Help! ik word gek met mijn zoon

Miriam

Wat ik vaak jammer vind in jouw manier van meepraten is dat je in de huid kruipt van een deskundige en niet in die van mede-ouder. We kunnen soms van elkaar leren door elkaars ervaringen. Ik lees in jouw bijdragen een soort van beroepsmatig advies. Ondertussen ga je wel uit van een situatie die waarschijnlijk voortkomt uit hoe het voor jouw kinderen opgaat. Jij hebt kinderen met een hoge tot redelijk hoge intelligentie die weten wat ze willen en daar ook alle gelegenheid voor krijgen van jou en je man. Ze hebben hun eigen deel van jullie woonruimte gekregen, maar hoeven het volgens mij nog niet helemáál alleen te doen. Dit is een bijzondere situatie. Niet alle ouders kunnen hun kinderen onder eigen dak zelfstandig laten wonen en zo volwassen laten worden. Dat is iets heel anders dan plompverloren zeggen dat ze het op 18 jarige leeftijd maar alleen moeten rooien. Mijn vraag: stel dat je zoon of dochter het huis niet netjes zou houden, zou je haar of hem dan het huis uit zetten met het risico dat het dan bergafwaarts kan gaan?

Miriam .....

Je moet de dingen wel uit elkaar houden, Miriam.
"Ook aan jou de vraag: Meen je werkelijk dat Charlie niet moet zeuren en de kost en zorg moet blijven opbrengen?" Waar zou ik dat gezegd hebben? Lees mijn eerste reactie: "Daar mee stoppen en het liefst in overleg met je ex. Je zoon zal moeten gaan bijdragen en zo niet, dan eigen woonruimte zoeken ( dan móet hij wel gaan werken) en waarom zou jij zijn was doen, zijn strijkgoed wegwerken en zelfs voor hem koken? Hij werkt niet en studeert niet, dus daar heeft hij alle tijd voor.". Ik reageerde later op " 18 jaar is oud genoeg om op eigen benen te staan".

Ellen

Ellen, je zegt ergens aan het begin van het draadje: "18 jaar is oud genoeg om op eigen benen te staan". En op die opmerking werd gereageerd, je zegt het als vaststaand feit, je zult het anders bedoelen misschien, maar dat is hier niet uit te halen.
Terug naar Charlies zoon. Die zou ik zeker wél gaan stimuleren meer te gaan doen, eisen gaan stellen en zelf verantwoordlijkheiden leren nemen, want ik ga er van uit dat híj dat wel zal kunnen. Soms houden ouders hun kinderen inderdaad te lang klein/jong.

Charlie

Lees je nog mee, Charlie?! Ik hoop dat je iets hebt aan deze discussie!
Los van allerlei leeftijden - ik kom in de verleiding om 23 jaar naar voren te brengen, die binnen de jeugdGGZ en sommige wetgeving gehanteerd wordt - de enige manier om een op te voeden individu iets bij te brengen, is om te stoppen met pamperen. En dat heeft weer als consequentie dat je als opvoeder niet bang moet zijn voor ruzie. Ruzie met die jongere en ruzie met jezelf. Met een beetje pech ook ruzie met een partner of meekijkende familie.
Ergens in de discussie vroeg Miriam naar Charlie's verwachtingen van haar zoon. Ik vond dat heel zinnige vragen. Hopelijk komen daar nog antwoorden op.
Onyx

Precies

tirza:"Maar voor de wet/maatschappij is het wél de magische grens. Je kunt als ouder niet zo bar veel meer, je wordt officieel buitenspel gezet."
Zo is dat. Dan ook nog ruzie moeten maken over de afwas of de hond kun je er niet bij gebruiken. Zie Charlie en stop met de hand boven het hoofd houden van haar zoon.
Charlie zit echt in de shit nu en ja, dat kan iedereen overkomen die jongvolwassen kinderen in huis heeft die nog ruzie maken om de afwas.
Groet,
Miriam Lavell

Wat er staat en hoe het opgevat wordt

Ja, ik zei dat Charlies zoon oud genoeg is om op eigen benen te staan. Ik zei niet dat hij dat dan automatisch kan.
Ik bedoel het niet anders dan dat er staat, maar jij leest er kennelijk iets in dat ik niet bedoel.

Ter verduidelijking het volgende.
18 jaar is oud genoeg om auto te rijden. Betekent dat dat iedereen van 18 automatisch auto kan rijden? Neeeeee. Het betekent dat je op die leeftijd oud genoeg bent om zulks te gaan leren.
Dat moet met vallen en opstaan, maar je moet toch echt een keer achter het stuur plaatsnemen. Als mama je maar altijd overal heen blijft rijden zul je het nooit zelf kunnen. En 18 is een prima leeftijd om dat te gaan doen.

