Familieverplichtingen
Er valt natuurlijk moeilijk iets te eisen van volwassen kinderen, maar doen jullie nog moeite om uitwonende twintigplussers te bewegen om af en toe iets met/voor familie te doen? Mijn dochter (22) heeft nooit veel opgehad met mijn kant van de familie. Ze zitten heel anders in elkaar, begrijpen haar niet, dus na een korte beleefdheidsuitwisseling heeft ze met hen weinig te bespreken. Nu is dochter een paar weken in NL (ze woont in het buitenland) en ik wilde een etentje regelen met mijn moeder, tante, zus en gezin, zodat ze haar weer een keer kunnen zien. Na veel aandringen verzuchtte dochter 'doe dan maar, maar je weet dat je mij er geen plezier mee doet'.
Ik wil dus niet zo'n moeder zijn/worden die over de grenzen van haar kinderen gaat (zoals mijn ouders, die me nog kunnen manipuleren hoewel ik al 30 jaar uit huis ben). Maar ja, ik vind het ook lastig naar mijn moeder want die vraagt wel naar haar.
Saffron schreef op 12-07-2021 om 21:54:
[..]
Ik zou liever een etentje hebben (moet immers toch eten), dan een activiteit waar ik heel dagdeel aan kwijt bent.
Dit dus ook.
Een etentje buitenshuis én mijn moeder of oma betalen ... laat maar komen.
En na 2 uur zijn we wel uitgegeten. En heb ik mijn portie "familie" voor dit half jaar gehad.
Saffron schreef op 12-07-2021 om 21:54:
[..]
Ik zou liever een etentje hebben (moet immers toch eten), dan een activiteit waar ik heel dagdeel aan kwijt bent.
Dat kun je toch helemaal zelf bepalen, hoelang een activiteit duurt?
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 21:53:
[..]
Nooit, nooit gedaan ook. Ze kwam altijd wel op verjaardagen maar verder dan 'hoe gaat het op school?' is het gesprek niet gegaan. Met mij ook niet overigens. Mijn ouders zijn gewoon niet zo geïnteresseerd in wat hun (klein-) kinderen bezighoudt.
Gewoon. Heel gewoon. Geen interesse. Klaar.
Libertine schreef op 12-07-2021 om 21:56:
[..]
Dat kun je toch helemaal zelf bepalen, hoelang een activiteit duurt?
Je rent natuurlijk niet zomaar tijdens pakweg een stadswandeling of een potje bowlingen 50 km verder effe weg.
Zeker niet als je eigenlijk met je moeder zou meerijden.
En zo wordt respect altijd maar meer een uitstervend begrip.
In mijn ogen hebben de jongere generaties respect te hebben voor de oudere. Uitzonderingen niet te na gesproken. Dat betekent niet dat het altijd van dezelfde (jonge) kant moet komen, maar je dochter is nu in Nederland en dan vind ik het 'beleefdheid' als ze op de vraag van haar grootmoeder om haar te zien, ingaat. Of verwacht ze dat oma bij haar aan de deur staat?
De rest van de familie, dat zou ik eventueel nog door de vingers kunnen zien, maar in mijn ogen zijn grootouders niet mensen die je niet ziet als je uit het buitenland op bezoek komt.
En als dat het enige is dat jouw dochter in haar ganse leven tegen haar zin doet, dan heeft ze geen slecht leven.
Misschien ben ik ouderwets in mijn zienswijze.
Marty1984 schreef op 12-07-2021 om 21:57:
[..]
Je rent natuurlijk niet zomaar tijdens pakweg een stadswandeling of een potje bowlingen 50 km verder effe weg.
Zeker niet als je eigenlijk met je moeder zou meerijden.
Inmiddels gaan ze 50km verderop bowlen en rijdt dochter met moeder mee? Hahahhaha. Je vult wel een hoop in.
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 21:53:
[..]
