Dochter 18 is zo lui
De titel zegt het al, onze dochter is lui.
Ze gaat nu naar het 2e jaar van de kappersopleiding. Ze stapt over op BBL. Erg veel zin lijkt ze er niet in te hebben. De afgelopen maanden in een (Corona) bubbel geleefd, en weinig hoeven te doen. In huis wordt ook weinig gedaan, en als we iets vragen krijgen we al te horen "ik krijg het echt van jullie". Nu gaat het gewone leven toch echt weer enigszins beginnen, en daar horen (zeker als je 18 bent) ook verantwoordelijkheden bij. Het lijkt wel of het niet bij haar doordringt. Ze zegt ook dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden. Lekker heel de dag op haar telefoon en met vrienden chillen, dat is haar ideale wereldje. Als familie haar appt of ze hun kan knippen beantwoord ze 9 van de 10 keer die appjes niet eens. "ohhh sorry, ik heb dat appje echt niet gezien". Nou, dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk als je de hele dag op je telefoon zit.
Ik irriteer me mateloos aan haar houding. Wil mijn kinderen ook echt bijbrengen dat ze hard moeten werken voor hun geld, en dat ze zorgen dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Ze vindt dat wij maar zeuren. Kan er ook totaal niet tegen als mensen dingen (opdrachten) aan haar vragen.
Ik maak me echt zorgen. Herkent iemand dit op deze leeftijd, en komt het ooit goed met deze luie dame?
duidelijk
Ik ken best meer van dit soort jongeren QB. Voor mij is dit echter ook een schrikbeeld, daar ben ik heel eerlijk in. Wij zijn dus altijd wel heel duidelijk geweest in wat de jongens van ons krijgen en wat wij van hen verwachten na hun achttiende jaar. Zij krijgen een groot deel van hun studie betaald maar gelimiteerd in tijd. Thuis wonen en niet studeren of werken kan niet. Wil je graag iets, bijvoorbeeld dure telefoon: zelf verdienen.
Alleen duidelijkheid is echter niet genoeg. Je moet deze grenzen ook volhouden. Dus niet toch ineens die telefoon gaan betalen. Niet alle problemen voor ze oplossen. Daar komt geen einde aan. Onze buuf voelt zich nog steeds verantwoordelijk voor alle problemen van haar dochter met drie kinderen. Als de dochter het maar niet moeilijk krijgt. Intussen gaat zij er bijna aan onderdoor door 24-7 beschikbaar te zijn.. Echt mijn manier niet. Ook eens met mensen die het advies geven terug te reageren bij het niet opruimen van spullen. Gewoon zeggen wat je ervan vindt.
Aan de andere kant zou ik haar niet onbewust verplichten om de hele familie te gaan knippen omdat zij een kappersopleiding doet. Verwacht je ook dergelijke dingen van iemand die hovenier wordt ( ieders tuin opknappen) of van iemand die bij de bakker werkt ( brood bakken voor de hele familie)??? Nee toch.
Aan mij de taak
Om inderdaad wat meer achterover te gaan leunen en erop vertrouwen dat alles goed komt. Als ze onze hulp wil weet ze dat ze die altijd kan krijgen, maar ik ga deze niet meer op voorhand aanbieden. Het zal moeilijk worden.....hahaha.
Dank voor jullie luisterend oor en feedback.
Pffft
Zit je niet een beetje te veel op haar?
Je ergert je eraan dat ze niet gratis wil knippen, waar bemoei je je mee?
Ze laat haar kappersspullen liggen, nou en? Waarom is dat jouw probleem? Gewoon lekker laten liggen.
Als ze je in de weg liggen, gewoon op een plek leggen waar ze je niet storen.
Dit is zonde van je energie en jullie relatie.
Niemand is lui
Het enige dat telt is urgentie.
Laat die kapperspullen toch lekker liggen. De volgende keer dat ze ze nodig heeft is ze ze kwijt en zo leert ze langzaam dat het zo niet werkt. Waarom zou ze gratis moeten knippen? Om te compenseren dat jullie haar opleiding betalen? Mijn dochter is zelfstandige aan het worden in een hele andere branche, die gaat echt niet de hele familie voor niks voorzien, zo verdien je nooit wat. Straks komen er ook nog buren en vrienden die van alles willen. Ze zal het zelf moeten leren.