En voor de vijfendertigste keer in dit draadje: er staat echt niet dat ik vind dat zoon nu plotsklaps het huis uit moet. Lees terug. Het staat er niet.

Wat er staat is dat nu het moment is om hem te gaan behandelen als iemand die oud genoeg is om op eigen benen te staan. Dus hem zo zoetjes aan eens wat verantwoordelijkheden te geven.

Ellen

Dan zijn we het dus gewoon eens

Verantwoordelijkheid

Voor mij is het vrij simpel. Wie hier in huis wil wonen moet zich aan onze regels houden (in het redelijke). Dus boven de 18 hier wonen vind ik prima en is ook voor ons heel normaal maar dat betekend niet dat het een automatisch recht is. Ik wil daar wel eisen aan stellen. Dus ik wil sowieso dat wie hier woont iets doet in het dagelijks leven (opleiding, werk), iets bijdraagt aan het huishoudelijk werk en rekening houdt met het feit dat er hier andere mensen wonen (niet zomaar een nacht wegblijven, vertellen of je thuis komt eten, geen lawaai maken midden in de nacht).

Wie zich niet meer aan onze regels wil houden kan natuurlijk altijd een eigen optrekje zoeken. Dat is ook prima. Maar dat moet dan wel zelf betaald worden ed.

Ik heb drie thuiswonende kinderen van 18+ en dat vind ik allemaal prima zolang ze zich aan die regels houden.

Mijn zoon van 19 is niet erg volwassen. Ik zie hem nog niet op zichzelf wonen. Het gaat me niet om huishoudelijke klusjes zozeer maar vooral om dingen als met geld omgaan en de discipline opbrengen om een opleiding/baan te volgen. Misschien dat hij me aangenaam zou verrassen maar op dit moment heb ik niet het idee dat het echt een succes zou zijn. Dat betekend echter niet dat hij zich niet aan onze regels hoeft te houden. Hij volgt een opleiding en wij houden ook in de gaten of dat wel redelijk gaat. Hij helpt thuis mee (al is het na aandringen) en als ik hem vraag de katten te eten te geven doet hij dat wel. Het verschil is inderdaad dat mijn zoon vrij makkelijk te sturen is. Dat is ook ergens wat ik eng vind. Hij heeft een gemakzuchtige kant en als anderen het beslissen vind hij het allang best. Daarom ben ik altijd bang geweest bij hem dat hij op het verkeerde pad terecht zou komen. Hij is te makkelijk, te weinig zelfstandig, te weinig zelfnadenkend. Gelukkig gaat het tot nog toe allemaal wel goed. Maar ik ben blij dat hij voorlopig niet zelfstandig gaat wonen. Het zou me een stuk gemoedsrust kosten. Bij de andere kinderen heb ik dat helemaal niet. Die redden zich allemaal wel.

Maylise

De consequenties dragen

"En voor de vijfendertigste keer in dit draadje: er staat echt niet dat ik vind dat zoon nu plotsklaps het huis uit moet. Lees terug. Het staat er niet."
Ik beweer dat ook nergens.
Wat wel vanaf je 18e onverbiddelijk geldt (tenzij je onder bewind staat) is dat je in beginsel zelf de consequenties van je zelfstandig genomen beslissingen en onhandigheid of onvermogen moet dragen.
Nu is er geen wet die zegt dat ouders hier niet mogen inspringen om kind niet meteen keihard te laten vallen. Maar dat kan in praktische zin alleen als die meegaandheid van twee kanten komt. Wat niet kan is dat kind van al die zelfstandig genomen beslissingen of het getoonde onvermogen, de consequenties automatisch bij de ouders laat.
Dat is dweilen met de kraan open. Dat kan niemand dragen.
Opvoeding, opleiding, onvermogen en de consequenties daarvan, zijn alleen maar een zaak van ouders en kind samen, zolang ouders en kind alles samen en met wederzijdse instemming regelen.
Staat kind op de autonomie (moet ik toch weten), dan zit er niks anders op dan ook als ouders af te haken.
Overigens is het voor die gezamelijkheid niet slim om pas tegen de tijd dat kind 18 is over gedeelde en eigen verantwoordelijkheden te beginnen. Als kind nooit wat heeft hoeven doen of betalen, dan is het enkele argument 'je bent 18, nu moet je het zelf doen' zacht gezegd een beetje flauw. De motieven van de ouders om alles voor het kind te doen of regelen, zijn met het 18 worden namelijk niet veranderd. "Jamaar jij zou voor mij opdraaien totdat ik het huis uit ga. Ik ga nog lang niet!"
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Met 18 jaar houdt het niet op voor ouders. Tot het 21ste jaar van hun kind hebben ze onderhoudplicht. Je kunt je kind dus behoorlijk zat zijn en af willen haken, maar volgens de wet mag dat niet. Pas als een kind 21 is geworden mag de ouder met de vuist op tafel slaan ´Nu doe je het voortaan maar lekker zelf!´ Maar als een kind tot die tijd door onverstandige beslissingen, onvermogen, enz. niet meer voor zichzelf kan zorgen heb jij als ouder de plicht om dat te doen.

