Bloedwaardes bij depressie
Mijn dochter kampt al 8 jaar met een terugkerende depressie.
Ze is erg perfectionistisch en heeft de lat erg hoog liggen. Ze heeft ook paniekaanvallen en sluit zich periodes lang sociaal af. Ze geeft aan letterlijk niet uit bed te kunnen, ze kan zichzelf gewoon niet in beweging krijgen en ligt soms drie dagen in bed te wachten tot ze eruit kan, eet en drinkt dan dus ook niet. Ze woont trouwens op zichzelf.
Ze is vaak in behandeling geweest bij een psycholoog en heeft ook antidepressiva geslikt wat in het begin hielp maar na een jaar of zo niet meer. Ze is er toen van de ene op de andere dag mee gestopt. Dat is nu een jaar geleden. Ze staat best open voor hulp maar als het niet goed met haar gaat dan gaat ze ook niet naar therapie. Het lijkt alsof niemand erdoorheen prikt, als het beter met haar gaat. Ze is welbespraakt en intelligent en komt waarschijnlijk heel verstandig en nuchter over.
Verder is ze veganist. Al een jaar of 9. Ik denk dat ze misschien tekorten heeft aan vitamines, hormonen, mineralen? Alleen gelooft ze daar zelf niet in (en vraagt er dus niet om) en de huisarts of psychologen hebben er nooit naar gekeken. Haar depressies lijken soms meer op een soort burn out, ze zit dan in een soort mistige bubbel en denkt meestal niets, heeft daarna ook weinig of geen herinneringen aan de periode. Dat vind ik best vreemd.
Ik wil haar meenemen naar de huisarts en dan om bloedonderzoek vragen. Heeft iemand hier ervaring mee, welke waardes moet ik vragen om te prikken? B12, D3, cortisol? Hormonaal iets?
Bedankt voor jullie reacties.
Ja zij is volwassen, 25 inmiddels. B12 zegt ze af en toe te slikken maar zoals ik al zei gelooft ze niet zo in supplementen. We hebben een goede band maar ze vind het inderdaad niet fijn als ik me zo bemoei of mee ga naar de huisarts. Maar zelf vraagt ze dus niet om bloedonderzoek ook niet als ik dat vraag of toelicht en de huisarts zelf komt er ook niet mee. Ondertussen staat haar leven regelmatig stil en heeft ze bv. een studievertraging van enkele jaren, geen sport geen hobbies en gebroken met enkele familieleden (waaronder vader) die geen begrip hebben en hun geduld verloren zijn. Zo sneu.
Ze is voor de kerst bij mij en ik ga zeker proberen een afspraak te krijgen bij haar huisarts en zorgen dat ik mee naar binnen mag. Maar heb weinig vertrouwen dat de HA met voorstellen komt, hooguit B12, dus wil mijn eigen lijstje klaar hebben.
Jonagold schreef op 22-12-2022 om 17:06:
[..]
Ik kan me anders goed voorstellen dat ik met mijn intussen volwassen kinderen naar de dokter ga in dit soort omstandigheden. Sterker nog, met eentje doe ik dat ook. Die heeft autisme waardoor afspraken maken en moeilijke gesprekken voeren vaak erg moeilijk is en onze hulp wordt nog steeds erg gewaardeerd. Natuurlijk kun je een volwassen kind, zeker als dat niet verstandelijk beperkt is, niet naar de dokter 'sturen', maar je kunt er wel een gesprek mee voeren dat je dat verstandig lijkt en waarom, en dan kan het als dat kind psychisch niet in orde is juist heel fijn zijn als er iemand mee gaat ter ondersteuning. En dat kan dan natuurlijk ook prima een partner zijn, maar als die er niet is, wat is er dan mis met ouders??
Ik vind je reactie neerbuigend en behoorlijk kortzichtig, alsof er iets mis mee is als je je als ouder ongerust maakt over je volwassen kind, en alsof het niet in orde zou zijn als je als volwassen kind nog steeds prijs stelt op ondersteuning door je ouders.
❤️
Valdemar schreef op 22-12-2022 om 16:45:
[..]
Ook het eerste dat ik denk, zeker in combinatie met de naam van TO.
@To:
Geen idee hoe je band met je dochter is, maar ik moet er niet aan denken dat een van mijn ouders met mij naar de dokter gaat.
Nou, fijn dat je dat met ons deelt.
Maar bij anderen ligt dat weer anders. En het ging nu niet over jou.