Vergeet verder niet dat ze lang thuis heeft gezeten en geen vakgenoten of professionele omgeving heeft ervaren.
Eens
Een goede vriend van mij is heel handig. Als hij iedereen in zijn familie en vriendenkring gratis moet helpen met verbouwen, heeft hij geen tijd om in zijn onderhoud te voorzien. Een vriendenprijs kan nog, maar gratis werken is niet reeel.
nou...
Ik lees alleen dat ze haar broertje heeft geknipt, niet dat TS haar dwingt om haar hele vriendenkring te knippen. Als de ouders de hele opleiding plus benodigdheden betalen, is het toch niet raar om te vragen of dochter het gezin kan knippen? Anders moeten ze geld uitgeven aan een kapsalon en dat geld kan dan ook niet naar de opleiding van de dochter. Ikzelf help vanuit mijn vakgebied ook naaste familie en zo gaat het hier over en weer. En help ik een bevriende loodgieter met zijn website, dan kan ik ook op hem rekenen als mijn wc verstopt is.
Wat betreft opruimen: wij hadden hier een krat in de hoek van de kamer staan en alles wat bleef slingeren of waarover ik een grote mond kreeg, mieterde ik zo in die krat. Dat kon wel betekenen dat er een paar schoenen op een rekenmachine terecht kwam, of een slingerende natte handdoek op een tas met balletspullen. Moet je je zooi maar niet laten slingeren. Wij hadden hier ook nooit dat er spullen kwijt raakten, het standaard antwoord op 'waar is mijn...' was altijd: kijk eerst maar in de krat. Ik hoefde ook nooit boos te worden, ik had mijn zin want het was opgeruimd, kleine moeite om het even richting die krat te gooien. Verder was het dochters probleem als het vies/nat/gekreukeld/muf werd. Als zij haar ongenoegen daarover liet horen, hoefde ik alleen maar te zeggen dat ze het ook gewoon had kunnen opruimen op de plek die daarvoor bestemd was. Of voor mijn part op haar kamer op de grond had kunnen gooien, dat was haar terrein en daar kwam ik nooit.
molletje...
niet eens!! Zij moet zelf weten of ze familieleden wil knippen of niet. Het is toch vrij normaal dat je bijdraagt aan een opleiding als ouders en je kunt niet eisen dat ze daar zulke zaken voor 'terugbetaalt'. Voor de meeste opleidingen is dit ook gewoon niet aan de orde dus dat is raar.
Daarintegen kun je wel eisen dat ze bepaalde zaken wel zelf regelt en haar laten voelen dat je dat eist door bijv. bepaalde zaken ook niet meer voor haar te regelen. Niet vanzelfsprekend ook voor haar koken en haar was doen bijv.
wij doen het anders
Hier doen we het wel zo, ieder draagt bij met wat hij/zij het beste kan. Mijn dochter is bijna arts (5e jaars geneeskunde, bezig met coschappen) en die is echt niet te beroerd om opa's knie te ontsmetten en verbinden als hij weer eens is gevallen of oma's bloeddruk even op te nemen als haar 'hart weer raar doet'. Ze kan ze ook doorverwijzen naar de huisartsenpost en op de bank gaan hangen, maar dat doet ze niet. Toen dochter op kamers ging, regelde opa een koelkast en oma naaide gordijnen. Wij zien het leven als een serie dingen die nou eenmaal moeten gebeuren en daar draagt iedereen zijn steentje aan bij. Wij voelen dat ook niet als verplichtingen, sommige dingen doe je gewoon voor elkaar. Maar inderdaad, als mijn dochter er geen zin in zou hebben, zou ik sommige dingen ook niet meer voor haar doen. Ik zou daar dan, net als TS, wel van balen denk ik.
