Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
hoezo emotioneel, leg eens uit?
Het eerste stuk van het topic, zijn meerdere situatie's geweest en bij alles moest ik me niet meer zo bezighouden met dochter, dat heb ik toen gedaan. Nu een andere situatie waarbij docher aangeeft verder niks te willen zeggen tegen vriendin, dus dan was mijn vraag wat kan ik daar nog mee doen. Vervolgens over die vriendin in huis, de ene zegt ik moet het tegen vriendin zeggen en de ander zegt hou je ook hierbij erbuiten en laat dochter het zelf oplossen en wil ze dat niet dan laat het zo totdat ze er zelf van leert.
Kleinduimpje schreef op 19-09-2025 om 11:23:
hoezo emotioneel, leg eens uit?
Het eerste stuk van het topic, zijn meerdere situatie's geweest en bij alles moest ik me niet meer zo bezighouden met dochter, dat heb ik toen gedaan. Nu een andere situatie waarbij docher aangeeft verder niks te willen zeggen tegen vriendin, dus dan was mijn vraag wat kan ik daar nog mee doen. Vervolgens over die vriendin in huis, de ene zegt ik moet het tegen vriendin zeggen en de ander zegt hou je ook hierbij erbuiten en laat dochter het zelf oplossen en wil ze dat niet dan laat het zo totdat ze er zelf van leert.
De sleutel is jouw eigendom, die kun je gewoon terug vragen want de situatie is veranderd.
In dat zelfde gesprek zeg je wat de nieuwe regels zijn: ze mag blijven logeren als elke andere vriendin van dochter als dochter dat met die vriendin afspreekt. Meer hoeft het niet te zijn.
Ik zie bepaalde dingen terugkomen:
- Er wordt afwachtend gehandeld. Dochter neemt weinig initiatief of pas te laat. Er wordt niet afgesproken wat, wanneer, hoe laat. Vriendin vertrekt en gaat op stap, maar 'dan weet dochter dat toch niet op het moment dat ze weg gaat'. "Hee, waar ga je naartoe", zou wellicht een optie zijn om dat wel te weten te komen. En zo in vele beschreven situaties, het overkomt haar allemaal maar.
- Achterna lopen: dan is vriendin zomaar vertrokken. Wat behoorlijk naar gedrag is. En de oplossing van dochter is: er achteraan rennen en toch mee gaan. De oplossing van moeder: volgende week moet je afspreken dat jullie met jullie 2 naar de disco gaan. Als iemand je keer op keer schopt dan moet je er vooral achteraan blijven hobbelen als een trouwe hond en dat als moeder ook stimuleren. Kom op, schop terug, loop weg, keer ze de rug toe.
- Zwart-wit: wie was fout en wie was goed. Dochter is altijd goed en lief (wordt eerder in dit draadje benadrukt) en die anderen zijn fout. Als dochter niet mee mag dan is dat fout van die anderen. Als dochter toch mee mag van iemand dan is diegene goed. Terwijl in het echt situaties veel genuanceerder zullen zijn. De 'goede' kan ook dingen verkeerd aanpakken. Iemand kan met goede bedoelingen onhandige dingen doen. Je ziet het ook in reacties; dat heb je mss niet zo handig aangepakt. Oh jullie vinden dat ik het fout doe! En dan gaan uitleggen waarom die ander fout was.
- Rechtvaardigheidsgevoel: Past bij voorgaande. Maar het gaat veel over; het is niet eerlijk, zíj zijn fout, maar dochter heeft het lastig. En dan daarin blijven hangen en herhalen. Het is ook niet eerlijk dat als je zo je best doet om erbij te horen het toch niet lukt. Maar dat is wel een beetje hoe relaties tussen mensen vaak gaan, die zijn niet gebaseerd op wat je eerlijkheidshalve toekomt. Dat gaat over een klik, een band, een connectie en gedeelde interesses, normen en waarden. Dat kan, zeker op de leeftijd van dochter, veranderen. Vriendschappen en relaties gaan 'uit'. Soms bloedt het langzaam dood. En soms gaat het harder en naarder. Dat is niet leuk, dat is niet eerlijk. Maar het is, ook met de beste tips, niet eerlijk en leuk te maken.
