Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
LydiaDietz schreef op 08-06-2025 om 09:35:
[..]
Hij gaat dus niet stoppen. En wat Evaluna hierboven zegt is een terechte zorg. Wat als een partner haar slecht behandeld? Wat als ze op haar werk slecht wordt behandeld?
Gaat nooit stoppen nee. Want hij heeft lange tijd succes gehad dus hij blijft zoeken naar haar zwakke plek om daardoor haar toch weer te breken. Aanleren is veel makkelijker dan afleren. Of hij moet toch zo gruwelijk in zijn hemd komen te staan dat het heel veel indruk op hem maakt en dat hij met één les meteen klaar is.
Bovendien zegt zijn manier van zich vermaken iets over zijn karakter.
Als de groep vrienden van een van mijn kinderen bij mij thuis zou zitten en ik ben getuige van het pestgedrag dan is het toch echt nog steeds mijn huis mijn regels.
Ik heb de vrienden van dochter een keer hier gehad en dan kan ze niet helemaal zonder ouders ergens zitten.
Als het weer mooi genoeg is om buiten te zitten dan is mijn deur open en hoor ik het gesprek. Met minder weer zat tik een keer boven maar moest ik wel door de kamer voor een kop koffie.
Zo langstlopend getuige zijn van ongewenst gedrag maakt wel dat ik iets zeg. Of het nou gaat om raggen op de bank of om rare opmerkingen, ik wil dat niet in mijn huis.
yette schreef op 08-06-2025 om 09:48:
[..]
Misschien is het makkelijker voor haar om dan meteen via de app te reageren: 'Heb je hem weer! Zo vermoeiend dit. Ik ga je maar eens een tijdje negeren!'
Ja, ze had dus gereageerd met; ik lach me dood, wat ben jij zielig zeg. Maar ja, dit maakt allemaal geen indruk
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 08:30:
vooral door het eerste stukje, precies wat ik vind. Nu worden haar allerlei tips gegeven, door mij dan, want zij doet het fout, terwijl zij veel te lief is. Dus zij moet zich aan gaan passen en heel veel moeite doen en de andere hebben nergens last van.
Je eigen grens hanteren is niet 'want zij doet het fout'. Je kunt nu eenmaal niet het gedrag van een ander controleren. Een manier vinden om met een nare situatie om te gaan is niet een bewijs dat je fout zat.
Ze heeftverschillende opties als hij zich weer misdraagt:
- reageren (en dat heeft dan mogelijk geen effect op hem, maar zij heeft zich dan iig uitgesproken)
- weg gaan uit de situatie (evt na optie 1. En dan is ze niet weggejaagd maar kiest ze voor zichzelf)
- niks doen en gewoon ondergaan.
Dat is het wel zo ongeveer. Ja, híj is de lul. Maar daar doe je dus niks aan. Je kunt hem niet veranderen. Kunt hem geen straf geven oid. Zij kan wat vrienden uitnodigen en hem dan niet vragen. Maar op andere plekken zal hij er alsnog bij zijn.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:14:
[..]
Ja, ze had dus gereageerd met; ik lach me dood, wat ben jij zielig zeg. Maar ja, dit maakt allemaal geen indruk
Misschien dan: ik hoef je niet meer te zien.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:14:
[..]
Ja, ze had dus gereageerd met; ik lach me dood, wat ben jij zielig zeg. Maar ja, dit maakt allemaal geen indruk
Ze lacht zich dood klopt niet
Ze wordt onzeker . Ze heeft er veel last van !
enigste is denk ik nog weggaan. Hoe ik het van haar begrijp is het enorme gevoelloze botte knaap die echt nergens van onder de indruk is , als zij zou gaan doet het hem waarschijnlijk ook helemaal niks, hij zal erom lachen. Maar dan is zij er wel vanaf, dus denk dat dat de enigste oplossing is.
Roos57 schreef op 08-06-2025 om 10:17:
[..]
Ze lacht zich dood klopt niet
Ze wordt onzeker . Ze heeft er veel last van !
Ja, je probeert van alles, ook niet te laten merken dat je het zo erg vindt (alhoewel ze dat ook wel heeft gedaan), dat vinden ze juist leuk! Ik snap ook wel dat je je als 19 jarige niet helemaal kwetsbaar op gaat stellen bij een groep jongeren, dat is wat anders als dat je 40 bent.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:18:
enigste is denk ik nog weggaan. Hoe ik het van haar begrijp is het enorme gevoelloze botte knaap die echt nergens van onder de indruk is , als zij zou gaan doet het hem waarschijnlijk ook helemaal niks, hij zal erom lachen. Maar dan is zij er wel vanaf, dus denk dat dat de enigste oplossing is.
