Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op

Boomerang zoon


Oeverloos bemoedigen met zijn bedrijfjes zou ik niet meer doen, tenminste niet als je er geen vertrouwen in hebt. Hij heeft een reality check nodig en perspectief. Hij kan met zijn ideeën bijv naar de KvK gaan. Er zijn adviseurs die je kunnen helpen met het opzetten van je bedrijf. Misschien kunnen ze hem helpen een inschatting te maken hoe realistisch zijn ideeën zijn om van te leven of wat ervoor nodig is om ervan te kunnen gaan leven.


Ik zou denk ik niet kiezen voor ultimatums, want dat werkt blijkbaar niet, maar je zou wel met hem erover kunnen hebben dat het niet alles of niks is. Misschien kan hij parttime werken en tegelijk aan zijn bedrijf werken, als hij dat aan kan. Er zijn ook bedrijven zoals Autitalent die gespecialiseerd zijn in het aan het werk helpen van mensen met autisme. Misschien heb je ook iets aan WerkWeb-Autisme, daar staat ook veel informatie op. En er zijn ook genoeg mensen met autisme die normaal kunnen werken. Misschien doet wat structuur hem juist goed.


Afgezien van het geld lijkt het mij sowieso niet fijn als hij de hele dag thuis is. Dan zit je erg op elkaars lip. Dat levert al gauw irritaties op. Ik zou sowieso stimuleren dat hij in elk geval gaat sporten oid, iets buitenshuis gaat doen. Je verhaal over die jurist begrijp ik niet. Als hij hoogbegaafd is zal hij toch wel begrijpen dat dat onzin is? Maar goed, hopelijk snapt hij dat je genoeg hebt van die boetes.


En wat ik dacht, hij woont nu thuis, maar hij is volwassen. Het opvoeden is gedaan. Tegen een echtgenoot zou je niet gaan vitten om lunchspulletjes. Bij hem wel, want hij is nog steeds je kind. Maar hij is geen kind meer. Misschien bemoei je je toch wel te veel, hoewel dat wel begrijpelijk is. Het klinkt deels ook een beetje als een volwassen man die ruimte nodig heeft om zijn eigen leven te leiden, maar die ruimte niet heeft. Want het is niet zijn huis maar het is nu wel zijn thuis. Hij moet thuis toch ook wat ruimte kunnen hebben om zichzelf te zijn.


Het lijkt of hoe jullie met elkaar omgaan op 2 benen hinkt. Is hij onderdeel van het gezin en wat is hij dan, kind of volwassene? Is het ‘mijn huis, mijn regels’ en moet hij luisteren naar jou zijn moeder of heeft hij zelf ook iets te zeggen? Maar hoeveel ruimte krijgt hij dan? Hij is een volwassene maar niet met jou getrouwd. Of is hij eerder een kamerbewoner? Dat nou ook weer niet. Je wilt wel kostgeld, maar er zijn geen afspraken over hoe samen te leven, behalve dat jij moppert en hij boetes uitdeelt. Het is voor jou lastig, maar voor hem ook. Onduidelijk.


Het zou misschien kunnen helpen om afspraken met hem gaan maken over hoe jullie samen willen leven. Zou hij bij jou op kamers wonen, dan leeft hij als het ware los van jouw gezin. Hij doet dan zelf boodschappen, koken, afwassen, zijn was etc. En daar bemoei je je dan niet mee. Heeft hij geen zin om zijn afwas te doen, prima, maar dan staat die in een teil op zijn kamer. Je kunt afspraken maken over bijv kostgeld, gebruik van de gemeenschappelijke ruimtes en voorzieningen (bijv keuken, douche, woonkamer, wasmachine, schuur), wanneer kan hij die gebruiken, waar blijven zijn spullen, hoe laat hij de ruimte achter als hij klaar is, als hij mee wil eten wanneer laat hij dat weten etc. Als hij meer onderdeel van het gezin is, kun je afspreken hoe hij daarin meedraait, wat er dan van hem verwacht wordt. Bijv hoe vaak doet hij boodschappen, hoe vaak kookt hij, wat wordt er verwacht aan schoonmaak, wat is zijn functie bij de was etc. Zeker als hij autisme heeft, dan zou het best kunnen dat als je de samen duidelijke afspraken maakt, het tussen jullie beter zal gaan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.