Sociale situaties zijn complex; lief en aardig zijn is niet genoeg om een vriendschap te onderhouden. Erbij zijn is niet genoeg om erbij te horen. Je krijgt niet waar je recht op denkt te hebben. Ook met goede bedoelingen kun je iemand kwetsen. Je best blijven doen en alle tips van een forum toepassen geeft geen garantie op fijne vrienden. Mensen zijn verschillend en hebben verschillende wensen en verwachtingen (en verschillende tips op een forum).
Schoondochter schreef op 19-09-2025 om 11:16:
[..]
Wat ik alleen TO zie doen is de tips die op 1 situatie van toepassing zijn letterlijk toepassen op een andere situatie. En dan emotioneel hier terugkomen dat ze het nu op 'onze' manier heeft gedaan en dat werkt niet en oh wat nu? Dus ze is niet geholpen met het uitpluizen van die ene situatie.
Wat betreft dat patroon ben ik het volledig met je eens.
Ja daar heb je gelijk in. Het inzicht lijkt ook niet echt toe te nemen. Meer inderdaad rechtstreekse letterlijke tips willen en uitvoeren zoals dat van ons 'moest'. En dan liefst op voorhand een uitkomst willen weten. Mijn vorige post is dan waarschijnlijk niet zo nuttig. Maar ik denk dat een begeleider 'in het echt' nuttiger is. Niet om alle situaties voor te bespreken (of na te bespreken). Maar om meer algemeen te leren wat zijn grenzen, waar stopt mijn verantwoordelijkheid en die van de ander, verwachtingen bijstellen enz.
Kleinduimpje schreef op 19-09-2025 om 11:23:
hoezo emotioneel, leg eens uit?
Het eerste stuk van het topic, zijn meerdere situatie's geweest en bij alles moest ik me niet meer zo bezighouden met dochter, dat heb ik toen gedaan. Nu een andere situatie waarbij docher aangeeft verder niks te willen zeggen tegen vriendin, dus dan was mijn vraag wat kan ik daar nog mee doen. Vervolgens over die vriendin in huis, de ene zegt ik moet het tegen vriendin zeggen en de ander zegt hou je ook hierbij erbuiten en laat dochter het zelf oplossen en wil ze dat niet dan laat het zo totdat ze er zelf van leert.
En wat vind jij (jij dus, niet je dochter) nu zelf, wat het logeren van dat meisje in jóuw huis betreft. Daar heb je toch zelf ook een gevoel bij??
Ik heb de indruk dat je dochter het gebrek aan assertiviteit niet van een vreemde heeft. Je kunt ook te aardig zijn, en dat is dan weer niet zo'n goede eigenschap.
MamaE schreef op 19-09-2025 om 09:33:
[..]
Als ik met jou afspreek dat we samen naar de stad gaan en ik sta thuis te wachten tot je me ophaalt/ik sta bij jouw huis en je bent er niet en je blijkt al in de stad te zijn heb je niet gedaan wat we afgesproken hadden. Ik zou dat ook heel vermoeiend vinden en waarschijnlijk niet eens meer zin hebben om te gaan.
Maar waarom sta je thuis te wachten totdat iemand je ophaalt als je verder helemaal niets afspreekt? Zaterdag gaan we samen uit. Dat was het (toch?)
Daar haal ik uit dat het niet eens op de dag zelf is gezegd (immers geen 'vandaag'. Zelfs geen 'morgen').
Als ik op dinsdag zeg, zaterdag gaan we samen uit. En er volgt van beide kanten helemaal niets meer, dan ga je toch niet de hele avond zitten wachten en dan beledigd zijn dat je niet wordt opgehaald?
"Zaterdag gaan we samen uit" kan ook zijn; ik ben al in de stad en als je ook komt gaan we samen gezellig uit.
Waarmee ik overigens niet zeg dat vriendin netjes bezig is, maar dochter doet ook helemaal niets om het beter te regelen.
CharlieB schreef op 19-09-2025 om 12:16:
[..]
Maar waarom sta je thuis te wachten totdat iemand je ophaalt als je verder helemaal niets afspreekt? Zaterdag gaan we samen uit. Dat was het (toch?)
Daar haal ik uit dat het niet eens op de dag zelf is gezegd (immers geen 'vandaag'. Zelfs geen 'morgen').
