Autisme/ mcdd
mijn zoon 21 heeft autisme/mcdd .daar zijn we nu na jaren getop achtergekomen ze zeiden altijd adhd maar dat wist ik al dat hij dat niet had,na jaren medicatie gehad te hebben is hij daar met 18 jaar mee gestopt toen ging het bergaf met hem .nu op dit moment weet ik niet wat ik met hem aan moet,hij is heel erg dwars koppig en zit met zichzelf in de knoeiis erg depresief praat vaak over zelfdoding..maar medicatie wil hij niet krijg ze wel maar neemt ze niet in..ik als ouder kan me daar erg kwaad om maken hij loopt bij de ggz maar dat schiet niet op..hij doet zich anders voor dan dat hij werkelijk is.ik moet hem naar zijn afspraken sleuren .ik heb vanmorgen gevraagt om verplicht opnamen maar hij is 21 en heeft het voor het zeggen.de ene dag zeg hij laat me maar opnemen maar de andere dag praat hij weer anders.......maar wat ik eigelijk wil zeggen is wanneer word er hier eens wat aangedaan..de jeugt heeft het helemaal niet makkelijk in deze maatschappij
ze worden niet serieus genomen tot er wat gebeurt maar dan zijn we vaak te laat
En wat wil je nu?
Je zit in een hele lastige situatie. Ik begrijp dat je hem nu niet los kan laten en dat hij eigenlijk ook niet voor zichzelf kan zorgen. Goed, dat je hem nog'meegesleurd krijgt ' naar de afspraken.
Probeer met de hulpverlening erover tepraten.
En neem een s een hap lucht tuissendoor... Als ik je bericht zo lees struikel je over je eigen woorden.
sterkte
Volwassen
Als iemand volwassen is, kun je alleen opgenomen worden als je zelf wilt of als je een gevaar voor jezelf of iemand anders bent. Je kunt inderdaad het beste proberen om zelf met de hulpverlening te praten.
Het is gewoon erg moeilijk.
Even iets anders, is dit je eigen naam?? Anders kun je m beter even veranderen, want er lezen héél véél mensen mee.
Groet
Groet
Conny
Conny, om te beginnen: Vul een andere nickname in bij je reacties, want dit biedt te weinig bescherming voor de privacy van jou en van jouw zoon.
Jij schreef dus: "Mijn zoon 21 heeft autisme/mcdd. Hij is heel erg dwars koppig en zit met zichzelf in de knoei. Is erg depresief, praat vaak over zelfdoding, maar medicatie wil hij niet. Krijgt ze wel maar neemt ze niet in. Ik als ouder kan me daar erg kwaad om maken. Hij loopt bij de ggz, ik moet hem naar zijn afspraken sleuren. Ik heb vanmorgen gevraagt om verplicht opnamen maar hij is 21 en heeft het voor het zeggen. De ene dag zeg hij laat me maar opnemen maar de andere dag praat hij weer anders." (Ik heb het even samengevat)
Jij zit in een veel te zware situatie en dat heel erg lang. Positief aan jouw verhaal is dat je hem nog meekrijgt EN dat hij jou zoveel vertrouwt dat hij zijn emoties aan jou laat zien. Wat te zwaar is dat alle zorg op jouw bordje ligt en dat jij je geen raad meer weet. Waarschijnlijk ben je ook erg moe van alles. Ik raad je dringend het volgende aan: Maak zo snel mogelijk een afspraak met zijn behandelaar, voor een gesprek met jou alleen. Vertel dit wel aan je zoon, leg uit dat je je erg zorgen maakt en dat je advies wil hoe jij hem verder kan helpen.
In het gesprek met de behandelaar vraag je het volgende: 1. ondersteunende gesprekken voor jou als moeder, 2. hun plan van aanpak en hun doel van de behandeling van jouw zoon, 3. welke mogelijkheden zijn er voor opname of begeleid wonen, 4. welke ondersteuning is er mogelijk voor de medicatie (via depotinjecties?)
Wat je vooral duidelijk moet maken is dat de zorg voor jouw zoon jou teveel wordt en dat het niet alleen jouw probleem moet zijn, maar net zo goed dat van hen. Als het nodig is, neem dan iemand mee om jou te ondersteunen in dat gesprek. Het feit dat jouw zoon meerderjarig is, betekent niet dat alle verantwoordelijkheid voor zijn keuzes en motivatie bij hem moet liggen. En ook niet bij jou.
Heeft jouw zoon een dagbesteding? En zoja, is daar hulp voor jullie te verwachten?
Sterkte,
Onyx