onderhoudsplicht ouders
Ik ben een meisje van 17 en ik heb ruzie met mijn ouders. Zij zijn heel streng en onredelijk en zijn het er niet mee eens dat ik een vriend van 26 heb. Nu ben ik bij mijn vriend ingetrokken, want ik ben het zat om steeds met mijn ouders te ruzieen. Ze eisen gewoon te veel van mij.
Mijn vriend woont klein en zit nogal krap. Hij krijgt studiefinanciering en zijn ouders geven hem af en toe wat extra. Maar nu ik bij hem woon zijn de kosten natuurlijk nog hoger en wordt het wel erg moeilijk!
Mijn ouders willen nu geen kleedgeld en zakgeld meer geven aan mij. Dat vind ik echt belachelijk, want ze zijn gewoon onderhoudsplichtig naar mij! Zij moeten toch voor mij zorgen en omdat ik bij mijn vriend ben, willen ze dat niet doen. Hoe kan ik mijn ouders zo ver krijgen dat ze wel een soort toelage gaan geven voor mijn levenskosten?
En wordt dat nog anders als ik 18 ben? Want het duurt nog driekwart jaar voordat ik 18 wordt en zo lang kan ik niet zonder die inkomsten leven, of eigenlijk ik en mijn vriend.
Ik zit nog op school en doe dit jaar examen. Mijn vriend vindt het juist goed dat ik ook naar school ga en examen ga doen, maar hij eist ook van mij dat ik allerlei dingen in huis doe, waar ik soms geen tijd voor heb omdat ik huiswerk moet doen. Maar ja, hij moet ook naar school en huiswerk maken en zo, dus dat is best lastig.
Maar hoe kn ik mijn ouders zo ver krijgen dat ze ons helpen?
zelfstandig
Tja, als je perse zelfstandig wilt zijn, waarom wil je dan wel dat je ouders betalen? Ik zou een baantje zoeken voor erbij.
Tja....
Als je mijn dochter was....had ik een pak voor je billen gegeven!
Jij gaat weg, je wilt wel de lusten, maar niet de lasten...
tja
ze bieden je onderdak en voeding, en bekostigen waarschijnlijk ook je opleiding, en dat is voldoende om te voldoen aan de onderhoudsplicht.
Je zult een baantje moeten zoeken en net als je vriend een deel van het huishouden moeten doen.
pfffff
Wat een reacties, is dat normaal hier? Ik ben 17 hoor! Mijn ouders willen ook graag dat ik school af maak dus ik kan wel gaan werken maar dan kan ik niet naar school.
Het is heel normaal hoor, dat ouders betalen voor hun kinderen. Dat is verplicht! Hoezo wel de lusten, niet de lasten??? Ik doe toch school en huiswerk...daar mogen ze al blij om zijn dat ik dat doe.
Ik vind het echt belachelijk dat ze niets willen bijdragen, wij zijn nu zowat al blut en moeten aankloppen bij zijn familie. Dat is toch niet normaal, dat zijn familie mij moet zien te onderhouden...
En Elisabeth? Mishandel jij je eigen kinderen ook?
Je ouders zijn onderhoudsplichtig
Je ouders zijn verplicht voor je te zorgen. Ze moeten je dus onderdak, eten en kleren geven. Wat ik van je lees, doen ze dat ook. Je hebt een kamer thuis, je kunt gewoon met de pot mee-eten, je hebt kleren.
Je ouders hoeven je niet te subsidiëren als jij besluit bij iemand anders te gaan wonen, net zomin als ze het moeten betalen als jij besluit om in het Hilton te gaan wonen.
Naast het gedoe met je ouders vertel je ook dat je vriend van je eist dat jij ook dingen in het huishouden doet. Persoonlijk lijkt me dat niet meer dan redelijk, maar jij wil dat niet. Moeten je ouders dan ook een werkster gaan betalen? Het zou me niet verbazen als je vriend je binnenkort vraagt om ergens anders te gaan wonen, niet alleen vanwege de kosten van het levensonderhoud maar ook omdat jij alleen op je eigen voorwaarden in het huishouden wil meedraaien.