Ook een zoon van bijna 18

mijn zoon is bijna 18 maar hoewel hij best goed voor zichzelf kan zorgen,kan ie echt nog niet op zich zelf wonen hoor...maar ook ik heb de nodige problemen gehad met hem maar duidelijkheid,vaste regels en nog meer van dat soort opvoedingstermen en hij en ik zijn eruit gekomen...wees eerlijk,luister naar wat hij te vertellen heeft en zoek een tussenweg...dan kom je er vast uit
sterkte

Updateje

Bedankt voor jullie reacties!

Mijn zoon heeft 2 maanden part-time gewerkt. Dat loon is op mijn rekening gestort doordat hij nog geen rekening had. Hij kreeg daar wekelijks 35€ van maar ondertussen is dat allemaal opgesoupeerd. Hij krijgt nu nog die 35€ op voorwaarde dat hij thuis mee helpt en geen cent extra.

Zijn vader en ik hebben een gesprek met hem gehad maar die beloftes worden altijd met vertraging uitgevoerd. Ondertussen heeft hij een nieuwe afspraak met die school/werk gemaakt voor volgende week donderdag.

Ik hem niet laten begeleid wonen omdat hij geen werk heeft en ik dus zijn aparte woonst ook nog eens moet betalen.

Hij verkeert nu al zo'n 3 weken met dat meisje. De eerste 2 weken heb ik hem bijna niet gezien maar dit weekend is hij veel thuis geweest en 's nachts komt hij nu toch terug op een normaal uur thuis.

Even omdraaien: 18 jaar is een magisch getal waarop jongeren *dénken* opeens alles aan te kunnen en rijp zijn om het alleen te doen. Ik heb hem nooit de tijd gegeven tot 18 jaar. Mijn zoon heeft altijd mee moeten helpen in het huishouden. De hond uitlaten als wij werken zijn, de afwas doen, keren en zijn kamer proper houden, vuilbakken buiten zetten, ... Nu hij meerderjarig is, doet hij het niet meer. De enige mogelijkheid die ik zie - zonder hem buiten te zetten, is zijn zakgeld dan inhouden. Eergisteren maakte ik een pad in mijn garage zodat ik zonder hindernissen mijn motor kan buitenzetten, gisteren mocht ik na thuiskomst van het werk terug een pad in mijn garage maken: alles lag er terug!
Juist omdat ik hem de waarde van het geld wil leren, wil ik niet dat zijn vader zomaar geld geeft. 35€ per week is meer dan genoeg voor verplaatsing en ontspanning.

" en rekening houdt met het feit dat er hier andere mensen wonen (niet zomaar een nacht wegblijven, vertellen of je thuis komt eten, geen lawaai maken midden in de nacht)." --> Dit is de reden waarom ik hem om half 2 's nachts ben gaan halen. Ik zou zeker niet willen dat hij élke nacht dit zou doen!

" ik hem liefhebbend edoch beslist tot het nest uit zou kieperen. "--> Die ga ik zeker nog gebruiken!

Hij is nu die 2 weken bijna niet thuis geweest. Ik heb een heel pak minder werk gehad. Hij is terug en het werk begint zich weer op te stapelen. Nu pak ik het anders aan! Ik geef echt geen cent meer als hij geen rekening met mij gehouden heeft. Eten maar geen afwas doen, rommel maken maar niet opruimen, ... Waar hij woont, maakt me niet uit. Hij moet alleen rekening houden met de mensen die met hem in hetzelfde huis wonen.

Mijn verwachtingen:
In mijn huis moet geleefd worden maar het moet proper zijn.
Hij krijgt 35€ als hij zorgt dat zijn lasten niet mijn leven domineren.
Hij moet een normale dagelijkse bezigheid hebben: werken, leren of beiden. Niet rondhangen.

En dat weet hij!

Groetjes