Familieverplichtingen
Er valt natuurlijk moeilijk iets te eisen van volwassen kinderen, maar doen jullie nog moeite om uitwonende twintigplussers te bewegen om af en toe iets met/voor familie te doen? Mijn dochter (22) heeft nooit veel opgehad met mijn kant van de familie. Ze zitten heel anders in elkaar, begrijpen haar niet, dus na een korte beleefdheidsuitwisseling heeft ze met hen weinig te bespreken. Nu is dochter een paar weken in NL (ze woont in het buitenland) en ik wilde een etentje regelen met mijn moeder, tante, zus en gezin, zodat ze haar weer een keer kunnen zien. Na veel aandringen verzuchtte dochter 'doe dan maar, maar je weet dat je mij er geen plezier mee doet'.
Ik wil dus niet zo'n moeder zijn/worden die over de grenzen van haar kinderen gaat (zoals mijn ouders, die me nog kunnen manipuleren hoewel ik al 30 jaar uit huis ben). Maar ja, ik vind het ook lastig naar mijn moeder want die vraagt wel naar haar.
Julali schreef op 12-07-2021 om 22:52:
Hoe is de band met de andere kant van haar familie? Is ze daar wel close mee?
Ja, maar dat zijn heel andere mensen. Meer zoals zij en heel lief en betrokken. Bij die grootouders logeert ze zelfs nog regelmatig.
Je dochter is een tijd in het buitenland geweest. Je moeder kan die ervaring toch gebruiken om haar te vragen of ze foto's heeft. Foto's zijn ideale middelen om een gesprek te starten. Verder kan een etentje naar haar keuze of een high tea best gezellig worden als over het eten op tafel en in het buitenland geklets kan worden. Of anders de verschillen in regels in kader van coronatijd of haar plannen voor een andere studie in het buitenland. Ik denk dat een 22-jarige voldoende kan vertellen als de anderen maar interesse tonen. Die zijn mogelijk best benieuwd naar haar belevenissen. Je, de moeder kan dat gesprek op gang brengen door de rake onderwerpen aan te halen.
Dus gewoon wel iets organiseren want er is nu te veel aanname dat het niet gezellig kan worden.
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 22:55:
[..]
Ja, maar dat zijn heel andere mensen. Meer zoals zij en heel lief en betrokken. Bij die grootouders logeert ze zelfs nog regelmatig.
Ze heeft dus wel hart voor haar familie, alleen het is niet jouw familie, omdat ze daar nooit leuk contact mee heeft gehad.
Waarom nodig je je moeder niet eens uit voor het eten, zonder er een hele toestand van te maken? Dan zien ze elkaar toch nog eens, maar dan forceer je het niet.
Familie, familie... het kunnen heel leuke lieve mensen zijn, en heel vervelende. Tja wij kennen ze niet he. Wij hadden onlangs spontaan bezoek van een familielid dat normaal gesproken het leven nogal door een donkere bril beschouwt. Maar nu plotsklaps gezellig en geïnteresseerd. We waren verrast.
oh ja en bijblijven in de wereld van opgroeiende kleinkinderen - dat is niet eenvoudig als je ze weinig ziet. Ze veranderen snel. Hoe minder contact, hoe minder aanknopingspunten, helemaal als ze de basisschool voorbij zijn.
Waarom vind jij het belangrijk om de tussenpersoon te blijven? Je dochter is volwassen, je moeder is volwassen. Ze kunnen zelf het contact onderhouden, mits beide partijen dat willen. Als dat niet zo is, dan is dat m.i. niet aan jou om het te forceren/onderhouden.
Ik zou lekker van het feit dat je dochter even thuis is genieten en ervoor zorgen dat ze een leuke tijd heeft hier, o.a. met jullie.
Flanagan schreef op 12-07-2021 om 23:01:
Je dochter is een tijd in het buitenland geweest. Je moeder kan die ervaring toch gebruiken om haar te vragen of ze foto's heeft. Foto's zijn ideale middelen om een gesprek te starten. Verder kan een etentje naar haar keuze of een high tea best gezellig worden als over het eten op tafel en in het buitenland geklets kan worden. Of anders de verschillen in regels in kader van coronatijd of haar plannen voor een andere studie in het buitenland. Ik denk dat een 22-jarige voldoende kan vertellen als de anderen maar interesse tonen. Die zijn mogelijk best benieuwd naar haar belevenissen. Je, de moeder kan dat gesprek op gang brengen door de rake onderwerpen aan te halen.
Dus gewoon wel iets organiseren want er is nu te veel aanname dat het niet gezellig kan worden.
Dat wordt wel heel ingewikkeld. Dan moet ik de hele tijd het gesprek faciliteren, dat gaat mij ook niet lukken. Ik nodig mijn tante juist uit voor mijn moeder (en omdat ze er als ongetrouwde tante altijd bij is geweest en hoort), de jongere kinderen kunnen goed overweg en mijn zus en ik ook. Het is dus voor mijn oudste dochter altijd wel lastig geweest, meestal kletsten wij vooral onderling.