Je komt over als een heel erg verwend meisje wat er nu voor het eerst eens tegenaan loopt dat je niet alles kunt krijgen wat je hebben wil.
werken en school
Dat gaat uitstekend samen. Vraag maar eens een beetje rond bij je klasgenootjes.
Nelleke
Lieverd, da's geen mishandeling, da's eventjes wakker worden.
Sterkte en welkom in de grote mensenwereld! Het huishouden, school, werken en omgaan met geld....da's het leven. En die dingen samen zijn soms niet leuk, nee. Je hebt deze keus zelf gemaakt.
waarom?
Zouden je ouders eigenlijk 'blij mogen zijn' dat je naar school gaat? Dat doe je toch voor jezelf? Je klinkt meer als een 13 jarige dan als een 17 jarige eigenlijk.
Zakgeld en kleedgeld lijkt me wel redelijk
Die kosten zouden ze ook hebben als je thuis woont.
Een verplichting is er niet. Zoek het maar op in de wet. Fransien heeft gelijk. Jij kunt niets eisen.
Maar ik kan me voorstellen dat je ouders niet willen bijdragen als jij zelf ook niet redelijk bent. Je verwijt nu je ouders van alles, maar zo te lezen ben je zelf ook niet zo makkelijk.
Kun je een volwassene vinden waar jij en je ouders vertrouwen in hebben, die met jullie samen kan praten?
Het huishouden verdeel je natuurlijk eerlijk met je vriend, tenzij hij meer tijd kwijt is aan school/huiswerk dan jij.
En niet je ouders moeten blij zijn dat jij naar school gaat en examen doet. Dat moet jij zijn. Het is jouw toekomst. Je bent oud genoeg om daar verantwoordelijk voor te zijn.
pubertime
het valt me op dat er afgelopen week best wel veel puber(ale) postings worden geplaatst van een vrij onredelijk/bizar gehalte. Maar dat is natuurlijk slechts mijn indruk als volwassene.
gr Angela
geen ruzie
Ik doe ook wel dingen in huis en vind dat ook niet raar of zo, maar ik ben het niet gewend. En als ik dan vraag over hoe dingen moeten, dan is mijn vriend geirriteerd. En soms lijkthet alsof hij denkt dat ik zijn huishoudster ben
Moni jij vind ook dat mijn ouders gewoon kleedgeld en zakgeld moeten betalen, toch. Daarvan zou ik al een bijdrage kunnen geven aan mijn vriend. maar ja, waar moet ik dan mijn kleren van betalen?
Maar mijn ouders willen het niet doen. Kan ik dan naar de politie gaan of zo, om dat van ze te eisen?
nee
Dat hoeven ze niet.
Je ouders hebben een kamer voor je. Eten en drinken betalen ze thuis voor je. Kleding ook. Ik neem aan dat ze ook je school betalen. Daar staat tegenover dat ze waarschijnlijk van je verwachten dat je meedraait in het gezin. Dingen in huis doet. Laat weten waar je naar t o e gast. Door de week op tijd thuis bent en je huiswerk maakt.
Wil je dat niet dan ga je bij je vriend wonen. Dat is jouw keuze maar je ouders hoeven daar niet voor te betalen.