Molletje
Een knie ontsmetten of bloeddruk meten kan iedereen, daar hoef je geen geneeskunde voor te studeren. Ik mag toch hopen dat je dochter geen diagnoses stelt of medicijnen voorschrijft voor familieleden. Dat zou heel kwalijk zijn (en veel meer vergelijkbaar met het inzetten van de dochter van TS om iedereen gratis te knippen).
nou ja zeg
Het gaat natuurlijk niet om dat verbandje of die bloeddrukmeter, het gaat om de aandacht van iemand die er wat meer verstand van heeft dan een leek. Als dochter denkt dat er een gediplomeerde arts aan te pas moet komen, regelt ze dat ook. Medicijnen voorschrijven mag ze nog helemaal niet, je denkt toch niet dat ze gek is of zo?
En nogmaals, ik zie nergens dat de dochter van TS IEDEREEN gratis MOET knippen. Zij had haar broertje geknipt.
Blijkbaar hangen jullie het 'ieder voor zich' principe aan. Dat kan. Ik mengde mij in de discussie om te laten weten hoe wij het doen. Niet om de integriteit van mijn dochter in twijfel te laten trekken.
TS vindt haar dochter lui. Als mijn dochter zich zo zou gedragen, zou ik dat eerlijk gezegd ook vinden. Er wordt veel opgeofferd door de hele familie om haar te laten studeren. Gelukkig is zij niet te beroerd om te helpen waar zij kan.
Jeetje Molletje
Je post hangt in elkaar vd vooroordelen.
Ts vindt wel degelijk dat dochter eigenlijk ook op vragen van anderen in moet gaan.
Verder vind ik dat je helemaal niet zo veel meer te vinden hebt over je kind op deze leeftijd.
Natuurlijk mag je nog je eigen normen en waarden proberen over te dragen. Maar op deze leeftijd rest je niet veel meer dan het goede voorbeeld geven en ev eens een goed gesprek. Maar een gesprek is per definitie niet goed als dat begint met negatief oordelen.
Jouw krat, dat is toch veel effectiever? Zo doe ik het hier ook in al te barre fasen.
Molletje
Dus je wordt kapper of arts omdat je dan een bijdrage in je familie kan leveren? Je kan dan aan de slag om gratis familieleden te knippen, kleuren of beter maken. Wat apart. Volgens mij kies je een vak om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien met iets dat bij jou past. Daar heeft familie vrij weinig mee te maken. En ze kunnen ook geen beroep op jou doen voor gratis hulp. Vind ik.
detail
ik vind inzoomen op wel of niet familie willen knippen een super detail dat afbreuk doet aan de gehele lamlendigheid die dochter van Ts lijkt uit te stralen óf echt te voelen. Want dat is natuurlijk het punt: TS loopt zich niet economisch te ergeren omdat haar dochter niet actief is, anderen vrijwillig knipt of geen geld in een laadtje brengt.
Als dochter zou zeggen: sorry mama, maar ik wil dat familie-knippen beperken om die en die reden etc. en verder niet zwaar ongemotiveerd op de bank hing was het natuurlijk een ander verhaal.
gr Anglea
ik bedoel
de laatste reacties doen alsof familie niet willen knippen het issue is, dat is het niet. De manier waarop dochter reageert op dit onderwerp is voor TS een symptoom van iets.
gr Angela
precies Angela
Ik had het niet beter kunnen verwoorden (sterker nog, het lukte mij niet om het zo te verwoorden).
Molletje
'Blijkbaar hangen jullie het 'ieder voor zich' principe aan'
Wat een belachelijke conclusie. Misschien ben ik wel een halve moeder Theresa, dat weet jij helemaal niet.
18 zijn in coronatijd
Ik heb ook een dochter van 18, die regelmatig maar wat aan het niksen is, iphone in de hand, series kijken.
Bij tijd en wijle erger ik me er aan, maar ik snap het ook wel.
Maanden nauwelijks school, een sociaal leven dat minder vol is nu uitgaan niet kan, ze baalt er soms van.
Gelukkig heeft ze wel een bijbaantje in een supermarkt en moet ze regelmatig werken.
Toen het mooi weer was sprak ze meer af met vriendinnen, dan nu het wat minder weer is, dat kon dan mooi op het strand of in het park.
Thuis helpt ze wel wat, maar ik vraag ook gerust of ze wil stofzuigen of de hond uitlaten. Kiest zij het 1, doe ik het ander.
