Dochter weegt 100plus kilo
Mijn dochter is 24 jaar en is erg zwaar. Ze zei vorige maand dat ze nu ruim 105 kg was. Haar gewicht is zo erg dat ze moeite heeft met bewegen. Want na een half uurtje wandelen of fietsen gaan haar knieen al zeer doen en moet ze gaan zitten. Ze heeft ook totaal geen conditie. Toen ze nog thuis woonde kookte Ik altijd erg gezond eten voor haar en ze kreeg ook steeds bruin brood na school en werk, maar nu ze opzich zelf woont gaat het de foute kant op. Ze is volgens mij meer dan 15 kg aangekomen in een jaar. En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben.
Wat moet ik hiermee? Ik zie mijn dochter langzaam bezwijken onder haar gewicht. Mijn eigen moeder was ook al erg zwaar en vroeg overleden vanwege ziektes die door haar gewicht kwamen. Ik ben zo bang dat mijn dochter het zelfde pad achter na gaat.
Het enige waar ik mij zorgen om maakt is dat ze zoals mijn moeder wordt. Die weegde op het laatste moment van haar leven 186 kg!!! en moest de laaste 5 jaar in een scootmobiel over straat. 100kg is op zich niet schrikbarend veel, maar als ze nu al pijn aan haar knieen krijgt en uitgeput is na een half uur lopen maak ik mij daar zorgen om. Het gaat om haar gezondheid en ik heb gezien hoe mis dat kan gaan bij mijn moeder. Ik weet niet of pushen helpt, maar van 100 kg naar 80kg gaan is makkelijker dan van 200 kg naar 80kg gaan. Ik wil haar gewoon behoeden voor verdere ellende.
Kersje schreef op 02-08-2022 om 20:07:
[..]
En waarom haar nu pas aanmoedigen hulp te zoeken en bijv niet 1 jaar geleden? Ook toen was ze blijkbaar al aan de zware kant, ondanks het gezonde eten van TO, maar nu is het opeens een ‘probleem’?
Omdat je niet terug kunt gaan in de tijd.
Kersje schreef op 02-08-2022 om 20:07:
[..]
En waarom haar nu pas aanmoedigen hulp te zoeken en bijv niet 1 jaar geleden? Ook toen was ze blijkbaar al aan de zware kant, ondanks het gezonde eten van TO, maar nu is het opeens een ‘probleem’?
Wie zegt trouwens dat het enkel door ongezond eten komt en bv niet door medicatie? Dochter woont nu zelfstandig, dus verteld mss ook niet alles meer aan TO.
Toen ze nog thuis woonde was ze stevig, maar had ze geen lichamelijke klachten. Nu is ze snel aanzienelijk dikker geworden en haar lichaam begint pijn te doen. Dat is geen goed teken
Marty1984 schreef op 02-08-2022 om 15:54:
[..]
Mijn ouders denken na 15 à 20 jaar nog altijd er iets van te moeten zeggen.
Ik ben - ondanks hun gezonde eten - sinds mijn 15 te zwaar.
Mijn gewicht is met dank aan levenslange medicatie op mijn 23 à 24 helemaal doorgeslagen.
In de ideale wereld heb ik ook liever maat 40 of maat 44 ipv maat 52. Maar die ideale wereld bestaat helaas niet. Daar vloek ik elke dag al zelf op als ik voor de spiegel sta. Of in elke kledingwinkel. Of bij elke foto van kleding online waarvan ik weet dat ze mij niet staat of dat ik er niet in pas.
Toch moeten ze het er al 15 jaar zowat elke keer als ik hen zie inwrijven. (Naast alle veel-betekende blikken van de rest van de wereld.)
Ja, ik weet inmiddels wel dat een BMI van 40 à 42 niet gezond is. Ik ben niet blind ofzo! Ik heb alleen een achterl**ke k*tziekte waarbij ik al blij mag zijn dat ik op dit moment redelijk stabiel blijf qua gewicht ipv 30 kilo aan te komen.
Ik ben qua kleding bijvoorbeeld sowieso al hyper-onzeker ... Als ik naar mijn ouders ga let ik nog 3 keer zo hard op wat ik aantrek om hopelijk weer wat minder kritiek te moeten slikken.
Dat vind ik oprecht rot voor jou. Mijn schoondochter is ook duidelijk te zwaar. Ik neem aan dat zij ook een spiegel heeft dus die hoef ik haar niet voor te houden.
Mijn zoon houdt van haar en dat is voor mij genoeg.
TO laat het los.
oudmaarnognietkoud schreef op 02-08-2022 om 20:36:
[..]
Dat vind ik oprecht rot voor jou. Mijn schoondochter is ook duidelijk te zwaar. Ik neem aan dat zij ook een spiegel heeft dus die hoef ik haar niet voor te houden.
Mijn zoon houdt van haar en dat is voor mij genoeg.
TO laat het los.