Dus je hebt nu de keuze. Terug naar je ouders of bij vriend blijven wonen. Maar dan zal je een baantje erbij moeten zoeken. Heel normaal. Kijk maar eens 's avonds of in weekend in de supermarkt. Je ziet dan heel veel pubers werken. En je zal je ook moeten grdragen als een huisgenoot ipv een gast. Dus ook schoonmaken, eten koken, laten weten waar je naar toe gaat.
of denk je soms dat als volwassenen samen in huis wonen ieder de hele dag zijn eigen gang gaaten het huishouden, de boidschappen, de was en het koken daar kaboutertjes gedaan worden.
eisen
Ik hoop dat je nu snel leert dat je met 'eisen' nooit zo veel opschiet. Ik zou vooral beginnen om je relatie met je ouders weer te gaan herstellen. En dat doe je niet door daar meteen met eisen aan te komen. Beter kun je ze laten weten dat het je toch niet meevalt allemaal, zo op jezelf.
Verder -nogmaals- zoek een baan. Ik vind het al vrij bizar dat je al 17 bent en niet eens een baantje hebt. Daarmee ben je eerder uitzondering dan regel.
Dat je vriend geïrriteerd raakt wijst er m.i. ook wel op dat je niet erg zelfstandig bent. Misschien kun je huishoudelijke tips beter aan je moeder vragen. En vooral uit jezelf wat meer in huis gaan doen. Wen er maar aan, want dit is iets dat de rest van je leven zo blijft.
Beter lezen Nelleke
Ik zou dat ik het redelijk zou vinden met de kanttekening dat jij je zelf ook redelijk moet gedragen naar hen toe.
In de wet staat NIET dat ze dit moeten. Je ouders volgen keurig de wet.
Het idee dat je naar de politie wilt, laat wel zien dat je nog erg jong bent.
Nelleke
Ga lekker naar huis, naar je ouders. Geniet nog van alles wat ze voor je thuis doen. Je kan nog zooooo lang volwassen zijn straks!
Echt waar. Geniet van je ouders, zo lang je ze nog hebt. Denk eens eventjes na. Als jij later ooit een kind zou hebben, die ook zo over jou praat als jij nu over je ouders...kijk eens goed naar je vader en moeder. Heb je het daar echt zo slecht??
ja slecht...
Alles willen ze constant weten, en heel veel vinden ze niet goed! Ik wil gewoon bij mijn vriend slapen als ik dat wil en bij hem eten als ik dat wil. Nu mag dat alleen in het weekend van mijn ouders en dan moet ik nog een keer ook bij hun eten, liefst met mijn vriend. Net alsof zij zo gezellig zijn.
Ik ben ook oud genoeg om uit te gaan en als ik bij mijn vriend blijf slapen gaat het ze niks aan waar ik ben of hoe laat ik thuis ben. Ik snap niet dat ze zo moeilijk doen. Ik drink ook niet eens veel, maar dat moeten ze ook altijd weten. Iedereen van mijn leeftijd doet dat. En ik heb wel eens wat geexperimenteerd, maar verder doe ik ook geen gekke dingen of zo. Dus zo onverantwoordelijk ben ik helemaal niet aan het doen.
Ik heb trouwens wel een baantje gehad een half jaar of zo. Dat was wel vermoeiend omdat ik dan in de avond vulploegmedewerker was. Maar toen ging het op school niet goed en moest ik stoppen van mijn ouders. Dus ja, dat ik nu geen geld zelf heb is eigenlijk hun schuld.
Oftewel
Jij wil je leven kunnen leiden zoals jij wil, zonder verantwoording en zonder verantwoordelijkheid. Je ouders hebben alles altijd voor je betaald en het huishouden gedaan en nu moet of je vriend dat doen of je ouders of beide.
In de volksmond heet zo iemand een verwend prinsesje.
klinkt als heel gewone ouders met een verwend prinsesje
vind het geen gekke dingen die ze van je verwachten.
Ik lees geen slechte dingen
Mijn dochter was vorig jaar ook 17 en deed eindexamen en had een vriend. Die vriend was gelukkig geen 26 jaar.
Zij mocht echt niet door de week bij haar vriend slapen. En andersom mocht vriend dat ook niet van zijn ouders. Dochter en vriend vonden dat heel normaal.
In het weekend logeerden ze wel bij elkaar. En in vakanties.