Is ze ook ff van de bank af,haha.
Als je dochter sociaal gezien ook niet zo veel onderneemt, niet werkt, nergens zin in heeft, zou ik me ook enigszins ongerust maken.
Praten wil ze niet, probeer eens op een andere manier contact te maken.
Wij doen bv weleens een avondje nagels lakken ofzo, samen iets bakken, het praat soms makkelijker als je elkaar niet aan hoeft te kijken.
Zo vind je elkaar misschien ook weer wat gezelliger.
Helemaal niet Angela
Ik vind inzoomen op detailniveau gewoon erg bruikbaar soms. Je kunt daarbij prima bepaalde dynamieken vatten. (die natuurlijk niet de hele waarheid zijn, maar toch goed bekeken kunnen worden)
Ja soms
Maar hier niet.
Gr Angela
voorbeeld
Ts schrijft dat ze dochter lui vindt. Dochter lijkt zelfs weinig zin te hebben in de kappersopleiding die binnenkort weer begint. Maar als ik dan later lees dat ze door de hele familie geappt wordt omdat ze door haar geknipt willen worden ( gratis, ook nog???) dan kan ik me het gebrek aan motivatie wel voorstellen. Dus dan weet ik niet of dat perse luiheid is. Het gaat niet om een detail maar om een sprekend voorbeeld in dit geval.
Oh Angela
Dankjewel, ik had het niet door. Dank voor je correctie.
Maartje
Graag gedaan (..,...)
Gr Angela
Balen van de familie moeten knippen
Paar jaar geleden was er hier en draadje over een moeder die vond dat de dochter oma en tantes best gratis kon verven. Daar heb ik toen veel nuttige tips gelezen waarom gratis dit soort dingen doen niet werkt.
https://www.ouders.nl/forum/7-jongvolwassenen/wel-of-geen-geld-vragen-voor-kappershandelingen
Ik kom zelf uit een ondernemers familie waar ik als klein meisje al hier en daar geen werd gestuurd om te helpen. Veel ooms en tantes hadden eigen bedrijven. Altijd tegen betaling, hoewel de een meer betaalde dan de ander was het mooi dat ik iets kon verdienen. Na een poosje kreeg ik vanzelf door dat ik beter bij oom H in de loods kon werken dan bij oom L in de winkel. Oom H betaalde meer.
Een middagje helpen bij oom N was zonde van mijn middag. Vies werk buiten in de kou en dan 50 cent per uur verdienen.
Gratis de familie knippen is niet realistisch. Dochter kan ook zaterdag en zondag bij de supermarkt vakken gaan vullen. Dan heeft ze in ieder geval nog inkomsten voor haar uren werk.
niet lui
Waar molletje het volgens mij het over heeft (en ik snap dat gehak niet), uit haar eigen ervaring, is dat je wel eens wat over hebt voor een familielid.
Maar ik denk bij TS dat haar dochter daar op dit moment niet of nauwelijks in staat toe is, die zit nu in een andere fase (ikke ikke ikke) en vnl omdat ze niet lekker in haar vel zit. Dus als iedereen aan haar gaat trekken en verwachtingen heeft helpt dat averechts.
Ik noem dit niet lui maar depressievig. Ik zou zeggen: probeer het eens met lief te doen en geïnteresseerd in haar ipv vitten. Laat ook die familie niet aan haar trekken.
precies
Dank je Mijntje, dat bedoel ik precies. Dat die dochter haar broertje knipt (en vader en moeder), dat zouden we hier ook normaal vinden. Directe familie (waaronder ook opa en oma vallen) kijkt hier wat de ander nodig heeft en dat gaat dan over en weer. Waarbij opa en oma hun kleindochter gerust nog een tientje voor benzine (hoewel dochter geen auto heeft) toestoppen als ze iets heeft opgelost voor ze. Blijkbaar gaat dat in andere gezinnen anders. Dat is geen reden om mijn kop eraf te bijten.
