Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 11:53:
Pippeltje, ik ga nog uit van de leeftijd van 19 jaar, dat je dan toch nog anders in het leven staat als dat je 30-40-50 bent. Het zijn nog pubers en ik kan ze het ook nog niet helemaal kwalijk nemen dat ze niet voor dochter opkomen, ze willen zelf niet aan de beurt zijn en lachen daarom mee/doen mee. Vriendin van dochter is echt een hele goede vriendin, maar zelf ook nog helemaal bezig met erbij willen horen enz, dus ook van haar kant snap ik het wel dat ze alleen maar 'doe normaal' zegt, ook bang dat hij tegen haar zal beginnen denk ik.
Daarbij gaat ze zeker wel haar eigen weg, gaat vaak stappen, zit bij sport, volgt een opleiding.
TO, hoe lang blijf je nog de verantwoordelijkheid bij anderen neerleggen ipv je dochter zelf? Grenzen stellen en lief zijn kunnen heel goed samen gaan. Ze kan gewoon net zo lief blijven als ze nu is, én een grens trekken. En dat kan op een vriendelijke manier zoals dat bij je dochter past.
Natuurlijk is het het meest eerlijke als jongen zelf tot inzicht komt wat voor eikel het is en stopt. Maar simpelweg daarop wachten lijkt me niet zo heel zinvol.
Dus dan kun je of hem en de groep aanspreken (als groep tegelijk of 1 op 1/ bot of met humor of op welke manier dan ook) of je kan jezelf uit de situatie halen. Dat betekent niet dat zíj fout zit. Je legt ook niet de schuld bij haar. Maar hij verandert niet uit zichzelf, als hij al verandert. En wij kunnen ook niet hem aanspreken. Dus zijn de tips, logischerwijs, gericht op haar. Want ook al kun je hem niet veranderen, je kan wel kiezen hoe je ermee om gaat.
Je kan ook grenzen stellen en toch dichtbij jezelf blijven. Hij zal echt niet de laatste in haar leven zijn bij wie het nodig is.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 11:36:
Dochter heeft meerdere keren tegen vriendin gezegd het echt helemaal niet fijn te vinden hoe deze jongen doet. Het enige wat vriendin tot nu toe heeft gedaan is en meegelachen en tegen de jongen "doe normaal" gezegd. Daarbij heeft ze ook meerdere keren in de groep aangegeven dat ze het niet leuk vond, ook daar heeft de groep niet op gereageerd of lachen mee. En ja, dat zijn dan misschien geen echte vrienden, maar ze heeft altijd veel lol gehad met de groep en het leuk gehad. Dus aan de bel trekken heeft ze wel gedaan. Weet je, ik vind het gewoon eigenlijk niet redelijk dat zij degene is die nu moet vertrekken, terwijl zij nooit geen vlieg kwaad zou doen. Maar ik snap dat dit wel een van de weinige mogelijkheden is die nu overblijft.
Ik zou je dochter begeleiden, maar in dit geval toch echt zelf haar keuzes laten maken. Zonder dat jij haar expliciet iets adviseert. In je gesprekken zou ik vooral focussen op wat zijzelf fijn en minder fijn vindt aan de mensen in deze groep en de groep als geheel. Wat levert elk contact haar op? Is dat bevredigend? Wil ze het voor haarzelf leuker maken?
Het is mooi dat je met haar kan praten over haar vrienden, maar als jij die vrienden afkeurt, zegt dat ze beter kan vertrekken, terwijl zij aan ze hecht, voor ze kiest, dan wordt het vervolgens waarschijnlijk lastiger voor haar om het met jou te bespreken. Ik zou proberen het wat jouw oordeel betreft, te houden bij het bespreken van het gedrag van die vrienden.
BritgetJones007 schreef op 08-06-2025 om 11:03:
[..]
Nee, ik ook niet. Dit is de omgekeerde wereld. Het probleem ligt bij 't slachtoffer: het meisje dat gepest wordt. Terwijl de pester haar aangegeven grenzen niet respecteerd.
Er is vooral iets mis met die jongen hoor! Dat noemen ze probleemgedrag!! Kom op zeg. Moet dat meisje van alle kanten het signaal krijgen dat zij het niet goed doet: van de pester, van de groep, en nu ook van haar ouders?! Victem blaming.
En ook wat er steeds mis gast rondom het onderwerp pesten: het slachtoffer moet veranderen, moet sterker worden, moet duidelijker zijn, moet op cursus....
Echt wtf! Terwijl de pester degene is die probleemgedrag vertoont. En daar hoort de focus te liggen: wat zorgt ervoor dat deze jongen pestgedrag vertoont?
Zie pestgedrag als een signaal van probleemgedrag: spelen er problemen (thuis, school, vrienden), onzekerheid, gebrek aan sociale vaardigheden, ligt er een diagnose enz?
En pak dat aan.
Dus niet het meisje wat zich vriendelijk en sociaal gedraagt. Want ik lees, dat dit meisje wel degelijk meerdere keren heeft aangegeven dat ze zijn gedrag niet kan waarderen en ja ook in duidelijke taal
Wat is jouw oplossing dan? Tuurlijk vertoont de pester probleemgedrag, dat is nu eenmaal een feit maar daar heb je helaas maar zeer beperkt invloed op. Niemand is hier aan het victem blamen, er worden tips gegeven hoe om te gaan met deze situatie. En ja dan kom je al snel uit op wat dochter van TO anders kan doen. Niet omdat het haar schuld is maar omdat ze alleen maar invloed heeft op haar eigen reactie.
yette schreef op 08-06-2025 om 11:26:
[..]