Niet bij alle mensen zijn depressies iets wat over gaat. Zomaar van de 1 ene op andere dag stoppen met medicatie is veel slechter dan vegan eten. Gedrag, niet therapie trouw zijn zorgt ervoor dat de depressies recediveren en ook met medicatie kunnen depressies recediveren. Je kan chronisch ziek zijn van depressies, ook wanneer je leuk en intelligent bent. Zij heeft meer aan steun om via haar huisarts naar een gedoe psychiater te gaan, dan aan kritiek op haar levensstijl.
Sandra1964 schreef op 22-12-2022 om 18:02:
Bedankt voor jullie reacties.
Ja zij is volwassen, 25 inmiddels. B12 zegt ze af en toe te slikken maar zoals ik al zei gelooft ze niet zo in supplementen. We hebben een goede band maar ze vind het inderdaad niet fijn als ik me zo bemoei of mee ga naar de huisarts. Maar zelf vraagt ze dus niet om bloedonderzoek ook niet als ik dat vraag of toelicht en de huisarts zelf komt er ook niet mee. Ondertussen staat haar leven regelmatig stil en heeft ze bv. een studievertraging van enkele jaren, geen sport geen hobbies en gebroken met enkele familieleden (waaronder vader) die geen begrip hebben en hun geduld verloren zijn. Zo sneu.
Ze is voor de kerst bij mij en ik ga zeker proberen een afspraak te krijgen bij haar huisarts en zorgen dat ik mee naar binnen mag. Maar heb weinig vertrouwen dat de HA met voorstellen komt, hooguit B12, dus wil mijn eigen lijstje klaar hebben.
In ieder geval vitamine D is belangrijk qua depressie, uithoudingsvermogen, spierkracht etc. Heb daar afgelopen jaren weer veel strijd over gehad met mijn oudste (volwassen) dochter, en toch bleek die bij de laatste check een veel te laag vitamine D gehalte te hebben (ruim onder de nodige 80, ik geloof zelfs weer onder de 30), en ze knapte zienderogen op na een paar boosters. Ze weet ook wel dat ik gelijk heb met mijn gezeur steeds, maar je gaat natuurlijk niet gelijk doen wat je moeder zegt... en natuurlijk is vitamine D geen wondermiddel en is het niet altijd de enige oorzaak, maar je moet in ieder geval dit soort essentiele zaken op orde hebben voordat de rest aangepakt kan worden. Je gaat ook niet je auto aanduwen als hij de op de handrem staat en de benzinetank leeg is.
Als mijn zus onderuit gaat, medisch of geestelijk, ga ik ook mee naar de dokter als ze dat graag wil, of in ieder geval zal ik er zeer op aandringen dat ze gaat en dat ik eventueel mee mag. Wie ziek is, kan vaak wel wat steun gebruiken en degene die niet ziek is heeft een stuk minder moeite om te bevatten wat artsen zeggen.
Sandra1964 schreef op 22-12-2022 om 18:02:
Bedankt voor jullie reacties.
Ja zij is volwassen, 25 inmiddels. B12 zegt ze af en toe te slikken maar zoals ik al zei gelooft ze niet zo in supplementen. We hebben een goede band maar ze vind het inderdaad niet fijn als ik me zo bemoei of mee ga naar de huisarts. Maar zelf vraagt ze dus niet om bloedonderzoek ook niet als ik dat vraag of toelicht en de huisarts zelf komt er ook niet mee. Ondertussen staat haar leven regelmatig stil en heeft ze bv. een studievertraging van enkele jaren, geen sport geen hobbies en gebroken met enkele familieleden (waaronder vader) die geen begrip hebben en hun geduld verloren zijn. Zo sneu.
Ze is voor de kerst bij mij en ik ga zeker proberen een afspraak te krijgen bij haar huisarts en zorgen dat ik mee naar binnen mag. Maar heb weinig vertrouwen dat de HA met voorstellen komt, hooguit B12, dus wil mijn eigen lijstje klaar hebben.
Het komt over alsof je vooral zorgen maakt over het feit dat zij niet succesvol is en haar vader is blijkbaar nog een graatje erger. Er liggen zoveel oordelen besloten in je post en reacties...je noemt haar nog net niet lui.
Ik heb jaren een familielid gehad (nu overleden) die tijdens zijn opleiding medicijnen zijn eerste depressie kreeg en vele depressies tijdens zijn leven. Je kan iemand er niet uittrekken en meedokteren is alleen maar afleiding van wat er echt aan de hand is.
Je richt schade aan door haar als ouders niet onvoorwaardelijk te accepteren, ziek of niet ziek.