Aan kennissen en vrienden van de ouders kan de kapster gewoon geld vragen. Zij zegt dan: "Beste tante Marietje, ik knip u graag maar ik moet ook in mijn onderhoud leren voorzien, dus zullen we afspreken dat ik u voor een tientje (of 15 euro) weer helemaal mooi maak?" Dat zouden de ouders ook tegen hun kennissen kunnen zeggen.
Ik lees in de openingspost dat de dochter bij elke normale opmerking van pa of ma zegt dat ze 'het van ze krijgt'. Dat klinkt best puberaal voor een achttienjarige en daar kunnen allerlei oorzaken achter zitten. Zoals Mijntje zegt is het handig om er achter te komen wat er aan de hand is. Maar als het mijn dochter was zou ik wel vriendelijk blijven vasthouden aan de afspraken die er in huis gelden. Ik zou ook echt geen zin hebben om de hele dag achter een volwassen gezinslid aan op te ruimen of haar gescheld aan te horen. Als de afspraken onredelijk zijn mag ze daarover in gesprek en ze kan ook een kamer zoeken.
Mijn buren hebben een dochter van 20 (scheelt anderhalf jaar met de mijne) die altijd op haar wenken is bediend. Slimme meid, begonnen op het VWO, maar doordat ze nooit heeft leren doorzetten en haar ouders het altijd maar prettig voor haar wilden maken, heeft ze nu nog geen enkel diploma. Inmiddels is het kind zo ongelukkig dat ze de hele dag thuis zit en keihard bevelen schreeuwt naar haar moeder, die bang voor haar is. In het weekend geeft ze grote feesten die de ouders moeten bekostigen (en waar wij als buren van mee mogen genieten). Ze zitten met elkaar in een cirkel waar niet meer uit te komen is. Nou is dat natuurlijk een extreem geval, maar het is al jaren (het kind was 6 toen het mijn buurmeisje werd) een voorbeeld van hoe je een kind niet helpt volwassen te worden.
oke molletje
Voor een groot deel eens met jouw manier van opvoeden en pubers/ jongvolwassenen begeleiden. Binnen mijn familie doen we van alles voor elkaar maar wel op vrijwillige basis. Gaat het echt om een professionele prestatie dan zal dat met een vrirndenprijsje worden afgedaan maar mijn moeder zou van haar kleindochter, mocht zij kapster zijn , niet verlangen dat ze gratis haarstyling krijgt.
Ik blijf zitten met tante Marietje. Mag de volwassen dochter ook zeggen: "tante Marietje, zoek maar gewoon een kapster want daar heb ik allemaal geen zin in."
Ik vind van wel, maar wat vindt deze moeder?
Voorleven, niet uitkafferen
Ik krijg uit je relaas de indruk dat je je nogal ergert en dat ook luid en duidelijk laat merken.
Maar kinderen doen niet wat je zegt, ze kijken naar wat jij doet. Een kind stopt ook niet met schreeuwen als je ertegen schreeuwt (ja, uit angst misschien).
Dus werk zelf hard, doe veel voor haar zonder om een tegengunst of een bedankje te vragen, en ze zal dat vanzelf overnemen. Misschien niet altijd zo snel als je wil, maar dat komt wel.
Afdwingen en mopperen helpt in ieder geval niet om haar een actieve en hulpvaardige houding bij te brengen. Maar dat had je waarschijnlijk al gemerkt.
Wendelmoed
"Dus werk zelf hard, doe veel voor haar zonder om een tegengunst of een bedankje te vragen, en ze zal dat vanzelf overnemen. Misschien niet altijd zo snel als je wil, maar dat komt wel."
Kan je, voor de belangstellende meelezer, iets van een tijdsindicatie geven? Bij mij in huis wil het namelijk niet zo vlotten met dat overnemen door verschillende gezinsleden, en ik zou me zo kunnen voorstellen dat meer mensen (m/v maar vermoedelijk wat meer v) met dit probleem kampen.