Het beste zou zijn dat ze weggaat inderdaad, en echt onmiddellijk. Misschien kan ze met haar vriendin(nen) afspreken dat zij dan mee gaat/n. Als er meer mensen vertrekken, maakt het meer indruk. Maar alleen vertrekken is natuurlijk ook al een sterk gebaar.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:14:
[..]
Ja, ze had dus gereageerd met; ik lach me dood, wat ben jij zielig zeg. Maar ja, dit maakt allemaal geen indruk
Hem zielig noemen, is geen verdedigen, maar terugschelden. Het lost niks op. Jezelf verdedigen doe je door de situatie te beëindigen. Aangezien ze de groep niet wil verlaten en hem er niet uit krijgt, zit er weinig anders op dan hem te negeren.
Misschien kan je overwegen om haar een feest of bbq te laten geven waarbij ze iedereen behalve hem uitnodigt. Hopen dat hij en de anderen dan gaan inzien dat hij zichzelf onmogelijk maakt en dat er een grens is.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:14:
[..]
Ja, ze had dus gereageerd met; ik lach me dood, wat ben jij zielig zeg. Maar ja, dit maakt allemaal geen indruk
Dat snap ik wel, want hij weet dat ze gewoon terugkomt.
Ze kan wel zeggen dat ze zich doodlacht en hij zielig is, maar in werkelijkheid is het andersom..... en dat weet hij.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 10:21:
[..]
Ja, je probeert van alles, ook niet te laten merken dat je het zo erg vindt (alhoewel ze dat ook wel heeft gedaan), dat vinden ze juist leuk! Ik snap ook wel dat je je als 19 jarige niet helemaal kwetsbaar op gaat stellen bij een groep jongeren, dat is wat anders als dat je 40 bent.
Maar dat zou bij vrienden juist wel moeten kunnen. En ze gaat heus mensen ontmoeten bij wie dat wel kan. Blijkbaar zijn dit niet haar mensen. Ze is nog jong. De wereld ligt open! Met mensen die bij haar (waarschijnlijk wat zachtere) karakter passen.
TO, je blijft maar terugkomen op dat de schuld bij de jongen ligt en dat hij moet veranderen. Dat kan wel zo zijn, maar dat gaat niet gebeuren. Er kan elk moment in het leven van je dochter iemand komen die niet zo aardig tegen haar doet, hoe lief je dochter zelf ook is. Daar heb je geen invloed op; je dochter heeft wel invloed of ze dat accepteert of niet. Ze hoeft niet te veranderen 'omdat anderen lullig tegen haar doen', maar ze moet wel leren grenzen trekken om zichzelf te beschermen.
En dan hoeft ze niets 'gemeens' terug te doen, maar gewoon niet meer met personen optrekken die haar zo behandelen. En als iemand ernaar vraagt, kan ze gewoon volwassen uitleggen dat ze zich niet op haar gemak voelt met die persoon.
Fijn dat je dochter dit met je kan bespreken. Maar is ik snap hekemaal niks van de adviezen om als ouder(s) op te treden. Te regelen dat deze groep zonder de pester in een bepaald huis bij elkaar komt, deze jongen aanspreken als ouders, het bespreken met andere ouders, vriendinnen betrekken, blikken werpen naar de jongen.
Echt, het gaat hier om (jong)volwassenen. Deze 'jongen' is voor de wet een volwassen man. En de anderen waarschijnlijk ook.
Zeer gênant als ouders zich met de groepsdynamiek gaan bemoeien.
Natuurlijk kun je wel luisteren naar je eigen kind en haar tips geven.
Zeker weten dat mijn kind (terecht) zeer boos zou zijn als ik hier zelfstandig ging optreden.
Het mooie van weggaan is, dat zij niet echt haar persoonlijke manier van communiceren verandert. Al die ad rem grappen die ze zou kunnen maken, passen niet bij haar. Terugkatten helpt ook niet, dan is er maar een juiste optie en dat is kiezen voor zichzelf. En hoewel etter wellicht hulp nodig heeft om zijn (on)macht op een andere manier te beteugelen, is dat niet aan haar om etter erop te wijzen.
Weggaan is trouw zijn aan jezelf en je eigen grenzen. Ook uit de groepsapp. ‘Etter, dit is echt niet ok. Ik verlaat deze app door jouw gedrag’. En dan ook gaan. Zodat duidelijk is wat etter doet. Moet hij een nieuw slachtoffer zoeken.
Als de rest haar niet volgt weet ze ook dat dat geen vrienden zijn. Maar wie weet, komen er nog verrassende mensen haar alsnog opzoeken.