Als ik op dinsdag zeg, zaterdag gaan we samen uit. En er volgt van beide kanten helemaal niets meer, dan ga je toch niet de hele avond zitten wachten en dan beledigd zijn dat je niet wordt opgehaald?
"Zaterdag gaan we samen uit" kan ook zijn; ik ben al in de stad en als je ook komt gaan we samen gezellig uit.
Waarmee ik overigens niet zeg dat vriendin netjes bezig is, maar dochter doet ook helemaal niets om het beter te regelen.
Nee, dan spreek ik ook een tijd af en wie er wie ophaalt en waar. Of waar en hoe laat je afspreekt als je beide uit een andere richting komt. Maar ik was er in deze situatie ook niet bij. En het doet er eigenlijk ook niet heel veel toe. Er was een afspraak om samen te gaan en opeens was de vriendin er al. Dat is niet samen gaan. En dus komt ze haar afspraken niet na. Dat was het punt. Nog los van dat de communicatie beter kan.
MamaE schreef op 19-09-2025 om 12:21:
[..]
Nee, dan spreek ik ook een tijd af en wie er wie ophaalt en waar. Of waar en hoe laat je afspreekt als je beide uit een andere richting komt. Maar ik was er in deze situatie ook niet bij. En het doet er eigenlijk ook niet heel veel toe. Er was een afspraak om samen te gaan en opeens was de vriendin er al. Dat is niet samen gaan. En dus komt ze haar afspraken niet na. Dat was het punt. Nog los van dat de communicatie beter kan.
Het zou kunnen dat de vriendin denkt dat samen gaan = samen daar zijn, terwijl de dochter denkt dat samen gaan = samen reizen.
De communicatie is echt slecht ja, maar als ze zelf niet doorhebben dat ze niet of onduidelijk communiceren, gaat dit de volgende wéér zo.
Mijn god, wat ontzettend vermoeiend allemaal zeg en dat met iemand van 19!
Ik vind het gewoon niet gezond hoe jullie levens zo in elkaar verstrengeld zijn en jij (TO) je zoveel (moet?) mengen/bemoeien met je dochters privéleven.
Als je heel dit topic nu eens terugleest, wat vind je daar dan zelf van?
Dit tweede gedeelte van het topic kwam er even tussendoor omdat ik daar weer even mee in mijn maag zat, ik had al weken/maanden (weinig)niks meer gehoord van dochter, iedereen heeft toch weleens iets waar je mee zit.
De vriendengroep is al weken geleden verlaten door dochter.
Ik vind dat er nogal wat aannames worden gedaan hier.
TO's dochter en haar vriendin hadden blijkbaar niet duidelijk afgesproken hoe ze in de stad zouden komen. Maar toen haar dochter contact zocht, werd er gewoon door die vriendin gereageerd. Ze vertelde waar ze was en TO's dochter ging toen ook die kant op. Het begin van de avond liep dus anders dan ze had verwacht, waardoor TO's dochter onzeker werd en dat met haar moeder besprak, maar ze zijn wèl samen uit geweest en daarna bleef haar vriendin ook slapen. Zoals afgesproken.
Het zou zomaar kunnen dat TO's dochter er de volgende dag niet meer op terug wilde komen omdat ze tòch gewoon een gezellige avond met haar vriendin had gehad en ze zich bij nader inzien onterecht genegeerd en buitengesloten had gevoeld. Angsten die misschien wel meer kwamen door haar eigen onzekerheid dan doordat ze daadwerkelijk oneerlijk werd behandeld. Angsten die haar moeder ook heeft.
En wat gebeurt er ondertussen in dit topic? Mensen maken zich druk over het onrecht dat TO's dochter wordt aangedaan en TO krijgt het advies om haar gastkind haar sleutel te laten inleveren.
Schiet mij maar lek.
yette schreef op 20-09-2025 om 09:57:
Ik vind dat er nogal wat aannames worden gedaan hier.
TO's dochter en haar vriendin hadden blijkbaar niet duidelijk afgesproken hoe ze in de stad zouden komen. Maar toen haar dochter contact zocht, werd er gewoon door die vriendin gereageerd. Ze vertelde waar ze was en TO's dochter ging toen ook die kant op. Het begin van de avond liep dus anders dan ze had verwacht, maar ze zijn wèl samen uit geweest en daarna bleef haar vriendin ook slapen. Zoals afgesproken.