Het gaat om haar gezondheid niet hoe ze eruit ziet. ik ben zo bang dat ze eindigt als mijn moeder (ruim 180kg en niet meer instaat om te lopen, dood voor haar 60ste)
TO weet je de reden van haar gewicht? Heeft ze medicijnen of een aandoening waardoor ze niet goed kan sporten? Als dat allemaal niet aan de orde is en het gaat puur om verkeerde eetgewoontes tja... ik snap je bezorgdheid maar zoals al eerder gezegd iedere keer benoemen werkt averechts en daarmee duw je ze alleen maar verder van je af... en hoe groot is ze? 1.80 of 1.50 maakt ook nogal een verschil natuurlijk.
Body positivity is een groot goed en belangrijk dat iedereen tevreden is met zijn/haar lichaam zoals het is alleen jammer dat je je als bezorgde moeder er niet over kunt uitspreken en dat er dan gelijk gegooid wordt naar fat shaming... want dat lijkt me in jouw geval zeker niet aan de orde.
Geen idee wat je kunt doen om haar te helpen. Ik denk dat ze het eerst zelf moet willen als er iets aan gedaan kan worden en dat je ze daarna wel kunt helpen. Tot die tijd beter aankijken en niet (teveel) over praten. Lijkt me erg moeilijk....
Miraval schreef op 02-08-2022 om 20:44:
TO weet je de reden van haar gewicht? Heeft ze medicijnen of een aandoening waardoor ze niet goed kan sporten? Als dat allemaal niet aan de orde is en het gaat puur om verkeerde eetgewoontes tja... ik snap je bezorgdheid maar zoals al eerder gezegd iedere keer benoemen werkt averechts en daarmee duw je ze alleen maar verder van je af... en hoe groot is ze? 1.80 of 1.50 maakt ook nogal een verschil natuurlijk.
Body positivity is een groot goed en belangrijk dat iedereen tevreden is met zijn/haar lichaam zoals het is alleen jammer dat je je als bezorgde moeder er niet over kunt uitspreken en dat er dan gelijk gegooid wordt naar fat shaming... want dat lijkt me in jouw geval zeker niet aan de orde.
Geen idee wat je kunt doen om haar te helpen. Ik denk dat ze het eerst zelf moet willen als er iets aan gedaan kan worden en dat je ze daarna wel kunt helpen. Tot die tijd beter aankijken en niet (teveel) over praten. Lijkt me erg moeilijk....
Zover ik het weet is het luiheid en te veel eten. Ze is 160cm dus dat is niet ideaal met het dat gewicht. haar leefkwaliteit gaat erop achteruit. Ze kan nog geen eens fatsoenlijk door het bos lopen zonder te hijgen. Ik zie zoveel van mijn moeder in haar. Het is gewoon eng. En ik ben zo bezorgd.
Mona-xxx schreef op 02-08-2022 om 20:15:
Het enige waar ik mij zorgen om maakt is dat ze zoals mijn moeder wordt. Die weegde op het laatste moment van haar leven 186 kg!!! en moest de laaste 5 jaar in een scootmobiel over straat. 100kg is op zich niet schrikbarend veel, maar als ze nu al pijn aan haar knieen krijgt en uitgeput is na een half uur lopen maak ik mij daar zorgen om. Het gaat om haar gezondheid en ik heb gezien hoe mis dat kan gaan bij mijn moeder. Ik weet niet of pushen helpt, maar van 100 kg naar 80kg gaan is makkelijker dan van 200 kg naar 80kg gaan. Ik wil haar gewoon behoeden voor verdere ellende.
Woog, maar dat terzijde, het zit dus in de genen? 100 kg is schrikbarend als het een persoon van 1.50 m betreft, niet als het een persoon van 1.90 m is. En wie weet had zij er bij 90 kg ook al last van, maar uitte zij dat minder? Nogmaals, hoe lang is je dochter, want 90 kg is ook best aan de forse kant als je enkel gezond voedsel te eten krijgt?
Kersje schreef op 02-08-2022 om 20:54:
[..]
Woog, maar dat terzijde, het zit dus in de genen? 100 kg is schrikbarend als het een persoon van 1.50 m betreft, niet als het een persoon van 1.90 m is. En wie weet had zij er bij 90 kg ook al last van, maar uitte zij dat minder? Nogmaals, hoe lang is je dochter, want 90 kg is ook best aan de forse kant als je enkel gezond voedsel te eten krijgt?
1.60
Je hoeft haar niet te vertellen dat ze te dik is. Want dikke mensen weten dat doorgaans prima van zichzelf. Dat ze boos wordt als je erover begint, kan ook een façade zijn waarachter verdriet of onmacht zit over de situatie. Je zou bijvoorbeeld haar regelmatig uit kunnen nodigen om bij jullie te eten en dan iets gezonds maken. Of voorstellen om samen een wandeling te gaan maken of te gaan sporten. Dus niet alleen je zorgen uiten, maar ook vragen of ze er zelf problemen mee heeft en dat je haar graag wil helpen als ze er iets aan wil gaan doen. Leg het bij haar neer. Misschien wil ze nu niet en over een jaar wel. Maar dan ligt de uitnodiging er wel.