En ja, ik verwacht dat mijn kinderen (ook als ze 18 zijn) op een normale contact met de rest van het gezin houden, zoals bijvoorbeeld samen eten.
Drinken zou ik ook in de gaten houden. Was hier niet nodig.
Je ouders zijn verantwoordelijk voor jou, houden van je en zijn bezorgd. Ze willen daarom graag weten waar je bent. Als jij langzamerhand meer vrijheid wilt, dan moet je daarover in redelijk praten en je niet gedragen als een stampende peuter.
Zelfde geldt voor andere zaken die ze willen weten of die ze willen bepalen.
Geef ze tijd om te zien dat jij bijna volwassen bent en overleg welke stappen daarin gezet kunnen worden, door hen en door jou.
Nelleke
Nou, meid, geloof me, als jij tegen je ouders gaat vertellen waar je heen gaat en dat je eventjes zult bellen als het wat later wordt, dan weet ik bijna zeker dat je ouders niet meer zullen zeuren over tijden en plaatsen waar je naar toe gaat.
En misschien vinden je ouders het wel leuk om te weten hoe je vriend is en willen graag hem leren kennen, door ook eens samen te eten of een avondje koffie drinken met eventueel een biertje en wat kletsen.
Hoe kun je nou van je ouders verwachten dat ze hun mooie lieve dochter, waar ze 17 jaar hun hart en ziel in hebben gestopt, mee laten gaan met een man/jongen die iets ouder is en die ze misschien helemaal niet zo goed kennen.
Praat eens met ze, vraag wat ze van jou willen en vertel wat jij van hen wil. Er is vast wel een tussenweg.
Nu kom je over als een stampend klein kind en helemaal niet in een bijna volwassen 18 jarige....
Nelleke
Jij eist geld van je ouders. Ik denk dat je daar ook recht op hebt (onderhoudsplicht). Maar daar staat ook wat tegenover. En dat is: je aan afspraken houden. Als je het ergens niet mee eens bent, kun je dat gerust en op een redelijke manier zeggen, maar je ouders zijn, zeker zolang zij je onderhouden, uiteindelijk degene die de regels bepalen.
Ook al vind je dat niet leuk.
Je vriend laat nu ook merken dat hij dingen van jou verwacht. Bijdragen in het huishouden, als ik het goed begrijp.
Je bent nu min of meer van huis weggelopen en verwacht dat je ouders toch hun portemonnee blijven trekken. Persoonlijk vind ik dat nogal onredelijk. Voor de wet heb je misschien gelijk, maar ik vind het niet fair naar je ouders toe.
Misschien wordt het eens tijd om na te denken. Bijvoorbeeld toch weer terug gaan naar je ouders en een redelijk gesprek aangaan. Een redelijk gesprek is: niet meteen roepen: "Pffff, ik ben al zeventien, hoor!" Zoals je hier ook doet. En waarmee je behoorlijk opstandig en negatief overkomt, sorry dat ik het zeg. Je weigert je neer te leggen bij de regels, lijkt (afgaand op de toon die je hier gebruikt) behoorlijk opstandig maar houdt tegelijkertijd wel je hand op.
Ik wil graag geloven dat je ouders je kort houden, ik kan niet oordelen of dat redelijk is. Je zou daarover met je ouders kunnen onderhandelen. Zo hebben mijn kinderen bij mij ook wel e.e.a. kunnen onderhandelen.
Maar als mijn dochter ook zo tegen mij zou spreken op de manier zoals jij nu hier schrijft, gaan bij mij alle onderhandelingsmogelijkheden achter slot en grendel.
Is er misschien iemand die kan bemiddelen tussen je ouders en jou?
Oh, en nog even dit: als jij financieel afhankelijk bent van iemand, of van een instantie, dan heb je je neer te leggen bij de regels die die iemand of die instantie stelt, tenzij je met heel redelijke argumenten komt. Met nadruk op "redelijk". En dan nog heb je maar af te wachten of men daar voor open staat.