Groeten,
Temet
Temet 
Ik breng het al jaaaaren in praktijk, dat voorleven. En ik roep ook al vanaf dat ze een jaar of 2 waren dat ze een ander moeten behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. Maar helaas, na 21 resp. 18 jaar nog bedroevend weinig resultaat 
. Ik hou stug vol hoor, maar ik zou ook zo graag eens blijven liggen terwijl een ander de ochtendronde met de hond doet, de toiletten sopt, bedenkt wat we moeten eten en ach, vooruit, ik was toch bezig met de keuken, dus ik heb ook maar meteen de ramen gezeemd. Maar nee. Sterker nog, sinds er vriendjes/vriendinnetjes in beeld zijn, bestaan wij als thuisfront niet meer. We moeten bidden, smeken en boos worden om voor elkaar te krijgen dat we niet alleen nog maar fungeren als hotel. Ik weet het, het hoort erbij, maar leuk is anders.
Dus ik probeer vooral te blijven kijken naar wat er wél leuk is aan ze, en dat is gelukkig ook een heleboel, het zijn tenslotte ook mijn kinderen . En ik waardeer het extra als er wel een keer wat gebeurt vóór ik moet ontploffen. Ik weet wel dat ze ons waarderen (ze zien ook hoe het bij andere mensen een stuk minder gezellig kan zijn) maar dat een keer laten zíen zou erg fijn zijn.
gratis knippen
Als ik nog even doorga over het gratis knippen; het broertje wordt geknipt en stofzuigt zijn eigen haar op, hij had natuurlijk ook even die kappersspullen kunnen opruimen. Hij wordt toch gematst met een gratis knipbeurt? Of misschien eerder jullie als ouders, jullie hoeven de kapper nu niet te betalen.
Maar ik begrijp wel dat het niet alleen daarom gaat. Misschien heeft dochter echt geen zin meer in de gratis knipbeurten in de familie. Sowieso zou ik het daar eens met haar over hebben. Wat zij ervan vindt. Misschien jullie als gezin en opa en oma gratis en de rest gewoon betalen. Komen die mensen naar jullie huis of moet ze er ook nog naartoe?
Mijn schoonzus is kapster en die is het steeds minder en minder gaan doen voor familie. Los van het feit dat ze er wel wat geld voor kreeg, omdat het familie is ben je ook niet direct na het knippen weg, er zit een veel langer sociaal prietpraatje bij, dus koffie voor het knippen, drankje na het knippen, ze zei dat het haar bijna haar halve avond kostte en dat iedere week wel bij iemand anders. En dat naast het overdag knippen, dus dat deed ze niet meer en dat snap ik best. (en er zullen mensen zijn die heel strikt direct kunnen gaan knippen en na het knippen direct weer weggaan, maar dat lukte haar niet goed, zelf ook een babbelkous)
Dan even terug naar dochter, ik heb een wat oudere zoon, maar die kapt me net zo goed af als ik over school of stage begin. Is blijkbaar een onderwerp waar hij op dit moment niet graag over praat (omdat hij het zelf niet zo leuk vindt nu, dus ik heb maar niets meer gezegd, en vorige week begon hij toch ineens zelf te vertellen)
Verder bemoei ik me niet zo met hem, niet in de zin van veel vragen stellen. Ik vertel wel dingen over die ik heb meegemaakt en dan komt hij zelf ook wel met verhalen.
Uiteraard moet hij thuis wel wat dingen doen en die gaan goed, het zijn niet veel taken, en gelukkig hier geen stijd over.
Ik lees dat ze zich verder prima vermaakt met vrienden en vriendinnen, dat is al heel fijn. Misschien toch een keer een familie gesprekje waar in de taken die verdeeld zijn nog eens besproken worden. Wat is er om te doen en wie gaat wat doen?
Hier houdt mijn zoon niet van koken en ik wel. Dus hier hebben we samen afgesproken dat ik kook, maar dat hij dan afruimt en de vaatwasser vult. Ik heb het hem niet opgelegd, maar we hebben dit samen besproken. Vraag het eens aan haar, wat kan en wil je doen in huis, wat redelijk is. Dan kom je er misschien samen uit dat ze totaal andere klussen op zich neemt. Overleg ook wat de sanctie wordt als ze het niet doet bijvoorbeeld.
En los van dit alles, misschien is het leuk om samen een keertje te gaan lunchen, gewoon even gezellig babbelen als moeder en dochter, even iets anders dan opvoeden en school.