Nooit, nooit gedaan ook. Ze kwam altijd wel op verjaardagen maar verder dan 'hoe gaat het op school?' is het gesprek niet gegaan. Met mij ook niet overigens. Mijn ouders zijn gewoon niet zo geïnteresseerd in wat hun (klein-) kinderen bezighoudt.
Dan is het toch simpel: dan hoeft je dochter er geen tijd aan te verspillen
Grootouders kunnen een heel positieve rol spelen in het leven van hun kleinkinderen. Een moeizame relatie tussen moeder en grootouder zal echter wel vaker roet in het eten gooien.
letterkoekje schreef op 12-07-2021 om 21:58:
En zo wordt respect altijd maar meer een uitstervend begrip.
In mijn ogen hebben de jongere generaties respect te hebben voor de oudere. Uitzonderingen niet te na gesproken. Dat betekent niet dat het altijd van dezelfde (jonge) kant moet komen, maar je dochter is nu in Nederland en dan vind ik het 'beleefdheid' als ze op de vraag van haar grootmoeder om haar te zien, ingaat. Of verwacht ze dat oma bij haar aan de deur staat?
De rest van de familie, dat zou ik eventueel nog door de vingers kunnen zien, maar in mijn ogen zijn grootouders niet mensen die je niet ziet als je uit het buitenland op bezoek komt.
En als dat het enige is dat jouw dochter in haar ganse leven tegen haar zin doet, dan heeft ze geen slecht leven.
Misschien ben ik ouderwets in mijn zienswijze.
Er is zoveel wat je volgens andere mensen onder de paraplu van respect en beleefdheid moet doen, ik ben ermee opgehouden. Ik spendeer liever mijn tijd met mensen die mij oprecht willen zien en echt geintereseerd zijn in wat ik doe/wie ik ben en die ik graag zelf wil zien.
Ik zou het nog anders vinden als oma echt geïnteresseerd was in dochter, maar dat lijkt hier niet echt zo te zijn
Als Oma en kleinkind een goede band hebben, dan gaat het contact natuurlijk. Zo te lezen is de band een beetje mwoah, ga dit dan ook niet forceren. Ik snap dat je dochter er geen zin in heeft, waarom verplicht iemand zien waar je niks mee hebt (omdat je toevallig hetzelfde bloed deelt?).
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 21:53:
[..]
Nooit, nooit gedaan ook. Ze kwam altijd wel op verjaardagen maar verder dan 'hoe gaat het op school?' is het gesprek niet gegaan. Met mij ook niet overigens. Mijn ouders zijn gewoon niet zo geïnteresseerd in wat hun (klein-) kinderen bezighoudt.
Voor mij zou het dan ook ophouden. Waarschijnlijk is het allemaal heel geforceerd, ik zou er dan ook geen zin in hebben. Het voelt ongemakkelijk en onnatuurlijk, waarschijnlijk van beide kanten.
Soms moet je wel eens iets doen wat je niet zo leuk vindt. En hoe erg is een etentje nou eigenlijk? Het is maar voor een paar uurtjes. Mama blij, oma blij, tantes blij. En dochter iets minder, nou dat overleefd ze ook wel
Een kind van 22 valt niets te verplichten. Beleefdheid en respect kun je ook al niet afdwingen. Vraag eens aan haar wat voor haar zou werken.
Hoe is de band met de andere kant van haar familie? Is ze daar wel close mee?
Sjee mijn ouders zijn ook niet perse heel erg into het leven van mijn pubers. Ze hebben best moeite zich in te leven door hun leeftijd, door hun huidige gezondheid etc. Ze zullen kind nooit zelf appen of bellen. Maar ze genieten enorm van hun aanwezigheid. Mijn kinderen zitten er ook echt niet perse op te wachten. Maar hier zou ik toch ook wel een gesprekje eraan wagen met kind over dat je ook iets voor een ander kan doen als je weet dat die oude mensen er prijs op stellen. Als je leven zo uit balans is dat je heel vaak anderen een plezier moet doen en op moet draven moet je misschien daar es naar kijken en bekijken bij welke mensen of gelegenheden dit voorkomt zodat oma niet automatisch van het lijstje valt.