Het zou zomaar kunnen dat TO's dochter er de volgende dag niet meer op terug wilde komen omdat ze tòch gewoon een gezellige avond met haar vriendin had gehad en ze zich bij nader inzien onterecht genegeerd en buitengesloten had gevoeld.
En wat gebeurt er ondertussen in dit topic? Mensen maken zich druk over het onrecht dat TO's dochter wordt aangedaan en TO krijgt het advies om haar gastkind haar sleutel te laten inleveren.
Schiet mij maar lek.
Ik dacht dat TO zelf schreef dat haar dochter genegeerd werd door die vriendin en dat vriendin zelf weg was gegaan zonder te zeggen toen dochter alsnog naar die plek was gegaan.
En ja, dat is natuurlijk geen leuk gedrag.
BritgetJones007 schreef op 20-09-2025 om 10:06:
[..]
Ik dacht dat TO zelf schreef dat haar dochter genegeerd werd door die vriendin en dat vriendin zelf weg was gegaan zonder te zeggen toen dochter alsnog naar die plek was gegaan.
En ja, dat is natuurlijk geen leuk gedrag.
Het is mij niet duidelijk waarvandaan die vriendin is gaan stappen. Uiteraard is het raar als ze al bij TO thuis was en dan in haar eentje is vertrokken. In dat geval is het ook raar dat niemand zei: 'Hé ho!!! Vergeet je niet iemand?!'
Maar als ze vanuit haar eigen huis vertrok of met een vriendin waarbij ze eerst ging eten, dan vind ik het niet zo vreemd dat ze er gewoon vanuit ging dat ze TO's dochter dan wel in de stad zou zien. Zoals uiteindelijk ook gebeurde.
TO schrijft trouwens ook meerdere keren dat haar dochter zelf twijfelt over of ze het wel goed ziet of dat ze misschien overdrijft. Als je als onzeker meisje tegen je moeder zegt dat je vriendin ineens met een andere vriendin gaat stappen, zou het fijn zijn als je moeder je helpt met je onzekerheid door er niet in mee te gaan. TO neemt de emoties van haar kind over en reageert boos en verdrietig: 'Jee, ze laat je zomaar zitten!' Terwijl je als moeder in zo'n geval ook kan zeggen dat het vast een misverstand is dat even rechtgezet moet worden. Je zou zelfs positief kunnen reageren: 'Oh, gezellig, gaat die ook mee? Heb je al afgesproken hoe laat jullie elkaar zien?'
yette schreef op 20-09-2025 om 11:36:
[..]
Het is mij niet duidelijk waarvandaan die vriendin is gaan stappen. Uiteraard is het raar als ze al bij TO thuis was en dan in haar eentje is vertrokken. In dat geval is het ook raar dat niemand zei: 'Hé ho!!! Vergeet je niet iemand?!'
Maar als ze vanuit haar eigen huis vertrok of met een vriendin waarbij ze eerst ging eten, dan vind ik het niet zo vreemd dat ze er gewoon vanuit ging dat ze TO's dochter dan wel in de stad zou zien. Zoals uiteindelijk ook gebeurde.
TO schrijft trouwens ook meerdere keren dat haar dochter zelf twijfelt over of ze het wel goed ziet of dat ze misschien overdrijft. Als je als onzeker meisje tegen je moeder zegt dat je vriendin ineens met een andere vriendin gaat stappen, zou het fijn zijn als je moeder je helpt met je onzekerheid door er niet in mee te gaan. TO neemt de emoties van haar kind over en reageert boos en verdrietig: 'Jee, ze laat je zomaar zitten!' Terwijl je als moeder in zo'n geval ook kan zeggen dat het vast een misverstand is dat even rechtgezet moet worden. Je zou zelfs positief kunnen reageren: 'Oh, gezellig, gaat die ook mee? Heb je al afgesproken hoe laat jullie elkaar zien?'
De communicatie is gewoon erg onduidelijk. Als je afspreekt met iemand, dan is het toch logisch dat er aangegeven wordt wat precies de bedoeling is. Dus samen vanuit huis vertrekken (als de vriendin daar al is), iemand oppikken en zo samen gaan of op locatie afspreken. Dit kan tijdens het afspreken maar ook nog kort voor vertrek. En als het niet duidelijk is, kan dochter TO zelf vragen of ze samen vertrekken of elkaar elders treffen.