkt kunnen afspreken dat ze al dan niet met lijstje op 1 van haar vrije dagen kookt en wat andere klusjes doet. Wat niet wil zeggen dat ze dan niet eerst kan uitslapen.
Ik weet dat ons gezin niet meer hetzelfde is als toen ze alle 3 klein waren, dat is ook prima.
Blijkbaar leest vrijwel iedereen dat ik haar klein wil houden, thuis wil houden, whatever.
Dat is het niet. De tijd die ze hier nog woont, willen we gezellig houden en dat kan alleen als alle partijen rekening houden met elkaar.
Wij met haar wensen, zij met onze wensen.
Het heeft voor haar veel voordelen: gratis onderdak, eten, drinken, iemand die de was doet enz.
Wij verbieden haar niks mbt het sociale leven, laat dat duidelijk zijn.
Wat niet wil zeggen dat we soms aangeven dat we het gezellig zouden vinden als op zondag weer eens een dagdeel thuis zou zijn.
Ik denk dat dat wel 3 maanden geleden is.
eerst de huishoudelijke klussen
en dan komt die 'gezelligheid' vanzelf wel. ik zou echt zonder boosheid of wat dan ook zeggen dat je xxx van haar verwacht en niet 'ik hoop dat ...' en dat zij zelf mag kiezen wanneer ofzo. Gewoon een lijstje. Dat doe je als volwassene tenslotte ook, ondanks dat je het al jaren doet. Je hebt een set van activiteiten opgebouwd en zij moet ook van jullie het voorbeeld over kunnen nemen dat dingen gewoon gedaan moeten worden. En samen met je verantwoordelijk voor een prettig samenwonen.
dus maak het inderdaad concreet en laat het gezellige zondagmiddag gevoel even voor wat het is. Als zij meer concreet betrokken is zal ze misschien ook meer concreet het gevoel hebben 'samen te leven'. En je kunt nog eens praten over lekkere recepten, over wanneer ze boodschappen doet en dat ze jou een tikkie stuurt voor de boodschappen etc. Er komt vanzelf meer contact als zij gaat meedraaien.
gr Angela
oeps
"En samen met je verantwoordelijk voor een prettig samenwonen." moet zijn
En samen ben je verantwoordelijk voor een prettig samenwonen.
en het woord concreet is wel erg concreet aanwezig. ...
gr Angela