Dat geldt voor je ouders, dat geldt nu voor je vriend, dat geldt straks voor je baas en eventuele uitkeringsinstanties. Vergeet nooit dat (financiële) afhankelijkheid automatisch inhoudt dat je in een soort van onderdanige positie terecht bent gekomen waarin je weinig te eisen hebt.
Nelleke
'Dus ja, dat ik nu geen geld zelf heb is eigenlijk hun schuld.'
Gelukkig heb je helemaal geen geld nodig, aangezien je ouders voor een kamer en eten zorgen. In hun eigen huis.
Praten
Zak- en kleedgeld zou ik wel redelijk vinden om als ouder in bij te dragen, net als kosten voor school. Voor het overige vind ik dat het kind maar een baantje moet zoeken.
Krijg je eigenlijk nog wel kinderbijslag als je schoolgaande 17-jarige uit huis gaat?
kinderbijslag
'Zak- en kleedgeld zou ik wel redelijk vinden om als ouder in bij te dragen, net als kosten voor school. Krijg je eigenlijk nog wel kinderbijslag als je schoolgaande 17-jarige uit huis gaat?'
Volgens mij niet. En dan zouden toch ook meteen dat zakgeld en die kleedgeld vervallen, wat mij betreft.
Misschien kan die 26-jarige vriend kinderbijslag aanvragen? Hij heeft per slot van rekening nu een minderjarige scholier in huis.
Ja, je kunt kinderbijslag krijgen voor een uitwonend kind
Maar dan moet je wel kosten maken voor dat kind, iets in de 400 euro per kwartaal.
Nee er wordt hier niet altijd zo gereageerd.
Er postte hier wel vaker pubers die advies over omgang met ouders nodig hebben. Vaak wordt er serieus meegedacht en geholpen met argumenten. Bij jou niet. Je eisen zijn onredelijk en je blik op de wereld lijkt die van de klein kind. Als je volwassen behandeld Wilt worden moet je je volwassen gedragen. Heb je een plan waar je naar toe gaat als vriend het niet meer ziet zitten. Huishoudelijke luiheid is redelijk dodelijk voor prille liefde!
Mijk
mijn vriend
maakt het heus niet uit of zo, die huishoudelijke dingen zijn niet zoń big deal hoor.
Zou het niet min of meer normaal zijn dat mijn ouders de kinderbijslag aan mijn vriend geven? Hoe veel is dat eigenlijk?
Ik ben gisteren op sollicitatiegesprek geweest voor een zaterdagbaan bij de drogist. Dat hoor ik nog. Spannend. Zo heb ik in ieder geval iets want zo gaat het niet.
Maandag op school spreek ik mijn mentor. Misschien kan zij me helpen om te praten met mijn ouders of zo. Of zouden vertrouwenspersonen op school zoiets doen?
nee
'Zou het niet min of meer normaal zijn dat mijn ouders de kinderbijslag aan mijn vriend geven'
Nee, waarom zouden ze?
'Hoe veel is dat eigenlijk?'
Echt zelfstandig ben je niet he, dat je dat niet eens zelf kunt uitzoeken.
http://www.svb.nl/int/nl/kinderbijslag/betaling/hoeveel_kinderbijslag_krijgt_u/
Liever niet via school
Misschien doet een zorgbegeleider op school zoiets. Maar ik zou het liever eerst informeel regelen met iemand die zowel jij als je ouders kennen. Een moeder van een vriendin van jou, een broer van je vader, een neef/nicht, buren.
En nee, het is niet normaal dat je ouders de kinderbijslag aan je vriend geven. Je bent weer op zoek naar zaken die je kan opeisen. Zo bereik je het minst.
Die huishoudelijke dingen worden wel een big deal
Echt. Vraag het hem eens eerlijk! Het is een van dedingen die langzaam de liefde wegknaagt...
Mijk