Als ze erfelijk belast is zou ze misschien in aanmerking kunnen komen voor dat nieuwe middel saxenda op doktersrecept mits ze bereid is een jaar aan zo'n lifestyle programma mee te doen.
Mona-xxx schreef op 02-08-2022 om 20:53:
[..]
Zover ik het weet is het luiheid en te veel eten. Ze is 160cm dus dat is niet ideaal met het dat gewicht. haar leefkwaliteit gaat erop achteruit. Ze kan nog geen eens fatsoenlijk door het bos lopen zonder te hijgen. Ik zie zoveel van mijn moeder in haar. Het is gewoon eng. En ik ben zo bezorgd.
Oh, onze posts hadden elkaar gekruist blijkbaar. Ook met 1.60 m was zij met 90 kg veel te zwaar, ondanks jij gezond kookte. Ik zou haar eerder eenmalig goedbedoeld advies geven om evt een diëtiste te bezoeken en er daarna over ophouden. Ze is volwassen en moet zelf tot het punt komen dat ze er iets aan/mee moet doen!
MamaE schreef op 02-08-2022 om 21:13:
Je hoeft haar niet te vertellen dat ze te dik is. Want dikke mensen weten dat doorgaans prima van zichzelf. Dat ze boos wordt als je erover begint, kan ook een façade zijn waarachter verdriet of onmacht zit over de situatie. Je zou bijvoorbeeld haar regelmatig uit kunnen nodigen om bij jullie te eten en dan iets gezonds maken. Of voorstellen om samen een wandeling te gaan maken of te gaan sporten. Dus niet alleen je zorgen uiten, maar ook vragen of ze er zelf problemen mee heeft en dat je haar graag wil helpen als ze er iets aan wil gaan doen. Leg het bij haar neer. Misschien wil ze nu niet en over een jaar wel. Maar dan ligt de uitnodiging er wel.
Het klinkt allemaal aardig en goedbedoeld zoals samen sporten, wandelen , overduidelijk iets gezonds op tafel zetten maar het blijven toch dingen waarmee je laat blijken dat je haar niet accepteerd zoals ze is. Iedereen gaat er maar vanuit dat er vaak veel verdriet e.d. onder zit. Veel mensen hebben zelf echter helemaal geen probleen met hun gewicht en worden schijtziek van het gezeur van anderen. TO heeft haar zorgen uitgesproken, dochter is daarvan op de hoogte, hoeft dan niet weer herhaalt te worden. Dochter is volwassen en maakt haar eigen keuzes, ook hierin.
redbulletje schreef op 02-08-2022 om 21:22:
Als ze erfelijk belast is zou ze misschien in aanmerking kunnen komen voor dat nieuwe middel saxenda op doktersrecept mits ze bereid is een jaar aan zo'n lifestyle programma mee te doen.
Ze moet waarschijnijk al meer geprobeerd hebben, zoals dietiste, bewegen, psychologische hulp. In el in Amerika zetten ze de glp1-antagonist vaker in en met veel hogere hoeveelheden.
Maar ook dan moet je aan de bak en is het gewichtsverlies slechts 10% met een koolhydraatarm dieet, bewegen enz. Het is ook erg duur. Toevallig gebruik ik een soortgelijk middel voor mijn diabetes om insulinegebruik voor te blijven; het vertraagt de maaglediging, vandaar minder snel honger, minder eten en dus afvallen. Ik viel idd 10% af, sommigen die ik ken minder of niet, anderen misschien in kilo's meer, maar die waren ook zwaarder.
"Liraglutide is nog niet opgenomen in de huidige Nederlandse behandelrichtlijnen voor obesitas. Bij patiënten met een extreem verhoogd gewichtsgerelateerd gezondheidsrisico (BMI ≥ 35 kg/m² in combinatie met comorbiditeit of BMI ≥ 40 kg/m²) kan liraglutide als aanvulling op GLI worden ingezet om een gewichtsafname van 10% of meer te bereiken. De kans op gewichtsbehoud na staken van de therapie is klein en het gebruik gaat gepaard met de kans op gastro-intestinale bijwerkingen. De behandeling na 12 weken met 3,0 mg/dag staken wanneer het aanvankelijke gewicht niet ten minste 5% is afgenomen.
Aan de vergoeding van liraglutide zijn voorwaarden verbonden"
Kersje schreef op 02-08-2022 om 20:54:
[..]
Woog, maar dat terzijde, het zit dus in de genen? 100 kg is schrikbarend als het een persoon van 1.50 m betreft, niet als het een persoon van 1.90 m is. En wie weet had zij er bij 90 kg ook al last van, maar uitte zij dat minder? Nogmaals, hoe lang is je dochter, want 90 kg is ook best aan de forse kant als je enkel gezond voedsel te eten krijgt?
Dank je voor de correctie. ik typte iets te snel. Wat ik bedoel is dat afvallen met een startgewicht van 100kg niet onmogelijk is. Maar bij 150 kg wordt het al veel moeilijker. Ze is 160-165 en woog meestal rond de 80 kg. Dat is stevig, maar niet in de buurt van onvergewicht.