Dit is trouwens wat er kan gebeuren wanneer je in 1x stopt (zonder afbouw) met anti-depressiva: '
Wanneer mensen een behandeling met antidepressiva abrupt onderbreken kunnen evenwichtsstoornissen, hoofdpijn, misselijkheid, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, hartkloppingen en spierkrampen, in wisselende mate en afhankelijk van de persoonlijke gevoeligheid, optreden.'
Ik weet niet of het herkenbaar is?
rebmaaviv schreef op 22-12-2022 om 18:28:
[..]
Het komt over alsof je vooral zorgen maakt over het feit dat zij niet succesvol is en haar vader is blijkbaar nog een graatje erger. Er liggen zoveel oordelen besloten in je post en reacties...je noemt haar nog net niet lui.
Ik heb jaren een familielid gehad (nu overleden) die tijdens zijn opleiding medicijnen zijn eerste depressie kreeg en vele depressies tijdens zijn leven. Je kan iemand er niet uittrekken en meedokteren is alleen maar afleiding van wat er echt aan de hand is.
Je richt schade aan door haar als ouders niet onvoorwaardelijk te accepteren, ziek of niet ziek.
Dit is trouwens wat er kan gebeuren wanneer je in 1x stopt (zonder afbouw) met anti-depressiva: '
Wanneer mensen een behandeling met antidepressiva abrupt onderbreken kunnen evenwichtsstoornissen, hoofdpijn, misselijkheid, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, hartkloppingen en spierkrampen, in wisselende mate en afhankelijk van de persoonlijke gevoeligheid, optreden.'Ik weet niet of het herkenbaar is?
Dat lees ik er totaal niet in. Ik lees een moeder die zich zorgen maakt om dochter en zich terecht afvraagt of er sprake kan zijn van tekorten, wat best een reële mogelijkheid is bij een vegan dieet.
In 1x stoppen met anti-depressiva zorgt sowieso voor problemen. Misschien draagt het vegan dieet ook bij, maar de kans is groot dat het meer een bijzaak is dan het hoofdprobleem. Dochter voldoet vooral niet aan het plaatje dat haar ouders voor haar hebben bedacht. Een gebroken been kun je begrijpen en dat je dan geen marathon loopt ook. Maar een depressie ligt ineens niet aan zomaar je therapie stoppen en je medicatie......maar wel aan je eetgewoonten. Als de wereld zo simpel in elkaar stak.
Ik denk dat met de privacy schenden van dochter door op een dwingende manier mee te gaan naar de huisarts er meer stuk wordt gemaakt dan verbeterd.
Sandra1964 schreef op 22-12-2022 om 18:02:
Bedankt voor jullie reacties.
Ja zij is volwassen, 25 inmiddels. B12 zegt ze af en toe te slikken maar zoals ik al zei gelooft ze niet zo in supplementen. We hebben een goede band maar ze vind het inderdaad niet fijn als ik me zo bemoei of mee ga naar de huisarts. Maar zelf vraagt ze dus niet om bloedonderzoek ook niet als ik dat vraag of toelicht en de huisarts zelf komt er ook niet mee. Ondertussen staat haar leven regelmatig stil en heeft ze bv. een studievertraging van enkele jaren, geen sport geen hobbies en gebroken met enkele familieleden (waaronder vader) die geen begrip hebben en hun geduld verloren zijn. Zo sneu.
Ze is voor de kerst bij mij en ik ga zeker proberen een afspraak te krijgen bij haar huisarts en zorgen dat ik mee naar binnen mag. Maar heb weinig vertrouwen dat de HA met voorstellen komt, hooguit B12, dus wil mijn eigen lijstje klaar hebben.
Je kunt zelf bloedonderzoek laten doen bij commerciële partijen. Misschien dat ze daar wel voor voelt want dan kun je die eerste stap overslaan. Dan bekijken jullie samen de uitslagen en kun je haar helpen duiden. Misschien dat ze dan wel naar arts wil (als uitslagen daar aanleiding toe geven)?
Gr Angela
rebmaaviv schreef op 22-12-2022 om 18:24:
Niet bij alle mensen zijn depressies iets wat over gaat. Zomaar van de 1 ene op andere dag stoppen met medicatie is veel slechter dan vegan eten. Gedrag, niet therapie trouw zijn zorgt ervoor dat de depressies recediveren en ook met medicatie kunnen depressies recediveren. Je kan chronisch ziek zijn van depressies, ook wanneer je leuk en intelligent bent. Zij heeft meer aan steun om via haar huisarts naar een gedoe psychiater te gaan, dan aan kritiek op haar levensstijl.