Ik denk toch dat ik de koffie/borrel bij het strand ga voorstellen, of ergens in een bos met restaurant. Dat vindt ze misschien nog wel aardig, kan ze foto's maken e.d.
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 23:28:
[..]
Dat wordt wel heel ingewikkeld. Dan moet ik de hele tijd het gesprek faciliteren, dat gaat mij ook niet lukken. Ik nodig mijn tante juist uit voor mijn moeder (en omdat ze er als ongetrouwde tante altijd bij is geweest en hoort), de jongere kinderen kunnen goed overweg en mijn zus en ik ook. Het is dus voor mijn oudste dochter altijd wel lastig geweest, meestal kletsten wij vooral onderling.
Ik denk toch dat ik de koffie/borrel bij het strand ga voorstellen, of ergens in een bos met restaurant. Dat vindt ze misschien nog wel aardig, kan ze foto's maken e.d.
Noem anders een paar opties, dan kan zij zelf beslissen wat ze het liefste wil doen. Of anders vraag je haar naar opties wat ze zelf ook leuk vind om te doen?
of je respecteert dat dochter die mensen helemaal niet wil zien?
Ik denk dat je trots mag zijn op haar dat ze haar grenzen stelt en zich omringt met mensen waar ze zich fijn bij voelt en iets mee heeft. Waarom daar overheen walsen? omdat jijzelf andere belangen hebt?
In dit geval raad ik je aan je moeder bij jou thuis uit te nodigen en je dochter te vragen of ze dan wel even een drankje mee drinkt samen.
Dit hoeft dus geen etentje te zijn welke jou extra voorbereidingen en stress bezorgd. Gewoon samen wat drinken is ook prima. Dit is een stuk minder geforceerd. Maar juist lekker laagdrempelig.
Ik vind ook dat je best van je dochter mag verwachten dat ze een avond opoffert om wat tijd door te brengen met haar familie. Het klinkt inderdaad als moeizaam en jammer dat ze geen goede band hebben en dat oma zo weinig interesse toont. Toch vind ik het wel netjes om gewoon een avond/middag met oma door te brengen en de kans nemen elkaar te zien. Dat is beleefd en soms doe je wel eens iets waar je minder zin in hebt.
Ze is natuurlijk volwassen en je kan haar uiteraard niet dwingen maar ik zou wel proberen om iets te plannen.
Ik vind dat je je dochter niet moet verplichten. Ze is volwassen en maakt haar eigen keuzes. Wat voor zin heeft het om haar een bepaalde richting in te duwen die ze helemaal niet wil?
Je had beter tegen haar kunnen zeggen dat je dan en dan een dagje hebt ingepland met de familie, en dat ze welkom is om aan te schuiven. (of niet)
Een kind dat in het buitenland woont is een aantal weken over. Daar zou ik toch geen beslag op de agenda leggen. Meestal is er tijd tekort om alles te doen wat je nog wil voor je weer wegbent, misschien niet alleen familiebezoek maar ook even op vakantie zonder de rest want het is ook je vakantie.
Nee, ik zou haar zeker niet verplichten of dit soort dingen inplannen. Liever vraag je wat ze wil in haar beperkte tijd hier.
To, je kinderen zijn volwassen. Waarom wil je het gedrag overnemen van je moeder? Ik vind het ook raar dat oma iets wil, maar je dochter of jij moet het regelen. Je moeder kan de 10 cijfers van het telefoonnummer van je dochter intoetsen en gewoon eens aan haar vragen hoe het met haar gaat. Ik wil haar zien en zaken afdwingen is geen interesse maar invulling van het gat van de eenzaamheid. Je dochter woont in het buitenland, je moeder heeft 0,0 echte interesse hoe het haar daar vergaat. Je moeder heeft zelf ook een verantwoordelijkheid in het onderhouden van contacten. Wanneer een laagdrempelig belletje en een hallo hoe gaat het haar al te veel is, waarom moeten jouw kinderen dan nog door allerlei hoepels springen terwijl zij dat niet willen? Je doet haar er geen plezier mee en je moeder kan ook zelf eens moeite doen.
Dat het familie is, wil niet zeggen dat je er iets mee hebt. Ik heb de familie aan mijn vaders kant ook al paar jaar niet gezien. Niet eens omdat we elkaar niet liggen, maar gewoon omdat het aan beiden kanten geen prioriteit heeft. Nu zijn grootouders aan die kant wel overleden, anders zouden we elkaar vast zien bij feestdagen zoals bij familie van mijn moeder.
Oma en je dochter moeten hun relatie zelf samen vormgeven wat mij betreft.
Hooguit zou ik zeggen dat oma haar graag wil zien. Maar ik zou zeker niet lang aandringen. Voorál niet omdat je er zelf zo'n last van had, en nóg hebt, dat je moeder dingen vor je wil bepalen. Nu doe je toch precies hetzelfde bij jouw dochter? Krijgt ze dadelijk een hekel aan jou, omdat jij zo loopt te pushen...
Ze Is volwassen, kan haar eigen relaties onderhouden en oma kan gewoon zélf bellen om met je dochter af te spreken.
Op verzoek van hen beiden zou jij iets kunnen organiseren als je wilt. Anders dus niet.