Victim blaming?! Dit meisje is de enige die echt last heeft van het gedrag van die jongen. De rest van de groep vindt het prima, lacht soms zelfs mee. Dat soort situaties kan je overal tegenkomen. Zelfs op oudere leeftijd, bijvoorbeeld op de werkvloer. Je zal als slachtoffer toch meestal zelf een eind aan de situatie moeten maken door persoonlijk in gesprek te gaan, negatief gedrag te negeren, te vertrekken of aan de bel te trekken bij anderen die je kunnen helpen. Best handig als je hebt geleerd om met zulke situaties om te gaan.
De kans is helaas klein dat er iemand anders, die zelf nergens last van heeft en het wel vermakelijk vindt, voor je opkomt als jij geen duidelijke hulpvraag stelt.
Wie zou dat in dit geval volgens jou moeten doen?
Precies dit dus. Daarbij is ze 19, geen 6.
Iemand had het over dat het gewoon volwassenen zijn en je dit ook op werk mee kan maken.Toch vind ik het een verschil of ze 19 zijn of bv. bij mij op het werk 40. Als dit mij op het werk overkomt stap ik op degene af en vraag waarom degene zo tegen mij doet. Met 19 jaar, is het toch anders, het kan het erger maken, de jongen kan je nog erger uitlachen als je je zo opstelt. De jongelui willen nog ergens bijhoren en er is nog groepsdruk.
Lotus_ schreef op 08-06-2025 om 12:54:
[..]
TO, hoe lang blijf je nog de verantwoordelijkheid bij anderen neerleggen ipv je dochter zelf? Grenzen stellen en lief zijn kunnen heel goed samen gaan. Ze kan gewoon net zo lief blijven als ze nu is, én een grens trekken. En dat kan op een vriendelijke manier zoals dat bij je dochter past.
Ja, dat snap ik, dan stap je dus uit de vriendengroep en dat is eigenlijk niet wat ze wilt.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 15:59:
Iemand had het over dat het gewoon volwassenen zijn en je dit ook op werk mee kan maken.Toch vind ik het een verschil of ze 19 zijn of bv. bij mij op het werk 40. Als dit mij op het werk overkomt stap ik op degene af en vraag waarom degene zo tegen mij doet. Met 19 jaar, is het toch anders, het kan het erger maken, de jongen kan je nog erger uitlachen als je je zo opstelt. De jongelui willen nog ergens bijhoren en er is nog groepsdruk.
Joh er zijn genoeg jongeren die op deze leeftijd al studeren in een andere stad en op kamers wonen. Je doet steeds net of ze veertien is.
ja, natuurlijk had ze al kamers kunnen wonen, wat heeft dat ermee te maken. Haar vriendin woont op kamers en is enorm gevoelig voor groepsdruk.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:03:
ja, natuurlijk had ze al kamers kunnen wonen, wat heeft dat ermee te maken. Haar vriendin woont op kamers en is enorm gevoelig voor groepsdruk.
Ik bedoel dat er een bepaalde volwassenheid kan worden verwacht op deze leeftijd. Ze moet leren voor zichzelf op te komen, dat moet je heel je leven. Als ze zich zo blijft opstellen wordt het niet beter. Het is gewoon kiezen of delen. Of ze blijft door deze knul gepest worden en accepteert dat, of ze trekt een grens.
Herfstappeltaart schreef op 08-06-2025 om 16:02:
[..]
Joh er zijn genoeg
jongerenvolwassenen die op deze leeftijd al studeren in een andere stad en op kamers wonen. je doet steeds net of ze veertien is.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:02:
[..]
Ja, dat snap ik, dan stap je dus uit de vriendengroep en dat is eigenlijk niet wat ze wilt.
Dan accepteert ze dus dat deze groep zo functioneert. Schadelijk, maar ja, daar kiest ze dan voor.
Nogmaals: praat over grenzen stellen. Ze heeft duidelijk nog veel te leren op dat vlak.
naar mijn idee is ze al heel veel voor haarzelf opgekomen. Dus eigenlijk had ze al meteen weg moeten lopen en is dat ook de enigste oplossing dan kom je voor jezelf op. Voor jezelf opkomen is ook het aangeven dat hij zijn mond moet houden. Als je niks zegt dan kom je niet voor jezelf op. Ik vond het eigenlijk al heel knap van haar dat ze zo vaak iets gezegd heeft. Eerst ga je toch allerlei manieren proberen om ervanaf te komen en niet meteen weg te gaan, dan laat je je ook wel wegpesten.
grenzen stellen is aangeven wat je wel niet fijn vindt; wil je ophouden, stop daar mee, hou je mond, dat zijn toch grenzen stellen?
Ik snap wel dat de laatste grens nog is om weg te blijven/weg te lopen omdat hij helaas niet stopt, maar dat is misschien wel wat hij wil bereiken, dat heeft hij dan mooi voor elkaar .
Ik stop hiermee. Ik heb mijn mening voldoende gegeven. Ik wens je sterkte.