Ja, dat is ook nodig, plus weer starten met een andere AD. Ze heeft veel baat gehad bij de therapie maar toen die stopte (na x gesprekken of max 1 jaar stopt het vanwege de zorgverzekering) heeft ze geen nieuwe verwijzing aangevraagd. Zelf geeft ze aan dat therapie als het goed gaat weinig meerwaarde heeft en als het slecht gaat dan gaat ze er niet heen.
rebmaaviv schreef op 22-12-2022 om 18:28:
[..]
Het komt over alsof je vooral zorgen maakt over het feit dat zij niet succesvol is en haar vader is blijkbaar nog een graatje erger. Er liggen zoveel oordelen besloten in je post en reacties...je noemt haar nog net niet lui.
Ik heb jaren een familielid gehad (nu overleden) die tijdens zijn opleiding medicijnen zijn eerste depressie kreeg en vele depressies tijdens zijn leven. Je kan iemand er niet uittrekken en meedokteren is alleen maar afleiding van wat er echt aan de hand is.
Je richt schade aan door haar als ouders niet onvoorwaardelijk te accepteren, ziek of niet ziek.
Dit is trouwens wat er kan gebeuren wanneer je in 1x stopt (zonder afbouw) met anti-depressiva: '
Wanneer mensen een behandeling met antidepressiva abrupt onderbreken kunnen evenwichtsstoornissen, hoofdpijn, misselijkheid, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, hartkloppingen en spierkrampen, in wisselende mate en afhankelijk van de persoonlijke gevoeligheid, optreden.'Ik weet niet of het herkenbaar is?
Dat is zeker niet mijn intentie, ik accepteer haar no matter what onder elke omstandigheid, als zij maar gelukkig is. Ik voel me gewoon machteloos en het doet me veel verdriet om haar zo te zien. Ik probeer een logische verklaring te vinden.
Ze is met de AD gestopt toen tijdens een depressieve episode haar pillen op waren en ze het niet kon opbrengen om een herhaalrecept te gaan halen. Dat is nu 10 mnd geleden. Ze staat wel open om opnieuw te starten maar het komt er maar niet van om naar de huisarts te gaan.
Angela1967 schreef op 22-12-2022 om 19:05:
[..]
Je kunt zelf bloedonderzoek laten doen bij commerciële partijen. Misschien dat ze daar wel voor voelt want dan kun je die eerste stap overslaan. Dan bekijken jullie samen de uitslagen en kun je haar helpen duiden. Misschien dat ze dan wel naar arts wil (als uitslagen daar aanleiding toe geven)?
Gr Angela
Dat zou inderdaad een optie zijn! Ik zal er eens naar gaan zoeken. Bedankt voor deze tip!
Sandra2964:"Zelf geeft ze aan dat therapie als het goed gaat weinig meerwaarde heeft en als het slecht gaat dan gaat ze er niet heen."
Dat is ook heel erg logisch.
De meeste Nederlanders hebben een D-tekort in en na de winter; het is totaal zinloos om hier te vragen waar de árts op móet laten prikken, zo werkt dat gelukkig ook niet. Het is niet erg om mee te gaan, maar neem het gesprek daar niet over; daarmee zet je je dochter verkeerd weg, zelfs als de zorg om haar zelfredzaamheid mbt haar situatie vraagt om sturing.
Nogmaals, stuur er met een bochtje en een strik op aan dat ze naar de huisarts gaat. En weet dat sommige mensen meer nodig hebben dan een pilletje of vitamine en dat zelfs met al dat "meer", het nooit helemaal wordt zoals je wilt of wenst voor haar.
Sandra1964 schreef op 22-12-2022 om 19:24:
[..]
ik accepteer haar no matter what onder elke omstandigheid, als zij maar gelukkig is. Ik voel me gewoon machteloos en het doet me veel verdriet om haar zo te zien. Ik probeer een logische verklaring te vinden.
Ze is met de AD gestopt toen tijdens een depressieve episode haar pillen op waren en ze het niet kon opbrengen om een herhaalrecept te gaan halen. Dat is nu 10 mnd geleden. Ze staat wel open om opnieuw te starten maar het komt er maar niet van om naar de huisarts te gaan.
Je accepteert haar als zij maar gelukkig is, dat is nou net het probleem met depressie. Iemand met een depressie is niet gelukkig.
De apotheek brengt de pillen bij je thuis wanneer je daar om vraagt. Blijkbaar heeft zij jou niet gevraagd om haar medicatie op te halen.
Ik denk niet dat zij zonder arts weer aan medicatie gaat komen.
Als ze er voor openstaat is het niet zo lastig om het contact met een arts tot stand te brengen door haar te vragen of en hoe je mag helpen en inspringen.